Devlet Bahçeliyê: Ma li Tirkiyê cî nema, însan neman diçin alîkariya Kobanê dikin?
Serokê MHPê Develet Bahçeliyê nazîst û neyarê miletê kurd û miswedeyên însên piştî qetlîama Sirûcê bi 10 saetan beyanek daye. Di beyana xwe da wek serokê partiyekê ji dêlî xemgîniya xwe diyar bike, bibe hevparê êşa malbatên 32 keç û xortên hatine qetilkirin, wek faşîstekî bêûjdan, bêmerhemet xortên hatine qetlikirin sûcdar kiriye û gotiye”
”Ma li Tirkiyê ji bo alîkariyê cî nema? Ma însan qediyabûn tenê Koban mabû? Kesên ji Stenbolê bi rê ketine û çûne Sirûcê û Kobanê carê armanc û metodên wan ne xalis û exlaqî ye…”
Serokê partiyekê, profesorekî zanîngehê û xwedêgiravî însanek li hemberî qetlïam û wahşeteke wiha mezin, li hemberî qetilkirina 32 keç û xortên wek gulan çawa dikane hewqasî zalim û bêûjdan be, meriv fêm nake.
Însanek(xwedêgiravî Devlet Bahçelî însan e), çawa dikane ji miletekî û ji zarokên wî miletî hewqasî nefret bike?
Dijminê me bi rastî jî ji însaniyetê pir dûr ketine. Kesên li hemebrî trajediyeke hewqasî mezin, beyaneke hewqasî zalimane bide ne însan e, dikane her zalimiyê bi kurdan bike û rewa bibîne.
Jixwe gotiya ” ma însan neman hûn pê ra alîkariyê bikin?!
Yanî kurd, zarokên kurdan ne ew însan in ku meriv pê ra alîkariyê bike, ne ew ïnsan in ku dilê meriv bi wan bişewite….
Ji xortên çûne Sirûcê yekî bi navê Omer Leventoglu, armanca çûna xwe wiha aniye zimên:
-Di nava me da ekîbên tibî, înşaat, pedagojiyê hebûn. Em ji Stenbolê 3 otoboz bi rê ketin, me bi rê da stran gotin, kêf kir, govend gerand. Gava em ketin Sirûcê pûlis em sekinandin, nasnameyên me kontrol kirin.
Em ji bo çar rojan diçûn Kobanê.
-Emê di înşatan da bixebitiyana.
-Me yê parka zarokan çêkira.
Îşê me kurdan pir zor e, dijminê me pir hov in, ji însaniyetê derketine, bûne cinawir…
”Ma li Tirkiyê ji bo alîkariyê cî nema? Ma însan qediyabûn tenê Koban mabû? Kesên ji Stenbolê bi rê ketine û çûne Sirûcê û Kobanê carê armanc û metodên wan ne xalis û exlaqî ye…”
Serokê partiyekê, profesorekî zanîngehê û xwedêgiravî însanek li hemberî qetlïam û wahşeteke wiha mezin, li hemberî qetilkirina 32 keç û xortên wek gulan çawa dikane hewqasî zalim û bêûjdan be, meriv fêm nake.
Însanek(xwedêgiravî Devlet Bahçelî însan e), çawa dikane ji miletekî û ji zarokên wî miletî hewqasî nefret bike?
Dijminê me bi rastî jî ji însaniyetê pir dûr ketine. Kesên li hemebrî trajediyeke hewqasî mezin, beyaneke hewqasî zalimane bide ne însan e, dikane her zalimiyê bi kurdan bike û rewa bibîne.
Jixwe gotiya ” ma însan neman hûn pê ra alîkariyê bikin?!
Yanî kurd, zarokên kurdan ne ew însan in ku meriv pê ra alîkariyê bike, ne ew ïnsan in ku dilê meriv bi wan bişewite….
Ji xortên çûne Sirûcê yekî bi navê Omer Leventoglu, armanca çûna xwe wiha aniye zimên:
-Di nava me da ekîbên tibî, înşaat, pedagojiyê hebûn. Em ji Stenbolê 3 otoboz bi rê ketin, me bi rê da stran gotin, kêf kir, govend gerand. Gava em ketin Sirûcê pûlis em sekinandin, nasnameyên me kontrol kirin.
Em ji bo çar rojan diçûn Kobanê.
-Emê di înşatan da bixebitiyana.
-Me yê parka zarokan çêkira.
Îşê me kurdan pir zor e, dijminê me pir hov in, ji însaniyetê derketine, bûne cinawir…
Muswedeyekî mirov: Devlet Bahçelî
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar