Dinya biçûk e

Kurd dibêjin reva pisikê heta kadînê ye. Yê min jî tiştekî weke wê ye, herrojên îniyê piştî kar diçim li trêna xwe siwar têm û berê xwe didim aşxaneya Yilmaz. Saet di nabêna pênc û pêncûnîvan da(17.00-17.30)xwe digihînim aşxanê.
Bi ketina hundur ra qahweya min tê dagirtin û bi îkrama wê ra ji min rat ê gotin ku, ”Zinar, bi rastî jî xwesiya te gelkî ji te hez dike”.
Çimkî qahwe teze çêbûye.
Û ji ber ku ez gihîştime ser qahweya teze, şansê min heye, yanî jî xwesiya gelkî ji min hez dike.
Ez serê w ene êşînim pişrî kar ez îro jî çûm wir. Dîsa qahwe û dîsa xwesiya min gelkî ji min hez dikir.
Piştî vexwarina qahwê min ji xanima wî ra got, vê qahwa Yilmaz hundurê min reş kir, weleh ezê îro bidim nav û bîrayekê vexwim.
Wê jî got, tu bûyî kalik, loma jî heqê te heye, vexwe.
Û min dest bi vexwarina bîraya xwe kir. Yek min kir dudu. Tam li ber derketinê du nas û dostên ku serê salan bû ku me hevûdu nedîtibûn ketin hundur.
Yek jê xwarziyê min Reşatê dêrikî û yê din jî Yalçinê KUK-î bû.
Yalçin berê li Hollandayê dima, lê nuha li Fransayê dimîne.
Xwarziyê min Reşad, ez bawer dikim ev du sal zêdetir e me hevûdu nedîtibû. Ev demeke ji xerîbiyê aciz bûye û vegeriyaya welatê xwe, nava qewm û nasên xwe. Li Diyarbekrê bicî bûye.
Bi dîtina wî ez gelkî kêfxweş bûm.
Di derbarê welêt da min jê pirsî û wî jî bi şewq û heyecaneke temam bersîva min da.
Min bîstekê li dîtin û mişahadeyên wî yên li ser welêt û însanan guhdarî kir. Li ser guhertinên li welêt yên baş û xerab û rewşa hêzên siyasî hin tespîtên wî yên balkêş hebûn.
Çavdêriyên(mişahadeyên)wiha ji bo min gelkî înteresant in. Kî ji welêt were ez çavdêriyên wî meraq dikim. Çavdêrî û tespîtên însanan meriv jî dike xwedî hin zanîn û agahdariyên ji devê duduyan.
Di nava sohbeta me da Reşat qala bîranîneke xwe ya paltakê ya gelkê xweş kir. Got, yekî tirk carê di paltakê da jê ra gotiye:
”Ez nizanim hûn kurd çi dixwazin? Li Stenbolê dergevanê(kapiciyê)apartmanên herî luks jî kurd in lê hûn dîsa jî hûn dîsa jî pê nayên serî”.
Yanî li gor hin tirkan, piştî ku kurd kanibin bibin dergevanên malên wan, divê şikiriya xwe ji Xwedê ra bînin û tiştekî din nexwazin.
Yalçin, cara pêşî di sala 1976-an da min li Wêranşarê dîtibû. Wê demê ji êxistineke çepê tirk hîn nuh veqetiyabû û bûbû KUK. Çend PDK-liyên dêrikî li Wêranşarê hebûn, hebû ba wan. Wan jî anîn dikanê ba min.
Jixwe wî û PDK-liyan wê demê baş ji hev fêmnedikirin jî. Çimkî wan bi tirkî û Yalçin jî bi kurmancî nizanîbû.
Welhasil anîn ba min. Me bîstekê bi tirkî sohbet kir. Tiştê di bîra min da maye, min gotibû van dîtinên te ne yên KUK-ê, yên THKP-C-ê ne.
Cara duyem, di havîna sala 1978-an da li Serêkaniyê(Ceylanpinarê)li dikana Şêxmûs Ceylan ya kitêbfiroşiyê me hevûdu dît.
Me li wir jî li ser şerê di nabêna YNK-ê PDK-ê da minaqaşeyeke pir sert kiribû. Wê demê em weke partî û DDKD dostên YNK-ê û KUK-jî yê PDK-ê bû. Ji bo ku PDK û YNK li dijî hev bûn, li gor vê dijayetiya wan, em û KUK jî li dijî hev bûn, me berberiya hevûdu dikir.
Loma jî me hevûdu lik u bidîta, em diketin gewriya hev. Axir li Serêkaniyê jî ez û Yalçin ketin gewriya hev.
Dûra di ser ra sal û zeman derbas bû, ez bawer dikim di orta salên 80-î da li Swêd li mala hevalekî me dîsa hevûdu dîtibû.
Ji wê demê virda ye me qet hevûdu nedîtibû. Ji alî fizîkî pir nehatiye guhetin, tenê hinekî qelaw bûye.
Min jê ra got, Yalçin, dinya çi biçûk bûye, Wêranşar li ku Stockholm li ku? Kê bîr dibir piştî 32 salan emê hevûdu li Stockholmê bibbûnin?
Di hersê hevdîtinên me yên berê da em bi tirkî peyivîbûn. Lê îcar em bi kurmancî peyivîn. Kurmanciya wî îdare bû, axir cila xwe ji avê derdixist.
Yalçin zaza ye, nehat bîra min jê bipirsim, gelo bi zazakî dizane ya na?
Li gor rojên din, roja min îro hinekî cihêtir derbas bû, min du nas û dost dîtin û sohbeteke cihê kir, li dîtin û mişahadeyên gelkî balkêş guhdarî kir.
Loma jî min îşev qet bala xwe neda xeberên li ser kurd û tirkan. Jixwe ez bawer nakim tu tiştekî nuh hebe. Miheqeq dîsa leqleqa vala ye…