DTP şaş dike

Bi destpêkirina operasyon û tewqîfatên li hember berpirsiyar û endamên DTP-ê, li Tirkiyê û Kurdistanê tansiyona siyasî pir bilind bûye.
Dewlet bi zanetî êrîşê dibe ser DTP-ê, teşxelê û tevliheviyê derdixe, operasyonan dike, însann digre ji bo ku rewşeke nearam peyda bibe.
Çimkî leşker tu carî naxwazin li Tirkiyê û li Kurdistanê rewş sakin be. Ew li teşxelê û şer digerin. Ancax bi saya rewşeke wiha ew dikanin vî hukmî bikin, vê serdestiya xwe bidomînin.
Bêdengî, sakinî û rewşeke aram wan nereht dike. Çimkî di şertên aram da nikanin terorê bikin, nikanin zirtan bidin xwe, nikanin bibin ”qehremanên netewî.”
Di hilbijartinên 29-ê adarê da li Kurdistanê biserketina DTP-ê, hukûmet lê bi taybetî jî artêş pir aciz kir.
Artêş û hukûmet şîdetê gur dikin ji bo ku kurd fêkiyên vê serkeftinê nexwin û semereyên wê yên siyasî nebînin.
Loma jî piştî hilbijartinan dest bi êrîş, operasyon û girtina însanan kirin.
Lê ya xerab, ji dêlî ku DTP vê nêt û armanca dewletê bibîne û pûç bike, taktîk û siyaseteke ku feydeyê digihîne dewletê da ber xwe.
Ji hilbijartinan û virda ye DTP jî siyaseteke sert û şerûd dimeşîne. Û jixwe tiştê dewlet dixwaze jî tam ev e.
Di siyaseta bi hêrs, sert, şerûd û şerkar da em nikanin bi dewletê ra qayişê bikşînin, di rewşeke wiha da emê tim li zirarê bin.
Tecrûbe û serpêhatiyên me yên van 30 salên dawî divê ev tişt baş bi DTP-ê dabûya fêrkirin.
Kara me di teşxele û şer da tuneye, rewş çiqasî aram be ji bo me hewqasî baş e û bi feydeye.
DTP di siyaset û xebatên xwe da çiqasî sakin, nerm û maqûl be ji kurdan ra hewqasî baş e.
Bêguman dewletê bixwaze şer û teşxelê derxe, lê dibê DTP vê armanca dewletê bibîne û neyê lîstikê, bi hin tevgerên bêmane nebe sebebê êrîşkariya dewletê.
Lê pir mixabin di van rojên dawî da bi hin çalakiyên pir bêmane tenê zirarê da xwe. Dewlet bi çend saet rûniştin, bi beşdarnebûna hin merasiman nerm nabe û dev ji êrîşên xwe bernade, bi vacayî dikane xerabtir bike.
Leşer dixwazin parlamenterên DTP ne 20 saetan, 20 rojan, 20 hefteyan, heta heroj çalakiyên wiah bikin.
Tevgerên wiha ne DTP-ê xurt dike û ne jî îtîbara wê bilind dike. Û dewletê ji xwe qet naêşîne û nerehet nake.
Lê DTP-ê gav bi gav duhelîne.
Parlamentarên DTP-ê ji bo protestokirina girtin û tewqîfatên li hember berpirsiyar û endamên DTP-ê do êvarî li Meclîsa Tirkiyeyê dest bi çalakiya rûniştinê kirin. Û ev çalakiya heta vê sibehê domandin.
Yanî çi?
Çi feydeya tiştekî wiha heye min fêm nekir.
Dîsa her ji bo vê armancê hemû şarederên DTP-ê, bi biryara DTP-ê merasim û pîrozbahiyên 23 nîsanê jî boyqot kirin.
DTP beşdarî merasim, pîrozbahî û civîna meclîsê ya giştî jî nebû. Ji ber ku piştî dawîanîna çalakiya xwe ya rûniştinê herkes çû mala xwe.
Leşkeran ev şêla DTP-ê ji bo bilindkirina tansiyona siyasî û gurkirina êrîşên xwe bikaranîn.
Îro li Diyarbekrê jî, di merasima 23 nîsanê da ji ber ku Osman Baydemîr beşdarî pîrozbahiyê nebû, korgeral Rasîm Arslan, bi zirteboziyeke mezin nigê xwe li lewheya ku navê Osman Baydemîr li ser bû xist û da rakirin.
Emîne Ayna vê sibehê piştî qedandina çalakiya rûniştinê, li ber meclîsê beyanek da û got:
”Bi armanca protestokirina siyaseta hukûmeta AKP-ê, DTP-e beşdarî pîrozbahiyên 23 nîsanî nabe.”
Bi ya min ev protestoyeke pir bêmaneye û bêyî zirarê tu tesîreke wê ya pozîtîf tuneye. Dibê hin şiklên protestoyê yên hîn baştir û hîn bi tesîrtir werin dîtin.
Di siyasetê da marîfet ew e ku dibê meriv karê dijmin rehet neke û qoz û aletên ku ewê li hember meriv bikar bîne nede dest...