Hafiza kurdan zeîf e

Asîmîlasyonê, siyaseta ”Tirkîyetiyê” aqil di serê piraniya kurdan da nehîştiye, dirhemek aqilê maye jî aqilekî çelqiyayî ye, bûye çeqilamst, gelek av, bi gotineke hîn rasttir ”aqilê tirkan” zêde tevê bûye.

Hin kurdên me êşa xwe, kul û kedera bajarên xwe yên wêran, derdê bi sedan miryên xwe yên ku ji alî dewleta Can Dundar ve li Cizîrê, li Sûrê û li Hezexê bi hovîtî hatin kuştin, sewitandin ji bîr kirine û bi azadbûna Dundar ra mijûl in, serên xwe ne bi trajediya xwe, bi rewşa Dundar ra diêşînin.
Termên zarokên me ku hemû jî gernasên canfêda bûn, her yek bergenîdî cîhanê bû hîn di nava xerabeyên Cizîrê û Sûrê da ne. em nikanin herin wan ji dijmin bistînin.
Em serê xwe bi vê malkambaxiyê û trajediya ji trajediyê jî mezintir e naêşînin, radibin wexta dididn bûyera Can Dundar.
Ev ji kêmaqiliyê jï wêdatir e....

Hemû nivîsên Can Dundar yên li dijî kurdan ji kok da ji bîr kirine.
Kurd ji dîroka xwe tecrûbê nagrin, serê wan wek kîsekî qul e, tiştek tê da nasekine. Zû dibe dostê neyarê xwe.

Ahmet Hakan çi mal û çi xebîs be, Can Dundar jî eynî ye.
Gotina “Hafıza-i beşer nisyan ile maluldur” tu dibêjî belkî ev gotin ”(kêmasiya hafizeya însên jibîrkirin e” ji bo kurdan hatiye gotin.
Ê qey jibîrkirin mexsûsî kurdan e.