Kurd hustuyê xwe li ber Malikî xwar nakin

Li Îraqê rewş pir krîtîk e
Gelşa di nabêna Kurdistana Federe û Îraqê da berbî nuxteyeke pir tahlûke ve diçe. Heger Malikî di vê siyaseta xwe ya şovenîst da gavê paşda navêje û Hêza Dîcle bişîne ser Kerkûkê û herêmên din yên kurdan, îhtîmala derketina şerekî pir ne dûr e…
Serokê Kurdistana Federe Mesûd Barzanî, îro bi hemû hêzên siyasî yên Kurdistanê ra civiya û got, serokwezîrê Iraqê Nûrî Malikî, di civîna bi heyeta eskerî ya Kurdistanê ra berê soz da ku Hêza Operasyona Dicleyê hilweşîne, lê belê paşê li wê soza xwe poşman bû û dev ji Operasyona Hêzên Dicleyê bernade.
Heta do jî hêviyek hebû ku heyeta eskerî ya Kurdistanê li Bexdayê bi heyeta eskerî Irabiqê ra li ser peymanekê li hev bike. Li gorî protokola destpêkê ya lihevkirinê Iraqê qebûl kir ku Operasyona Dicleyê hilweşîne. Lê belê paşê dema ku heyeta Iraqê teksta lihevkirinê da serokwezîr Nûrî Malikî, wî benda hilweşandina Operasyona Dicleyê qebûl nekir. Li ser vê, danûstandinên di nêvbera herdu aliyan da têkçûn. Heyeta Kurdistanê îro vegeriya Hewlêrê.
Li ser vê rûdanê, serokê Kurdistana Federe Mesûd Barzanî, îro bi hemû hêzên Kurdistanî ra civîneka îstîsnaî li darxist.
Di civînê da serokê Kurdistanê û hemû hêzên siyasî behsa endîşeyên xwe ya siyaseta Nûrî Malikî kirin û hemûyan bi yekdengî piştrast kir ku kurd xwediyê yek helwêstê ne û ewê bi tu awayî rê nedin ku Iraq bi siyaseta xwe ya şovenîst û bi hêzên xwe yên çekdar têkeve Kerkûkê û deverên din yên Kurdistanê.
Hêzên siyasî yên ko beşdarî civîna îro bûn ev in:

Partiya Demokrat ya Kurdistanê
Yekîtiya Nîştimanî ya Kurdistanê
Tevgera Goran
Yekgirtiya Îslamî ya Kurdistanê
Komela Îslamî ya Kurdistanê
Tevgera Îslamî ya Kurdistanê
Partiya Sosyalîst Demokrata Kurdistanê
Partiya Zehmetkêşên (Kedkar) Kurdistanê
Partiya Şu'iya (Komunist) Kurdistanê
Tevgera Demokratîk ya Turkmen
Tevgera Çaksaziyê ya Turkmen
Lîsta Erbîla Turkmenî
Encumena Gelê Kildan Siryan Aşûr
Tevgera Demokrat ya Aşûrî
Lîsta Ermeniyan

XXX

Li gorî rapora salane ya Projeya Dadê ya Cîhanê, Tirkiye di warê serdestiya huqûqê da di nava 97 welatan da bûye welatê 71-emîn. Di warê mafên serek da li dû Urdunê tê û di warê mahkimeya cezayê da jî ji Ûgandayê paşdetir e.
Bi baweriya min ev yek pir ne ecêb e, heta ku kurd li Tirkiyê wiha bindest bin, Tirkiye di warê heq, huqûq, edalet û mafên însanî da ewê tim wiha li Urdun û Ûganda yê be.
Ji bo ku Tirkiye jî bibe welatekî heqnas, huqûqnas û adil dibê miletê kurd ji bin vê bindestiyê xelas bibin û bibin xwediyên welatê xwe.

XXX

Kitêbxaneya Kurdî îro 15 saliya avabûna xwe bi şahiyeke xweş pîroz kir. Ez jî mîvanê şahiyê bûm. Şahî li Stockholmê li avahiya kitêbxaneyê bû. Gelek nas û dostên kitêbxaneyê yên kurd û swêdî beşdarî şevê bûbûn.
Di şevê da Kurdistan TV-ê li ser avabûna kitêbxanê û xebatên avakarên wê Nedîm Dagdevîran hevpeyvîneke kin bi min ra kir.
Gelek sipas û hezar carî mala kurdperwerê hêja Nedîm Dagdevîren ava be ku ev dezgeha netewî li Swêd ji kurdan ra li pey xwe hîşt.

Rojhilata Navîn dikele

Rojhilata Navîn û welatên derdora Kurdistanê dikele, hewqasî dikele ku pilqilkan dide, herêm li ber teqandineke pir mezin, pir bi şîdet e. Her tim dikane biteqe…
Kurd, di nava merkeza vê herêma ku dikele da ne. Li herêmê teqînên biçûk çê dibin, lê wexta teqîna mezin hîn nehatiye. Heger berpisiyar û birêvebirên dewletên herêmê yên wek Tirkiyê, Îraqê, Sûriyê, Îranê, Îsraîl, Lu
bnanê û piraniya dewletên ereban gelşên xwe bi riyeke aştiyane û demokratîk çareser nekin tahlûkeya şerekî herêmî yê pir mezin heye.
Ev şer dikane bibe sebebê Şerê Cîhanê yê Sêyem.
Li Îraqê, li Sûriyê û li Tirkiyê rewşa kurdan pir krîtîk e, berpirsiyarên van dewletan li kurdan li maneyan digerin, lê bi taybetî jî Tirkiye û Îraq dixwazin kurdan di nava xwe da bifetisînin. Îraq ji bo şerekî bi kurdan ra xwe hazir dike.
Li Sûriyê pêşeroj ne zelal û pir tevlihev e.
Li Îranê jî bêdengiyeke pir tahlûke heye, li wir jî her tim dikane rewşeke wek ya Sûriyê wer meydanê.
Li Tirkiyê jî wisa xuya ye ku di rojên pêş da ewê gelek bûyerên mezin û nexweş biqewimin. Ji ber ku Erdogan siyaseta şer daye ber xwe, ew naxwaze mesela kurd bi riyeke demokratîk çareser bike. Di ser da dixwazin 10 parlamenterên BDP-ê jî ji parlamentoyê bavêjin û têxin zindanê.
Yanî bi kurtî ji bo kurdan rojên pêş ewê pir krtîk bin. Loma jî dibê kurd li gorî vê, xwe amade bikin.
Li hemberî êrîşên Tirkiyê û Îraqê pişta kurdan tuneye, kurd dîsa bêkes û bêpişt in. Di rewşeke wiha da pişta kurdan tenê tifaq û haziriya kurda ye, dibê kurd bi hazirî bin û tifaqa xwe baş xurt bikin.
Dibê kurd haziriyên xwe li gorî şertên herî xerab bikin, li gorî rojên pir dijwar tedbîrên xwe bigrin. Ya na, emê dîsa wenda bikin û ev wendakirin ewê kurdan pir perîşan bike.
Lê heger kurdên her çar perçeyên Kurdistanê kanibin di nabêna xwe da tifaqeke xurt saz bikin, sedsala 21-ê dikane bibe sedsala rizgarbûna kurdan jî.

Pîlê Erdogan hêdî hêdî diqede

Li gorî ku malpera Avestakurd dinivîse, kovara navdar ya Emerîkayê Time, navê serokwezîrê Tirkiyê Erdogan îsal negirtiye lîsteya navên kesên meşhûr.
Wisa xuyaye ku Time jî fêm kiriye ku êdî tu giranî û îtîbareke Erdogan ya navnetewî nemaye, stêrka wî rijyaye û êdî malê çûyinê ye. Loma jî hewce nedîtine Erdogan bigrin lîsteyê.
Kovara Time, her sal bi navê ”Şexsiyeta Salê”, ji bo dengdanê lîsteyeke navan pêşkêşî xwendevanên xwe dike.
Di lîsteya îsal da navê kesên wek serokê Sûriyê Beşar El Esed, serokwezîrê Îsraîl Binyamin Netanyahu, serokê nû yê Koreya Bakûr Kim Jong Un, serokkomarê Misirê Mihemed Mûrsî heye, lê yê Erdogan tuneye.
Ji ber ku dema mezinbûnê qediya, êdî dema biçûkbûnê destpêkriye, yanî destpêka dawiyê destpêkriye.
Di dengdana sala 2010-an da Erdogan bûbû kesê sêyemîn. Lê Time îsal Erdogan, ku camêr êdî bi çavê ”Ataturkê duyem” û ”Xocê Xizir” li xwe dinêre, tew negirtiye lîsteyê.
Bi îhtîmaleke mezin Erdoganê ji bo vê lîsteya Tîme bibêje, ”ez Time û tiştên wiha cidî nagrim.”
Erdogan û zilamên wî çi dibêjin bira bibêjin, bi dîtina min ev destpêka têkçûna Erdogan e.
Dema Erdogan pişta xwe bide demokrasiyê û Yekîtiya Ewrûpayê û bi îdeolojiyeke nîjadperest nêzê mesela kurd bibe û nexwaze mesela kurd bi riyeke demokratîk çareser bike, ewê him li hundur û him jî li der biqede.


XXX
Berfa pêşî îşev(do bi şev) karesekî spîboz bera ser bejn û bala Steckholma xopan daye. Nuha ez derketim hewşê ji bo ku cixareya xwe ya dawî bikşînim, lê berfa hewşê ez matmayî hîştim, dizîka hewş spîboz kiribû.
Erê, dinya tije surprîz in, gelek caran tiştê nedihesêb da derdikevin hemberî meriv…

Em û tirk nikanin bi hev ra bijîn

Li ser emrê serokwezîr Erdogan, di heqê 10 parlamenterên BDP-ê da tavilê şandin meclîsê.
Ji ber ku Erdogan dixwaze, bi îhtîmaleke pir mezin wek sala 1994-a îcar jî ewê parlamenteriya 9-10 parlamenterên kurd ji dest wan bigrin û wek yên berê wan bavêjin hefsê.
Meclîsa Tirkiyê "kabeya" faşîst, nîjadperest û tirkperestên tirk e. Di Meclîsa Tirkiyê da cî ji kurdan ra tuneye, îdeolojî û felsefeya dewletê ya resmî hebûna kurdan qebûl nake, partiyên tirk hebûna kurdan qebûl nakin.
Di meclîsa tirk da hebûna kurdan tiştekî zorakî û pîne ye, bi darê zorê ye. Kurd, ne bi îrada xwe ya azad diçin wê meclîsê û sonda nîjadperestên tirk sond dixwin. Dewlet bi darê zorê kurdan mecbûrî vê biçûkxistinê, vê heqaretê dike.
Ya rast ew e ku, ne tirk kurdan qebûl dikin û dixwazin bi kurdan ra bijîn û bi kurdan ra di eynî meclîsê da bin û ne jî kurd tirkan qebûl dikin, dixwazin bi wan ra bijîn.
Her du milet jî di warê rûhî û psîkolojîk da ji hev qut bûne û tehamula wan li hemberî hev nemaye, naxwazin bi hev ra bijîn.
Loma jî her cara ku kurd li ser navê xwe dikevin meclîsê, tirk har dibin û dixwazin wan ji meclîsê bavêjin û davêjin jî.
Loma, heger îcar jî kurdan ji meclîsê bavêjin û bavêjin zîndanê, dibê kurd bi derbekê da dev ji parlamenteriya tirk û çûna meclîsê berdin û ji bo avakirina meclîsa Kurdistanê bixebitin.
Dibê meriv pir vekirî ji tirkan ra bibêje, hûn me qebûl nakin û naxwazin wek kurd bi me ra bijîn, loma jî bira meclîsa we serê we bixwe, em hew tên meclîsa we.

XXX
Heta ku yekîtî çênebe, halê me ewê tim ev hal be
Destê bi tenê deng jê nayê, kevirê bi tenê nabe dîwar. Ji bo ku ”kevirê bi tenê” bibe dîwar, dibê gelek kevir werin ba hev, dema kevir tên ba hev dibe dîwar.
Hêza civakî jî wiha ye, bi însanekî nabe, ji bo ku bibe qeweteke madî, dibê gelek însan werin baw hev.
Sebebê ku kurd jî heta nuha biserneketine ev yek e, yanî ji ber ku têra xwe nebûne yek, 

ji ber ku hêz û îmkanên xwe nekirine yek, loma jî tim wenda kirine.
Ne hemûyên kurdan, lê bi kêmanî beşekî kurdan yê mezin êdî fêm kiriye ku bêyî yekîtiyeke netewî biserketin nemimkûn e, ji bo serkeftinê dibê di nabêna her fikir û îdeolojiyên cuda, hêz û grûbên cuda da hevkarî û yekîtieyke netewî cêbibe. Heta ku ev yekîtî çênebe û em hev û du qebûl nekin halê me ewê tim ev hal be…

XXX
Mûrad Karayilan, li ser gotinên serokwezîr Erdogan yên ji bo çekberdanê gotiye:
"Heger îro dewleta Tirk bibêje, 'ji destpêka avabûna dewletê heta îro me neheqî li kurdan kiriye. Em îro vê xeletiyê qebûl dikin. Werin em çekan daynin aliyekî û bi diyalogê pirsgirêkên di nava xwe da çareser bikin', emê bibêjin hay hay, em ji vê ra hene.”
Bersîveke pir rast û pir maqûl e. Ji xwe çareserkirna mesela kurd jî ancax bi gaveke wiha ya tirkan dikane dest pê bike. Heta ku dewleta tirk wiha nebêje ne şer diqede û ne jî aştî çêdibe.

Azadiya me girêdayî tifaqa me ye

Li gorî malperên kurdan dinivîsin YPG-ê(Yekîneyên Parastina Gel)û PYD-ê (Partiya Yekîtiya Demokratîk) bi êzên din ra avakirina hêzeke leşkerî ya mişterek red kirine û gotine ku “ YPG bi tu hêzan ra nabe yek, yekbûna wan bi gel re ye.”
Ev bersîva PYD-ê ne elameta xêrê ye, têda îşaretên bêtifaqiyê û dubendiyê hene. Zimanê bikar aniye jî ne zimanekî nerm û maqûl e.
Ez hêvî dikim ku PKK, PYD û hemû hêz û partiyên kurd yên rojava miheqeq riyeke hevkariyê û yekîtiyê bibînin û bihev nekevin. Heger kurd li rojava bihevkevin û nikanibin cepheyeke netewî ava bikin çû ji me da. Li Sûriyê serkeftina kurdan girêdayî tifaqa kurda ye, heger ev çênebe kurd ewê nikanibin biserkevin.
Bi hêviya siyasetmedar, serok û mezinên kurdan nehêlin kurd werin hemberî hev.


XXX
Serokwezîrê Tirkiyê Erdogan, do dîsa wek her tim gelek zirtên ji lîtirê dan xwe. Ji van zirtan yek jî got,
“Her dera ku ecdadên me, bav û kalên me bi hespan çûnê emê jî herinê.”
Carê tu mahcirekî Gurcistanê yî û tirk ne bav û kalên te ne, ev yek.
”Bav û kalên” Erdogan bi hespan çûbûn heta ber deriyê Wîyanayê, Şam, Baxda, Atîna, Belgrad, Zagreb û gelek bajarên din girtibûn. Wê gavê ewê jî here van bajaran bigre....
Merivê cahil ne tenê cesûr e, her wisa zirzop e jî.
Merivê dinyanedîtî gava dibe ”tiştek” xwe wenda dike. Serkeftina sê caran li ser hev Erdogan şeqizandiye, bask pêve aniye, camêr dike bifire, ew jî îşxalên “bav û kalên xwe, ecdadên xwe” xeyal dike.

XXX
Ahmet Altan di nivîsa xwe ya îro da axaftina Erdogan ya li ser fîlmê ”Muhteşem Suleyman” da rexne dike û dibêje:
”Erdogan, bi qasî ku ji bo qedexekirna ”rêzefilîmekî telewîzyonê ” diqîre, ji bo 34 kesên ku li Roboskê hatin kuştin neqîriya û bangî dozgeran nekir. Bi qasî ku ji bona vî fîlmê telewîzyonê diqîre ji bo mirina 34 însanan neqîriya.”
Rast e, ji ber ku 34 zarokên li Roboskê hatin kuştin kurd bûn, loma jî kuştina wan bi dilê Erdogan bû. Û loma jî Erdogan ji bo wan neqîriya û bang li dozgefran nekir. Sebeb ev e.
Kurd vê yekê baş dizanin…

Şahê kemanê: Nîcolo Paganîn

Li ciyê kar radyoya min tim vekiriye. Rojekê (26. 9. 95) piştî nîvro, radyoya min wek her tim dîsa vekirîbû û li ser Nicolo Paganînî programek hebû. Him programê û him jî muzîka wê pir bala min kişand.

Ya rast ev cara pêşî bû ku min navê Nîcolo Paganînî dibihîst û li muzîka wî guhdarî dikir. Muzîkê ez mes kirim.
Min ev ji xwe ra weke kêmasiyeke mezin dît. Piştî programê min telefonî radyoyê kir û xwest bi xanima program çêkiribû ra bipeyivim.
Telefona mala wê dan min û min bi şev telefonî mala wê kir.
Mala wê li bajarê Goteborgê bû.
Min jê pirsî gelo ewê kanibe kopiyake wê programê, (ya deng ya jî nivîs) ji min ra bişîne yan na?
Xatûnê daxwaza min bi kêfxweşî qebûl kir û piştî çend rojan kopiyake teksta programê ji min ra şand.

Berê min guhdarî kiribû, îcar jî min xwend. Piştî xwendinê min hîn bêtir ji Paganînî hez kir. Lema jî min biryar da ez wergerînim kurdî û li derkê biweşînim. Û netîce qismet bû ya Nûdem Wergerê.

Ji ber ku muzîk ji bo programeke radyoyê hatibû hazirkirin, lema jî li gor min gelek nimûne, teferuatên zêde (ku di axaftinê da dikanin meriv aciz nekin û ji guh ra gelekî xweş bên) têda hebûn.
Min çend tiştên wiha hewce nedît ku wergerînim. Ez hêvî dikim ku li gel vê kêmasiyê jî hûnê dîsa jî jê tahm û lezetekê bigirin.
Zinarê Xamo


Muheqeq hin kes hene ku tu carî navê kemanvanê efsanewî, Nîcolo Paganînî (1782-1840) yê îtalî nebihîstine. Esas di serî da li pêş wî gelek zahmetî hebûn. Hema di xaniyekî xerabeyê di Kuça Pisika Reş da hatin wî ya dinyayê bi serê xwe jê ra problem bû. Vê yekê kir ku wî tu carî nikanibû qebûl bikira ku hin kes rê li ber wî bigrin.
Û tiştekî din yê înterasant jî xaniyê wî yê xerabe li Genua, hema bi qasî menzîla kevirakî qewetê ji mala Chrîstopher Columpus wê de bû. Helbet divê milekî merivê bi qewet hebe ji bo ku meriv bikanibe kevirê qewetê bavêje.

Bavê Nîcolo Antonîo, ji lêxistina mandolînê pir hez dikir. Her êvar diçû meyxana mehelê chîantiyek û masiyekî birajtî dixwest û ji hevalên xwe ra li mandolînê dixist. Wan jî seranader û stranên gelêrî distiran.

Bavê wî karkirê lîmanê bû. Dema wî xwest Nîcolo Paganînî fêrî mandolînê bike gelek zahmetî derketin pêş wî. Hercara ku wî çewt lêdixist Paganînî tavilê di vê çewtiya wî derdixist û ji hêrsan xwe wenda dikir. Erê meriv zane hemû zarok ji muzîkê ra hesas in, lê yê Paganîn hinekî zêde bû. Ew li hember dengê seeta dêrê kanîbû kelogirî bibûya û bi qîrîn bicoşiya. Û gava li dêrê dengê orgê dibihîst hemû laşê wî dilerizî û di xwîdanê da vedigevizî.
Carê hîn pênc salî ye, kemana birayê xwe bi emanetî jê digre, hewqasî di bin tesîra wê da dimîne ku êdî digihîje deraca xewirandinê û du rojan wer bi cuzbê dikeve.

Kemana pêşî

Piştî xewirandinê radibin Paganînî ji kemanê bi dûr dixin. Lê ew her dike nûzenûz û dawiya dawî, bavê wî radibe ji mecbûrî dersa pêşî didê.
Paganînî hewqasî jîr e ku di nav çend rojan da êdî ji kokimê bavê xwe gelekî jîrtir e. Ji nişka ve fikreke dahiyane tê bavê wî Antonîo:

- Dibe ku Nîcolo jî rojekê wek Mozart bibûya zarokekî mûcîzewî û bi vê riyê wê malbata xwe jî gelekî dewlemend bikira. Û gava malbat dewlemend bibûya ewê Antonîo jî êdî bikanîbûya li gorî kêfa dilê xwe ji xwe ra biçûya meyxaneyê; ji dêlî ku ji sibê hetaanî êvarî li lîmanê bixebitiya.

Ji vê rojê û pêve êdî xelasiya Nîcolo tuneye. Radibe ji Nîcolo Paganîn ra programeke xebatê ya gelek zahmet hazir dike. Ji sibê hetanî êvarî di odeyekê da wî hefs dike, heger baş prova neke nahêle tiştekî jî bixwe, Heta gava Nîcolo Paganîn têra xwe prova dike jî dîsa ji heqaratan xelas nabe, Ji ber ku vê carê jî wî derdixe ser masa xwarinê (ku ser masê jî tim tije piskiwît û şekir e ) û hemû malbatê mecbûr dike ku giş jê ra li çepikan xin.

Bêguman Nîcolo ji vê merasimê nefret dike, lê li alî din destê wî ji kemanê jî nabe û roj bi roj jî pêşketineke pir mezin nîşan dide. Di nav salekê da ew besteya xwe ya pêşî çêdike, li Katedrala San Loranzo konsera xwe ya pêşî dide û wek solîst êdî amade ye ku derkeve hemberî temaşevanan.

Gelek eşrafên bajêr bi vê pêşketina Nîcolo hewqasî kêfxweş dibin ku radibin di nav xwe da pera top dikin, didin malbata Nîcolo, ji bo ku wî bişînin ba mamosteyekî baştir.
Lê bavê wî tu carî jê naqete, tim wî raxne dike, tirsê tê difirîne û eziyetê pê dide kişandin.
Piştî gelek sal ewê Nîcolo bibêje ku di hemû jiyana wî ya xortaniyê da du tişt tenê di serê wî da hebûne:

- Yek jê, fêrî teknîkeke muazem bibim û ya din jî ji bavê xwe bi dûr kevim, ku ew bi tu hawî nikanibe xwe bigihîne min.

Xumara mezin

Piştî demekê Nîcolo digihîje her du armancên xwe jî. Rojê yanzde saetan dixebite, heta ku tiştê nikanibe lêxe nemîne.
Dû ra roja ku musabeqeyeke mehelî qezenc dike û di tiyatroyê da wek kemanjen ji xwe ra karakî dibîne û ji malê jî direve.
Û di eynî wextê da ew şerabê, jinan û xumarê jî kişif dike û sond dixwe ku ewê perayekî pirr qezenc bike, ji bo ku kanibe xwe bide wan hemûyan.

Evîna wî ya pêşî xatûneke esrarangîz a esîlzade ye. Xatûn wî bi xwe ra dibe qesra xwe ya li Toscana û li wir du salan li ba xwe dihêle.
Li gor îddîa Nîcolo ev xatûna esîlzade wî fêrî gîtarê dike. Gava ew ji wir dihera, ji bo bîranînê xatirayekê dide xatûnê. Ev "Duetto Amoroso" ya ji bo keman û gîtarê ye, ji neh beşên bi navên "îqna", "muwafeqet", "dilşadî" û yên din. pêk hatiye.

Karakî baş e, ku meriv kanibe bi dest xwe bixe

Piştî wê, Paganînî li ba xweha/xwenga Napoleon, Marîe Elîsa Boneparte, Qiralîçeya Lucca wek sermuzîsiyen dixebite.
Ew dibe şefê orkestra qirêl û di merasimên wî yên muzîkê da besteyên xwe pêşkêş dike, dersa kemanê dide wî û heta gelek caran di oda Qiralîçê ya razanê da dersê dide wê jî.
Marîe Elîsa yekcarnan di konserên Paganînî da ji kêfa dengê xwe pirr bilind dike û digurre.
Li ser vê, wê derdixin der, îcar gava wê derdixin der ji jinên qesrê yên din ra êdî pir ne zor e ku xwe bigihînin Paganînî.

Dostikê jinan
Meriv nikane qal neke: Paganînî ji jinan hez dikir û wan jî jê ra nedigotin na. Wî qebûl dikir ew ne yekî "çeleng" e, lê digot :

"Gava jin li min guhdarî dikin xwe davêjin ber nigên min."

Û ji xwe wî jî dixwest ku wan tam li wir bibîne, lema jî kêm lênedixist.

Şevekê nîvê şevê dihera keçikeke cuwan ziyarat bike, lê bi şaşî dikeve maleke din û ji mecbûrî ji pacê baz dide.
Li Mîlano dîsa bi şaşî dikeve maleke xerîb, xanimeke gelek delal nexweş e, di nav nivînan da ye. Vê carê nareve, dibêje ez tixtor im. Piştî ziyarata sisiyan jinik dibe bistim, yanî sax dibe.
Li Turîn dilê wî dikeve keçikeke çardesalî, lê bavê keçikê nahêle keçik pê ra bizewice; bavê keçikê dibêje:

Bi xêr kînga keçik mezin bû, ezê wê çaxê bifikirim.

Û li Genua bi rastî jî ew tê girtin; îddîa ew e ku bi soza zewacê keça yekî terzî xapandiye û pê ra raza ye. Li ser vê yekê ew bi hawakî felsefîk dibêje:

- Di meseleyên wiha hesas da kabê meriv hertim mîr nayê.

Hin carên din jî tu namîne ku Paganînî bizewice, lê her car jî di deqîqeya dawî da gelşek, mani'ek derdikeve. Di mektûbeke xwe da ji hevalekî xwe ra dinivîsîne, dibêje, "bêkarî (azibî) sultanî ye."
Û her wisa azib jî dimîne

Wî ji vê jînê hez dikir.
Şampiyonê muzikê
Bi vê yekê ra tiştê herî girîng yê qewimî bû bi rastî jî Paganînî bûbû kemanjenekî herî bêemsal, yektayekî  hemû wextan; herçiqas ev îddîa ya wî be jî.
Wek hosteyekî mezin wî kanîbû bi kemanê rayina kûçik, qixîna qazê, çirçira sîsirkê û çîrkîna(zîqîna) deriyakî hesinê zengarî texlîd bikira.

Carê di vebûna konserakê da bi kemanê ji temaşevanan ra dibêje "êvar baş." !
Vê yekê hewqasî bi ruh dibêje ku hemû temaşevan jî lê vedigerînin, dibêjin "êvar baş" !

Carake din kemanvanekî zikreş şert digra, dibêje raqibê min nikane konsereka nuh û zahmet raste rast ji rûpelê lêxe.
Paganînî bi şiklekî mukemel lêdixe û heta hinekî din jî zahmetir dike, noteyan serberjêr dide ser textikê notayê.

Heger di dema lêxistinê da têlek biqetiya, ji bo ku têlê biguherîne nabên nedidayê, tenê dûzana tiliyan diguhert, bi vî hawî bi wan sê têlên mayî dom dikir.
Ji hevaleka xwe ra besteyeke "Scene Amourause" bi du têlan çê dike û gelek caran jî perçeyên xwe yên herî meşhûr ji serî heta dawî bi têlekê tenê lê dixe.
Li Fransayê endamên orkestrayê di konserakê da rafeqeta bi Paganînî ra red dikin,  ji ber ku nikanin xwe întîbaqî tempoya wî bikin.

Li Englistanê kemanjenekî meşhûr, bi navê Morî, hewqasî di bin tesîra lêxistina Paganînî da dimîne, radibe kemana xwe dide ser serê xwe û wê bi du kronan harac û mazat dike.
Li îtalyayê mezinayiya wî ya bêemsal tesîrake hewqas mezin li Meyerbeer(1791-1864) dike ku Meyerbeer êdî nikane bixebite, dev ji amadekirina operên xwe ber dide û dide dû Paganînî, teqrîben li hijde (18)konserên wî temaşe dike.

Li Awusturyayê Schubert ji bo ku li Paganînî guhdarî bike ji xelkê pera deyn dike û gava ji konseran jî derdikeve êdî ne li ser hişê xwe ye, dibe wek mirîdekî ku  bi cuzbê bikeve.
Chopin(1810-1849)li Polonyayê dibêje:

Ji alî hisan ve ew pirr xurt û bêemsal e.

Rexnegirekî Fransiz di nivîseke xwe da dibêje:

-Heger wî sed sal berê wiha lêxista, ewê wek sihêrbazekî bihata şewitandin.

Gelek dijwarî

Lê pirr mixabin ku bi rastî jî hin însanan bawer dikirin ku Paganînî sed salî berî dema xwe dijiya. Qenaeta hin kesan ew bû ku bi Paganînî ra muheqeq tiştekî mîstîk heye, heger tunebûya wî yê nikanîbûya wiha lêxista. 

Rîwayet li hemû Ewrûpayê belav dibin:

Paganînî teknîka xwe ya harîqa pirr bi pêş da biribû, ji ber ku ew heyşt salan di hefsê da mabû û di nav van heyşt salan da wî bi hawakî bênabên prova kiribû. Wî hemû perçeyên xwe ji bo têlekê nivîsandibûn, ji ber ku qerdiyanê hefsê hew destûr dabûyê. Nizanim ruhê hemû dostikên wî di kemana wî da girtî bûn.

Wî hewqasî zû lêdixist, ji ber ku yaya kemana wî tije gulleyên(xar) ji qurşûnê bûn. Dengê kemana wî tu carî xera nedibû, ji ber ku têlên wê ji rûviyên raqibên wî yên mirî bûn.
Û ya ew lawê şeytên bi xwe bû û ya jî bi kêmanî ruhê xwe firotibû îblîs û li hember vê jî li sahnê îblîs her heraketên wî îdara dikir.

Dawiya dawî Paganînî mecbûr dimîne ku mektûbeke diya xwe biweşîne û bi vê riyê jî nîşanî milet bide ku dê û bavên wî jî însan in.
Ew bi vê jî nayê serî, radibe anonsên dirêj dide rojnameyan, ji bo ku îddîa û derewên der û doran yên bêbingeh pûç bike.
Lê însan dîsa jî bi şik in…

Kemanjenekî  îngilîz pirr ji nava xwe razî ye, dibêje ezê sirê vê hostetiya Paganînî fêr bibim. Li ser vê, radibe tam şeş mehan li pey Paganînî digera, bi dizî li axaftinên wî guhdarî dike û bala xwe didê hela ka çi dixwe û çi veduxwe.

Carakê jê ra li hev tê, li otêlekê oda wî û ya Paganînî dikevin kêlek hev, bi vî hawî firsendê dibîne di qulika derî ra li Paganînî mêze bike. Lê tiştekî bi ser avê naxe.

Serkevtin li pey hev tên

Ji ber ku sir qet ji hev naqetin, lema efsane jî her ku diçe mezintir dibe.

Û Paganînî jî her ku diçe dibe superstar. Împaratorîçe, dukên herî mezin û prens ji bo ku herin li konserên wî temaşe bikin  bi hev ra dikevin raqabetê. Û muzîsyenên feqîr jî kincên xwe difroşin ji bo ku kanibin di konserên wî da ciyekî erzan bi destê xwe xînin.

Heyranên wî li kuçe û kolanan, li hotêlên ew lê dimîne, heta salonên ku konseran lê dide pê li serê hev dikin, ji bo ku bi kêmasî kanibin vî merivê mezin bibînin.
Û gava dibînin jî destên xwe pê dikin, dixwazin baş îqna bibin ku hela ka rast ew benderuh e ya na.

Gelek tacirên jîr, bi saya hin îcadên wek parfumên Paganînî, qutiyên cixarê yên Paganînî, gopalên Paganînî, bişkokên Paganînî û gelek tiştên wek van, pirr dewlemend dibin.

Heta meriv kanîbû paste û simîdên Paganînî jî bixwara, kulînçeyên wî bikiriya. Di lîstika bîlardoyê da şiklekî temasa bi topê ra navê wê kiribûn derba "La Paganînî."
Ya jî meriv kanîbû biçuya ji dikanekê cotek lepikê ku li ser ferê çepê keman û li ser ferê rastê jî yay hatibûn nexşandin bikiriya û têkira destê xwe.
Paganînî bû baron, bû amîral...

Tê gotin ku Paganînî rojekê li Wîyanayê li paytona yekî  îtalî suwar dibe.

Paytoncî ji Paganînî destûra belavkirina vê bûyerê dixwaze û helbet destûrê digre. Û bi herfên mezin li pişt paytona xwe "PAGANÎNÎ FÎACRA" dinivîsîne.
Piştî vê raqlamê karê wî hewqasî baş dibe ku mêrik radibe dev ji paytoncîtiyê berdide û ji xwe ra otêlekê dikire. Qet desttengiyê nabîne

Paganînî qet pera wenda nake. Konserakê li pey konserakê dide û wek qaîde jî bilêtên wî tim du-sê qatan ji yên xelkê buhatir bûn.

Carake din, paytonciyek wî ji otêlê dibe avahiya ku ewê konsêrê lê bide, lê hinekî zêde jê digre û wek sebeb jî dibêje ku:

- Ez ji te zêde digrim, ji ber ku bilêta konsera te jî pirr buha ye. Paganînî gotina mêrik di devê wî da diqurçimîne, dibêje:

- Heger tu min li ser tekerekî bibî wir, ezê jî heqê bilêtê ji te nestînim.

Lê wê pirr nakşîne bilêtên konserên wî hîn jî buhatir bibin; hewqasî buha bibin ku hetanî wê demê tu muzîsîyenekî din negihîştibe wê deracê.

Lê dîsa jî konserên wî tim tije dibin.

Dû ra jî li Ewrûpayê hin îddîayên din digerin:

- Li Ewrûpayê Paganînî merivê herî çukûs e. Zêrên tu qiralekî bi qasî yên wî tune ye. Ew li pey perên temaşevanan e. Li hin deran navê wî dikin "Paganîente" (Paganînê ku heqê tiştekî nade).
Heta bigihîje şairakî wek Heîrîch Heîne ji Paganînî ra dibêje:

- Ew wampîrakî bi keman e, heger naxwaze xwîna me vexwe jî bi kêmanî dixwaze perên bêrîkên me bixwe.

Her çiqas milet di heqê jiyana Paganînî ya prîvat da gelek çîrok belav dikirin û ji buhabûna bilêtên wî gazin dikirin jî, lê dîsa jî însan qefle bi qefle diçûn konserên wî û her kes hemfikir bû ku lêxistina wî ya kemanê tiştekî muhteşem bû. Raxnegirakî Fransiz dibêje:

- Destûrê bidin bira jin, zarokên xwe yên nuhwelidî bi xwe ra bibin konserên wî, ji bo ku piştî şêst salên din rabin quratiyê bikin, bibêjin me jî carakê li Paganînî guhdarî kiriye.

Dibe ku Paganînî ne lawê diya xwe yê herî di halê xwe da bû, lê tiştê bêmunaqeşe ew kemanjenekî herî baş bû.
Û helbet yê herî bi şik.

Wî, perçên xwe yên soloyê bi piranî bi dizî digirt, ji bo ku kemanjenên din wan nedizin.
Li gorî îddîa Paganînî, metodeke wî ya sirî hebûye, li derekê dibêje:

- Bi vê metodê muzîsiyenekî xort di nava sê salan da kane bigihîje mukemeliyeteke wiha ku ancax ew piştî xebateke gelek zahmet di nav deh salan da bikanibe bigihîjê.

Lê çi heyf ku tu kes fêrî vê metodê nebû, lema jî çi wextê Paganînîyekî din derneket. Însan bi gelek hawî xebitîne ji bo ku sirê vê dehaya wî fêr bibin, lê heta nuha kes fêr nebûye.

Wergera ji swêdî: Zinarê Xamo

Nûdem WERGER No: Payiz 1996 

Cîranê xerab meriv dike xwedî hacet.

Dibêjin cîranê xerab meriv dike xwedî hacet.
Li Swêd gava lazim be wek li Kurdistanê meriv nikane here ji cîranê xwe beroşeke mezin, şûjinekê, çakûçekî ya jî cezwakî qahwê bixweze.
Loma jî li mala her swêdî, her babet hacetê lazimiyê heye...
Kes tu carî naçe li deriyê kesî naxe û jê tiştekî naxwaze. Heger li mala te xuya te qediyabe, dibê ya tu şîva xwe bêxwê çêkî ya jî bazdî here dikanê bikirî.
Loma, em kurdên li Swêd jî wek swêdiyan fêr bûne tim bi tedbîr û tim bi hazirî bin, ji ber ku em dizanin gava tiştek lazim be em nikanin herin li deriyê kesî xin. Heger em bikin, li pey me ewê bi me bikenin û bibêjin, ”law ev xerîb çi merivên bêtedbîr in…”
Gelî bira û siyasetmedarên kurdan, rojên teng û giran li pêş kurdan e, dibê em viya baş bizanibin û li gora wê ji nuha da haziriya xwe bikin, tedbîra xwe bigrin. Di rojên teng da, gava hewce be em nikanin herin li deriyên ”cîranekî” xwe xin û alîkariyê, hacetekî lazimiyê jê bixwzin. Bira li mala me hemû alet û hacetên lzimiyê hebin, di rojên pêşda ewê lazim bibin


XXX
Di demeke pir kin da ev du car in ku MIRIN li ser hev bi kurdan ra bêbextiyê dike, wek marekî kor ê qartîşî ji nişkave bi kurdan vedide.
Berî demekê bi mirina Arjen Arî û nuha jî bi ya Arşevê Oskan, miletê kurd û hemû dost û evîndarên helbesta kurdî gelkî xemgîn bûn. Zimanê min nagere, ez nikanim ji Arşevê Oskan ra jî bibêjim oxir be helbestvanê dilzîz…
Arşevê Oskan û Arjen Arî, ewê tim û tim hezkiriyên me bin û di kûrahiya dilê me da bijîn..
Xwezî mirinê ev bêbextî bi van herdu hezkiriyên miletê kurd ra nekira…
Lê mirin carnan bêedalet û dêqahp e, her qeleşî jê tê…

XXX
Xilt çiqasî axê bikole bi serê xwe da dike. Tirk jî wisa dikin. Bi êrîşa Serêkaniyê kurd kirin yek. Ne xêra van êrîşên tirkan be weleh kurd destên xwe nadin hev û nabin yek…
Sipas Erdoganê nîjadperest, di vê siyaseta xwe da hinekî din jî israr bike, ji bo ku hemû kurd bi xwe bihesin û ji we qut bibin.

XXX
Li ser ”dayin û girtinê” gotineke Montaigne ya pir xweş heye, dibêje:
”Di dayinê da çawa ku wesfekî(aliyekî) serdestbûn û meznatiyê hebe, di girtinê da jî wesfekî/aliyekî hustuxwarkirinê heye.
Ew kesê ku destê xwe li ber dijmin vedigire û jê digre, di eynî wextê da hustuyê xwe li ber wî xwar dike.


XXX
Ji qantirê ra gotine “bavê te kî ye?”, gotiye “xalê min hesp” e…

XXX
Hin însan bi zarê şîrîn û gotinên xweş wek pisikê ser pîsiyên xwe digrin...

XXX
Dibêjin li Tirkiyê li dora 69 zanîngehan hene. Lê ji van 69 zanîngehan (unîversîteyan)yek jî di nava 400 zanîngehên cîhanê yên herî meşhûr da tuneye.
Nufûsa Swêd here were 9 milyon û nîv e, lê 6 zanîngehên Swêd di lîsteya zanîngehên cîhanê yên herî meşhûr da hene.
Lê siyasetmedarên tirk dîsa jî gav û saetê fortin didin xwe û dibêjin efendim Tirkiye welatekî pir ”mezin” e. Lê cîhan yek zanîgeheke vî welatê ”pir mezin” jî cidî nagre û ji bo xwendinê pêşnîyarî însanan nakin.
Hema heta ji tirkan tê bira bibêjin ew ”mezin” in, piştî ku cîhanê pênc perê xwe di ”meziniya”wan neda…

Not: Hesenê Dewrêş di şiroveya we da gotiye, ne 69, 168 heb in.

XXX
Harîtî û şerxwaziya Seddam Husên bû sebebê kurd bibin xwedî federasyon.
Nuha jî dora Malikî ye, heger Malikî jî wek Seddam dînîtiyekê bike, ev yek jî ewê Kurdistaneke serbixwe bi xwe ra bîne...
Ji xwe ne xêra ehmeqiyên dijminên me bin, em nikanin zora wan bibin, Xwedê kir ku neyarên me zêde ne biaqil in...

Bersîva pirsên M. Alî Basik û Fatma Savcî.

M. Alî Basik: Li Ewrûpayê Rewşa edebiyata zarokan çawa ye?

Zinarê Xamo: Ji bo hemû Ewrûpayê axaftin zahmet e, dibê meriv yeko yeko li welatan binêre û di heqê edebiyata zarokan da xwedî zanîn û agahdarî be. Wek di warê civakî, kulturî û aborî da, di warê pêşketina edebiyata zarokan da jî di nabên waltên Ewrûpayê da kêm zêde ferq hene. Lê bêguman hemû welatên Ewrûpa girîngiyeke pir mezin didin perwerde û edebiyata zarokan.

Ji tûrikê Numan Kurtulmuş jî plana xapandinê derket

Cîgirê serokê AKP-ê Numan Kurtulmuş, li ser çareserkirina mesela kurd gotiye, ”Dibê meriv çareseriyên heq û huqûqên kurdan fireh bikin û xurûr û heysiyeta tirkan neêşîne” pêşkêş bike.
Hûn fêm dikin Kurtulmuş çi dibêje?
Ezji we ra bibêjim. Kurtulmuş dibêje ku, ”xurûr û heysiyeta tirkan ”serkeftin e, teslîmgirtina kurda ye, dibê riyeke wiha were
dîtin ku kurd nebêjin me bi micadela xwe ev maf ji dewletê stend. Tiştekî wiha ewê xurûr û heysiyeta tirkan biêşîne, loma jî dibê kurd devê xwe bigrin û tiştekî wiha nebêjin.”
Yanî ev şer ji bo tirkan piçekî jî bûye mesela ”xurûr heysiyetê”, heger dewlet bi kurdan ra rûne û mafê wan bidê, ewê ”xurûr û heysiyeta tirkan” rencîde bibe, loma jî dibê dewlet bi xwe tiştekî lutfî kurdan bike; ne ku jê were stendin.
Kurtulmuş, di mesela perwerdeya bi zimanî kurdî da jî nêta dewletê eşkere kiriye, gotiye:
”Perwerdeya bi zimanê kurdî dibê dewlet negre ser xwe, dibê dewrî mektebên şexsî(prîvat) bibe.Meriv dikane hin destekan bide van mektebên şexsî. Bawer bikin gava ev were kirin, ewê kêm mekteb vebin û belkî jî dewamkirina van mekteban jî zor be. Ji ber ku ev mesela daxwazê ye. Çimkî qursên zimanê kurdî zêde dewam nekirin.”
Yanî di vir da jî Kurtukmuş dibêje, hukûmet ewê hebûna kurdan nas neke û perwerdeya zimên jî negre ser xwe. Lê ji bo ku demeke din jî serî li kurdan bigerîne, emê vî karî bidin mektebên şexsî. Piştî demekê ji xwe kurd ewê neçin van mekteban û ev mekteb jî wek yên berê, ewê werin girtin û bi vî rengî emê ji vê daxwaza kurdan jî xelas bibin.
Yanî bi kurtî û kurmancî hemû mesele xapandin e, serîlêgerandin e û qezenckirina wextê ye. Plana hukûmetê ev e.
Ji min gotin…

Ji bo çêkirina helawê her tişt hazir e, tenê hoste kêm e

Şert û mercên herêmê û hovîtiyên dijminên kurdan, kurdan mecbûrî hevkarî û yekîtiyê dike, mecbûrî siyaseteke netewî dike. Ev jî biryareke dîrokê ye, di sedsala 20-an da dîrokê tim di eleyhê kurdan da xebitî, lê sedsala 21-ê da dike di lehê wan da bixebite.
Rojnameya Rûdaw dibêje: "Encûmena Niştimanî ya Kurdî li Sûriyê û Meclîsa Gel ya Rojavayê Kurdistanê li Hewlêrê, di bin seroka serok Barzanî da civîyane û herdu meclîsan li hev kiriye ku ewê ji nuha û pêva xebata Desteya Bilind ya Kurdî xurt bikin û hêzeke leşkerî ya hevbeş ava bikin û ji alîyê siyasî ve jî ewê daxwaza federalîzmê ji bo rojavayê Kurdistanê bikin."
Pîroz be û Xwedê tifaqa we zêdetir û xurttir bike.
Ji bo çêkirina helaweke şîrîn hemû malzeme hazir û amadene; ard heye, rûn heye, şekir heye, gûz hene, tenê hoste kêm e, ku em kanibin hosteyekî baş ji nava xwe derxin helawa me hazir e, emê gişê ”telî” xwe pêra bixwin…

XXX
Kurdekî Sûrî di kampeke başûr da ji rojnamevanekî tirk ra gotiye:
“Ez kurd im. Çawa nebe ezê rojekê bimrim, loma jî ji bo doza kurdayetiyê şer kirin û mirin baştir e. Ez dixwazim yekîtiya Kurdistana Sûriyê û Îraq bibînim.”
Tişttê van gotinan bi vî kurdê bi xîret dide gotin zulma dijmin e, dijmin, kurd mecbûrî fedekariyê û yekîtiyê kirin. Wan bi vê zulm û terora xwe xwestin kurdan tune bikin, lê netîce eksê bû eksê wê.
Em hemû kurd rêwiyên yek keştiyê ne, ku keştiya me binav bibe, emê hemû bixeniqin, xelasiya me kesî tuneye.
Loma jî ya herî baş û rast, ji bo ku ev keştî bi saxî û selametî bigihîje hedefa xwe, dibê em hemû dest bidin hev û bi hev ra bixebitin.
Xwedê kir ku dijminên me pir ne biaqiltir in

Xelk bi tank û topan dajon ser kurdan, yên me ji kurdan ra dibêjin tivingên xwe deynin...

Li Başûr, Malikî artêşa xwe dajo ser kurdan û dixwaze Kerkûkê bi darê zorê îşxal bike.
Li Rojavayê Kurdistanê, Tirkiyê bi sedan çeteyên xwe xistina herêma Serêkaniyê û hewil didin ku Kurdistanê dagir bikin, ji kurdan paqij bikin.
Û di rojke wiha da nivîskar û ronakbîrê kurd Şahînê Bekirê Soreklî jî bang li
PKK-ê dike, dibêje çekan deyne, îro ne roja çekan û şerê çekdarî ye.
Lê ne Soreklî tenê, yekî Kemal Burkay jî wek Soreklî, ew jî gav û saetê qala xerabiya çekan û şerê çekdarî dike û dixwaze ku PKK çekên xwe deyne.
Dijmin ji çarhawêl da bi balafirên şer, bi tank û topan û bi artêşên xwe, weke gurên har êrîsê dibin ser kurdan, Şahînê Bekirê Soreklî û Kemal Buraky jî di rojeke wiha da ji PKK-ê ra dibêjin çekên xwe deynin û dev ji şerê çekdarî berdin...
Meriv nizane bigrî, nizane bikene...
Xelk bi tank û topan dajon ser kurdan, yên me ji kurdan ra dibêjin tivingên xwe deynin...
Xwedê kir ku di vê merheleya dîrokî da tu giranî û roleke we û kesên wek we tuneye, heger hebûya we yê kurd destvala di nava lepên dijmin da û ji însaf û merhemeta dijmin ra bihîşta...


XXX
Ji ber ku muxatabên Tirkan pîs in, tirsonek in û reben in loma Erdogan û Davutoglu li her derê wek kewên gozel qebeqeba wan e û dersa heq, huqûq, edalet û demokrasiyê diddin xelkê.
Heger Îsraîl, Sûriye, Îraq û yên din piçekî wêrek bûna û tavilê bersîvên quretiyên Erdogan û Davutoglu yên li ser demokrasiyê bidana, Erdogan û Davutoglu ewê devê xwe bigirtana û careke din abûqatiya demokarsiyê nekirana.
Lê mixabin, muxatabên tirkan pîs in, tirk çi dibêjin jî kes bersîva wan nade, nabêje: ” Huş bin! Ji her kesî bêtir dibê hûn devê xwe bigrin û ji xelkê ra qala edaletê û demokarasiyê nekin. Ji ber ku li welatê we bi kêmanî 20 milyon kurd hîn jî ji hemû mafên xwe yên însanî û netewî bêpar in; di warê resmiyetê da hîn hûn hebûna kurdan qebûl nakin, zarokên kurdan hîn nikanin bi zimanê xwe bixwînin. Lê li gel vê jî hûn hîn jî dersa edaletê û demokrasiyê didin xelkê. Hûn çi mirovên bêrû û bêheya ne gidî?”
Kes wiha nabêje, ev cara pêşî ye Îraqê tiştekî were vê maneyê ji Erdogan ra gotiye. Dibê her tim bibêjin, lê nabêjin. Ji ber ku hemû jî wek hev sûcdar û zalim in, loma jî naxwazin sûcên hevûdu eşkere bikin.

Davutoglu ji bo zarokên filistîniyan digrî lê li Roboskê 34 zarokên kurd bomberan dike

Wezîrê Tirkiyê yê karûbarên derve Ahmet Davutoglu, li Xezayê di ziyareta xwe ya nexweşxaneyekê da ji bo birîndarên filistînî giriya, hêsir barand.
Heger ne şov be, ez ne li dijî giriyê Davutoglu me, merhamet û dilşewatiya ji bo mezlûman tiştekî baş e…
Lê belê dibê ev merhamet û dilşewatî ne ji bo hin kes û miletan tenê be, dibê ji bo hemû kes û miletên mezlûm be.
Davutogluyê ku li Xezayê ji bo birîndarên filistîniyan digrî, ji bo kurdan nagrî. Bira girî jî li wir bimîne, ji bo kuştina kurdan ew dirana diqirçîne; ji bo kuştina zarokên kurdan bi sedan çeteyên çekdar dişîne ser kurdan.
Ev yek jî nîşan dide ku Davutoglu merivekî ne samîmî û ne adil e, merivekî durû û dijminê kurda ye. Kurdan ev ruyê Davutoglu û yê hukûmeta wî yê rastîn bi qetlîama Roboskê û bi êrîşên ser Serêkaniyê baştir dîtin û baştir nas kirin.
Davutoglu ne kurdên xwe tenê, dixwaze kurdên Sûriyê jî tim bindest bin û tu carî nebin xwedî statuyeke siyasî.
Heger dewleta Sûriyê mafê kurdan yên netewî bide kurdan jî Davutoglu wa ye qebûl qebûl nake û dixwaze bi provakasyonan Kurdistana Rojava, gund û bajarên kurdan ji destê kurdan derxe û bide ereban.
Lê êdî kurd vê neyartiya Davutoglu û Erdogan baş dibînin.


XXX
Çeng Sagniç gotiye, ”Xwedê ji Tayyip Erdogn û Nûrî El Malikî razîbe, bi xêra herduyan kurd dibin yek, vedigerin ser koka xwe.”
Rast e, min jî berê çend caran gotiye, bi rastî jî di şiyarbûn û yekîtiya kurdan da zora zulma dijmin pir e. Ew dixwazin bi gefan, bi zulmê, bi terorê, bi girtin û kuştinê kurdan teslîm bigrin, lê ev yek tesîreke belovacî li kurdan dike,li hemberî zulmê kurdan nêzî hev dike.
Loma jî meriv dikane bibêje, heger ne ehmeqiyên neyarên me bûna kurdan yekîtiya xwe wiha xurt nedikir.
Min do jî nivîsî, li Serêkaniyê jî Erdoganê wenda bike, kurd ewê bi serkevin. Bi vê yekê kurdan careke din dîtin ku hukûmeta AKP-ê çiqasî neyarê kurda ye.

Îro roj roja xîretê ye

Bi sedan çeteyên Tirkiyê do ji sînorê Tirkiyê(ji Ceylanpinarê)bi çekên giran, bi 50 wasiteyên leşkerî û bi 7 tankan ketin nava sînorên bajarê Serêkaniyê û dest bi êrîşa ser kurdan kirin. Li gorî xeberên ji herêmê tên, li dora 200 çeteyên din jî do bi şev ji Herêma Hamayê hatine alîkariya van çeteyan.
Her kes qebûl dike ku ev çeteyên hanê di ser sînorên Tirkiyê ra tên. Yanî bi destûr û alîkariya Tirkiyê sînor derbas dikin û êrîşê dibin ser bajarên kurdan.
Loma jî berpirsiyarê van êrîşan raste rast Tirkiye ye. Dibê kurd û hemû partiyên kurdan van êrîşan wek hewildana Tirkiyê ya îşxalkirina Kurdistana Rojava bibînin.
Dibê kurd li hemberî van êrîşên çeteyên Tirkiyê bêdeng nemînin, him li Ewrûpayê û him jî li her çar perçeyên Kurdistanê li hemberî Tirkiyê nerazîbûnên xwenîşan bidin. Ûdi warê çekdarî da jî bi hemû hêzên xwe li dijî van çeteyan şer bikin û gelê xwe biparêzin.
Li alî din dibê ji Kurdistana bakur jî xelkên siwîl sînoran nas nekin û herin alîkariya gelê Serêkaniyê.

XXX
-Tiştê gûza pûç dide dest sivikiya wê ye.
-Li dera ku bêedebî destpêdike edebiyat diqede.

XXX
Bi sedan çeteyên Tirkiyê ji Ceylanpinarê bi gelek tank û çekên giran ketine nava bajarê Serêkaniyê. Gel û hêzên YPG-ê li hemberî êrîşên îşxalkarên tirk li ber xwe didin.
Yek, dibê ji bajarên din kurd herin alîkariya kurdên Serêkaniyê. Û ya din jî dibê hemû partiyên kurd li hemberî vê îşxala Tirkiyê hêzên xwe bikin yek û Tirkiyê protesto bikin. Kurdên di nava encumena Sûrî da dibê nerazîbûnên xwe nîşan bidin.
Di nava êrîşkaran da hin ereb hebin jî lê ew ne ereb in, çeteyên Tirkiyê ne û li ser daxwaza Tirkiyê Serêkaniyê dagir kirine.
Serfermandarê Artêşa Azad ya Sûriyê, do bi beyanekê gotibû ku tu têkiliya wan bi van kesên êrîşakr ra tuneye.

XXX
-Kûçikê carê bitahmije goşt û hestiyan, bi nanê hişk nayê serî.

Ji filistîniyan ra adet e ji kurdan ra qebhet e !

Adnan Firat, ji bo kurdên ku rismê wahşeta Hamasê belav kirine gotiye, ”Muhîbên Îsraîl” !
Hin merivên Hamasê, rojnamevanekî filistînî bi îthama ajantiya Îsraîlê kuştine û bi dawiya motorpsikîletê ve girêdane û li taxên Xezayê digerînin, nîşanî milet didin.
Ez nîvîsa Adnan Firat ya bi tirkî û bersîva xwe li jêr diweşînim...

"Ben bu "İsrail Muhibi" Kürtlere alışamadım gitti. Ortak özellikleri diasporada y

aşıyor olmalarından ötürü olacak; şu dünya gözü/ağzı ile daha tanışma şerefine nail olamadım onla ile. Hamas'ın, bu İsrail ajanına yaptığı muameleyi teker teker duvarlarına taşıyan bu zevat ne daha önce ne de bugün İsrail vahşeti karşısında çıtlarını çıkartmış değiller. Filistin yerle bir olsa tık demezler. Hepsinin gözü ayın, gökte aradıkları bu fotoğraf karesi yerde ellerine geçti. Alın, bakın ben de size yardımcı olup paylaştım; tepe tepe kullanın!!!
Adnan Firat"

Adnan Firat, weleh esas ”muhîbê” wahşetê û barbariyê tu yî...
Heger piçeik ûjdan bi te ra hebûya, te yê xelk, ji ber belavkirina vî rismê wahşetê bi ”muhîbiya Îsraîlê” îtham nekira.
Kesê ku li hemberî vê wahşetê jî dengê xwe neke ew ne însan e, zalim e.
Siyasetmedar û ronakbîrên kurd li hemberî êrîşên Îsraîl tu carî bêdeng nemane. Tu bêbextiyê û demagojiyê dikî. Her siyasetmedar û ronakbîrê kurd, ji kurdayetiyê bêtir ”profilistîn e… ”
Kurdan heta nuha ji bo filistîniyan li hemberî Îsraîl bi sedan şehîd dane û bi vê yekê jî kêmaqilî kirine. Le filistîniyan ji bo kurdan çi kiriye?
Ji kerema xwe ra çalakiyek, meşek, gotinek û beyaneke filistîniyan ji bo azadî û serxwebûna kurdan nîşan bide. Yek beyaneke berpirsiyarekî filistînî(hema ji kîjan rêxistinê dibe bira bibe) li dijî Tirkiyê, li dijî Îranê, li dijî neyarên kurdan nîşan bide.
Di nabêna Tirkiyê, Îranê û Îsraîl da tu ferq tuneye, hersê dewlet jî îşxalkar in û zulmê li kurdan û filistîniyan dikin. Lê filistînî bi serbilindî bi Tirkiyê û bi Îranê ra didin û distînin û alîkariyên pir mezin ji wan digrin.
Lê eynî tiştî çima kurdê nikanibn bikin?
Hezkirin û hevkariya filistîniyan bi dijminên me ra normal e, tu û kesên wek te tiştekî nabêje.
Lê çima kurd jî ewê nikanibin ji dijminên filistîniyan alîkariyê bigrin û bi wan ra hevkariyê bikin?
Çima ya filistîniyan adet e, çima ya kurdan qebhet e?

Emerîka ji Malikî ra gotiye "raweste" !

Dijayetî û teşxeleyên ku ev demeke dirêj e di nabêna Kurdistana Federe û Bexdayê da dom dikin dawiya dawî gihîştin nuxteyeke pir kirîtîk, nuxteya şer.
Hefteya borî li qeza Tuzhurmatu ya girêdayî wîlayeta Selahedîn di nabêna hêzên pêşmerge û artêşa Îraqê da şerekî biçûk derket, swîlek û çend leşker ji artêşa Îraqê hatin kuştin û birîndar bûn.
Ji wê rojê da ye hêzên herdu aliyan jî derbasî teyaquzê bûne û li bende emrê şer in. Di nabêna hêzên pêşmerge û artêşa Îraqê da her gav dikane şerekî mezin dest pê bike.
Serokwezîrê Îraqê Nûrî El Mlikî, dixwaze Hêza Dîcleyê li Kerkûkê bicî bike û bi vî hawî Kerkûkê têxe bin kontrola artêşa Îraqê.
Lê kurd jî li dijî vê ne. Kurd, bicîbûna Hêzên Dîcle ya Kerkûkê wek sebebekî şer dibînin û viya jî ji Bexdayê ra eşkere dibêjin. Lê Malikî bask pêve ahtine, loma jî dixwaze ji nuha da li hemberî kurdan zorê bikar bîne û bi zorê Kerkûkê bigre.
Tê gotin ku Emerîkayê ji bo ku rê li ber şerekî di nabêna kurd û ereban da bigre midaxeleyî rewşê kiriye.
Alîkarê serokê Emerîkayê Joe Biden, bi telefonê li malikî geriyaye û jê ra gotiye, ew qebûl nakin ku leşkerên Îraqê êrîşî pêşmergeyan bikin, êrîşeke wiha “xeta Emerîka ya sor e”.
Bîden gotiye, li Kerkûkê ya jî li dereke din şer derkeve, pêwîst be Emreîka ewê midaxeleyî “herêmên bi minaqeşe” bike û bigre bin kontrola xwe.
Li gorî xebera rojnameya Kuwêtî El Siyasa, dîplomatên Emerîkî ji bo çareserkirina gelşê bi serokê Herêma Kurdistanê Mesûd Barzanî û Malikî ra hevdîtinan çê dikin.
Heta nuha Emerîkiyê li hemberî ereban tu carî alîkariya kurdan nekiriye, ez hêvî dikim ku ev xeber rast be û Emerîka îcar piştgiriya kurdan bike û zixtê bide ser Malikî û ereban.
Berjewendiyên Emerîka yên dûr û dirêj jî ne bi piştgiriya Malikî, bi piştgiriya Barzanî û Talabanî ra ye. Malikî, kînga be jî tim merivê Îranî û neyarê Emerîkayê ye. Lê kurd ne wiha ne, hinekî jî mecbûrî dostiya Emerîkayê ne.

Heger em tim wiha bikin serkeftin ya me ye

Li ser gefên Nûrî El Malikî ya şandina Hêzên Dîcle ser Kerkûkê, PKK-ê bi beyanekê da diyarkirin ku ewê li dijî leşkerên Îraqê bi hemû hêza xwe piştgiriya pêşmergeyan bikin.
Berpirsê Têkiliyên Derve yê PKK-ê Ehmed Denîz, di beyana xwe da dibêje:
“Eger dilopek xwîna pêşmergeyan bi destê leşkerên Îraqê bê rijandin , em amadene ku mil bi mil bi pêşmergeyan ra li dijî leşkerên Îraqê şer bikin û bi pêşmergeyan ra Kurdistanê biparêzin.”
A kurdperwerî û siyaseta netewî ev e, li hemberî dijmin: Yekîtî û şerê bi hev ra.
Dema kurd li her çar perçeyên Kurdistanê wiha bikin, Kurdistan di demek kin da ava dibe.
Li Rojava jî dibê siyaseta kurdan ev be, li hemberî her êrîşê dibê kurdên hemû perçeyan bi hev ra êrîşê bibin ser hêzên dijmin. Wekî din çare tuneye. Ancax bi vê riyê em kanin xwe biparêzin.
Ji xwe wa ye li gorî hin malperên kurd dinivîsin, li Serê Kaniyê qehremanên kurd derseke pir baş dane çeteyên tirk û ereb; piştî 14 kuştî, ew ji bajêr avêtine.
Li alî din, ev gef û êrîşên neyar yên ser Kurdistana Federe û Kurdistana Rojava jî nîşan didin ku “dema çekan û şerê çekdarî” derabs nebûye, bi kêmasî ji bo me kurdan hîn bi temamî derbas nebûye. Ne çek bin, Nûrî El Malikî ewê sibe Hewlêrê û Kerkûkê îşxal bike.
Ne tirsa ji çekan be, Tirkiye û çeteyên ereb ewê sibe Serê Kaniyê, Qamişloyê, Kobanê û Efrînê îşxal bikin. Loma jî dibê em hewqas zû nebin neyarên çekan.
Lê çeka me ya herî girîng: tifaq, tifaq, tifaq, yekîtî, yekîtî û yekîtî ye...
Heger em bi hev nekevin û li hemberî êrîşên dijmin alîkariya hev bikin, tavilê herin gazî û hawara hev, kes nikane li hemberî me bisekine...


XXX
-Derewa ku ji bo menfaetekê, ji bo armancekê tê kirin, derewa herî rezîl û herî bêxlaq e. Lê belê ya herî pir tê kirn jî ev derew e...

XXX
Bi êrîşa Serêkaniyê, Tirkiye dixwaze rê li ber azadiya kurdên rojava bigre. Dibê kurdên bakur vê midaxeleya Tirkiyê li hemberî xwe qebûl bikin û nerazîbûna xwe nîşan bidin...

XXX
Li gorî ku medîa kurd dinivîsîne, artêşa Tirkiyê îro bajarê Serkaniyê daye ber topan. Derbarê netîceyên topbarana Tirkiyê, kuştî û birîndaran da heta nuha tu agahdariyên bicî tunene. Lê tê gotin ku tobran û şer berdewam e.
Tirkiye tiştên wiha ewê tim bike, heger bikanibe ewê bixweze îşxal jî bike. Dibê kurd li gorî vê yekê haziriyên xwe bikin.

Piştî 71 saliya xwe got "ez kurd im" !

Li gorî malpera Avestakurdê dinivîsîne, Can Dundar di kitêba xwe ya li ser rojnamevan M. Alî Bîrand da dibêje ku Mehmet Alî Bîrandê rojnamevan kurd e û di sala 1941-ê da li Paloyê hatiye dinê.
Wey Xwedê bela xwe bide wî!
Wey qeda û qotika salê lêkeve înşelah!
Merivekî ku 71 salan eslê xwe, koka xwe, bajar û welatê xwe înkar bike, veşêre û xwe wek tirkekî Stenbolî nîşan bide, bi dîtina min, ew merivekî pir pîs û pir bêşexsiyet e...
Ew çi dibe bira bibe, li ber çavê min bi qasî qirşekî, bi qasî boçika cixarakê jî qîmeta wî tuneye.
Min hemû hurmeta xwe ya li hemberî wî ji kokda wenda kir...
Min berê jî bihîstibû ku Bîrand kurd e ya jî “nîvkurd” e. Lê wek îdîa bû...
Ez dibêjim belkî Yaşar Kaya nivîsîbû. Di mesela ”secerayan” da Yaşar Kaya pir zana ye û jêhatî ye.
Li gorî Dundar, Bîrand, bi xwe gotiye erê ew kurd e, lê belê ew asîmîle bûye, yanî bûye tirk.
A bixêr ku ew bûye tirk, di nava miletan da kesên wiha tirsok û bêşexsiyet çiqasî kêm bin hewqasî baş e. Ji ber ku ew nimûneyên pîs in...
Bi baweriya min Bîrand hîn jî rast napeyive, ew “asîmîle” nembûye, lê ruhê xwe firotiye, naxwaze wek li vê cîhanê bijî. Bi îhtîmaleke mezin pir, hindik ew nuha bi zazakî jî dizane...
Bîrand neynika civata tirk û rejîma Kemalîst e, vê rejîma faşîst nehîştiye yekî wek Mehmet Alî Bîrand jî biwêribe nasnameya xwe ya netewî eşkere bike û bibêje ez kurd im...

XXX
Ez MAZLUMDER-ê pîroz dikim
Civîna giştî ya MAZLUMDER-ê ”Foruma Kurd ya Duyem”, derbarê çareserkirina mesela kurd da beyanameyeke 13 madeyî belav kir.
Civîna Giştî ya MAZLUMDER-ê ev du roj bûn(17-18-ê mehê)li Îznikê dom dikir.
Her 13 madeyên di civînê da hatine qebûlkirin jî pêşniyarên pir baş û maqûl in.
Di madeya 1-ê da tê gotin ku şertê Îslamê yê yekem wekhevî û edalet e û loma jî dibê ev wekhevî û edalet ji bo kurdan jî hebe; ji ber ku kurd jî unsûrekî cîhana îslamî ne.
Ez hêvî dikim ku kurdên bawermend êdî dev ji tirkan berdin û di çarçoveya van daxwazên MAZLUMDER-ê da werin ba hev û xwe organîze bikin.
Êdî tu sebebê ku kurd li ba tirkan bimînin nemaye, dibê wek ferdên her miltî, mirovên kurd jî êdî ne ji bo xelkê, ji gelê xwe ra bixebitin.
Ez ji amadekar û piştgirên vê beyanameyê raserketinê dixwazim.


XXX
Gorrbuhuştê Seîdê Kurdî, li ser teklîfên Padîşah Abdulhemîd ku dixwaze meaş bide wî wiha dibêje:

-Kurdno! Min tîmarxane qebûl kir, lê ji bo ku kurdayetiyê lekedar
nekim, meaş û diyariyên şexsî yên padîşah qebûl nekir.

Gelek siyasetmedar û ronakbîrên kurd bi qurbana te bin, ew jî wek te meqam û meaşê dijmin red nakin, wan çend qurişên rezîl digrin û bi serbilindî bera bêrîka xwe didin.