Îro jî wiha derbas bû

Ji rojan îro li Stockholmê dinya gelkî xweş bû. Ev çend hefte ne hîn weke tiberikê be jî tîrêjên rojê bi serê me nebûye.
Vê sibehê dema ez ji xew rabûm û li hewşê çavên min bi tîrêjên rojê ketin gelkî kêfa min hat. Min got, weleh fersend ev fersend e, ez û xanimê emê îro weke mirîşkan xwe li ber hinîşkên dîwaran bidin ber rojê û li ber vê roja payizê xwe baş biqimirînin.
Lê wek gelek caran, dîsa hesabê mal û bajêr li hev derneket, nebû qismet ku ez xwe hema nîv seetê jî xwe bidim ber rojê, ji bo ku hestiyên me hinekî germ bibin.
Yanî ez li mal nemam, vê roja xweş çûm semînera Mûrad Ciwan ya li ser kitêba Ingmar Karlsson ku bi swêdî navê wê ”Kurdistan: landet som icke ar” (Kurdistan: welatê ku tuneye)
Hinek kurdan di destpêkê da li gor rengên berga kitêbê(rengên kesk, sor û zer) û navê Kurdistanê, gelkî pesnê kitêbê dan û ji wan wetnê ew kitêbeke gelkî baş e û navê wê jî ”Kurdistan” e.
Erê navê kitêbê bi gotina ”Kurdistanê” dest pê dikir, lê nav ne Kurdistan bû, navê temam, ”Kurdistan: welatê ku tuneye” bû.
Diyar e biraderê ku xebera kitêbê hazir kiribû ji kêfa çavên wî tenê navê Kurdistanê dîtibû lê ”welatê ku tuneye” ji ber çavên wî reviyabû.
Lê dû ra hêdî hêdî milet pê hay bû.
Wek kurd dibêjin, ”li bejnê nêrî bi zêran kirî, laçik rakir qartikê gurrî.”Min berê jî bi kurtî qala Îngmar Karlsson, kitêba wî û vê bûyerê kiribû. Loma jî naxazim careke din dubare bikim.
Di destpêkê da Rizgarî û Netkurd jî di nav da, hin malperên kurdan xebera ”Zarathustra News” weke xebereke gelkî hêja weşandin û bûn sebebên hin şaşfêmkirinan.
Lê îro Mûrad Ciwan di semînera xwe da ev şaşî rast kir û ji gelek alî da lawazî, kêmasî, şaşî û falsîfîkasyonên Karlsson yên dîrokî, siyasî û faktayî û siyasî raxist ber çavên guhdaran.
Û di dawiya axaftina xwe da jî got ku:
-Dema meriv ji alî ilmî, dîrokî, zimanî û metodîk va li kitêbê binêre, kitêbeke bêqîmet e û divê meriv bavîje çopê.
Mûrad Ciwan, kitêb baş xwendibû û xwe baş hazir kiribû. Û gelek analîzên baş jî kirin.
Ne tenê tiştên ku Îngmar Karlsson ji ber dilnexwazî û ecemîtiya xwe li dijî kurdan bi rengekî xeşîm gotibû, tiştên ku di nava rêzan da veşartî hîştibû û eşkere negotibû jî Mûrad, hemû eşkere kirin û nêta wî ya rastîn ya ku bi vê kitêba xwe dixwaze tesîra kurdên dîasporayê kêm bike û li Swêd îmajeke baş ji Tirkiyê ra peyda bike raxist ber çavên guhdaran.
Lê ji alî metoda axaftinê ve hinek kêmasî kirin. Bi qasî ku xuya bû, heger li gor notên xwe û sîstema kitêbê biçûya ewê gelkî baştir bûya. Axaftin hinekî bêsîstem û tevlihev bû.
Lê li gel vê jî hemû guhdar ji guhdarîkirinê memnûn man.
Û meriv dikane bibêje ku semînreke bi qalîte û bi feyde bû. Erê roj ji destê min çû, lê ji bin da bê feyde jî neçû.
Derket ortê ku Îngmar Karlsson merivekî pir ne cidî ye, wî ji vir û ji wir gelek ”întîhal” kirine, yanî ji xelkê gelek tişt dizî ye. Fredrîk Malm, ev beşên ”întîhalan” bi qopyeyên wan ra di bloga xwe da weşand. Mûrad Ciwan di axaftina xwe da qala van ”întîhalên” Karlsson nekir.
Lê di beşên pirsan da min ev yek jê pirsî û wî jî bersîv da, got rast e, him di vê kitêbê da û him jî di kitêbeke din da (sala 2004-an)eynî tişt kiriye.
Yanî ev ne cara pêşî ye ku Karlsson vî karî dike.
Ya din meriv dikane bi hêsanî bibêje ku piştî minaqeşeyên di çapemeniya Swêd da Karlsson pir îtîbar wenda kir, bi uslûb û gotinên xwe mustewa xwe gelkî xist. Bi saya van minaqeşeyan derket ortê ku Îngmar Karlsson merivekî diz, virek, bêexlaq û ne demokrat e.
Êdî li Swêd kes wek brê bi çavê "otorîteyê" li Îngmar Karlsson nanêre.
Ev yek jî berhemeke van minaqeşeyan bû.