Ji bo yadkirina şehîdên 1925-a

Serokê Rêxistina Azadî Mîralay Xalid Begê Cibrî û Yuûsuf Ziya Beg, di 14-ê nîsana 1925-a da ji alî rejîma kemalîst ve li Bedlîsê hatin îdamkirin. Xalid Begê Cibrî yek ji rêber û serokê miletê kurd yê herî bi nav û deng e û ji bo azadî ûserxwebûna gelê xwe canê xwe feda kiriye.
Xalid Beg, piştî têkçûna Peymana Sewrê û îmzebûna Peymana Lozanê dem dît ku rejîma kemalîst kurdan dixapîne û ewê tu mafî nede wan û ev dewlet jî weke digotin bi rastî ne dewleta kurd û tirka ye, loma jî gelek ronakbîr û kurdperwerên kurd di bin serokatiya Xalid Begê Cibrî da dest bi xabatê kirin rêxistina bi navê Rêxistina Azadîyê(rêxistina azadiya kurd) ava kirin û ji bo serîhildaneke netewî dest bi xebatê kirin.
Xalid Beg, ronakbîr û şexsiyetekî di nava kurdan da pir dihat nasîn û hezkirin. Û loma jî piraniya ronakbîrên kurdan xwe li dora wî dan hev.
Lê piştî demekê bi saya hin xayinên kurd rejîma kemalîst bi hebûn Rêxistina Azadiyê û xebatên serok û rêberên kurdan hesiyan û xalid Beg û Yûsuf Ziya Beg li Bedlîsê girtin.
Bi saya îxaneta hin kurdan lîsteya komîteya Azadiyê jî ketibû destê rejîma kemalîst û wan diznîbû ke Xalid Beg serok e û kî jî endamên komîteyê ne. Loma jî dest bi girtina serokên kurdan kirin.
Ji ber ku bi îmzekirina Peymana Lozanê ra êdî hewcedariya kemalîstan bi kurdan nema û loma jî dest bi girtin, kuştin û terorê kirin.
Di 14ê nîsana 1925an da gava Şêx Seîd û hevalên wî jî li Vartoyê hatine girtin, rejîma kemalîst di eynî rojê da Xalid Begê Cibrî, Ziya Beg û çar hevalên wan bi lez bi qerara ”Dîwana Herbê ya Bedlîsê” dan îdamkirin û cenazeyên wan jî nedan malbatên wan.
Di ser vê bêbextî û zulma dewletê ra tam 86 sa derbas bûne lê dewlet hîn jî gorrên van şehîdên kurdan nîşanî neviyên Xalid Beg, Ziya Beg, Şêx Seîd û yên hemû şehîdên din nadin.
Arşîvên Dîwana Herbê ya Bedlîsê û ya Diyarbekrê û arşîvên hemû Mehkemeyên Îstîqlalê hîn nehatine vekiriin, hîn kurd nizanin ku di van mahkomeyên terorê û derewîn da robakbîr û serokên wan çi gotin û çi temî li ewlad û miletê xwe kirin?
Lê ev çend sal in meriv û zarokên van şehîdan êdî li dewletê doza dîtina gorên pêşiyên xwe dikin, dixwazin arşîvên mahkimeyan vebin û tiştên dewletê aniye serê bav û kalên wan fêr bibin.
Dibê em hemû kurd piştgiriya vê daxwaza kurdan bikin, ev daxwazeke însanî ye, dibê kurd bikanibin herin ser gorên şehîdên xwe.
Ez van herdu rêber û canfîdayên miletê kurd di 86 saliya îdamakirina wan da bi giramî û bi hurmet yad dikim.
Miletê kurd ewê ewê tu carî serok û rêberên xwe ji bîr neke. Kurdistana ku Xalid Begê Cibrî, Yûsuf Ziya Beg û Şêx Sedîd canên xwe ji bo wê feda kirin, miheqeq rojekê ewê were rizgarkirn.
Ev, temiya hemû rêber û serokên kurda ne…
Bira gorra wan û yên hemû şehîdên Kurdistanê bihişt be.