2009-9-20
Ji kerema xwe bi xwendevanên me bide nasî.
Ez ji Wêranşara qeza Ruhayê me. Li wir hatime dinê û heta 30
saliya xwe li wir jiya me.
Di destpêka salên 70-î da di nava tevgera KÎP/DDKD-ê da min dest bi siyasetê
kir û heta van salên dawiyê jî wiha mam.
Lê nuha bi tu rêxistinê ra naxebitim.
Ji sala 1980-î virda ye ez li Swêd li surgûnê me û heta nuha jî nikanim herim welatê xwe.
Ez zewicî me, sê law(Azad, Serhat Arda, Rojen) û keçeke min(Rûken) heye.Heta nuha du kitêbên min(Hindik-Rindik û Antolojiya çîrokên
zarokan)derketine.
Bêyî van herdu berhemên min, min ji swêdî jî romanek (Bide dû dilê xwe) ya
Susanna Tamaro wergerandiye kurdî.
Ji sala 1980-î û vir da ye min di gelek rojname, kovar û malperên kurdî da
nivîsîye û di hinekan da jî(Armanc, Berbang, Hêvî, Hêlîn, Netkurd) endametiya
redaksiyonê û redaktorî kiriye.
Ji sala 2007-an û vir da ye blogeke min(Hindik-Rindik)heye, ez her roj
meqalyekê, tiştekî têda dinivîsim.
Ji bo çareseriya mesela kurd berî her tiştî dibê li Tirkiyê qanûna
esasî(ana yasayê)were guhertin û qanûneke nuh ku hebûna kurdan weke milet qebûl
dike were qebûlkirin.
Dibê di vê qanûna esasî û qanûnên din da hebûna kurdan, navê
Kurdistanê, ala kurdî, merşa kurdî yanî miletê tirk xwedî kîjan maf û heqî ye, miletê
kurd jî bibe xwediyê wan mafan.
Mesela kurd bi soz û ehdên devkî, bi hin gavên taktîkî, weke
TRT6, di hin zanîngehan da vekirina beşê zimanê kurdî, paşdedana navên gundan
yên kurdî nayê çareserkirin.
Heta ku hemû mafên hatine dayin û yên ku ewê werin dayin
nekevin binê garantiya qanûnan, dibê kurd ji samîmiyeta dewletê bawer nekin û
doza garantiyên zagonî û qanûnî bikin.
Heger dewlet bi rastî, bêyî hîle û xapandin dixwaze mesela
kurd çareser bike, wê demê mafê dide dibê bigre bin garantiya qanûnan.
Kî dikane garantiya wê yekê bide ku dewlet van ”gavên
demokratîk” û ”pakêta kurd”, ”hewildana mesela kurd” weke perçeyekî şerê çekdarî
yê şikandin û têkbirina tevgera kurd ya netewî nabîne û ji bo vê armancê van
”gavên” taktîkî navêje.
Ji ber ku him serokwezîr û him jî serokerkan gelek caran
gotine ”teror” tenê bi çekan ji ortê ranabe, li gel çekan dibê aliyên meselê yên kulturî, aborî û zimnan û nasnameyî jî were dîtin.
Esas bi danîna navê kanala ”pirzimanî”(TRt6), ji dêlî kanala
kurdî û beşê ”zimanên zindî”, ji dêlî beşê zimanê kurdî, dewletê sinyala
nesamîmiyetê û xapandinê nîşan daye.
Dibê siyasetmedarên kurd û kurdên ku di nava AKP-ê da ne û
baweriya xwe bi ”pakêtên” AKP-ê tînin sebebê guherandina van hrdu navan ji
dewletê bikin.
Dibe ku dewlet weke taktîk van ”tawîzan” dide, ji bo ku kurdan bîne hember hev û dûra
jî piştî guherîna hukûmetê her tiştî dîsa bibe wezna berê.
Ji bo em bawer bikin ku armanca dewletê ne ev e, dibê dewlet
tiştê dide bigre bin garantiya qanûnan.
Bersîva vê pirsa we, min di pirsa pêşî da daye, yanî tiştên
ku dibê dewlet bike, dibê kurd jî bixwazin û ji wan daxwazan bi qasî misqalekî
jî danekevin.
Ji bo ku kurd bikanibin bi tirkan ra bijîn, dibê ew jî weke
wan xwediyê eynî mafan bin û ev jî teqabulî federasyonê dike.
Heta ku dewleta tirk mirinê nebîne bi tayê razî nabe, loma
jî dibê kurd ji nîşandana ”mirinê” danekevin.
Helbet ev nayê wê maneyê dema dewlet hin gavên biçûk davêje
dibê em li dij derkevin û nexwazin.
Na, dewlet bi xwe çi gavan davêje bira bavêje, ya girîng
dibê hêzên kurd, ronakbîr û nûmerên miletê kurd bi îdîea û argumenta dewletê
netirsînin, xwedêgiravî ev daxwaz îro ”ne realîst in” dev ji daxwaza serxwebûnê
û herî kêm jî federasyonê bernedin, doza miletê kurd li ciyê rehetiyê hewqasî
danexin û erzan nefroşin.
Çimkî tirk hîn me weke mixatab jî qebîl nakin, hîn bi me ra
li ser amsê rûneniştine û dest bi bazarê jî nekirine,loma jî tu sebeb tuneye ku
em xwe bi xwe bibin bûk û zava û dev ji daxwaza xwe ya dewletbûnê berdin.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar