Li ser rexneyekê dîtinek

Min ev nivîs ji hemşeriyê xwe Nûrî Kuçuk ra şand. Min got belkî ew kesê bi navê "Ciwan" di malpera Netkurdê karîkatorê Mamoste yê dawî rexne kiriye ew e.
Lê dû ra derket ku ne ew , yekî din e.
Heger "Ciwan", weke min texmîn dikir Nûriyê hemşeriyê min bûya, min ev nivîs nediweşand, ewê weke sohbeteke di nabêna min û wî da bima.
Çimkî min tenê ji wî ra şandibû.
Lê madem ne ew e, ez fikirîm biweşînim baştir e. Bira bi vî rengî ew kes û kesên din jî fikrê min fêr bibin.
Di vê yekê da tu zirar tunye...
Ji xwe nivîsa min ne tiştekî şexsî, dîtin û pêşniyareke giştî ye, ji bo her babet rexneyê derbas dibe.
Çi rexnekirin û çi jî rexnebûn be, dibê heqaret, çêr û gotinên ne xweş ji kes û hêza tê rexnekirin ra neyê gotin.
Şêleke wiha him me nake dijminê hev û him jî xizmetê ji kultura rexnekirinê ra dike.

"Nûrî* merheba!
Nûrî, ez dixwazim li ser şiroveya te ya di Netkurdê ya li ser karîkatorê Mamoste çend gotinan bibêjim.
Te ji Mamoste ra gotiye, bi karîkatorê xwe "tu bêexlaqiyê dikî..."
Bi dîtina min ev gotineke ne xweş e, yekî weke te xwenda û bi hunerê ra têkildar dibê berheme hunermendekî weke ”bêexlaqiyê” nebîne.
Dibê li hember dîtinên cuda, rexneyên ne li gor dilê me, meriv bînfireh be û xwe zû aciz neke.
Bêguman weke her tiştî meriv dikane karîkatorên Mamoste jî rexne bike, ev mafê her kesî ye û yê te ye jî.
Lê dibê meriv dîtina xwe, fikrê xwe bi gotinên maqûl û edebî bîne zimên, dibê meriv gotinên ne xweş, heqaretê li kesê hunermend neke.
Wek her nivîsekê, fîlmekî, romanekê, çîrokekê karîkatorek jî dikane ne li gor dilê meriv be, ya jî bi rastî jî hunermend di rexneya xwe da dikane neheq be jî….
Çawa heqê hunermend heye fikrê xwe bi riya junera xwe, berhema xwe bibêje, heqê me ye jî ku em fikrên xwe bi riya rexneyê bibêjin.
Ev rast e û dibê meriv bike. Ji xwe huner, edebiyat bi vî hawî bi pêş dikeve.
Lê dibê meriv rexneya xwe ne bi gotinên ne xweş, bi zimanekî edebî û siyasî bike, weke hin xortên bînteng, asoteng û tênegihîştî heqeretê li xelkê neke.
Min di rexneya te da ev bîntengî û bêtehamulî dît.
Rexne bike, bibêje ji ber van, van sebeban tu neheqî, lê nebêje ”bêexlaqî” ye. Carnan ez di nivîseke xwe da gotineke ne li gor dilê hin kesên apocî dibêjim, pir aciz dibin, ji min ra xeberan didin...
Bêguman ev tiştekî ne xweş û ne rast e.
Mamoste hevalekî min ê nêz û kurdekî baş e. Kêfa te dikane ji fikir û karîkatorê wî ra neyê, ev heqê te ye.
Bes rexneya vê yekê dibê di çarçoveya rexneyê da were kirin û meriv kesê hunermend neêşîne.
Ez vi ya ne tenê ji bo karîkatorê Mamoste, ji bo her tiştê din jî dibêjim.
Temiya min li te, di rexneyên xwe da tu carî gotinên şexsî û heqeretê li kesî neke, fikrên xwe, dîtinên xwe bi termên rexnegiriyê bibêje.
Rexne carnan giran e, ne xweş xuya dike, meriv aciz dike, lê pêwîst e, bêrexne ne însan û ne jî civat dikane bi pêş keve.
Çawa ku her fikir ne rast e, bêguman her rexne jî ne rast e.
Lê ji bo ku hinek fikir û rexne ne rast in meriv wan qedexe nake...
Bi hêviya ku bi van dîtinên xwe min tu aciz nekiribe bimîne di xweşiyê da… "
*Mixatab ne Nûrî, "Ciwan" e, lê ji ber ku min xîtabî Nûrî kiribû, loma jî nav naguherînim. Lê qest "Ciwan" e...