Bîrîkirina xortaniyê

Weleh îşev xortaniya min hata bîra min. Do û pêr min di facebookê da çend sûret weşandin. Bi vê minasebetê ez rastî hin sûretên xwe yê xorataniyê hatim.
Dilê min bi min şewitî...
Çendakî berê hevalekî piştî ku hin rismên min yên 20-30 sal berê dîtibû ji min ra got, "Yaw Zinar, tu berê çuqasî çeleng(lewend, bedew)bûyî !
Min got roj baş hevalo!
Xoratanî wiha ye, meriv zêdayî û kêmasiya însanan nabîne...
Dema meriv xort e meriv bi qîmeta xortaniyê nizane, salên xortaniyê dû ra bi meriv xweş dibe, meriv bi hesreteke mezin li wan rojên borî digere...
Lê nebixêrên salên kalîtiyê ne destpêkê û ne jî taliyê, tu carî bi meriv xweş nabin, hemû bi êş kede in...
Camêrekî gotiye, “Xortanî, di jiyanê da carê tê serê meriv.”Loma jî temiya min li we xortan, qîmeta xortaniyê bizanin.
Xortanî heyecan e, cesaret e, fedakarî ye, comerdî ye, maceraye evîn e û ji hemûyan jî girîngtir buhara jiyanê ye
Kalîtî aramî ye, tirsonekî ye, çikûsî ye, bêbizavî ye, koxîtî(bêdiranî) û êşa piştê ye û ji hemûyan jî girîngtir payiza jiyanê ye…
Li ser nivîsa min ya do xortekî bi wefa(Şevreşk Çeto) ev şiroveya jêrîn kiriye:
”Destê we sax be apê hêja.
Her çiqas teknolojî bi pêş dikeve, zimanê Kurdî jî bi pêş dikeve.
Bi xêra teknolojiyê, vê şevê min jî dîsa nivîsa we xwend û pê kêfxweş bûm.
Dest û tiliyên we sax bin ezbenî....
Silav û rêz apê Zinar....”Min jî ev bersîva dayê:
”Xortê hêja gelek sipas ji bo şiroveya te ya hêja.
Rast e, xêra teknîkê îcar digihîje me kurdan jî. Li ser vê meselê min berê jî çend caran nivîsî.
Bi dîtina min di dîrokê da ev cara pêşî ye ku feydeya îcad û teknîka nuh digihîje me kurdan jî, bi xêra vê teknîkê kurd him xwe digihînin hev û him jî kurdî fêr dibin.
Bi xêra înternetê kurd sînorên dijmin danîne didirînin û gav û saetê xwe digihînin hev.
Ma ne xêra vê teknîkê bûya min û te yê çawa hev û du nas bikira?
Berê sînorê me gund û bajarê me, di wê çarçeweyê da me hev û du nas dikir.
Lê nuha êdî herçar perçeyên Kurdistanê bûye gund û bajarê me.
Ji her çar perçeyên Kurdistanê nuha bi hezaran kurd min nas dikin, ez wan nas dikim.
Ev yek yekîtiya kurdan xurt dike û feydeyeke mezin digihîne tevgera kurd ya netewî...”

Li Îranê piştî Şoreşa Îslamî ji malbatekê pirsîne, gotine:
-Şoreşê tesîreke çawa li jiyana we kir?
Malbatê gotiye:
-Weleh berê me li der ve vedixwwar û li malê îbadet dikir, nuha em li malê vedixwin li der ve îbadetê dikin.