Tiştê tu ji bo filistîniyan dixwazî çima tu ji bo kurdan naxwazî?

Serokê Huda-Parê Îshak Saglam

Serokê Huda-Parê Îhsan Saglam li dijî pêşniyara serokê Amerîkayê Donald Trump ya ji bo aştiya Îsraîl û filistîniyan rabûye, pilan rexne kiriye, gotiye tiştekî wiha nayê qebûlkirin, ”Quds paytexta musilmanan e, Filistîn welatê flistîniyan e, kes nikane vê rastiyê biguhere.”

Huda-Par û hin kurdên îslamî xwe wek berdevk û leşkerên filistîniyan dibînin, ji filistîniyan, ji ereban bêtir neyartiya Îsraîl û Amerêkayê dikin.

Serokê Huda-Parê tiştê ji filistîniyan ra dixwaze ji bo xwe ji Tirkiyê naxwaze. Tiştê ji bo filistîniyan ji Îsraîl û ji Amsrîkayê ra dibêje, ji bo kurdan ji Tikriyê ra, ji Erdogan ra nabêje.

Çimkî Îshak Saglam filistîniyan layiqî dewletê dibîne, lê kurdan layiq nabîne. Heger kurd jî layiqî dewletê bidîta ewê ji bo kurdan jî eynî tişt bixwesta.

Kurdên îslamî tim xwe mecbûr dibînin şûrê filistîniyan bikşînin û neyartiya Îsraîl bikin. Lê we qet dîtiye partiyeke filistîniyan, serokekî filistînî ji kurdan ra dewleteke serbixwe xwestibe û ji bo kurdan Tirkiye rexne kiribe?

Tirkiyê 10 bajarên kurdan wêran kirin, bi sedan kurd kuştin, bi hezaran bi çolan xistin, rojekê jî serokekî filistînî ranebû û Tirkiye rexne nekir, ji tirkan ra negot çima hûn vê zulmê li kurdan dikin. Lê kurdên me yên îslamî xwe berdevkê filistîniyan dibînin û ji wan bêtir dijminatiya Îsraîl dikin.

XXX

Tirkiye li hemberî pilana Donald Trump ya ji bo aştiya Îsraîl û Filistîn rabûye û gotiye, ”pilana Amerîka ya xwedêgiravî ji bo aştiyê hatiye amadekirin mirî çê bû, emê destûrê nedin meşrûkirina zulm û dagirkeriya Îsraîl.”

Ev beyana Tirkiyê ji ya Mahmûd Ebas serttir e, lê ji bo me baş e. Tirkiye çiqasî neyartiya Îsraîl û Amerîkayê bike di lehê me da ye.
Trump ewê careke din jî bibîne Tirkiye ne mitefikê Amerîkayê ye, bi qasî hêzên îslamî neyarê Îsraîl û Amerîkayê ye.

XXX

Çend nivîsên li bin guhên hev ketine. Tarîxên nivîsan jî wenda bûye.

Nazenîna Serhedî: Kal û pîrên ku dibêjin "Dem ji me derbas bûye em ji malperan fam nakin" Dê Zinarê Xamo xenîmê wan be. Lewra li gel emrê xwe ew 13 sal e bloggeriya kurmancî dike û piştî 55 saliya xwe dest pê kiriye

Zinarê Xamo: Gelek sipas ji bo wefadariya we. Ez bawer nakim gaziya we tesîrê li kesî bike, lê dîsa jî bibêjin. Ev 40 sal e dibêjim qedir bidin zimanê xwe, bi zimanê xwe binivîsin dengê min naçe kesî, jimara kesên wek min her ku diçe kêm dibe.

Kofîxwara Serhedî: Gotina te ji bo me şîretin û qedrê te ji ba me bilinde min carekî gotî bû cardin jî bejim em bi hebûna we ser bilindin

Gelek sipas ji bo hurmeta we. Ya rast ez tu fedekariyê, tu çêyiyê bi kurdan nakim. Ez bi zimanê gelê xwe dinivîim. Ev ne fedekariyeke. Ferdê h er miletî bi zimanê xwe dipeyive û dinivîse. ez jî wiyadikim. Ma gava kalekî tirk bi tirkî dinivîse kes pesnê wî dide? +

Lê li ba kurdan axaftina bi zimanê xwe, nivîsîna bi zimanê xwe wek fedekariyeke mezin tê dîtin. Yanî tiştê li ba xelkê herî tabiî ye, li ba me wek çêyî p fedekarîyê tê dîtin. Ez kurd im, zimanê min kurdî ye. Helbet ezê ne bi tirkî, îngilîzî, fransî, bi kurdî binivîsim.

Kofîxwara Serhedî: Em hebûna xwe ji zimanê xwe digrin tu ji bo me parezvanekî zimanî Çimkî hemû mezine me ne wektene him jî dilnizm. Raste ku ya were kirin te kirin le ye wek we kemin ji bo we em hevl didin qedre we bigrin

Ronak: ez pirrr Ji te hez dikim!! Gelek hêz dide, her kesekî ku dil dayî zimanê kurd, U seknandina xwe keda xwe rexneyek mezzin e li nifşê nu Tijje dil “temmam”e.

Zinarê Xamo: Keç û xortên hêja, hezkirina we, qedirşînasiya we hêzê û ezmê dide mmin, min li nivîsê bêtir germ dike.

Ez dibînim hindik be jî tesîreke liberxwdana min ya salan heye, çê bûye. 

XXX

Di destpêka 1980î da dema me rojnameya Armancê li Stockholmê derdixist ji me ra ji xwendevanan gelek name dihatin.
Ez di redaksiyona Armancê da bûm û gelekê caran min bersîva nameyan dida. Hinek ji nivîs û nameyên wê demê hîn di arşîva min da mane.
Di nabêna salaên 1982-1984a da min û kekê Celîlê Celîl jî çend nameyên şexsî ji hev ra nivîsîn. Wê ez rastî wan nameyan hatim û min ew scan kirin.  

Ez îşev nameyên kekê Celîlê Celîl belav dikim. Sibe jî ezê çend nameyên min ji wî ra şandine belav bikim. Bi vî hawî bira ev name ji wendabûnê xelas bibin.

XXX

Serokomarê Franseyê Macron gotiye, ”Serokomarê Tirkiyê Recep Tayyip Erdogan, li Lîbyayê lîstikeke xerab dilîze û bi şandina çek û çekdaran li Lîbyayê şerê navxweyî gurtir kir.”

Heta serokên ewrûpî ev newêrek bin Erdogan ewê tu carî rehet nesekine.

Erdogan bi gotinê, bi rexnekirinê dev ji dagirkeriya welatan û şerên cîranên xwe bernade.

Heger Macron nehîşta Tirkiye Efrînê, Girê Sipî û Serê Kaniyê dagir bike, bi hezaran kurdî bikuje, bi dehhezran jî bi çolan xe, îro bi hezaran çete nedişand Lîbyayê.

Sûcdar ewrûpî ne, NATO ye, Rûsya ye, wan destûra dan Erdogan Efrînê, Girê Sipî û Serê Kaniyê dagir bike, demografiya Kurdistanê biguhere.

Nuha jî ji bo tirk ji Lîbyayê derkevin tenê riyek heye, ew jî ZOR e, dibê Erdogan zorê, ço, bivikê bibîne, heta bivikê nebîne ji Lîbyayê dernakeve.

XXX

Gava meriv bi zimanekî nivîsî dibê li gorî îmleya wî zimanî binivîse.

Kurdên bi tirkî dinivîsin bi piranî rast dinivîsin, lê kurdî şaşo maşo dinivîsin.
Bi baweriya min sebebê vê, tirkî wek kurdî cidî nagrin, qedir û qîmetê nadin kurdî, kurdî di ser guhê xwe ra davêjin.

Yanî miameleya dêmariyê bi kurdî ra dikin. Tirkî baş fêr dibin, rast dinivîsin, lê dema dor tê ser kurdî hema çawa lê tê di reqîninê.
Ev ne rast e. Kîjan ziman dibe bira bibe, gava meriv pê nivîsî dibê rast binivîse. Dibê hurmeta meriv ji wî zimanî ra hebe. Fêrbûna rastinivîsîna kurdî ne zor e, çend qaîde ne. Meriv saeteke xwe bidê fêr dibe.
Bi qasî em qedir didin tirkî, dibê bidin zimanê xwe jî.

XXX

Ev du roj in germiyan bi paş da hatiye Stockholmê. Nuha Stockholm 26 derce germ e, tam havîn e.

Min vê sê zû çû hinek tiftar û boyax kirî. Aliyekî mexzena me gerek bihata boyax kirin.

Min ew der boyax kir. Min dît boyax nuh xuya dike, min derên din jî boyax kir.

Nuha sorik û xweşik xuya dike.

Dû ra min çû xwe dirêj kir û di xew ra çûm. Bi qebeqebe xanimê û lawikê me Rojen ra ez bi xwe hesiyam. Qala bazara min îro kiribû dikirin û li ser boyaxa min kiribû dipeyivîn.
Rojen karê min dieciband, digot baş boyax kiriye.

Ji xwe karê min paqij e. Ez merivekî pir nişmî û titîz im, karê ez dikim dibê bêqusûr be.
Me perda xwe vekiriye û kursiyên li ser razên danine bin perdê.

Piştî hinek sohbet, gotinek ji vir, gotinek ji wir, xanimê xwe li ser kursiya xwe dirêj kir û di xew ra çû.
Û min jî hat ev nivîs nivîsî.

XXX

Tirk ne îro tenê tecawizî keç û jinên me dikin û carnan jî gû bi me didin xwarin. Ji roja Kurdistan dagir kirine û vir da ye tirkan tecawizî keç û jinên kurdan kirine û dikin.

Nuha jî li Şirnexê, li Bişêriyê eynî tiştî dikin. Kurdê bibe hevalên dagirker û tecawizkaran xayin in, hur bênamûs û bêşeref in.

Meriv nabe dost, heval û şûrkêşê dagirkerên welatê xwe, meriv li welatê xwe nabe berdevk û xulamê neyarê xwe, nabe hevalê qatilên zarokên xwe, tecawizkarên zarokên xwe.