Ev "hutik"* dibê ji wan ra nemîne

Nerazîbûna kurdan ya li hember êrîşa ser Ahmet Turk ya do li Samsûnê li seranserê Kurdistanê û li gelek bajarên Tirkiyê pêl bi pêl berfireh dibe.
Ev ne cara pêşî ye ku nîjadperest û faşîstên tirk bi destûr û alîkariya hêzên ewlekariyê êrîşî kurdan û siyasetmedarên wan dikin.
Heta nuha gelek carên din jî mêrikan li hember kurdan êrîşên wiha pêk anîne û tim jî ji wan ra maye.
Lê ev cara pêşî ye ku kurd li hember êrîşeke tirkan bi vî rengî xwe didin ser hev û nerazîbûneke girseyî û sert nîşan didin.
Tiştê herî baş ev e, çi biçûk çi mezin dibê kurd li hember tu êrîşeke tirkan bêdeng nemînin û xwe sist nekin...
Sistî û bêdengiya kurdan ji bo êrîşên din ewê cesaretê bide hêzên nîjadperest û faşîst.
Loma jî li hember tu êrîşê dibê kurd bêdeng nemînin.
Lê bi taybetî jî protesto û nerazîbûnên kîtlewî û demokratîk gelkî mihîm in, dibê di her platformê da ev nerazîbûn were nîşan dan.
Dibê dewlet û nîjadperst bibînin ku kurd bi êrîşên wiha qeleş çavtirsiyayî nabin û dev ji têkoşîna xwe ya demokratîk û azadîyê bernadin.
Ya din jî di bûyerên wiha da gelkî girîng e ku hemû şexs û hêzên kurdperwer, ji kîjan fikrê û siyasetê dibin bira bibin, dibê bêdeng nemînin û piştgiriyê bidin hev, li hev xwedî derkevin.
Piştgiriyeke bi vî rengî ewê dijmin bide fikirandin.
Di nivîsa xwe ya do da jî min gotibû, ne mimkûn e ku ev êrîş”ferdî” be û ji alî çeqel û sûtalekî tenê ve hatibe kirin.
Îro ev yek hîn baştir zelal bûye.
Di risman da meriv dibîne ku hêzên ewlekariyê di dema êrîşê da li êrîşkar temaşe dikin, îstifa xwe jî xera nakin.
Û dema Ahmet Turk û Sirrî Sakik dipeyivin, êrîşkar weke endamekî hêzên ewlekariyê ya jî rojnamevanekî tam li pişt Ahmet turk sekinîye. Yanî çembera ”ewlekariyê” derbas kiriye û weke yekî wezîfedar li ba Ahmet Turk e.
Ev jî nîşan dide ku hêzên ewlekariyê ji çûna êrîşkar ya ba Ahmet Turk ra çavên xwe girtine, ji bo ku lêxe.
Bêguman Îsmaîl Çelîk rebenekî Xwedê ye, maşeyeke basît e, piyonekî erzan e, tenê emir bicî aniye.
Kesên emirê ”şikandina” pozê Ahmet Turk dane dixwazin bi vê êrîşa namerd him mesajekê bidin miletê kurd û him jî heger bibe, hin tevliheviyan derxin, rê li ber hin bûyerên mezintir vekin.
Siyasetmedarên kurd ji alîkî da dibê li hember prowaksyonan şiyar bin û ji aliyê din da jî dibê ev yek nebe sebebê bêdengiyê.
Şêla hukûmetê heta nuha ne xerab e, lê hîn kesên li pişt êrîşê dernexistine, dibê yên pişt perdê diyar bibin.
Welatê ku ewlekariya meriv lê tunebe meriv nikane lê bijî, miletê ku meriv weke dijmin bibîne û nexwaze bi meriv ra bijî, mriv nakina bi zor pê ra bijî.
Li tu dera Tirkiyê ewlekariya kurdan tuneye, ne ya emeleyekî kurd û ne jî ya siyasetmedarekî kurdê 70 salî heye.
Serok û siyasetmedarên kurdan dibê vê yekê êdî bibîra tirkan xin û ji wan ra bibêjin, madem hûn naxwazin bi me ra bijîn, wê demê li ber me riyeke tenê heye; ew jî veqetandin e, wekî din tu çareyeke me tuneye.
Ya me qebûl bikin û mafê me yê netewî bidin, ya jî emê veqetin…
Tercîh ya we ye…
*Hutik:hulmist, gurmist, hulmist, hulmik