Ji tirkan ra masîyan digrin ji kurdan ra kûysiyan jî nagrin

Di her warê jiyanê da, di beşê edebiyatê, dîrokî, felsefê û her wekî din da kurdan bi tirkî bi hezaran kitêb, meqala, şiîr, roman, çîrok û li ser gelek mijar û babetên din gelek tişt nivîsîne.
Û hîn jî dinivîsin.
Heger ne ev nivîs û berhemên kurdan bûna nuha ziman û edebiyata tirkî pir û pir feqîrtir bû.
Alim, edîb, dîrokzan, fîlozof, rojnamevan, şair, romancî, welhasilî kelam kurdan di her warî da bi mejuyê xwe, bi dilê xwe û bi qelema xwe ziman û lîteratûra tirkî zingîn kirin û ya kurdî jî feqîr hîştin.
Meriv kane bibêje wan ji tirkan ra masî girtin, ji kurdan ra jî bira kûsî li wir bimîne, kurm û kêzik jî negirtin...
Ez tu nifirê li wan nakim, tenê dibêjim Xwedê tirkî li ber çavên yên sax reş bike û kurdî jî şîrîn.

XXX
Her tişt bi hebûna fikir û hedefekê dest pê dike, berê dibê hedefeke meriv hebe û dû ra ji bo wê hedefê, wê armancê têkeve rê.
Fikrê min, îdeolojiya min, hedefa min, xeyala min avakirina, dîtina dewleteke kurd e, Kurdistaneke serbixwe ye.
Ez dixwazim zarokên min, neviyên min, nifşên li pey min radibin, ew jî weka min ne bêdewlet bin û êş û jana bindestiyê nekşînin, bi psîkolojiya merivên bindest û bêwelat mezin nebin.
Kurdê di serî wî da fikrê, xeyala Kurdistaneke serbixwe, dewleteke kurd tunebe ew kurdekî qelp e, bêxîret e, ji bindestiya xwe memnûn e, dixwaze koleyê tirkan bimîne…