Berfa pêşî û şeveke cihê

Berfa îsal ya pêşî ev 3 roj in qet venekiriye, herder di bin berfa sipîboz da maye.
Hertim pûk e, bahoz û tozan e.
Ev çend sal in Stockholma xopan tu carî berfeke wiha zêde nedîtiye.
Stockholmî hesretiya vê berfê bûn, Xwedê da wan.
Vê sibehê dema min derî vekir, ez matmayî mam, berf çongekê bi ser derî ketibû, heta min xwe gîhand enbarê û kulung(bêra berfê) anî çi bi zorê. Ji ber ku ez berî hemûyan derketim, min rê vekir.
Îro li ciyê kar mijara me berf û problemên trafîqê bû, hinekan qala derengmayina mrtroyê, hinekan qala nehatina otobozê û hinekan jî qala problema wasiteyên xwe dikir.
Lê yê min bixwe tu gelş derneket, otoboza min weke saeetê xebitî û ez sax selîm gîhandim ciyê karê min.
Piştî kar ez çûm civîna nasandina kitêbekê: Ji Qetlîamê Heta Xutmuxtariyetê-riya kurdan ya dirêj ya azadiyê-
Dil dixwest ku navê kitêbê "Ji qetlîaman heta bi serxwebûnê-Riya kurdan ya dirêj -bûya.
Lê ez bawer dikim ku emê wê rojê jî bibînin.
Bi swêdî navê kitêbê wihaye:Fran folkmord til sjalvstyre-kurdernas langa kamp till frîhet-Kitêba wêneyan ya wênegirê norveçî Georg Krîstîansen e.
Krîstîansen, bi wêneyan dîroka liberxwedan, kuştin, mahcirî, enfal û serkeftinên kurdan radixe ber çavan.
Di civînê da bêyî Georg Krîstîansen, dostê kurdan yê bi nav û deng Olof G. Tandberg û Cemal Alemdar jî peyivîn û qala salên 1960-î ya destpêka xebatên xwe û avakirina komîteya kurd kirin.
Celam Alemdar, yek ji kurdên pêşî ye ku di destpêka salên 1960-î da hatiye Swêd û kurd û têkoşîna wan bi gelê swêdî daye nasîn.
Piştî axatinên Tanndberg û Alemdar, wezîrê werziş û lawan yê kevn Teha Berwarî jî qala rewşa Kurdistanê ya îro kir û hin înformasyonên hêja da guhdaran.
Rismên kitibê hemû yên Georg Krîsîansen in û tekstên wê jî ji alî kurdperwerê hêja Cemal Alemdar ve hatiye nivîsîn.
Kitêb, bi swêdî û îngilîz ye.
Şêxmûs Ceylanê hemşeriyê min jî mala wî ava, xwarineke vegetarîsk(ya goştnexuran)ya baş da me mîvanan.
Him kurd û him jî swêdî gelek kes hatibûn, lê swêdî zêdetir bûn. Ji ber ku Georg Krîstîansen fotografçiyekî meşhûr e, loma jî gelek swêdiyên întellektuel û dostên kurdan hatibûn.
Weke hercar helbet bi xêra civînê min gelek dost û heval jî dîtin, me ji alîkî da him xwarina xwe xwar û him jî sohbet germ kir.
Yanî bi dilekî rehet ez dikanim bibêjim ku min îşev şevek ji felekê dizî û baş bîna xwe fire kir.Herşev di mal da, di mal da û li ber vê quzulqurta datayê û bi xwendina nivîsên li ser kurd û tirkan min kezeb li xwe reş kiriye.
Di teşbîhê da xeta tuneye, rewşa min ji ya hefsiyekî zêde ne baştir e; hefsa yê hefsî biçûk e, ya min hinekî jê mezintir e.
Hefsî qet nikane derkeve îzna çarşiyê, ez heftê carekê derdikevim û ew jî hertim eynî cî ye...
Yanî çîroka ”reva pisîkî heta kadînê ye”, ya min jî ew mesele ye.
Lê îşev hinekî cihê bû…
Li gora ku Netkurdê nivîsîye, dewleta tirk ji bo ku li dijî têkoşîna kurdan tê bikoşin ji sala 1993-an û virda ye bêyî cerdevanên resmî, çek daye 23 hezar û 274 kesên din jî.
Piştî êrîşa Kopê ya ser meşvanan û kuştina 2 kesan, derket holê ku qatilê bûyerê Turan Bilen, mensûbekî vê artêşê dewletê ya dizî ye.
Li gor hatiye gotin, ev ”cerdevanên bi dizî” 23 hezar û 274 kes in û hemû jî cerdevanên bi dilê xwe ne, xwedêgiravî bêpere ji dewletê ra xizmetê dikin.
Lê bêperetî jî qet nakeve serê min, hewqas însan bêbere xizmetê nakin, miheqeq dewlet bi hawakî tiştekî dide wan.
Yanî dewletê di sala 1993-an eynî weke cerdevanan çek daye van çete û qatilên veşartî jî.
Lê bi baweriya min ev jimar ewê gelkî zêdetir be. Dibê kurd û çapemeniya kurd biçe ser vê meselê û koka wê derxe.
Hûn dibînin ev dewlet çi dewleteke bêbext û rezîl e, bi yek milyon hêzên çekdar û nizanim çendsed hezar pûlis û qorîciyên resmî nayê serî, 24 hezar kesên din jî ji bo kuştina kurdan çakdar dike.
Axir dibê kurd vê qulpê ji dest xwe bernedin û baş herin ser dewleta kûr. Çimkî dewleta kûr di vir da jî cirmeşût hatiye girtin…