Rojnamevanê ereb Husnu Mahalli bi Serokkomarê Îraqê Celal Talabanî ra hevpeyvînek kiriye.
Li gor Mahallî dinivîse, Talabanî di hevpeyvînê da jê ra gotiye, berî nuha bi demekê Ocalan bi riya hin hevalên xwe jê ra nameyek şandiye û hin ddîtinên wî pirsiye.
Wî jî bersîveke şîfaî daye "elçiyan" û gotiye van dîtinên jêrîn bigihînin wî:
1-Çewtiya herî mezin fêmnekirina girîngiya demokrasiya Tirkiyê ye.
2-Dema şerê gerîla qediyaye.
3-Şaşiya kurdan ya herî mezin AKP-ê weke djimin dibînin. AKP li Tirkiyê têkoşîna demokrasiyê dide. Rewşa kurdan baş dike, loma jî mitefikê kurdan yê esasî ye, ne dijimênê kurda ye.
AKP, ji hêza û partiya kurdan ya herî mezin ra dibêje "terorîst", silavê nade wan, Talabanî jî dibêje AKP mitefiqê kurda ye.
Heyran AKP û hukûmeta wê dixwaze tevgera kurd biqedîne, tasfiye bike, mitefikê çi halê çi, halê çi, tu qala çi dikî?
Di hevpeyvînê da Talabanî bersîva gelek pirsên Mahallî yên din jî daye, li ser ”rêvekirina demokratîk”, demokrasiya Tirkiyê, hukûmeta AKP-ê, riya çareserkirina mesela kurd û PKK-ê, mesela Kerkûkê, ne mimkûniya avabûna dewleteke kurd, têkiliyên wî yên bi Turgut Ozal ra û li ser gelek tiştên din dîtinên xwe aniye zimên.
Birêz Talabanî weke her tim dîsa gelek şîret li kurdên bakur kiriye, gotiye dibê bi sebir bin, bi çavê dijmin li AKP-ê nenêrin, AKP mitefikê wan e, di meclîsê da partiyên kurdan hene, kurd li Tirkiyê rojname û kovaran derdixin û hwd.
Yanî li Tirkiyê halê kurdan ne xerab e, dibê giran bin, dijberiya hukûmetê û AKP-ê nekin...
Di mesela PKK-ê û çareserkirina mesela kurd da jî Talabanî gotiye, du riyên çareseriyê hene. Ya leşkerî û ya siyasî. Gotiye wan riya leşkerî berê bi Tirkiyê ra bikaranîne, lê biserneketine, loma jî tenê riyeke siyasî maye, dibê Tirkiye vê riyê bikar bîne…
Hevpeyvîn dirêj e û gelek tişt dikanin li ser werin gotin, lê ji wê bêtir ez dixwazim li ser bersîva Talabanî ya dawî rawestim.
Bersîva wî ya dawî pir bala min kişand û ez pê êşiyam.
Di dawiya hevpeyvînê da Mahallî ji Talabanî pirsiye, gotiye:
-Weke Celal Talabanî Tirkiye ji bo te tê çi maneyê? Çi tê bîra we? Li Tirkiyê hûn ji çi hez dikin? Bîranîneke we ya ku hûn ji bîr nakin heye? Hûn li muzîka tirkî guhdarî dikin?Talabanî gotiye:
-Ez ji dawiyê dest pê bikim. Ez ji muzîka tirkî hez dikim. Jê fêm nekim jî guhdarî dikim. Tirkiye ji bo hemû Misilmanan welat e. Vê dewletê di hişê miletên rojava da xatireyeke baş hîşt. Bi taybetî li hmber kurdan di dema Osmaniyan da baş hate hereket kirin. Tirkiye ji bo min medeniyeteke mezin e, tê maneya kulturê. Ez ji Stenbolê pir hez dikim. Stenbol, bajarekî medenî yê xweş e. Ez dixwazim bîranînên xwe li Stenbolê bnivîsim.Celal Talabanî serokekî mezin e, xwedî tecrûbeye, ji bo kurdan gelek xizmet kiriye, ked û rola wî di avabûna Kurdistana Fdere da pir e.
Evana hemû rast in û kes nikane înkar bike.
Lê her cara ku bi rojnamevanekî tirk ra hevpeyvînê dike dilê kurdên bakur dişkîne, wan xemgîn dike û di derbarê "demokrasiya" Tirkiyê da tiştên ne rast dibêje.
Tiştekî pir ecêb e, hemû serokên kurdên başûr bi heyraniyeke bi pir mezin qala Tirkiyê û demokrasiya Tirkiyê dikin, Talabanî jî eynî tiştî dubare kirye.
Heger meriv ne bindestê dewleta tirk bûya û Tirkiye baş nas nekira merivê bigota gelo birêz Talabanî qala Îswîçreyê dike….
Tiştekî pir ecêb e, dema ji serokên kurdan tê pirsîn, hemû jî dibêjin ku ew ji muzîka tirkî fêm nakin lê dîsa jî guhdarî dikin û jê hez dikin…
Talabanî gotiye, Tirkiyê di hafizeya miletên Roava da xatireyeke baş hîştiye....
Ez nizanim bi kîjan aliyê xwe yê baş Tirkiyeyê di hişên miletên Rojava da xatireyeke baş hîştiye?
Vê dewletê bi avabûna xwe ra hemû miletên xeyrîmulîm qetil kiriye û 20 milyon kurd jî ji xwe ra kiriye kole.
De îcar ku dera vê "xatireyeke" baş e?
Ji ber ku Kurdistan perçe kirin û kurd jî li çer perçan kirin bindest, bêguman ji miletên ereb, faris û tirk ra "xatireyeke" baş hîştiye, lê ne ji bo kurdan...
Wek min got, Talabanî di hevpeyvîna xwe da gelkî pesnê ”demokrasiya” Tirkiyê dide û dixwaze ku kurd bi vê demokrasiyê kêfxweş bin.
Talabanî Tirkiyê tim bi Îraqê ra, bi Seddam ra miqayese dike, ez fêm nakim ji bo çi pîvana me ewê tim dîktatorê herî zalim be?
Dibê em bi welatekî demokratîk ra miqayese bikin, ne bi Îraqê û Saddam ra ...
Lê esas Tirkiye tu carî ji Îraqê jî baştir nebûye.
Li Îraqê di dema Seddam da radyo, telewîzyon, mekteb, zanîngeh, rojname, parlamenterên li ser navên kurdan û gelek dezgehên kurdan hebûn.
Zimanê kurdî ne qedexe bû.
Li Tirkiyê partiyên kurd qedexene, zimanê kurdî hîn jî qedexe ye, di girtîgehan da girtiyên kurd nikanin bi kurdî binivîsin, dema binivîsin dibê heqê wergera tirkî bidin.
Di dadgehan da nahêlin siyasetmedar û serokên kurdan bi kurdî bipeyivn, perwerdeya bi zimanê kurdî qedexeye, 1000 zarok û 1500 siyasetmedarên kurd ji bo ku kurdayetiyê dikin di hefsan da ne, navên kurdî qedexe ye, elîfbeya kurdî qedexe ye, navê Kurdistanê û heta navê Kurdistana Federe jî qedexe ye…
Û Talabanî hîn jî ji kurdan ra dibêje dibê hûn qedrê vê ”demokrasiyê” bizanibin…
Yaho carê li Tirkiyê dewlet hebûna kurdan qebûl nake.
Hîn do ji ber ku çend BDP-liyan ji straneke kurdî ra li çepikan xistibûn mahkimeyê nizanim çend meh ceza daye wan.
Tu qala kîjan demokrasiyê dikî, ez benî?
Xwezî tiştên tu dibêjî hemû rast bûna, li Tirkiyê demokrasî hebûye, lê ne wisa ye, li Tirkiyê di resmîyetê da tu mafekî kurdan tuneye, heta li gor qanûnê kurd nikanin navê ”Welat” jî bi bidin zarokên xwe.
Talabanî wek serokekî kurd gotiye ew ji Stenbolê pir hez dike û dixwaze bîranînên xwe li wir, li Boxazê binivîse…
Pir ecêb e, serokekî wek Celal Talabanî, Amedê, Mahabadê Wanê yanî bajarekî, gundekî Kurdistanê xeyal nake, himêza gelê xwe xeyal nake, welatekî ku 20 milyon gelê wî lê bindest e, li Stenbolê, bajarekî ku zarokên kurdan her roj lê tên lînckirin xeyal dike....
Hewlêr ya jî bajarekî din yê Kurdistanê buhuşta cîhanê be jî serokekî tirk, yekî tirk nabêje ez dixwazim bîraanînên xwe li wî bajarî binivîsînim.
Lê serokên me ne tenê heyranê bajarên tirkan e, ew her wisa heyranê wan û demokrasiya wan in jî…
Heyf, sed carî heyf…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar