Sebebê bindestiya kurdan

Ev hefteyeke li hin bajarên Kurdistanê hin kurdên soran li dijî hukûmetê û PDK-ê xwepêşandanan dikin.

Dema meriv bala xwe dide van protesto û tevliheviyên dawî meriv hinekî din baştir fêm dike ku kurd çim aheta nuha nikanîbûne bibin xwedî dewleteke serbixwe...

Helbet hêza dijmin û şertên derve di vî warî da roleke mezin lîstiye.

Lê bi dîtina min sebebê esasî kurd bi xwe ne, kurdan tu carî serokatî û mezinayiya hev qebûl nekirine.

Ji dêlî serokatiya yekî kurd, bindestiya dijmin tercîh kirine.

Û bi zorê jî kesê nikanîbûye zora hemû raqibên xwe bibira û serdestiya xwe îlan bikira.

Li welatên din mîrek, begekî zora hemûyên din biriye û hakimeyta xwe îlan kirye.

Lê yê me kurdan ev yek mimkûn nebûtye.

Ne bi rehetî kesî hevûdu qebûl kiriye û ne jî zora ku kanibe yekîtiyê pêk bîne li ba kesî peyda bûye.

Loma jî em hîn bindest in.

Helbet li Kurdistanê bertîl, gendelî û gelek nelirêtiyên din jî hene, lê sebebê van tevlihviyan yên esasî ne ev problem in.

Li Swêd jî her roj bûyerên wiha derdikevin, lê ji bo vê, kes êrîşî merkezên partiyan nake.

Loma jî sebebê esasî yên van bûyeran dijminatî û qebûlnekirina hevduye. Di nivîsa xwe ya do da jî min ev nuxte dubare kir.

Rastî ew e ku hin kurdên soran naxwazin kurmancan weke kurd û barzaniyan jî weke serokên xwe qebûl bikin.

Bi dîtina min sebebên din hemû bahane ne.

Heta ku li başûr kurdên wiha difirkirin vê dîtina xwe neguherin, bûyerên wiha eewê tim rû bidin.
Yek rê li ber kurdan heye(zor û şer malwêanî û dubarekirina trajediyên berê ye), ew jî diyalog, hevkarî û îqna ye.

Ji bo selametiya miletê kurd, dibê yên biaqil hin tawîzan bidin kesên nebiaqil û dïn, ji bo ku rê li ber felaketên mezin werin girtin.

Ez hêvî dikim ku serokên kurdan ewê vê meselê sist negrin û nekin mesela prestîj ya jî heqî û neheqiyê...

Mesele ne kî bi heq, kî neheq e, ev yek netîceyê naguhere.

Mesele rawestandina bûyeran û careserkirina meseleyê ye, dibê ev yek zû pêk were...