Bi vê xeberê ez pir û pir dilşa bûm

Hin der û dorên xêrnexwazên kurdan, hin çepên tirk û kurd yên kemalîst yên di nava BDP-ê û nêzî PKK-ê dixwzin PDK-ê, PKK-ê û PYD-ê berha hev bidin. Ji bo fêsadî û geleciyê derewan davêjin ortê, fêsadiyê dikin. Dibê em hemû kurd, çi BDP, PKK û PDK dibe û çi jî kurdên derî van hêzan dibin, dibê em vê potansiyela fêsad û xêrnexwazên kurdan bibînin.

Bîstek berê di medya tirk da xeberek belav kirin, gotin xwedêgiravî serokê Kurdistana Federe Mesûd Barzanî bi Tirkiyê ra li ser çar xalan li hev kiriye. Û ji van xalan yek jî, hukûmeta Kurdistanê ewê bi Tirkiyê ra li Rojava li hemberî yekdestiya PYD-ê derkeve. Yanî ewê bi Tirkiyê ra li hemberî PYD-ê micadelê bide. Ev tê maneye şer jî.

Dema min xeber xwend, hinavê min qetiye. Min bawer nekir yekî wek Mesûd Barzanî piştî hewqas tecrûbe û serpêhatiyên trajîk yên birakujiyê peymaneke wiha îmze û qebûl bike.

Wa ye nuha Serokê Dîwana Serokatiyê ya PDK-ê Dr. Fûat Husên xeber tekzîb kiriye, gotiye ev xeber derew e, serokê Kurdistanê bi Tirkiyê ra peymanek wisa îmze nekiriye û ji xwe tiştekî wiha jî nehatiye rojevê.

Xeberê bîna min anî ber min û kêfa min xweş kir, ez bêhed dilşa kirim...
Ji ber ku bi Tirkiyê ra ya jî bêyî Tirkiyê şerekî bi PYD-ê ra li Rojava û li Başûr destpêkirin şerekî navxwe yê birakujiyê û têkçûna statuya Kurdistana Federe ye.

Li Kurdistana başûr gelek gurûb û hêzên li dijî PDK-ê û malbata Barzaniyan hene û di şerekî nabêna PYD, PKK-ê û PDK-ê da ew jî tevî şer bibin û mesele ewê pir berfireh bibe. Kurd ne li Rojava tenê, li Başûr jî ewê malikê li xwe wêran bikin.
Lomajî meriv naxwaze bi Tirkiyê ra tifaq û peymaneke wiha ya li dijî PYD-ê xeyal jî bike.

Şêl û bêtoleransiya PYD-ê, qebûlnekirina hêzên din min jî nerehet dike, dibê PYD û PKK dev ji siyaseta ”ez tenê” berde, demokrat û plûlar bifikire, riya hevkariyê û tifiqaê bide ber xwe. Xêra wan û tevayiya kurdan di siyaseteke xweşbîn, demokratîk û pirdengîtiyê da ye.

Lê dema PYD viya nuha qebûl nekejî, di yekdestiyê da înat bike jî dibê PDK serî li zorê û riya şer nede, problemê miheqeq û miheqeq bi riya diyalogê, bi riya siyasî çareser bike.

Ew siyaseta ku PDK-ê û serokê Kurdistana Federe Msûd Barzanî heta nuha li hemberî Qendîlê û PKK-ê meşandiye, ew siyaseta ku tu carî riya şer qebûl nekiriye û tim û tim riya diyalogê û nîşanî tirkan daye, dibê di mesela Rojava û PYD-ê da jî eynî siyasetê bimeşîne, eynî tiştî ji Tirkiyê ra bibêje:

Zor, şer na, diyalog û îqna.

Bira li Rojava Kurdistan ya jî statuyeke siyasî ji bo kurdan çê bibe, bira ya hêzekê tenê be. Helbet ev ne rast e, dibê hemû kurd li gorî hêzên xwe bibin xwediyê deshilatê, lê ez xerab dihesibînim û dibêjim, heger nebe jî dibê em şerê hev nekin, serî li zorê nedin. Ji ber ku desthilata PYD-ê, PKK hezar qatî ji ya Esed baştir e.

Bira Kurdistan çê bibe bira demekê serokê wê dîktatorek be. Yên xelkê jî berê şah û dîktator bûn.
Ne ji bo Rojava tenê, ez ji bo hemû perçeyên Kurdistanê jî wiha difikirim. Bira Kurdistan çê bibe bira yek partî be, bira serok dîktatr be, bira destpêkê demokrasî tunebe…

Helbet ya herî rat û îdeal dibê demokrasî hebe, azadî hebe, kes zorê li kesî neke, kes bi darê zorê hukim nexe destê xwe. Lê hegr hat û kir jî dibê meriv serî li zorê û şer nede.

Hewqas sal in em di bin destên ereban, tirkan û farisan da ne, bira çend salan jî em di bin destê kurdekî, partiyeke kurd da bimîmin. Bira çend salan jî PDK, YNK, PKK, PYD û PDK Rojhilat bi tenê me îdare bikin.

Ger wiha be dinya xera nabe, kesekî nemir tuneye, bi sebrê, bi rehetî bi bîna fireh emê demokrasiyê tehamul bikin.
Netîce ji ber ku peymana nabêna Tirkiyê û Kurdistana Federe derew e ez gelkî dilşa me.

Dijayetiyên me çi dibin bira bibin, çiqasî mezin dibin bira bibin, dibê em tu carî serî li zorê û şer nedin. Tecrûbeyên şer yên nabêna PDK-ê, YNK-ê û PKK-ê, Komela û PDK-a Rojhilat li ber çavê me ye. Şerekî nabêna ”kurdên başûr û rojava” malwêraniya miletê kurd e. Ez bawer dikim ku hemû serokên kurdan vê tahlûkê dibînin û dizanin.