Ez bi xwe serokatiya serokekî kurdînezan qebûl nakim

Gava meriv dibêje, dibê siyasetmedarên me û bi taybetî jî xwediyên hin kursî û hin postan, serokên partî û dezgehên kurdî bi kurdî bizanibin, hin kes dibêjin rast e û dû ra jî dibêjin ”lêbelê…”

”Lêbelê” ”mêbelê” ya vê tuneye, heger ziman bi rastî jî şertê hebûna miletekî ye û bi riya zimên milet dibin xwedî berhemên netewî, kultur, edebiyat, folklor û muzîk, wê demê dibê serok û siyasetmedarên me zimanê xwe bizanibin û yên nizanibin jî dibê fêr bibin.

Serokên miletekî dibê gelê xwe asîmîle nekin, bi zimanên serdestan bi gelê xwe ra nedin û nestînin.
Heta ku hin kes qal û qîlan, mazeret û hincetan ji kurdînezaniya siyasetmedaran ra bibînin, siyasetmedar ewê kurdî fêr nebin û bi zimanê tirkî rêberî û serokatiya kurdan bikin.

Yanî kesên kurdînezaniya siyasetmedaran xweş dibînin û ji wan ra gelek teoriyên parstinê li hev radigirin jî bi qasî siyasetmedarên kurdînenezan sûcdar in. Û heta kesên wiha hebin siyasetmedar ewê tu carî dev ji tirkî bernedin û ehemiyetê nedin kurdî.

Hin berpirsiyarî, meqam û kursî hene nabe kesên li ser wan rûdinin bi kurdî nizanibin. Heger kurdî nizanibin dibê li ser wê kurdiyê rûnenin, rê bidin kesên xwediyên wan wesfan.

Mesela serokê partiyeke kurd, serokê belediyeke Kurdistanê, parlamenterekî miletê kurd dibê bi kurdî bizanibe, nizanibe ne rast e û dibê meriv rexne bike. Dibê meriv vê nezaniya siyasetmedran bi tu hawî xweş nebîne û qebûl neke.

Di birêvebiriya partiyekê da 50 kes bi kurdî zanibin û yek tenê nizanibe, sirf ji bo xatirê wî kesî zimanê civînên partiyê otomatîkman dibe tirkî. Ev yek ji bo komele û rêxistinên din jî wiha ye. Ev ne rast e û dibê meriv qebûl neke. Kesên kurdînezan dibê nebin serok û berpirsiyar. Dema bûn dibê kurdî fêr bibin.


Kesên dixwazin bibin serokên kurdan dibê kurdî bizanibin. Ez bi xwe serokatiya serokekî kurdînezan tu carî qebûl nakim, nabim hevalê wî û raya xwe jî nadimê.