Ferginame Ferginame, ev îdîa te(*) ya ez aqil didim
xelkê û xwe pir biaqil û mezin dibînim pirr xweş e. Lê ne îthama te ya cara
pêşî ye.
Tu çawa û ji kîjan gotinên min gihîştî vê netîceyê ez fêm nakim.
Dijmin li Kobanê êrîşî me dike, me dikuje, bi sedhezaran mirovên me perîşan bûne. Yên dikin ereb in û yên li pişt wan jî tirk in. Û ev li ber
Ez dibêjim dinya îslam, welatên cîranên me neyarên me ne, heger fersendê bibînin, heger hinek me neparêzin ewê me ji ortê rakin.
Ji bo ku em kanibin di nava van neyarên hov û gurên har da bijîn, ku hemû jî li pey tunekirina me ne, dibê em ji xwe ra wek Îsraîl hin hevalbendên xurt bibînin.
Dibê em dev ji fikrê biratiya musilmanan, ereb, tirk û farisan berdin û berê xwe bidin xerbê, Emerîka û Yekîtiya Ewrûpayê, welatên ewrûpî bikin mutefîkên xwe. Dev ji neyartiya Emerîka, Xerbê û Îsraîl berdin. Kurdistan ne di bin îşxala Emerîka, Îsraîl û Xerbê da ye.
Em ji ber Emerîka, Îsraîl û Ewrûpayê narevin. Em ji ber ereb û tirkan û farisan direvin, yên me dikujin ew in.
Helbet heger em bikanibin Emerîka û Ewrûpayê bikin mutefîk. Çimkî xelk jî belaş nabe mitefikê meriv, dibê kara wan jî di vê mitefikiyê da hebe.
Rast, şaş ev fikrê min e. Nuha çi têkiliya van dîtinên min bi xwebiaqildîtin û mezindîtinê heye?
Tu viya ji ku derdixî?
Ev çend car in tu wiha dibêjî. Diyar e dîtinên min bi te te ra problemekê çê dike.
Birayê delal, li ser Daîşê, PKKê, PYDê, kurdan, Tirkiyê, Emerîka, Sûriye her roj bi hezaran însan, nivîskar, siyasetmedar dîtinên xwe dibêjin. Her kes tiştekî dibêje.
Hinek dibêjin heger kurd, PKK wiha bike ewê jê ra baş be û wiha bike ewê ne baş be…
Heger nivîs, diyarkirina dîtinekê, fikrekê wek tu dibêjî firotina aqil û xwemezindîtinê be, wê demê dibê kes tiştekî nenivîse.
Ma heger di nivîsê de meriv nebêje ev baş e, ev xerab e, ev rast e, ev şaş e merivê çi bibêje?
Hela ka ji min ra bibêje ji bo ku ez aqil nedim xelkê û xwe mezin nebînim dibê ez di nivîsa xwe da çi bibêjim?
Tiştê min ji te fêm kiriye tu dixwazî tevî minaqeşeyan bibî, ev tiştekî pozîtîf e. Lê belê gelek caran fikreke te, dîneteke te tuneye. Loma jî tu mecbûr dimînî yê hember îtham bikî, efendim tu xwe pir ”biaqil û mezin dibînî”, tu aqil didî xelkê…
Ev îthameke vala ye.
(*)Ev aqil dayîn mantiqeke shash e. Tu kes ji tu kesî baqiltir nîne. Ev ji psikolojiya xwemezindîtinê tê.
Tu çawa û ji kîjan gotinên min gihîştî vê netîceyê ez fêm nakim.
Dijmin li Kobanê êrîşî me dike, me dikuje, bi sedhezaran mirovên me perîşan bûne. Yên dikin ereb in û yên li pişt wan jî tirk in. Û ev li ber
Ez dibêjim dinya îslam, welatên cîranên me neyarên me ne, heger fersendê bibînin, heger hinek me neparêzin ewê me ji ortê rakin.
Ji bo ku em kanibin di nava van neyarên hov û gurên har da bijîn, ku hemû jî li pey tunekirina me ne, dibê em ji xwe ra wek Îsraîl hin hevalbendên xurt bibînin.
Dibê em dev ji fikrê biratiya musilmanan, ereb, tirk û farisan berdin û berê xwe bidin xerbê, Emerîka û Yekîtiya Ewrûpayê, welatên ewrûpî bikin mutefîkên xwe. Dev ji neyartiya Emerîka, Xerbê û Îsraîl berdin. Kurdistan ne di bin îşxala Emerîka, Îsraîl û Xerbê da ye.
Em ji ber Emerîka, Îsraîl û Ewrûpayê narevin. Em ji ber ereb û tirkan û farisan direvin, yên me dikujin ew in.
Helbet heger em bikanibin Emerîka û Ewrûpayê bikin mutefîk. Çimkî xelk jî belaş nabe mitefikê meriv, dibê kara wan jî di vê mitefikiyê da hebe.
Rast, şaş ev fikrê min e. Nuha çi têkiliya van dîtinên min bi xwebiaqildîtin û mezindîtinê heye?
Tu viya ji ku derdixî?
Ev çend car in tu wiha dibêjî. Diyar e dîtinên min bi te te ra problemekê çê dike.
Birayê delal, li ser Daîşê, PKKê, PYDê, kurdan, Tirkiyê, Emerîka, Sûriye her roj bi hezaran însan, nivîskar, siyasetmedar dîtinên xwe dibêjin. Her kes tiştekî dibêje.
Hinek dibêjin heger kurd, PKK wiha bike ewê jê ra baş be û wiha bike ewê ne baş be…
Heger nivîs, diyarkirina dîtinekê, fikrekê wek tu dibêjî firotina aqil û xwemezindîtinê be, wê demê dibê kes tiştekî nenivîse.
Ma heger di nivîsê de meriv nebêje ev baş e, ev xerab e, ev rast e, ev şaş e merivê çi bibêje?
Hela ka ji min ra bibêje ji bo ku ez aqil nedim xelkê û xwe mezin nebînim dibê ez di nivîsa xwe da çi bibêjim?
Tiştê min ji te fêm kiriye tu dixwazî tevî minaqeşeyan bibî, ev tiştekî pozîtîf e. Lê belê gelek caran fikreke te, dîneteke te tuneye. Loma jî tu mecbûr dimînî yê hember îtham bikî, efendim tu xwe pir ”biaqil û mezin dibînî”, tu aqil didî xelkê…
Ev îthameke vala ye.
(*)Ev aqil dayîn mantiqeke shash e. Tu kes ji tu kesî baqiltir nîne. Ev ji psikolojiya xwemezindîtinê tê.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar