Çend şîret...

Dibê tu bizanibî ku ”evîn” jî û îdîalên mezin jî fedekarî û rîskên mezin dixwazin.
Îdîalên mezin, bi fedekariyên biçûk nayên bidestxistin.
Hin îdîal hene, jiyana te dikane têra dêtin û bicîanîna wan neke, lê ev nayê wê maneyê ku îdîala te şaş e.
Sebeb, mezinayiya îdîalê û kiniya jiyana te ye.
Gava tu biserneketî,
gava te wenda kir û ji bo demeke miayen tu negihîştî armanca xwe bêhêvî nebe,
ji bîr neke ku tu tiştekî nuh fêr bûyî, te aliyekî veşartî yê hevalê xwe nas kir.
Dibê tu viya jî weke serkeftinekê qebûl bikî.
Di jiyanê da dibê tu van ”sê qaîdeyan” tu carî ji bîr nekî.
-Di serî da hurmeta li hember şexsê xwe,
dûra hurmeta li hember kesên din
û ya sêyem jî berpirsiyariya li hember kirinên xwe.
Di her biserneketin û têkçûnê da bi qasî yê hember, şertên derî îradeya te, mesûliyeta te jî heye, dibê te hesabê biserneketin û têkçûnê jî bikira û
li gor wê gav biavêta.
Dibê tu bizanibî ku jiyan ne riyeke tepedûz e, gelek xaçerê, gelek kaş û evrazên
wê hene.
Çawa ku her quba kesk ne ziyaret e, her kalê rîsipî ne sofî ye, her hevalê ”salan” jî ne hevalê rastî ye...
Heval jî weke zebeşan e, hemû nayên ”xwarin”, hinek kurmî, hinek kal û hinek jî kelek in…
Heta tu yekî baş bibînî, dibê di gelek şert û mercan da tu wan biceribînî û teqle bikî.
Tu carî tiştê biçûk mezin û tiştê mezin jî biçûk neke,
lê bira hafiza te jî xurt be, ne çêyiyê jî û ne jî xerabiyê ji bîr neke.
Fêrî ”efûkirinê” bibe, lê fêrî jibîrkirinê nebe…
Gav te dît ku te şaşiyek kiriye tavilê rast bike û ji demê ra nehêle.
Şaşiya ku di wexta xwe da neyê rastkirin di dilê hevalê te da dikane bibe kulek bêderman...
Biçûkan mezin û mezinan jî biçûk neke, çimkî ne biçûk mezin dibin û ne jî mezin biçûk dibin...
Her roj bîstekê ji xwe ra di qoziyekê da tikûtenê rûne û têkeve xem û xeyalan, bifikire, weke şirîdê fîlmekî serpêhatî û jiyana xwe bîne berçavê xwe, li hemû dost û hevalên ku di jiyanê da te ew naskirine bifikire, wan li bijêngê xwe, bêbextan, pûlperestan, durûyan, virekan, tirsonekan, netutiştan, rebenan, camêr û ziravpilingan ji hev bigerîne.
Wan yek bi yek tasnîf bike, yên ji bo rojên giran û yên ji bo sohbetên qehwan ji hev biqetîne, wan baş nas bike...
Ji rexneyan netirse, ne li dijî guhertinan be, lê bîr û baweriyên xwe jî neke pênc pere, fena kertal bi her bayî ra hol nebe.
Ked û xebata siyasî wek pera ye ku tu qedrê wê baş nizanibî tu yê zû wenda bikî û bibî dikandarê topavêtî, dost, heval û mişteriyên te yên salan jî hew riya xwe bi te dixin.
Loma jî dibê meriv qedrê perê xwe jî, qedrê xebata xwe jî baş bizanine, li ciyê rehetiyê çarçûr neke...
Heger tu yê bi nan bî, bibe nanê tenûrê, nebe nanê sêlê...
Mêranî û comerdî du meziyetên baş in, hewil bide comerd û cesûr be, ev herdu meziyet dijminên te kêm û dostên te jî zêde dikin...
Loma jî di evîn xwe da comerd û cesûr û di xebata xwe da jî bêperwa, bînfireh û bi îstîkrar be...