Lê ji ber ku kevok jî bi vê yekê zanin, ew jî tim li xwe miqatene, tim bi semt û bi tedbîr in.
A ji br vê şiyarî û tedbîra kevokan, baz gelekên caran di nêçîra xwe da bi ser nakevin…
Rojekê bazek ji vê yekê aciz bû û ji xwe ra got wiha nabe, dibê ez kevokan bixapînim û bi wê riyê nêçîra wan rehettir bikim.
Piştî vê biryarê, rabû çû ba kevokan û ji wan ra got:
-Heger hûn min bikin serdarê xwe, ezê him hew êrîşî we bikim û him jî we ji êrîşên delûce û başoqan jî biparêzim…
Kevok li hev civiyan, bi hev şêwîrin, gotin weleh pêşniyareke baş e û rabûn baz kirin sederdarê xwe.
Lê baz çer bû serdar û derket ser textê xwe, tavilê çend kevok li dora xwe top kirin, ew kirin xizmetkar û merivên xwe. Bi alîkariya van kevokan û bi îmkan û hukmê serdariya xwe, nêçîra xwe hîn zêdetir kir.
Ji ber ku di nava kevokan da êdî muxbîr û merivên wî hebûn, lema jî dilê wî kînga bixwesta emir dida, kevokek dida girtin û ew dixwar.
Rojekê gava dora xwarinê hat kevokekê, ji xwe ra got:
-Me ev yek heq kir. Dema meriv neyarê xwe bike serdarê xwe, halê meriv ewê ev be, merivê tim nêçîra xelkê be…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar