Kurd xurtên hev in

Di ser beyana cîgirê serokwezîr Bulent Arinç ra çar roj derbas bûn, lê kurdan hîn jî reaksiyoneke pêwîst nîşan nedan.

Çar roj berê Arinç, di kaneleke telewîzyonê da got, ”kurdî ne zimanê medeniyetê ye û ew nafikirin ku perwerdeya bi kurdî qebûl bikin. Û ji xwe kurd bi xwe jî daxwazeke wiha nakin.

Li hemberî înkar û heqareteke hewqas mezin dibê siyasetmedar û ronakbîrîrên kurd li hemberî van gotinên Arinç qiyamet rakirina, Tirkiye bihejandana.

Dibê BDP-ê ev mesele têxista rojave meclîsê û hesabê van gotinên Arinç jê birpirsiya.
Dibê hemû komele, partî, ronakbîr û siyasetmedarên kurd bi beyan û civînên çapemeniyê ev gotinên Arinç pir sert mahkûm bikirana.

Tiçtê ez dizanim heta nuha tenê Hak-Parê û îro jî kovara Nûbiharê ev gotinên Arinç protesto kirin. Bîyî vê, di hin malperan da jî çend kesan ev heqaretên Arinç rexne kirin, lê bi rengekî pir kêm.

Ev reaksiyona heta nuha hatiye nîşandan pir hindik e, dibê hemû civata kurd li hemberî van gotinên Arinç rabin û wî û hukûmeta wî şermezar bikin.

Wek tê zanîn Arinç ne tenê got, ”kurdî ne zimanekî medeniyetê ye”, her wisa got, ”ji xwe daxwazeke kurdan ya wiha tuneye, tenê BDP vê daxwazê dide pêş...”.

Ev îdîda ji heqareta wî, ”kurdî ne zimanekî medeniyetê ye” girantir e. Dibê ji her beşê civatê li hemberî van gotinîn Arinç reaksiyonên mezin werin nîşndan, ji bo ku Arinç û hukûmeta wî bibîne ku bilêvkirina dîtineke wiha di nava kurdan înfîalê çêdike.

Medya û çapemeniya kurd zêde li ser meselê nesekinî. Ev ne rast e. Çapemeniya kurd dibê vê meselê tim aktuel bigre û bide minaqeşekirin.

Dema mesele dibe şer û fêsadiya nabêna kurdan, çapemeniya kurd, medya sosyal pir aktîf dibin, weke xefye bi kesan û bûyeran dikevin û xeberê li ser xeberê çêdikin û geh beyana vî alî, geh ya wî alî diweşînin.

Lê di vê meselê da bêyî xebera pêşî qet guh nedan bûyerê û zîde li ser gotinên Arinç nesekinîn.
Gava dibe rexne û êrîşêrn ser PKK-ê û Ocalan, Burkay, Umît Firat û gelekên din di cî da dadikvin meedanê û beyanê li ser beyanîê didin rojname û telewîzyonên tirkan.

Lê li hemberî van gotinên Arinç qet dengê xwe nakin, xwe ker û lal dikin.
Weke siyasetmedar û ronakbîrên kurd ma ne dibê wan berî herkesî bersîva Arinç bidana û bigotana tu nikanî vê heqaretê li kurdan û zimanê wan bikî, tu nikanî bibêjî kurdî ne zimanê medeniyetêye û kurd perwerdeya bi kurdî naxwazin. Ev vir e, em dixwazin.

Gava dibe mijar dibe protestpkirina PKK-ê, gelek hin kurd tavilê xwe didin ser hev beyanên li dijî PKK-ê belav dikin. Ez nabêjim bira belav nekin, ya jî fikrên xwe nebêjin, ev mesela wan e. Lê bi qasî ku li hemberî PKK-ê hesas in, bira li hemberî dijminê xwe jî wisa hesas, berpirsiyar û xwedî ûjdan û prensîp bin.

Ji xwe sebebê ku Arinç diwêre bi vê bêperwatiyê bipeyive û heqaretê li kurdan bike ev bêdengiya kurdan e.

Ev xemsarî, bêmesûliyetî û tunebûna refleksên netewî cesaretê dide dijminên me ku ji me qet şayişê nekin û me bi tiştekî nehesibînin. Û loma jî çi were ber devê wan wiya bibêjin.


XXX
Kemal Burkay bersîveke pir sert û ne xweş daye Şerafetîn Elçî. Bi rastî jî kurd xurtên hev in, kes ji ber kesî danaxwe, kes gotina kesî di ser ya xwe ra qebûl nake.

Xwezî van siyasetmedar û rîsipiyên me li hemberî dijminên xwe jî wisa bi xurûr û hazircewab bûna. Lê bi piranî ne wisa ne, li hemherî dijmin kerr û lal in…

Heger Kemal Burkay hewqasî mêr û jêhatîye, bira di vê çapikiyê û sertiyê da bersîveke wiha xwes daba Bulent Arinç jî.

Bulent Aric, çar roj berê di kanala telewîzyonekê da li hemberî bi milyonan kurd û tirk got, “kurdî ne zimanê medeniyetêye, loma jî bi kurdî perewerde nabe” û ji xwe ji sedî duyê kurdan jî perwerdeya bi kurdî naxwazin. Û gelek heqaretên din kir.

Dildixwest ku berî her kesî weke siaysetmedarekî kurd roja din bersïva wî bida û bigota lawo bêedeb, tu çawa dikanî vê heqaretê li miletê min û zimanê min bikî?

Kurdî çawa ne zimanê medeniyetê û perwerdeyê ye? Kurd çawa perwerdeya bi zimanê xwe naxwazin? Ez dixwazim û tu mecbûr î vî mafê gelê min qebûl bike.

Heta nuha min sê caran bersîva Arinç da, li ser gotinên wî nivîsî.
Lê Burkay ji êrîşên ser PKK-ê û kurdan venahese û wextê nabîne ku li ser tiştên wiha “biçûk” bifikire û du gotinan bibêje...