ABFê Federasyona Tirk ji endametiyê avêt

ABFê(Rêxistina xwendin û perwerdekirinê)di dîroka xwe ya 100 salî da cara pêşî ye komeleyekê(organîzasyonekê, rêxistinekê) ji endametiya xwe davêje, îxrac dike.
Seroka ABFê Helen Petterşon di beyana xwe da gotiye:
– Rêxistinên endamên me xwedanê hin nirxên bingehîn yên hevbeş in, xuya ye ku Federasyona Tirk ne li gor van nirxan tev digere.

Federasyona Tirk ji zûda ye ketiye destên faşîst û îslamîstan û êdî ne wek federasyoneke biyanî û li gorî nirxên ABFê yên demokratî û hevbeş, li gorî îdeolojiya Gurên Boz û siyaseta AKPê û îslamîstan hereket dike.

Ji federasyoneke kîtlewî, demokratîk bêtir, bûye rêxistineke îllegar ya irqçî û faşîst.
Erê navê wê, federasyoneke biyanî ye, lê ajandeyeke wê ya bi dizî heye û tim li giorî vê ajandeya faşîst û AKPê dixebite.

Lê îsal bi tesadufî piştî axaftina cîgirê Federasyonê Leylanî ya li dijî ermeniyan pûrê vê rêxistina faşîst derket ortê, têkiliyên wê yên bi MHPê ra yek bi yek eşkere bûn.

Û meselê di medyaya sosyal û di medyaya Swêd da olaneke mezin da.
Wezîrê avahiyan Mehmet Kaplan û gelek îslamîst û tirkên din ji partiya Keskan û ji partiyên din îstîfa kirin.

Nuha li Swêd Federesyona Tirk wek rêxistineke irqçî û faşîst û rêxistineke neyarê kurd û ermeniyan tê dîtin.

Îxrackirina Federasyona Tirk ji ABFê bûyereke pir mezin e, ev tê wê maneyê tirk ne xwediyê kultur û nirxên demokratîk û însanî ne û lema jî ciyê wan di nava rêxistinên Swêd yên kîtlewî û demokratîk da tuneye.

Bi kurtî tirk li Tirkiyê çi mal û çi mirov in, xwediyên kîjan îdeolojiyên irqçî û faşîst in, li Swêd jî eynî tişt in.
Tirkên Yozgatê, Tarabzon û Gîresûnê çi bin, yên li Swêd jî eynî ne, xwediyê eynî îdeolojiya faşîst in.
Yanî Kurmê şîrî heta pîrî…

Lînka xebera li ser bûyerê 

 XXX

Erdogan vê rociya remezan dîsa xwe berdaye, dîsa çiya li çiya qelibandiye. Camêr gotiye:
”Emê destûrê nedin dewleta paralel. Ketibûn serokkomariyê jî, belkî hîn jî hene. Em li ser vê dixebitin. Bixwazin kanin îstîfa bikin û herin, lê belê emê nehêlin vira lekedar bikin.”
Ji ber ku Qesira wî 1000 ode ne, gelek zilamên Gulen di hundur da xwe veşartine. Wa ya dike nake, nikane wan bigre.
Ev mêrik mitomanekî pir mezin e, derewa neke rehet nake. Ciyê wî ne meqamê serokkomariyê ye, nexweşxane ye.
Lê xwediyên wî kor in, nabînin.
Merivekî saxlem gotinên wiha berradayî neke.
Lê tirk li van gotinên tewşomewşo guhdarî dikin û jê ra li çepikan dixin…
Diyar e yên li dora wî jî ji wî xerabtir in…

Li gorî Erdogan merivên Gulen di hundur qesrê da xwe veşartina û ew nikane wan bigre..

91 sal derabs bûn lê dewleta tirk hîn zîhniyeta xwe ya anîtî kurd neguhertiye

91 sal berê di roja 29 hezîranê da Şêx Seîdê kal û 47 kurdperwerên endam û dilsozên Tevgera Azadî ji alî pantukîstên kemalîst ve li Diyarbekrê hatin îdamkirin.
Li gel ku 91 sal di ser vê qetlîama kurdan ra derbas bûye jî deleta tirk ya faşîst û hukûmeta AKPê hîn jî gorra Şêx Seîd yên kurdperwerên din nîşan nadin, bi israr hestiyên kesên qetil kirine vedişêrin, teslîmî malbatên wan nakin.
Ev jî zulm û nemiroviyeke bi qasî qetilkirina wan mezin e.
Dewleta tirk ji roja avabûye û vir da ye li Kurdistanê teroreke irqçî û faşîst dimeşîne û qetilkirina kurdan bênabên didomîne…
Tiştê dewleta tirk îro li Kurdisanê dike ji teror û qetlîamên dema Şêx Seîd mezintir in. Di nava salekê da 8 hezar kurd kuştin û bi dehan bajarên kurdan wêran kirin.
Dewlet îro li seranserê Kurdistanê li hemberî miletê kurd teroreke mezin dimeşîne, li her derê urfî îdare heye, ne qanûn û ne jî edalet maye, her tişt ketiye destê leşkeran.
Navê hukûmetê sivîl e lê ji alî leşkeriyan ve tê meşandin. Kurd di rewşeke pir xerab da ne.
Ez Şêx Seîd û hemû şehîdên kurd û Kurdistanê bi hurmet bibîr tînim. Şêx Seîd û hemû şehîn Kurdistanê ewê tim û tim di dilê gelê xwe da bijîn.

Negere li derên kaş nebîne xewnên fahş !

Berpirsiyarên tirk dibêjin teqîna terorîstî ya Stenbolê ya balafirxaneya ”Ataturk Havaalani” ji alî Dîşê ve hatiye kirin.
Hîn hûrguliyên bûyerê nehatina eşkerekirin lê li gorî delîl û agahiyên heta nuha bûyer Daîşê, hêzên îslamîst nîşan dide…
Ev îş wisa ye, netîceya hevaltiya bi terorîstan ra ev e.
Helbet Daîş û hemû cîhatçiyên bi salan ji alî hukûmeta AKPê ve hatin xwedîkirin, li ber deriyê Erdogan û di bin baskên dewleta tirk da mezin û bêslî bûn, ewê wisa rehet qebûl nekin Erdgon wan bifroşe, ji par ra kêr bike.
Tirkiyê van qatil û terorîstan bi salan li Sûriyê û li hemebrî kurdan bi kar anîn û nuha jî ji wan ra dibêjin karê me bi we qediya, em dixwazin hertişt dîsa vegere qeysa berê.
Em dixwazin dîsa bi Esed, Sîsî, Îsraîl û Rûsyayê ra bibin dost. Şer qediya, hesabê me şaş derket, em bi ser nekitin, lema jî yên mirin ji xwe mirin û yên sax mane jî dibê her kes here mala xwe.
Helbet Daîş û terorîstên heta nuha li Tirkiyê, li ber deriyê Erdogan û din hîmaya dewleta tirk da bêslî bûn ewê vê îxaneta Erdogan û Tirkiyê qebûl nekin.
Lê tiştên wiha ji MITa tirk bi xwe jî ne dûr e, gava Erdgoan feydê tê da bibîne kane emrê dînîtiyeke wiha bide, ji bo ku xwe mezlûm nîşan bidin, gunehê dinyayê bi xwe bînin.
Yanî dibê meriv li ser vî aliyê meselê jî raweste. Erdogan, ji bo ku dilê Pûtîn bigre, ambargoya rûsan ya li ser Tirkiyê rake kane her dînîtiyê, her qetlê bike.

Û di vê nabênê da Obama, Pûtîn gelek lîderên dunyayê jî ewê telefonî Erdogan bikin û pê ra bipeyivin.
Erdogn ji zû da ye bêriya axaftinên wiha û quretiyên piştî van axaftina kiriye.
Ji ber trajediyeke wiha be jî xwediyê Tirkiyê û bavê tirkan dixwaze serokek silavekê bidê, jê ra bibêje serê te sax be !

Heyfa xelkê sivîl û bêguneh e, li ciyê rehet siwîl, merivên bêsûc û bêguneh dibin qurbana siyaseta Erdogan û AKPê ya îslamîst û antî-kurd…

XXX

Tiştekî xerîb e, heta nuha tirkan hîn negotine ev terorîstên li balafixaneya Ataturk hewqas însan kuştin gelo ji Tirkiyê ne ya jî ji derve hatine?
Heger ji derve hatine, ji kîjan welatî û bi kîjan balafirê hatin û keleş û bombe çawa xistine hundur?
Bi min fena ku bîna genî jê tê…
Ji ber ku Erdogan ji netîceyên polîtîk yên vê terora mezin gelkî memnûn xuya dike.
Pûtîn û Obamayê ku silav nedidan Erdogan, wa ye telefonî wî kirine. Tirk, medyaya hewz ji do da ye reqlama telefonên ji Erdogan ra hatine û gulên rûsan ji wan ra şandiye dikin. Tu nemaye bibêjin weleh ev îş baş bû, bira yeka din jî bikin…

Erdoganê digot belkî Îsral û Rûsya kurd in

Bi tirkî dibêjin ”zenda tu niknaî badî tu yê maç bikî/bukemedigin bilegi opeceksin” !
Yanî gava tu bi yekî nikanibî dibê tu têkçûna xwe, mexlûbiyeta xwe qebûl bikî…
Felsefa tirkan ev e.
Erdogan jî bi vê felsefê mezin bûye.
Dema çavê wî(tirkan) yekî bibire dibin dîkê şer, dibin şêr û piling.
Lê gava bibînin ku nikanin pê, tavilê xwe davêjin dexlê wî, destê wî maçî dikin û didin ser serê xwe.
Yanî mexlûbiyeta xwe qebûl dikin.
Erdogan wek pêxwsekî Qasimpaşayê, wek gurekî boz cahiliyek kir û xwe li hircê yanî xwe li Pûtîn û li Netanyahu, Sîsî rakişand.
Lê dereng be jî fêm kir ku ev ne xercê wan e, ew ne ew mêrê ku kanibe zenda Pûtîn, Netanyahû û Sîsî bade.
Lema jî nuha dixwaze destên wan maçî bike…
Dibê meriv jê ra neke kêmasî û qusûr, li gorî şîreta pêşiyên xwe hereket dike…
Heger sibe destê Esed jî maçî kir matmayî nemînin…

XXX
Erdogan digot belkî Îsraîl û Rûsya jî kurd in, ewê nikanibin tu zirarê bidin tirkiyê, lema pêxwas û çaqokêşê Qasimpaşayê gav û saetê xwe li Pûtîn û Netanyahu radikişand, quretiyên mezin dikir, fortên ji serê xwe mezintir dida xwe. Digot ez û ez…
Lê nuha her roj xwe davêje dexlê Pûtîn, name li ser nameyê jê ra dinivîse, uzrê xwe jê dixwaze, dibêje hûn çi dixwazin emê bidin, emê tazmînatê bidin, emê qatilê pîlot ceza bikin û gelek lava û şelefiynên din di nameya xwe da rêz kirine.
Lê rûs dibêjin uzir û tazmînat têrê nake, dibê Tirkiye siyaseta xwe ya Sûriyê û Îraqê jî biguhere.
Piştî bûyera Keştiya Mavî Marmarayê Erdogan, li hemberî Îsraîl jî gelek quretî kir, resta Îsraîl xwend, got:
”Vira Tirkiye ye, ne welatê qebîla û eşîran e. Kê dijminatiya me kiriye poşman bûye û hûnê jî poşman bibin. Heta ez li ser hukim bim têkiliyên me ewê bi Îsraîl ra tu carî normalîze nebe …” û gelek fortên din yên wek van dan xwe.
Her roj li meydanan fortên xwe û dewleta xwe dida.
Lê wek Rûsyayê em dibînin di mesela Îsraîl da jî çi gotiye eksê wê qebûl kiriye. Îsraîl tu daxwazeke Tirkiyê qebûl nekiriye.
Di 8 maddeyên peymana bi Îraîl ra yek daxwazek Tirkiyê jî nehatiye qebûl kirin. Di ser da bi vê peymanê soz dane Îsraîl ewê alîkariya Hamasê nekin, di NATO û Yekîtiya Netewan da ewê tu carî di eleyhê Îsraîl da nexebitin û piştgiriyê nedin terorîstan.Alîkariyek bişînin jî ewê piştî kontrola Îsraîl here ji filistîniyan ra. Yanî Îsraîl berê çi digot ew qebûl kirine.
Erdgoan heta nuha li gunreşan rast nehatibû, digot belkî her kes kurd e û bêhêz û bêxwedî e.
Lê him Îsraîl û him jî Rûsyayê ew rezîl kirin. Îsraîl çi xwestiye û heta hinek jî zêde, Tirkiyê qebûl kiriye.
Û bi dîtina min pir jî baş bûye.
Ji ber ku vî faşîstê sûtal û dinyanedîtî bi îktîdarê serxweş bûbû, agir kiribû dawa xwe, dikira bifiriya,li meydanan, di salonan da birre bira wî, hirre hira wî em ji guhan kiribû.
Lê bi nameya ji Pûtîn ra û bi vê peymana bi Îsraîl li ser dêla xwe ket, pîs bû. 20 milyon dolarê Îsraîl ewê bide jî ne tazmînnat e, hîbe ye. Û ez bawer nakim Îsraîl ji kîsê xwe bide. Miheqeq ewê dîsa donê wan di serê wan bide, ewê tiştekî buha bifroşe wan.
Ya jî bi hawayekî din ewê ji wan derxe û him jî bi zêdayî.
Bi îhtîmaleke mezin di bin ra bi Misrê û Sûriyê ra jî ketine têkiliyan û ji wan ra jî nameyên ”aştiyê, wek ya Pûtîn dişîne, nameyên werin me efû bikin, me şasî kir, werin em li hev werin dişînin.
Çimkî efendî bivik dît, dît ku her kes ne kurd e. Xelk meriv poşman dike. Qebedayîtiya li meydanan rehet e, lê ya muhîm dû ra ye, talî ye, dibê meriv xwe pîs neke, piştî demekê çerxa Û neke, neçe xwe navêje nigê xelkê.
Tiştê nuha Erdogan dike ev e, xwe davêje nigê Pûtîn, Netanyahu, Sîsî, Esed û dibêje min kir hûn nekin, min şaşî kir, min cahilî kir, werin em li hev werin. Em dîsa bibin dostên hev.
Lê ev yek hewqasî ne rehe te, bedelekî vê quretiyê heye, siyaset ne qeşmerî ye, sinetekî cidî ye.
Bi kurtî Erdogan ji bo ku bi Rûsyayê, Misrê, Sûriyê û Îsraîl ra li hev were tawîza nede tuneye, kane sed carî uzurê xwe bixwaze û tazmînatên giran jî bide.
Çimkî cî lê pir teng bûye, rewşa aborîya Tirkiyê pir xerab e.
Û li dinyayê jî êdî her kes bi çavê dîktatorekî berradayî û sûcên li hemberî însaniyetê kiriye li Erdoga dinêre.
Wa ye li Almanya lê gilî kirine, dane mahkimê. Di rojên pêş da giliyên wiha ewê zêde bibin. Yanî li der û hundur cî li Erdogan teng dibe lema jî dixwaze cepheya li hemberî xwe hinekî teng bike. Lema jî nuha dixwaze têkiliyên xwe bi dewletên cîran ra xweş bike.
Lê eynî tiştî li hemberî kurdan nake, ji kurdan uzir naxwaze, naxwaze bi kurdan ra li hev were û mafê kurdan teslîm bike. Ji dêlî wê li Kurdistanê teror û qetîlamên didomîne . Ji ber ku çavê wan kurdan dibire….

Zilamên dewletê û cahşên kurd ji bo serokatiya belediya Diyarbekrê xwe di ber hev ra dikin

Di 23ê hezîranê da Erdogan li qesra xwe bi 50-60 kurdên hevalbend, zilam û cahşên dewletê ra civînek çêkir, ji bo şerê li hemberî kurdan ji wan aqil girt, alîkarî xwest û her wisa li daxwaz û pêşniyarên wan guhdarî kir.

Erdogan xwest ew û dewlet şerê xwe yê li hemberî PKKê baştir kordîne bikin, baştir alîkarifya hev bikin.

Navê van zilamên dewletê, van cahşên siyasî û leşkerî bi tirkî kirine ”kanaat onderlerî.”

”Kanaat onderleri”, mefhûmeke psîkolojîk ya nuh e, tirkan ji bo ku ji wan ra nebêjin zilamên dewletê, nebêjin cahş ev nav li wan kirine.

Lê meriv kane wan xwedêgiravî wek muxalefeta PKKê û HDPê qebûl bike. Yanî kesên muxalifên PKKê û HDPê.

Bes vana ne kesên kurdperwer û welatparêz in, piraniya van heval û zilamên dewletê ne, li dijî tevgera kurd ya netewî ne, serokên korîciyan, zilamên dewletê ne.

Bi gotineke hîn rasttir piraniya wan cahş in, rahîştine tivinga dewletê û zarokên kurdan dikujin.

Lê dewlet ji bo ku zilamên xwe maske bike, navekî pîs li wan neke, navê wan kiriye ”kanaat onderkerî.” Yanî serokën fikir û baweriyên cihê, kesên muxalifên PKKê û HDPê.

A di 23ê hezîranê da Erdogan bi van ra li qesra xwe civînek çêkir û ji wan ra got dibê hûn li hemberî ”terorê û terorîstan” bêdeng nemîn, dengê xwe bilind bikin. Hûn dengê xwe bilind bikin dewlet li pişta we ye.

Abdulkadir Selvî dibêje Salim Ensarîoglu ji Erdogan ra gotiye:

”Serokê Federasyona Qorîcîyan û Malbatên Sehîdan Ziya Sozen(yekî Bîngolî ye)ji min ra dibêje, bira min bikin Qayyûmê(yanî berpirsiyarê, serokê)belediya Diyarbekrê, netîceya wê çi be jî min qebûl e, ez dixwazim di nava mehekê da şehîd bikievim. Min jî got çi hewceyî şehîdbûnê ye. Bira min tayin bikin. Du salan ezê ji xelkê ra xizmet bikim. Bira xelk vê xizmetê bibîne û piştî du salan min hilbijêre.”

Wek tê dîtin cahşê serokê qorîciyan Ziya Sozen û Salim Ensarîoglu ji bo ku dewlet belediyê ji HDPê bistîne û bide wan, xwe di ber hev ra dikin. Yek dibêje bira dewlet mehekê min bike serokê belediya Diyarbekrê bira ez werim kuştin. Yê din jî dibêje bira bidin min ezê him neyêm kuştin û him jî bi xizmeta xwe milet ji ser rê da bixînim bikim hevalê dewletê.

Yanî herdu jî wek xulamên dewletê dixwazin li Diyarbekrê mirovên bi rayên milet hatine hilbijartin bi zor ji kar werin girtin û dewlet belediyê teslîma wan bike.

Piştî rakirina parêzbendiya parlamenterên HDPê, Erdogan nuha jî dixwaze çend belediyên di destên kurdan da mane wan jî ji wan bistîne û li cahşên xwe yên siyasî belav bike.

Û cahşên ji bo wezîfeyeke wiha mirina xwe kirina çavên xwe hene, him jî ne yek û ne dudu ne, bi sedan, bi hezaran in.

Erdogan, di civînê ji ”mezin û rîsipiyên” kurdan yên bûne zilam û cahşên dewletê ra bi îftîxar gotiye wan 8 hezar kurd kuştine û heta yek terorîst bimîne ewê dev ji wan bernedin.

Her wisa bi emir û destûra Erdogan Cizîr, Nisêbîn, Gever, Sûr, Dêrik, Lice, Şirnex bi erdê ra hat tep û dûzkirin. Bi sedhezaran kurd bi çol û çepelan ketin. Çeteyên Erdogan li Cizîrê ji zarokên 3 mehî bigre heta kal û pîrên 70 salî kuştin, 178 keç û xortên kurd di zêrzemiyên xaniyan da înfaz kirin û dû ra şewitandin. Tîmên Erdogan hevalkiran derpiyên pîrekên kurdan bi darde dikirin û li ser dîwaran dinivîsandin, "keçno em hatin, hûn li ku ne?"

Lê vana yek jî ne xema "mezin û rîspiyên" kurda ye, ew dîsa jî diherin li Erdogan guhdarî dikin û eniya wî maçî dikin.

"Mezin û rîspiyên”(!) kurdan, yên wek Prof. Salih Yildirimê Şirnexî dîsa jî diçe bi destê Erdogan digre, eniya wî maçî dike û lê guhdarî dike.

Însan çawa kane hewqasî jî bêxîret bibe meriv fêm nake!

Tiştek êdî gelkî zelal e, ev dewlet êdî Kurdistanê ne bi hêza xwe ya leşkerî tenê di bin destê xwe digre, bi xêra van ”kanaat ondereleri”, korîcî û cahşên siyasî û leşkerî kane îşxala xwe biparêze.

Heta bi hezaran kurd zilam û xulamên vê dewleta xwînxwar bin û rahîjin sîleha dewkletê û li hemberî kurdan şer û siyasetê bikin azadbûna kurdan zor e, ji dijmin bêtir yên me nahêlin, yên me şerê me dikin.

Û ev kesên hanê, evên kur roja pêncşemê bi Erdogan ra plan û programa serê li hemberî kurdan çêkirin û bi mektûbên devgirtî pêşniyar û aqil dan dewletê bi serbilindî di nva kurdan da digerin. Fena ku zilamtiya dijmin û cahştî ne şerm be…

Meriv nikane her kesî bi zor bike kurd, lê meriv kane zilamtiya dijmin, cahştiyê wek rûreşiyeke giran, wek qebheteke mezin bibîne…

Li Kurdistana başûr milet wer didît û lema jî çahşan roja fersend dîtin dev ji cahşîtiyê berdan û beşdarî berxwedanê û şerê li hemberî dijmin bûn.

Lînka çend rismên cahşên kurd

Mêrik dibêje wî giliyê PYDê bi Tirkiyê kiriye lê guh nedane wî

Endamê Komîteye Karên Derve yê ENKSê Siyamend Haco, ji Al Cezîra ra gotiye di destpêka sala 2013a da wî giliyê PYDê bi hukûmeta AKPê kiriye, lê kesî guh nedaye wî.

Siyamend Haco gotiye:
”Di destpêka sala 2013a da li Anqerê min di hevdîtinekê da ji şêwirmendekî Erdogan ra got li Sûriyê 5-6 hezar şervanên PKKê hene. Min jê ra got ev talûke ye. Lê belê şêwirmend pir bêxem xuya dikir. Min jê ra got alîkariya muxalifên PYDê bikin, ewê ji bo Tirkiyê baştir be. Bi nezaket li min guhdarî kir, lê guh nedida fikrên min.”

Ji ber ku merivên wiha, kesên ku bi dil û can dixwazin bibin xulamên dijminê xwe serok û berdevkên kurda ne meriv şerm dike.

Ev numûne jî nîşan dide ku ENKS ne pqaij e, ji destpêkê da xwestine bibin zilamên tirkan, lê tirkan zêde guh nedane wan.

Mêrik bêyî ku şerm bike, bêyî ku veşêre dibêje wî bala Tirkiyê kişandiye, ji Tirkiyê ra gotiye werin li hemberî PYDê alîkariya ENKSê bikin, yanî me bikin zilamê xwe, lê belê dewletê guh nedaye wî.

Bi serok û siyasetmedarên kurd tu havilê nakin. Tirkan û Îranê piraniya wan kirine zilamên xwe.
Tufî li we û li hemû heval û ajanên neyaran…

Lînka hevpeyvîna Siyamend Haco

XXX

Em zanin Tirkiye, Îran, Sûriye û Îraq dijmin in, xêra kurdan naxwazin, naxwazin kurd nêzî hev bibin û yekîtiya xwe çêkin.
Lê vê siyaseta xwe ne bi zorê, bi riya hin merivên xwe yên di nava hêzên kurd da dixin praktîkê. Bi riya van zilamên xwe partiyan tînin hebberî hev.
Ez nizanim Amed Dîcle zilamê dewleta tirk e ya na. Lê bi vê nivîsa xwe ya li ser PDKê û bi vê kîn û nefreta xwe ya li hemberî Mesûd Barzanî tu ferqeke wî ji zilamekî dewleta tirk yê profesyonel tuneye... 
Ez ne li dijî rexnekirina PDKê û Barzanî me, ez bi xwe jî vê gavê ji siyaseta PDKê û birêz Mesûd Barzanî ne razîme.
Lê tiştê Amed Dîcle di vê nivîsê da dibêje ji rexneyê wêdatir e, neyartiya PDKê û Barzanî ye, êrîşeke dijminane ye.
Amed Dîcle, bi navê hevalbendiya PKKê tim fêsadî û provaktoriyên wiha dike, tim wiha bi kîn û nefreteke neyarane êrîşî PDKê û Barzanî dike.
Lê li gel vê jî hevalên wî jê ra tiştekî nabêjin. Diyar e tiştê ew dibêje bi dilê wan e jî. Bi kêmasî di rojên wiha da dibê meriv bi vê uslûba neyarane êrîşî hev neke. Bi taybetî jî partiyên wek PDK, PKK, PYD, YNK û Goran dibê bi vî rengî hevûdu rexne nekin.
Lema jî ez bi xwe ji Amed Dîcle bi şik im, dilê min lê rûnane. Ne merivê dewleta tirk be jî merivekî fêsad û gelac e, xêra kurdan û yekîtiya kurdan naxwaze.

Lînka nivîsa Amed Dîcle 

James Jeffrey: Dibê bernameya serxwebûnê di bêrîka her serokê kurd da hebe

Rûdawê bi sefîrê Dewletên Yekgirtî (DYA) yê Bexdayê û Anqerê yê berê James Jeffrey ra hevpeyvîneke pir baş kiriye.

Jeffrey, di hevpeyvînê da li ser siyaseta Emerîka ya Îraqê û kurdan û daxwaza kurdan ya serxwebûnê tiştên gelkî muhîm dibêje.
Jeffrey dibêje, ”dibê mijara serxwebûnê di bernameya, di bêrîka her serokekî kurd de hebe.”

Berdevkê AKPê gotiye ew dixwazin rê li ber avabûna Kurdistanê bigrin

M. Alî Şahaîn îcar rast peyivî, got, şerê wan ne li hemberî terorê ye, ew dixwazin rê li ber Kurdistaneke otonom bigrin, ew dixwazin tiştekî wek Kurdistana rojava li Tirkiyê jî çênebe

Ji giregirên Erdogan Mehmet Alî Şahîn, îcar li xwe mukir hatiye, gotiye şerê me yê li hemberî PKKê ne şerekî li dijî terorê ye, em dixwazin rê li ber ”kurdistaneke otonom bigrin.”

”Baş e çima PKKê bera ser me didin? Dixwazin wek li başûrê me, wek li Rojava-Kobanê, Kurdistaneke otonom ava bikin. Me ev yek ferq kiriye. Lema jî em nuha li hemberî rêxistineke terorê micadele nakin. Di dema şerê rizgariyê da me li hemberî heft dewletan bi çi nêt û bi çi armancê şer dikir, nuha jî em bi eynî armancê şerê rizgariyê yê duyem didin.”

Û dû ra jî gotiye ji bo ku li Tirkiyê jî "Kurdistaneke otonom" çênebe wa her selahiyet daye leşkeran, gotiye destê we ji we ra, heta hûn bi ser dikevin hûn kanin her tiştî bikin.

Ne îro, ev 30 sal in ji bo ku Kurdistan çênebe, ji bo ku kurd ji bindestiya we xelas nebin hûn şerê kurdan dikin.

Teror meror demagojî ye, maskeyek ye, lê netîce wa ye hûn hatin nuxteya îtîrafê; hûn dixwazin rê li ber azadbûna kurdan û çêbûna Kurdistanê bigrin.

XXX

Li ser riya Anqerê 3 otobozên ji Anqerê diçûn Wanê, Qersê û Diyarbekrê gulebaran kirin. Di êrîşê da 7 kes birîndar bûn.
Tirk û walî ji bo ku meselê sivik bikin dibêjin efendim êrîşkar yekî sûtal û krîmînel e, ne teror e.
Gava kurdek kevirekî davêje ji polîsekî, ji wasiteyekê da dibe teror, lê gava 3 otobozên kurdan tên gulebarankirin û 7 kurd birîndar dibin ne teror e.
Ji ber ku êrîşkar tirk e û yên marûzî êrîşê bûne kurd in. Lema jî nabe êrîşeke terorîstî...
Kurdê hîn jî vê dewletê wek dewleta xwe dibîne merivekî gelkî bêxîret e, bêar e û xulamê neyar e...

XXX
Dewleta tirk dest bi şewitandina Licê kiriye. Ji alîkî da bomberan dikin û ji alîkî da jî dişewitînin.
Û kurdên AKPê jî ji dewlet û hukûmeta xwe ra li çepikan dixin, kêf kêfa kurdên xulamên Erdogan e.....

Têkiliya di nabêna kurdî û kurdperweriyê da

Mihemed Gozutok bi birêvebirê Pirtukakurdî Bawer Berşev ra hevpeyvîneke balkêş kiriye.
Di hevpeyvînê da Bawer Berşev dibêje herêma herî zêde kitêbên kurdî lê tên firotin Mêrdîn e, di warê xwendina kitêbên kurdî da Mêrdîn tim yekem e.
Û di rêza duduyan da jî Wan tê, li wanê jî kitêbên kurdî baş tên firotin, xwendevanên kurdî li Wanê jî zêde ne.
Li gorî agahiyên Bawer Berşev, Diyarbekir herçiqasî bi nifûsa xwe sê çar caran li Mêrdînê be jî, lê li Diyarbekrê kitêbên kurdî bi qasî ku li Mêrdînê û qezayên wê Nisêbînê û Qezê tên firotin nayên firotin.
Bi saya vê agahiyê em fêr dibin ku di nabêna xwendina bi kurdî û kurdperweriyê da têkiliyeke xurt heye.
Em fêm dikin bê li herêma Wanê û Mêrdînê çima kurdayetî xurt e, HDP çima ji sedî 80-90ê rayên milet digre.
Bajarên kitêbên kurdî zêde lê tên firotin kurdayetî û kurdperwerî jî li gorî bajarên din lê zêde û xurt e.
Lema jî tiştê ez ji salên 1980î da dibêjim, dibê kurd bi hev ra bi kurdî bipeyivin, dibê nivîskarên kurd dev ji tirkî berdin û tenê bi kurdî binivîsin rast e.
Ziman kurdan kurd dihêle, kurdiyatiyê bi pêş dixe, kurdan bêtir dike kurd, hestê kurdperweriyê bi mirovan ra xurt dike.
Heger em dixwazin kurdan ji tirkan dûrxin, ruh û hestê kurdperweriyê bi kurdn ra xurt bikin dibê em bi zimanê xwe bixwînin û binivîsin û bi zarokên xwe ra , bi hev ra bi tirkî nepeyivin.

Lînka hevpeyvînê 

Xetera herî mezin namerdek bibe xwedî meqam

Xetera, tahlûkeya herî mezin ew e ku namerdek bibe xwedî mewqî û desthilat.
Tirkiye îro ketiye destê namerdên herî namerd, destê kesên herî xerab, lema jî tahlûke pir mezin e
Birêvebirên tirk merivên hewqasî bêheya ne dibêjin ji ber ku Davîd Cemeron li dijî Tirkiyê bû, lema aliyê Brexit di referandûmê da bi ser ket...
Halbû rastî tam eksê wê ye, gelê îngilîz li dijî endametiya Tirkiyê ya Yekîtiya Ewrûpayê ye, li dijî rakirina wîzeyê ji tirkan ra ye.
Hemû Ewrûpa dixwazin rê li ber endametiya Tirkiyê bigrin, tirsa Tirkiye ewê bibe endamê YE ketiye dilê her ewrûpî.
Lê ew dibêjin ji ber ku Cameron li dijî me bû, lema ev netîce derket...
Însan fedî neke kane her tiştî bibêje û bike...

XXX

Terorîstan do bi şev bi bombeyên desta êrîşî ser Rûdawê kirin. Di êrîşa terorîstan ta 4 kes birîndar bûn.
Ev êrîşa li Hewlêrê ser Rûdawê nîşan dide hin valayî û sistiyên ewlehî hene. Dijminên me hîn pir in û rehet nasekinin. Lema jî dibê kurd di tedbîrên xwe da sistiyeê nekin.
Ez êrîşa ser Rûdawê şermezar dikim û ji hemû birîndaran ra şîfayê dixwazim..

XXX
Heger bûye evîndarê celadê xwe miletek
dixwazî azanê, dixwazî çanê pê bide guhdarêkirin
heger îtîraz nake wek kerî îlet
misteheqe jê ra her babet zîlet.
///Emer Heyyam

Ewrûpî dawiya dawî ji tirsa tirkan ewê Yekîtiya Ewrûpayê belav bikin

Li Îngilistanê di referandûmê da biserketina aliyê Brexît, yanî aliyê dixwaze Îngilistan ji Yekîtiya Ewrûpayê derkeve li dinyayê bû sebebê krîzeke mezin ya siyasî û aborî.

Piştî vê netîceya li Îngilistanê(li Brîtanya Mezin) li welatên din jî tevgerên li dijî YE ewê xurt bibin û ewê jî referandûmê bixwazin.

Helbet ji destpêkê da li her welatî grûbên nasyonalîst li dijî avabûna Yekîtiya Ewrûpayê bûn.

Lê vana grûbên biçûk bûn, piraniya gelên Ewrûpayê li gel Yekîtiya Ewrûpayê bûn.

Lê belê piştî şerê Sûriyê û Îraqê û koçberên ji van welatan û ji Afrîka û Asyayê û îhtîmala Tirkiye ewê bibe endamê Yekîtiya Ewrûpayê û soza rakirina wîzeya ji tirkan ra hemû ewrûpî ketin panîkê.

Rakirina wîzeya ji tirkan ra îngilîz û Yekîtiya Ewrûpayê qutifand, bi taybtî îngilîz û alman pir û pir tirsyan.

Bi endametiya NATOyê Tirkiye bûbû bela serê Ewrûpayê, lema jî nedixwestin Tirkiyê bikin endamê Yekîtiya Ewrûpayê jî.

Nuha tirsa hemû Ewrûpiyan tirk in, herkes dixwaze welatê xwe ji îşxala bi milyonan tirkên bêkar, birçî, bêwesif û fundamentalîst biparêze.

Herba tirk û kurdan û şandina koçberan berbî Ewrûpayê ve jî gelê îngilîz gelkî tirsand. Li Îngilistanê di referandûmê da tirsa hatina tirkan roleke mezin lîst.

Îngilîzan ji bo ku welatê xe ji îşxala tirkan biparêzin çare di derketina ji Yekîtiya Ewrûpayê da dîtin.

Îro li Ewrûpayê ne Îngilistan tenê, her welat dixwaze rê li ber hatina bi milyonan tirkan bigre.

Yanî meriv kane bibêje li Îngilistanê sebebê bi serketina aliyê dixwaze Îngilistan ji Yekîtiya Ewrûpayê derkeve tirsa tirkan û hinekî jî ya ji koçberên ereban e.

Her welat dixwaze sînorê welatê xwe biparêze, dixwaze rê li ber îşxala tirk û ereban bigre.

Heger tirk di daxwza endametiya Yekîtiya Ewrûpayê da israr bikin Yekîtiya Ewrûpayê ewê belav bibe.

Tirk ev 60 sal in wek karkir hatine Ewrûpayê. Lê hîn jî entegre nebûne, hîn jî bi çavên kafiran û neyaran li ewrûpiyan dinêrin, hîn jî li dû goştê helal digerin, hîn jî destkuja ewrûpiyan(xiristiyanan) heram dibînin.

Îro li her welatê Ewrûpa problem û tirsa herî mezin musilman, ereb û tirk in.

Ewrûpî naxwazin 40-50 milyon tirkên din û hewqasî jî ereb li xwe zêde bikin û malikê li xwe biviritînin.

Tirk û ereban herêma xwe wêran kirin, nuha jî dixwazin eynî tiştî bînin serê welatên Ewrûpayê.

Lê êdî her ewrûpî viya dibîne û lema jî dixwazin rê li ber îşxala tirk û erebên îslamîst û bêkar bigrin…

Kurdê li Tirkiyê bimîne piştî du sê nifşê din ewê bibe tirk

Zarok û neviyên hemû kurdên li Tirkiyê dijîn malê tirka ne, piştî 20-30, 40 salên din ew ”xalis muxlis” tirk in.
Miletên din çawa bûn tirk ewê jî bibin tirk.

Berê jî, piştî avabûna Tirkiyê bi sedhezaran kurd bûn tirk. Heta kurd nebin xwedî deswlet, xwedî îdareyeke netewî ev proses ewê dom bike, kurd ewê tim bihelin û bibin tirk…

Kurdên naxwazin zarokên wan, neviyên wan bibin tirk dibê vegerin welatê xwe. Yên kanin û venagerin dixwazin zarok û neviyên wan bibin tirk.

Kurdên li Ewrûpayê ewê hewqasî zû nehelin, nebin alman, îngilîz, swêdî û norweçî. Lê yên li Tirkiyê piştî du nifşan tirk in.

Lales Qaso na, lênerîneke çewt e. Zemên di vî sed salê derbasbûyî de şanî me daye ku kurd li ku derê dinyayê bi zimanê kurdî bijîn bila bijîn, wê winda nebin, lê gava dev ji zimanê xwe berdan, ger li Kurdistê jî bijî wê winda bibe. Sê sed, çar sed salên kurdên li Anadoloya tirkan nimûneyeke zîz e. Ev kurd heta doh jî kurd bûn, lê piştî ku rêxistinên bakurê welêt ketin nav wan û zimanê wan kirin tirkî, em dibînin winda bûne, winda dibin. Kurd bi sed salan li Şam û Bexdayê jiyan, ên ku bi kurdî peyivne hîn jî wek kurd hene. Îcar pêwîst nake em dûr biçin, eha li bakurê Kurdistanê bi xwe zarokên ku bi dê û bav kurd in ji ber ku dê û bavan kurdî li wan qedexe kirine bûne tirk. Werhasil, cehşên herî mezin û dijminên kurdan ên herî mezin ew ku kurdên ku bi zarokên xwe re bi kurdî nepeyivin. teyr û tilur bi kujtinan naqedin, lê bi rakirina hêlînan diqelin. Û her maleke kurd jî hêlîneke welêt e. Îcar gava zimanê hêlînê bû biyanî, hêlîna kurd jî dibe biyanî. Bi kurtî, kurdê ku her çendî ji serxwebûn û azadiya Kurdistanê û mirovahiyê bipeyive jî û zimanê wî ne bi kurdî be, ez wan wek sixekarên ji cehşên herî mezin bi nav dikim, ewqas.

Zinarê Xamo Laleş ne wisa ye, di vê sedsalê da di nava tirkan da, li bajarên tirkan piştî nifşekî ziman nayê domandin, ne mimkûn e.
Ji kurdên koçî Tirkiyê kirine qismekî biçûk bi zarokên xwe ra bi kurdî bipeyivin jî, neviyên wan ewê nepeyivin. Him ji alî sosyolojîk ve ev ne mimkûn e û him jî miletekî wek tirkan faşîst rê nade vê yekê. Em dibînin ji ber ku du karkir bi hev ra bi kurdî dipeyivn tên lînckirin, ji ber ku di telefonê da bi diya xwe ra bi kurdî dipeyive însan tên kuştin.
Ma di civateke wiha da kurd ewê çawa zimanê xwe nifş bi nifş bidomînin?
Rewşa kurdên Anadoliya Navîn berê tiştekî din bû, dinya ne ev dinya global bû. Kurdên wir hemû li gundan li ser hev bûn, li gundên xwe dihatin dinê û li gundên xwe dimirin.
Bi çolan nediketin, li bajarên tirkan belav nedibûn, nediçûn Ewrûpayê.
Li gundên xwe çandinî dikirin û pez xwedî dikirin, şivan, gavan û çotkarên xwe bûn.
Lê nuha ne wisa ye, telewîzyon, înternet ketiye mala her kesî, zarok bîst û çar saetan bi tirkî mezin dibin, Interneta wan, telefona wan, face wan her tiştê wan bi tirkî ye.
Ya din her kes dixwîne, diçin mektebên bilind, dibin mamûrên dewletê û li Tirkiyê belav dibin. Lema jî ne mimkûn e wek berê kurd bimînin û kurdiya xwe bidomînin.
Li Kurdistanê li gundan kurdî hîn zindî ye, ji ber ku li ser hev in û ne mecbûrî tirkî ne. Lê li bajaran ne wisa ye, rewş di lehê tirkan û di eleyhê me da ye.
Lema jî kurdên li Tirkiyê heger venegerin welatê xwe mahkûmî wendabûnê ne, piştî du nifşên din êdî tirk in.
Ji ber ku yên li dora wan hemû ne kurd in. Bi kurdan tenê ra nazewicin, bi ferdên miletên din ra jî dizewicin, ev yek jî asîmîlasyonê zûtir dike.
Tiştekî din jî helandin û tirkbûna kurdan rehet dike ew jî dînê me û rengê me û tirkan yek e, yanî ne dînê me û ne jî rengê me ji hev ne cihê ye. Ev yek jî asîmîlasyonê hêsantir dike. Lê li Eweûpayê ne wisa ye, ev proses li gorî ya Tirkyê ewê dirêjtir bajo…

Lales Qaso Ezbenî helbet di vê serdema komunîkasyonê de ku internet û balafiran dinya kiriye wek bajarekî kurd çendî bi zimanê xwe bipeyive jî wê zimanê wî têra jiyana wî a rengareng neke. Ev meseleyeke din e, û a ku te nîvqurç

Lales Qaso înîvqurçî gotiye û min jî nîvbersivandiye tiştekî din e, Ji bo ku kurd bijîn sedî sed êdî divê bi haweyekî ji îlk okulê heta digihê universiteyê xwendegehên wî hebin, bazara wî bi kurdî be û hwd. Kurdên ku zorokên wan li ewrupayê bi kurdî hînbûne jî wê di demeke kurt ew jî biqede. Him bi kîjan zarokên kurdên ku li welatên ewrupayê çêbûne bi kurdiyeke baş kare têkeve devjengên zanistî, û ne yek jî. Zimanê wan bi tenê ji bo hindur û sikakye ewqas. Werhasil, kurd nebin desthilatdar û xwedî xwendegeh wê ji holê rabin, ewqas

XXX

Aştî ji şer erzantir e !
Şerê Emerîka Latînê yê herî dirêj, piştî 50 salî do ji alî serokê Colombîyayê Juan Manuel Santos û serokê Gerîlayên-Farcê Rodrigo Londono ve li Havanayê hat îmzekirin.
Serokê Colombîyayê Manuel Santos di axaftina xwe da got, ”Aştî ji tim ji şer erzantir e..”
Hêvî dikim dijminên me jî rojekê fêm bikin ku aştî ji şer erzantir û baştir e, jî û ew jî bi serokên kurdan ra rûnin û mafên kurdan yên netewî qebûl bikin…

XXX
Viktor Hugo di şiîreke xwe da dibêje:
“ Ji wir tirk derbas bûn, her der wêran û şîn e… ”
Gava meriv sûretên Cizîrê, Sûrê, Nisêbînê û Şirnexê dibîne meriv fêm dike ku Vîktor Hugo çiqasî bi heq û xwedî feraseteke mezin bûye... 

Çima em 50 milyon kurd bi qasî 300 hezar îzlandî nabin?

Îzlandayê do bi şev bi lîstikeke muhteşem bi gola di saniya dawî da 2-1 berra Awusryayê da.
Nufûsa Îzlandayê teqrîben li dora 300 hezarî ye. Îzlanda welatekî serbixwe ye, endamê NATOyê ye û di Kûpaya Ewrûpayê da ye.
Yanî welatekî nufûsa wî bi qasî qeza min Wêranşarê ye wek welatekî serbixwe beşdarî Kûpayaya Ewrûpayê û dinyayê dibe, lê em kurd nufûsa me 40-50 milyon e em tunene, em beşdar nabin.
Çima ?
Ji ber ku dewleta me tuneye.
Ji ber ku em ne miletekî serbixwe ne.
Nufûsa arnawidan jî herewere 3 milyon e, lê ew jî wek dewleteke serbixwe beşdarî Euro 2016a bûn.
Îrlanda hewitinê, ew jî do li hemberî Îtalyayê bi ser ket. Nufûsa Îralandayê jî li dora 4 milyonî ye.
Her kurd gava li maçên Euro 2016 temaşe dike, dibê tenê li topê û li hunera lîstikvanan û li xweşikiya futbolê nefikire, bibêje ji bo çi Kurdistan tuneye?
Ji bo çi em kurdên nufûsa me 40-50 milyon e tunene?
Û vê yekê ji xwe ra bike derd, pê biqehere, ji xwe ra û ji miletê xwe ra wek kêmasiyeke mezin bibîne.
Û ji ber vê kêmasiyê şerm bike…
Lema jî dibê tu kurd futbolê tenê wek lîstikekê nebîne, wek sporeke meriv wexta xwe pê diborîne nefikire…
Futbol dibê bindestiya me, koletiya me, bêdewletbûna me bîne bîra me…

XXX

Her tişt bi fikir dest pê dike, berê dibê fikrekî meriv hebe û dû ra têkeve rê. Fikrê min, hedefa min, xeyala min dewleteke kurd e, Kurdistaneke serbixwe ye.

Kurdê di serî wî da fikrê, xeyala Kurdistanê, dewleteke kurd tunebe ew kurdekî qelp e, bêkêr e, ji bindestiya xwe memnûn e.

Zilamtiya dewleta tirk Muhsîn Kizilkaya zêde bêûjdan û bêbext kiriye

Bi qasî ku xuya dike Muhsîn Kizilkaya dixwaze bibe Mehmet Şerîf Firat û Şukru Sekbanekî nuh. Ew jî wek Şukru Sekban, ji kurdperweriyê gav bi gav berbî tirkçîtiyê ve çerx dike.

Heger sibe ew jî wek Mehmet Şerîf Firat û Şukru Sekban bibêje esas kurd bi koka xwe tirk in ezê matmayî nemînim.

Kizilkaya, di nivîsa xwe ya rojnameya Haber Turkê ya 14ê hezîranê da dîsa bi hunerekîi mezin şelafiya Tirkiyê, dewleta tirk û Erdogan dike û dibêje ”Tirkiye li gorî Sûriyê û Îranê cineta kurda ye.”

Bi gotineke din yanî tirk li gorî faris û ereban xwe hindik li kurdan diboqînin, hindik gû bi wan didin xwarin, hindik wan dikujin û bajarên wan wêran dikin. Û ji ber ku tirk li gorî ereb û farisan xwîna kurdan hindikî dirjînin dibê em spasdarê dewleta tirk û Erdogan bin.

Li gorî Kizilkaya, Tirkiye welatê kurd û tirkan e û dewleta tirk jî ya kurd û tirka ye. Û li Tirkiyê bi qasî mafê tirkan, mafê kurdan jî heye. Ji ber ku kurd jî kanin bibin namzedê serokkomariyê…

Û dû r jî domandiye, gotiye, li gel hemû zulm û neheqiyan jî kurdan tu carî nexwestine ji Tirkiyê veqetin, çimkî kurd li Tirkiyê bi nasnama xwe ya kurdayetiyê kanin bibin her tişt.

Helbet ev îdîa vireke mezin e, kurd bi nasnameya xwe nikanin bibin bekçî jî.

Hulusî Akar, serokerkanê Tirkiye ya ku li gorî Kizilkaya ”cineta kurda” ye hîn do got di 11 mehan da tam 7740 kurd kuştine.

Lê tiştên wiha biçûk tesîrî li Muhsîn Kizilkaya nake, ligorî wî Tirkiye dîsa jî cineta kurda ye, dîsa jî dibê kurd spasdarên dewleta tirk û Erdogan bin.

Van tiştan kemalîstekî, nîjadperestekî, faşîstekî tirk nabêje, Erdogan nabêje, Muhsîn Kizilkayayê Culemêrgî, yê ku heta çend sal berê jî kurdperwerekî dilşewat bû dibêje. Ew êdî ne wek siyasetmedar û ronakbîrê miletekï bindest, wek zilamekî dewleta tirk, wek şelafekî AKPê û Erdogan dipeyive...
Heyf !

Welhasilî kelam ji bo ku dewlet çend qurişê didê ji ser qut neke bêyî ku li ber xwe keve, bêyî ku fedî bike her derew kiriye, Tirkiye kiriye buhuşta kurdan, gotiye kurdan tu carî nexwestine ji bindestiya tirkan derkevin û bibn xwedî welatekî serbixwe.

Beyan û nivîsên Kizilkaya yên van du salên dawî nîşan didin ku ewê sola Mehmet Şerîf Firat û Şukru Sekban di teqê ra bavêje û belkî dawiay dawî ew jî weke wan bibêje kurd bi eslê xwe tirk in.
Pere însên zû pîs dike…

Mehmet Şukru Sekban(1881-1960) ji Erxeniyê ye. Wî jî wek Muhsîn Kizilkaya destpêkê kurdayetî kir, azadî û otonomî ji bo kurdan xwest, li dijî dewletê derket.

Di sala 1908a da di avakirina Kurd Terakkî ve Teavun Cemîyetî(Komela Pêşketin û Alîkariyê) da cî girt û demakê jî li Bexdayê bû endam û birêvebirê Xoybûnnê.

Lê dû ra ji nişkave bû zilamê tirkan û dest bi turkçîtiyê kir, got kurd tirk in û ji qewmê Tûran in.

Wer xuya ye Muhsîn Kizilkaya jî bi lez û bez dixwaze bibe Şukru Sekbanekî nuh...

Mehmet Şerîf Firat(1894-1949), kurdekî ji Wartoyê ye, di salên 1930-150î da ew jî bû turkçî û got kurd tirk in. Di sala 1949a da apê wî ew kuşt.

Nivîsa Muhsîn Kizilkaya 

Nivîsa Firat Aras

  

XXX

Cîgirê serokwezîrê Tirkyê Tugrul Turkeşê faşîst hefta berê bi emirberê xwe Orhan Mîroglu ra li Mêrdînê bû.

Turkeş, li Mêrdînê di dema teftîşa emniyetê da di axaftina xwe ya ji tîmên taybet ra gotiye:

”Jidestxwebernedana vê coxrafyayê, Enedoliyê karekî zor e. Bi qehremanên wek we, bi egîdên wek we ev coxrafya ji 1071ê û vir da ye ya me ye.”

Û zilamê me yê nuha li ber deriyê Ertuxrul Turkeş emirber e wek koleyekî pel pel li devê Turkeş nerîye....

Xwedê kesî şaş neke, şaş kir fahş neke, fahş kir şexsiyeta wî li ber nigê faşîstekî wiha bi erdê ra kaş neke…

Linka gotinên Turkeş 

Dêla kûçik tu carî rast nabe

Erdogan dewleta tirk tam kir dewleteke faşîst
Serokê ”Gurên Boz” yê salên 1970î, faşîstê kevn Mumtazer Turkone, di nivîseke xwe da gotiye:
”Nav nayê lêkirin, eşkere nayê gotin lê dewlet hema hema bûye MHP, ev merhele li ber temambûnê ye.
Sloganên ulkuciyan(qest gurên boz, faşîstên tirk in) yên salên 70î, sentezên dost-dijmin, tirkîtî û musilmantî îro bûne îdeolojiya dewletê ya resmî.
Tezên hêzên çep-sosyalîst hîn jî marjînal in.
Aydinlikçiyên ji tradisyona Marksîsmê- Lenînîzmê- Maoîzmê tên, tezên ulkuciyan(faşîstan)yên salên 70î piçekî di sosa Avrasyacîtiyê da dikin û diparêzin.
Îspat dikin ku ´Maoîstên Gurên Boz´ ne efsane ye. Çepên ku Deniz Gezmîş û hevalên wî wek sûseke vîtîrînê bi kar tînin jî wisa ne.”
Wek tê dîtin wa ye faşîst bi xwe dibêjin dewlet li gorî fikir û îdeolojiya MHPê tê îdarekirin.
Di dema 12ê Îlona 1980î da cîgirê partiya faşîst Agah Oktay Guner, di dadgehê da gotibû, ”fikrên me li ser hukim in lê em du hundur da ne.”
Nuha jî eynî tişte e.
Wek Mumtazer Turkone jî gotiye, îdeolojiya MHPa faşîst êdî bûye îdeolojiya dewletê ya resmî.
Lê ne bi riya MHPê, îcar bi riya AKPê, ne bi serokatiya Devlet Bahçelî, bi serokatiya Erdogan û Davutoglu faşîzim li Tirkiyê li ser hukim e.
Êdî ne hewceyî MHPê ye, ji ber ku AKP heye.
Êdî ne hewceyî Develet Bahçelî ye, ji ber ku Erdogan û di nava AKPê da bi sedan mebûs û wezîrên kesên wek Bahçelî faşîst hene.
Yanî meriv êdî bi rehetî êdî kane bibêje li Tirkiye dîktatoriyeke faşîst heye, dewleta tirk bi îdeolojiyeke irqçî û faşîst tê îdarekirin.
Û gelek kurd jî bi kêfxweşî ketine bin emrê vê rejîma irqçî û faşîst û li dijî gelê xwe şer dikin.

XXX

Dêla kûçik tu carî rast nabe...
Puma: Formayên çiriyan li Tirkiyê hatim çêkirin/îmalkirin.
Wek tê zanîn di maça Fransa û Îsvîçreyê da, belkî di hin maçên din da jî çend forma çiriyan.
Derket ortê ku ev malê sexte îşê tirka ye.
Forma bi materiyalên sexte hatine çêkirin û lema jî gava yek destê xwe davêjê diçire.
Kurmê şîrî heta pîrî.
Sextekarî, hîle, xapandin bûye kultur û exlaqê tirkan.
Li dinyayê bi sextekariya xwe deng dane.
Qûmê tevî nîskan dikin.
Keviran tevî nokan dikin.
Avê, rûnê genegan tevî zeytê dikin.
Jahr û zuqûmê tevî zeytûnan dikin.,
Qûma spî tevî birincê dikin.
Alkola sexte çê dikin pê însanan dikujin.
Sîrapê tevgî hingiv dikin.
Di kincan da ya di dezî da ya di astar da ya di qumçeyan/bişkokan da yanî miheqeq di tiştekî sextekariyê dikin.
Tirk bêyî sextekarî nikanin bijîn…
Welahsilî kelam sexteakriyê di her tiştî dikin.
Lema jî li Ewrûpayê ewrûpî malê tirkan nakirin. Ji ber ku bawerî pê nayê.
Dêla/teriya kûçik tu carî rast nabe...

Ji bo min ya muhîm kurd bibin xwedî dewlet

Hevalê minê salan Doçent Osman Aytar gotiye ”ew dewleteke demokratîk diparêze, ew tu carî nabêje hema bila dewlet be çi dibe bila bibe…”

Di nava kurdan da kesên wiha difirkirn, kesên dewleteke ”demokratîk”, sosyalîst dixwazin pir in. Bêyî dewleteke ”demokratîk”, sosyalîst li dijî her babetên dewletê yê din in. 

Yanî yên sosyalîst dibê dewleta kurd gerek sosyalîst, ”demokratîk” û yê îslamîst jî dibêjin gerek dewleteke li îslamî be.

Li ser vê mijarê heta nuha min gelek caran nivîsîye. Lê dixwazim careke din jî fikrê xwe bibêjim.

Min tim gotiye ji kurdan ra dewleta herî xerab, yeka wek Tirkiyê, wek Rûsyayê û heta wek Îranê jî ji bêdewletbûnê, ji bindestiya nuha hezar qatî baştir e.

Helbet ez dixwazim dewlweta çê bibe sekuler be, demokratîk be, sosyal be, filan û bîvan…

Lê ez van tiştan nakim şertê xwe yê piştgiriya dewletbûna kurdan.
Ez dewleteke wiha dixwazim, ji bo dewleteke demokratîk, sekuler dixebitim, lê gava hêzeke ne li gorî dîtin û îdeolojiya min, hêzeke muhafezekar, lîberal û heta îslamîst jî Kurdistanê ava bike min qebûl e.

Kesê ”dewleteke demokratîk” (demokrasiyeke çawa, ev jî problem e), adil û nizanim çi û çi bike şertê piştgiriya xwe, di esasê xwe da li dijî dewletbûna kurda ye, li dijî  îktîdara hemû partiyên îro hene.

Ji ber ku kîjan partiya kurd Kurdistanê ava bike û were ser hukim jî ewê civateke wek ya Swêd û Norweçê ava neke, ewê demokrasiya Xerbê tavilê bi cî neke. Tiştekî wiha ne mimkûn e.
Li Kurdistanê partiyeke, serokekî krîterên, prensîbên, demokrasiya Osman Aytar diparêze tuneye. Ji ber ku wek civat em gelkî paşdamayî ne. Dewleta kurd îro çêkin ne mimkûn e dewleteke tam demokratîk, lîberal, sekuler û tam adil û bi edalet be.

Û ya din jî ev dîtin, yanî ”ez her dewletê naxwazim” ne dîtina ronakbîrê miletekekî bindest û rizgarîxwaz e.
Ronakbîrê miletekî bindest dibê ji bo piştgiriya tevgera netewî şertên wiha ferz neke.

Dibê em cephe û yekîtiyeke netewî çêkin. Cephe û yekîtiya netewî jî bi program, hedef û îdeolojiya çep, bi hin şertên wiha nabe…

Hêzên îslamî jî li Kurdistana bakur li dijî her rejîm û her dewleta ne îslamî ne. Ew jî dibêjin PKK, HDP çep in, xwedênenas in, lema jî li dijî dewleta wan û îktîdara wan in.

Osman Aytar jî li dijî her dewleta, her îktîdara ne “demokratîk” e. Maneya xwe ew li dijî îktîdara hemû partiyên kurd e.
Tabî bi dewleteke ”demokratîk” qesta wî çi ye ew jî ne zelal e. Naverok û prensîbên  vê dewleta ”demokratîk” çi ne û ne çi ne ew jî ne diyar e.

Bi dîtina min li ne Kurdistana bakur û ne jî li ya başûr û rojava yek partî jî wek Osman Aytar dixwaze ne “demokratîk” e.

Hemû jî dîktator, feodal, eşîr, muhafazekar û îslamî ne. Partî û hêzên li pîvana Osman Aytar werin jî pir û pir zeîf in. Yanî şansê wan yê pêşengiyê tuneye...

Esas kesê “dewleteke demokratîk” bike şertê piştgiriyê û “her babetê dewleta kurd qebûl neke”, dibê piştgiriyê nede Kurdistana başûr jî. Ji ber ku ew jî ne demokratîk, adil û sekuler in.

Serokê Kurdistana Federe her axaftina xwe bi ” Bismillâhirrahmanirrahim” dest pê dike. Gelek qanûnên antîdemokratîk hene. Ez wan rexne dikim, lê belê ne li dijî dewlet û serokatiya Barznî me. Bira Kurdistan çê bibe kî dibe serok bira bibe.

Sibe li Kurdistana rojava û bakur PYD û PKK werin ser hukim jî eynî tişt e. Ma PKK qey ewê dewleteke wek Osman Aytar dixwaze, wek Îswîçreyê, Emerîkayê ava bike?

Ma qey li Sûriyê Salih Muslim ewê dewleteke, rejîmeke wek ya Swêd ava bike?

Prototîpên dewleta PDK, PYD û PKK çêkin ji nuha da li ber çavên me ne, em dibînin û piştgiryê dikin.

Ez bi xwe dikim.
Yê piştgiriyê bide van partiyan û Kurdistana Federe dibê nebêje ”ez tu carî nabêjim hema bila dewlet be çi dibe bila bibe…”

Heger tu wiha nabêjî wê demê dibê tu piştgiriya PDKê, PKKê û PYDê nekî. Ji ber ku em baş zanin van partiyan yek jî ne li gorî pîvana demokrasiya te ne.

Wek min got, bêguman ez dixwazim dewleta kurd dewleteke demokratîk û sekuler be, lê PKK jî çêke, PYD jî çêke, Mesûd Barzanî, Goran, Talabanî ya jî partiyeke îslamî jî çêke min qebûl e, ezê ne li dij bim û li dij nexebitim.

Ji ber ku tu însan, tu partî ne nemir e, rojekê ewê herin û hinekên din ewê werin dewsa wan. Li cîhanê tu dewlet destpêkê bêkêmasî, mukemel ava nebûye.

 Netîce, ji bo min ya muhîm kurd bibin xwedî dewlet, dewleteke çawa mesela talî ye...

Xwelîsero tu yê mezin bibî dîsa bibî ker

Li gund naznavê(leqebê)şivanê axê kiribûn ”ker”. Gundiyan, malbata axê jê ra digotin ”kero” were, kero here…
Pîreka wî rojekê hew deyax kir, jê ra got:
- Mahrûmo, ev çi nav e xelkê li te kiriye? Here ba axê, jê rica bike bira navê te biguherîne, navekî din li te ke.
Gotinên jinikê ket serê şivên û rabû çû ba axê û ji bo ku navê wî biguherîne jê rica kir. Axê rica wî qebûl kir. Dû ra jî bi kêf û bi bez berê xwe da mal û bi dengekî bilind ji nikê ra got:
-Guhert, guhert!
Jinikê got:
-Kir çi?
-Êdî navê min ne ker, dahşik e…
Jinikê li çonga xwe xist, got:
-Wey li min porkurê ! Xwelîsero  tu yê mezin bibî dîsa bibî ker…

XXX

Ji kesê rastgo zêde nayê hezkirin, bi qasî kesên jê hez dikin, kesên jê hez nakin jî hene û heta zêdetir in jî.
Lê dicivatê da serê kesê rastgo û dirist hertim bilind, pişta wî wek tîrê rast û zimanê wî dirêj e.
Lê kesên durû tim piştkul in.
Dijminên meriv zêde bike jî dibê meriv dirist û rastgo be û durûtiyê xweş nebîne.

XXX
Stanîslav Lec, gotiye ”Naskirina sinet(huner)jî sineteke.”
Lema jî sinetkarên sinet nas dikin kêm in. Çimkî naskirina sinet jî bi serê xwe sinetekî bi qasî sinet zor e.