Yekî donjuan ji bo ku tobe bike çû dêrê ba keşe, got:
-Fader, ez û dişa(baldûza) xwe wê şevê ji xwe ra li mal rûniştibûn, me ji xwe ra li telewîzyonê temaşe dikir. Ji nişka ve hewa xera bû, bû bahoz, baranekê lê kir, şevreşek çêbû, qet qal meke,
cava çav nedidît. Min xwe wenda kir. Carê ez bi xwe hesiyam ku ez di himêza dişa
xwe da me...
Keşe got:
- Xwedê xefûr û rehîm e...
Yê gunehkar dom kir, got:
- Wê rojê jî cîrana me mîvana me bû. Dîsa ji nişka ve hewa xera bû, bû ba û bahoz, bû xumîna baranê, gurrîna tavan û şîrqîna birûskan. Qey min xwe tertiland. Min
hew carê mêze kir ku cîrana min şût tazî di himêza min da ye. Çawa bû, çawa ket himêza min, min jî fêm nekir...
Gava jê donjuan wiha got, keşe hêzî ser xwe kir, çû ber pacê,
bîstekê li derve nêrî, bala xwe dayê ewr çê dibin. Vegeriya ser donjuan got:
- Lawê min, waye ewr giran dibin. Berî ku bahoz dest pê bike
û bibe baran, bibe girrîna tavan û şîrqîna ewran ji kerema xwe zû ji hundur derkeve, çimkî çi dibe, çi nabe, Xwedê
hevza meriv ji bêtarên giran bike...!
Serê vehesiyayî
Mêrik ji hevalê xwe ra buxça kul û derdên xwe vekiribû, got:
-Berî ez bizewicim halê min pirr xerab bû, azibî perîşanî bû.
Gora nigê min tim qul bû. Lê nuha şikir ji Xwedê ra, serê min vehesiyayî ye, êdî
ez ji vî derdî xelas bûme. Ne gora nigê min qul e, ne jî îşlig û pantorê min
qilêr û ne ûtîkirîne. Her tiştê min paqij û tekûz e.
Hevalê wî got:
-Law hela ka bibêje başiya wê ji azibiyê çiye, belkî ez jî
bidim ser riya te û bizewicim.
-Başiya wê ev e, jinikê roja pêşî ez fêrî pînekirinê û karê
malê kirim. Min rehet kiriye.
Lê ku eksê wê bibe ?
Bernard Shaw ji jinikeke ciwan û pak nameyekê digre. Jinik
di nameya xwe da dibêje:
-Ez xweşika dunyayê me û tu jî herî biaqilê dunyayê yî. Ku
em bi hev ra bizewicin ewê zarokên dunyayê yên herî xweşik û biaqil ji me sadir
bibin.
Bernard Shaw bersîvê dide jinikê, dibêje:
-Gelek sipas ji bo pêşniyara te, xatûna delal! Lê ku zarokên
me di xweşikî û pakiyê da li min werin û di aqil da jî li te werin emê çi bikin
?
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar