Ji mecbûrî ezê careke din lêborînê ji we bixwazim.
Îşev jî nikanim tiştekî binivîsim.
Heta nuha çend heval rûniştibûn, nuh rabûn. Mala wan ava be, me tenê nahêlin.
Lê êdî derengê şevê ye, saet tê donzdan, loma jî piştî vê saetê ne mimkûn e ku ez bikanibim tiştekî binivîsînim.
Wisa xuya ye ku vê heftê ewê her wisa derbas be, ji ber ku hîn heval diçin û tên.
Bi hêviya ku hûnê dilê xwe li min negrin...
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar