Saet di yekê da li dêra bi navê Adolf Fredrikskyrkan merasima 25-mîn salvegera Jenosîda Helebçeyê heye. Wek her sal, îsa jî gelek kurdên Stockholmê ewê kom bibin û şehîdên xwe bibîr bînin.
Ezê nuha rabim herim wir. Ev serê salan e ku kurdên Stockholmê li vê dêrê merasima bîranîna Helebçeyê li vê dêrê çêdikin. Hemû nûnerên partiyên Swêdî beşdarî merasimê dibin. Di merasimê da helbest û axaftinên li ser qetlîamê tên kirin û muzîka heznî tê guhdarîkirin.
Di meha adarê da gelek bobelatên mezin hatine serê kurdan, Jenosîda Helebçeyê jî yek ji van karastan e.
Komkujiya Helebçeyê di dilê her kurdî da birîneke kûr vekiriye, heta ku Komkujîya Helbçeyê ji alî Koma Miletan ve wek jenosîda li hemberî miletê kurd neyê qebûl kirin, ev birîn ewê tu carî nekewe.
Not: Min wext tevlihev kiribû, merasim ne saet di yekê da, saet di sisiya(15.00) da bû.
XXX
Saet ji heyştê sêbê da ye min pişta xwe rast nekiriye, ji kar pişt li min firiye. Pişta min berê qembûr e, bi vî halî ewê zembûr jî lê zêde bibe.
Ez çi bikim, lotoya min lênakeve, heger lêketa min jahr dikir karê swêdiyan, bi ger û seyrana li welatê xwe minê dilê xwe honik bikira. Lê lotoya min lênaxe ü ez bawer dikim ewê tu carî jî lênexe û ezê heta taliya imrê xwe di akrê swêdiyan da bişewitim û weselam…
De piştî hewqas saet kar, hema ka hûn ji min ra bibêjin, ezê ji kurdan ra çi xweliyê li serê xwe kim?
Mecbûrî, ezê nuha herim hêrsa xwe di nezerê(pinîkêrê)da ji hin kurdan bigrim, hema kî bi ber lepên min keve ezê bipişêfim, bikim pişêfk û berdim…
-Heta ku însan azad nebe bextewar nabe.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar