Çend rêz ji bîranînên min -228-

Weşandina hin notên xwe yên rojane û nivîsên xwe yên kevn didomînim. Min got bira wenda nebin. Ew jî tarîxeke. Do ez çi bû me, çi fikirî me bira were zanîn.

1986-09-06
Ez û malî em çûn mala Zîya Avcî. Ebûbekir Pamûkçu jî hat wir. Min nizanîbû ewê jî were. Qey ban kiribûnê.

Îro li Stenbolê du kes ketine sînagogeke yahûdiyan, tevî xwe 23 kes kuştin û 6 kes jî birîndar kirin. Felaketeke mezin e.

Berî ez werim vir, min bûyer li ser berber ji Xelîlê berber bihîst. Ez dibêjim ewê filistînî bin.
Lê tirk jî kanin bikin. Esas her tirkê dîndar û çep jî kane qetlîameke wiha bike.

Dîndarên kurd jî kanin bikin. Di dilê misilmanan da kîna li hemberî yahûdiyan pir mezin e. Hêvî dikim ne qatil ne kurd bin.

XXX
1996-09-06
Min îro 1000 kron ji malê ra şand. Hindike, lê perê min tuneye, heger hebûya minê zêde bişanda. Çavê tunebûnê kor be. Lê dîsa jî ji neşandinê çêtir e. Min 110 kron jî heqê şandinê da. Pir e, lê tu riyeke din jî li ber min tune.

XXX
2019-09-06
Kenanê Nado li ser çîrokên Antolojiya min çend pirs ji min kirine. Pirsên wî bi kurtî ev in:
”Min ji xebata we ya "Hebû Tunebû" pir îstîfade kir li ser 13 çîrvanokên di xebata we de jî xebitîm. Bi rastî dixwazim ji we hîn bibim ka dema ku we pirtûk amadekirî, we mudaxale li îskeleta çîrvanokan kir an na? Herwiha we ev çîrvanok zêdetir ji kîjan herêmê guhdarî kiribûn. We berê ku hûn bikin pirtûk we li derekî qeyd kiribûn an na? Carinan di dawîyê de weku mudaxeleya ziman xuya dibe. Ev di çi astê de ye? Yanî bi kurt û kurmancî dixwazim hîn bibim ka we çiqas mudaxaleyê çîrvanokan kiriye? Bimînin di xêr û xweşîyê de. Bi hêvîya ku em careke din hevdu bibînin.
Kenanê Nado”

Ev jî bersîva min e:

Merheba Kenanê hêja!
Zimanê hemû çîrokan yê min e, ne zimanê çîrokbêjekî din e, min ji devê kesî neqil nekiriye û zimanê wan neguhertiye.
Min di pêşgotinê da jî gotiye hin çîrok min zanî bûn, hinek min ji devê diya xwe girtin, hinek bi kasêtan ji min ra şandibûn, hinek min di kovar û rojnameyên kurdî da xwendibûn û hinek jî min ji swêdî adepte kirin.
Lê ne tercume ne.
Min li çîrokê guhdarî dikir, not digirt ya jî dixwend û dû ra bi zimanê xwe ew çîrok dinivîsand.
Wek tu li çîrokekê guhdarî bikî û dû ra bi devoka xwe bibêje. Hemû çîrokên min top kirine min bi vî hawî nivîsîne. Hin çîrok min di radyo û telewîzyona swêdî da guhdarî kirin û dû ra kurdîya wan nivîsî. Ya jî min di kovar û kitêbeke zarokan da xwend û adepteyî kurmancî kir.
Ji xwe çîroka destpêkirina nivîsîna van xemîşokan balkêş e. Ji bo ku lawikê me yê biçûk Rojen kurmancî fêr bibe min her şev berî raketinê jê ra xemîşokek, carna du xemîşok digot.
Ev yek bû sebebê ez gelek xemîşoka(çîrokan)bixwînim. Dû ra min ew nivîsîn.
Çîroka ”Çûk û Fîl” çîrokek rûsî ye û min ew bi tirkî di derekê da xwendibû û adapteyî kurmancî kir. Hemû çîrok min ji ku girtine yek bi yek nayê bîra min.
Lê Çîroka ”Kevok û Rûvî, Siwar û Mar, Destbiratiya Rûvî û Quling” yên min in, hinekên din jî hene lê bi rastî nayê bîra min.
Bi kurtî ziman û devoka hemû çîrokan ya min e, min ji devê kesî dîrekt neqil nekiriye, ya min lê guhdarî kiriye, ya jî di derekê da xwendiye û dû ra ew bi rengekî serbet û bi devoka xwe nivîsîye. Hêvî dikim min bersîva te da…
Bi silavên biratiyê. 2019-09-06 Stockholm Ez nizanim kîjan çapa ”Antolojiyê” di destê da ye.
Çapa APECê sedî sed zimanê min e.
Lê di çapa Rûpelê da midaxele kirine, hin tişt, wek ”ra û da” guhertine, kirine ”re, de”.