Li ser rewşenbîr(entellektuel), tabîra rewşenbîr gelek tarîfên
cihê hene.
Kî rewşenbîr e, meriv çawa dibe rewşenbîr, şert û wesfên rewşenbîriyê
çi ne, mijareke wisaye ku gelek fikir û dîtinên cuda li ser hene. Tarîfeke
mişterek ya her kes li ser li hev dike tuneye.
Ji van tarîfan yek jî rewşenbîr, kesê bi aqilê xwe, bi berehm, bi zanîn û tevgera xwe pêşengiya civata xwe dike.
Rewşenbîr bi rengekî profesyonel bi xabatên ilmî, zanistî, edebî, tarîxî mijûl
e, alim û zanayê civata xwe ye û fikir dixuliqîne, berhemên ilmî, edebî pêşkêşî
civata xwe dike. Lêkolîner e, nivîskar e, edîb e, dîrokzan e, zanayê civata xwe
ye. Yanî kesê/kesa rewşenbîr bi ilm, bi karê aqil mijûl e, ne karê bedenî, karê
zihnî dike, lema jî ne karkir e, entellektuel, zanayê civata xwe ye.
Lê wateya(maneya) rewşenbîr ya din jî, kesê bi zanîna xwe bi gelşên civatê ra mijûl
dibe, li hemberî bêedaletiyê, bêhiqûqiyê, zulmê derdikve, tu carî nabe berdevk
û zilamê serdestan.
Lê helbet rewşenbîr giş ne wek hev in, yên pir bi nav û deng hene û yên kêm bi
nav û deng hene; yên pir jîr, jêhatî hene û yên zêde ne jêhatî hene. Ji ber wê,
di civatê da tesîr û giraniya her rewşenbîrî ne wek hev e.
Çawa ku tuxtor, mamoste, nivîskar,
rojnamevan, şair, hunermend hemû ne wek hev in, yek ”di ser” yekî ra ye,
rewşenbîr jî giş ne wek hev in, bandora hinekan zêdeye, sînorên welatên xwe
derbas dikin, hinek jî di çarçeweya civata xwe da dimînin.
Lê belê ev yek wan ji rewşenbîriyê dûr naxe, her rewşenbîr berhemeke civata xwe
ye.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar