Weleh dawiya dawî bi daxwaza perwerdeya du-zimanî kurd ketin ser riya herî rast û herî bi feyde.
Vê tevgerê zimên feleka dewletê û hukûmetê şaş kiriye, nizanin çi bikin û bi kîjan şiklî bersîvê bidin û pêrgiyê çaw lê bigrin….
Tevgera, her roj berfirehtir û rengîntir dibe.
Ji ber ku daxwazên tevgerê teqabulî rastiya kurdan û civata wan dike, loma jî rojê li bajarekî gel bi girseyî lê xwedî derdikeve û her kes di warekî da derbasî praktîkê dikin.
Li gundekî Cizîrê yê bi navê ”Nala Îshaq”, mele dest pê kiriye xutebeyên îniyê bi kurdî dixwîne.
Loma jî her îniyê ji Cizirê bi sedan kes ji bo ku li xutbeya kurdî guhdarî bikin diçin Nala Îshaq.
Îmamê gund gotiye ji be ku milet kurdî baştir fêm dike loma jî ji bajêr û ji gundên der û dorê tên li xutbeya kurdî guhdarî dikin.
Ji xwe ez bawer dikim ku heta darbeya 12-ê Adara 1971-ê li gelek bajarên Kurdistanê xutbe bi kurdî dihat xwendin.
Li Wêranşarê baş tê bîra min li mizgeftan heta salên 70-î weaz û xutbe bi kurdî dihat dayin.
Ez dibêjim piştî darbeya 1970-î xutbeya kurdî hate qedexekirin.
Di mesela bikaranîna zimên da li Amedê li belediya Sûrê ”gaveke dîrokî” hatiye avêtin, cara pêşî ye mehr bi kurdî hatiye birîn.
Do ne pêr, Erdal û Sabahat Alakûş ji bo ku mehra xwe bibirin tevî şahidan çûne Şaredariya Sûrê. Mehra bûk û zavê li ser daxwaza wan bi kurdî hatiye birîn.
Çiqas xweş, çiqas baş …
Bi dîtina min ev gaveke dîrokî ye, ez bawer nakim ji roja Komara Tirkiyê ava bûye û virda kesî mera xwe bi resmiyeteke wiha bi kurdî birîbe.
Loma jî ez dibêjim ev ”mehreke dîrokî” ye û loma jî ev BÛK û ZAVA dibê werin xelatkirin û çapemnî jî wan bi hemû kurdan bidin nasandin.
Ez wan ji dil û can pîroz dikim û ji wan ra jiyaneke dirêj û bextewar dixwazim.
Min bi xwe xanim nebir belediyê û kesî jê ”nepirsî ku min qebûl dike yana” , min ji Cumayê topal ra got ez zewicî me, navê xanima min ev e, filan kes filan kes jî bike şahid û temam.
Yanî kesî riza wê negirt.
Li ba mele jî kesî riza wê negirt, çimkî min ew bi xwe ra nebir ba mele, min du şahid birin û bi şahidan mer da birîn.
Neyse, min sûcê xwe jî di vê nabênê da îfşa kir…
Ez vegerim ser mesela zimên.
Bêyî xutbeya bi kurdî, mehrbirîna bi kurdî li Cizîrê, Amedê û hin derên din esnafan jî dest bi etîketên kurdî kirine, nav û buhayên fêkî û sebze bi kurdî dinivîsin.
Hin esnafan gotine ew dixwazin etîketên bi kurdî bikar bînin lê ew bi kurdî nizanin, loma jî hewcedariya wan bi alîkariyê heye.
Li ser vê, Kurdî-Derê etîketên bi kurdî amade kirine û li esnafan belav kirine.
Aşxane li gel menûyên bi tirkî, kurdîya wan jî di menuyên xwe de dinivîsin. Sebzefiroş û fêkîfiroş jî etîketên bi kurdî datînin ser dezgeyên xwe. Hin esnaf hem etîketên bi kurdî û hem jî bi tirkî bikartînin. Hin esnaf jî tenê yên bi kurdî bikartînin.
Esnaf lewhayên dikana diguherin dikin kurdî
Konseya Jinan a Bajarê Diyarbekirê jî bi daxuyaniyekê piştgirî daye kampanya bikaranîn zimanê kurdî.
Aktîvîsta Înîsiyatîfa Dayîkên Aştiyê Nedret Demîrê jî beşdarî çalakiya perwerdeya zimnaê dayikê bûye û gotiye:
”Dema ku zimanê kesekî bê windakirin wê demê jiyana wî/wê kesî/ê jî tê windakirin. Kesên li dijî du-zimaniyê derdikevin, înkar û jinavbirina kurdan dixwazin. Gelê me bi salan e bi zorê bi zimanekî din didin axaftin. Zarokên me bi zorê ji bilî zimanê zikmakî bi zimanekî din perwerdehiyê dibînin. Ev êş bi hêsanî nayê fêmkirin. Li gel van hemû êşan em bi hêrs nêzî tirkî nabin û em dixwazin li gel kurdî, tirkî jî bê bikaranîn. Kesên vê daxwaza me naxwazin û li dijî vê daxwaze me ne, dixwazin gelê me winda bikin.”
Yanî Nedret Demirê mesele baş fêm kiriye.
Ez bawer dikim heger hemû belediyên di destên kurdan da û BDP li her derê eynî xebatê bikin û di warê zimên da ji esnafan ra bibin alîkar, ev mesele ewê roj bi roj bi pêş keve û di nava çend salan da kurdî dîsa ewê vegere ser koka xwe û bibe zimanê bazarê.
Welhasil bi vî rengî kurd şirkê ji meselê berdidin, eynî îmanê li diçikînin...
De Xwedê û Xocê Xirzir alîkarê wan be...
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar