Dengêbêja kurdan yê bi nav û deng Şivan Perwer, li Almanya li bajarê Bonê di kokteyla weqfa xwe da gotiye, heta ku mesela kurd neyê çareserkirin ewê venegere Tirkiyê.
Ez bawer dikim xwestiye bibêje Kurdistan, lê qey bêhemdî wer ji devê wî derketiye.
Çimkî Tirkiye ne welatê wî ye, ma ewê here Tirkiyê çi bike?
Axir çawa be jî şertê vegera hemşeriyê min pir giran e, ew weke hin kurdan wisa bi tiştmiştên biçûk, bi efû mefuyan venagere.
Esas hemşeriyê min bersîveke baş daye ”gaziya” Erdogan û berpirsiyarên dewleta tirk…
Heger bi rastî jî hûn(tirk) dixwazin ez vegerim, wê demê mafê miletê kurd bidin û ez jî vegerim welatê xwe û azad bijîm…
Lê li gel vê daxwaza xwe ya bi heq, hemşeriyê min negotiye ew çareseriyeke çawa dixwaze?
Gelo ji ”helkirina mesela kurd”, qesta wî Kurdistaneke serbixwe ye, azadiya Ocalan e, ”komara demokratîk” e ya jî tiştekî din e?
Gelo heta kîjan nebe ewê venegere?
Yanî bersîveke xweş e, lê belê şertekî pir giran e, tirsa min ew e ku tirk qebûl nekin…
Heger ji ”çareseriyê” qest ”serxwebûn ya jî federasyon be, weleh wê gavê di demeke nêzîk da vegera wî hinekî zahmet e.
Li gor baweriya min jî dibê meriv xwe hinekî giran bike û bi tawîz mawîzên pir biçûk razî nebe, tiştên zêdetir û mezintir bixwaze.
Lê ne ku bi bi carê da ”serxwebûn û federasyonê” bike şertê vegera xwe. Ez dibêjim meriv bin hin tiştên îro ”mimkûntir” dest pê bike ewê çîtir be.
Şivan Perwer di axaftina xwe da gotiye ”ez naxwazim wek turîstekî herim Tirkiyê” û dûra jî şertê vegera xwe wisa aniye zimên:
”Ez naxwazim tenê wek turîstekî herim Tirkiyê. Li ortê realîteyek heye. Heta ku ev mesele çareser nebe ez venagerim. A nuha nikanin tehamulî strana min ya ”Kî ne em” bikin. Herkes ji min vegera min dixwaze. Tu gelşeke min ya nevegerê tuneye. Ez jî dixwazim vegerim. Ez hazirim vegerim. Lê belê heta ku mesela kurd neyê helkirin dibê ne li bende vegera min bin. Em weke gel, kê destê aştiyê dirêjî me kiribe, me bêtir destek daye wan. Wek gel, em gelkî azadiyê dixwazin, heger me azadî nexwesta em nedihatin van rojan.”
Weleh gelek serok û siyasetmedarên kurd yên ku berê hedef û programa wan Kurdistaneke serbixwe bû, ji zûda ye dev ji wan armancên xwe berdane, nabêjin “heta mesela çareser nebe em venagerin.” û
Bi piranî weke turîstan diçin û tên û qîma xwe bi vê destûrê tînin, şertekî wek yê hemşeriyê min nadin pêş.
Xwedê kir ku yek ji me derket û şertekî wiah giran da ber dewleta tirk.
Ya meselê hel bikin, ya jî ez venagerim...
Lê baş e, qenebe waye yek ji me derketiye dibêje, heger bi rastî hûn dixwazin hunermend û ronakbîrên kurd vegerin welatê xwe, dibê hûn “mesela kurd çareser bikin.”
Lê li gel vê jî bi ya min meriv şertên xwe eşkere û zelaltir bike baştir e, wê demê belkî hinkên din jî wan daxwazan bikin şertên vegera xwe...
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar