Li gor leşkeran serokwezîr piştî onbaşî û er tê...

Di rojnameya Tarafê da Neşe Duzelê bi dozger û hakimê leşkerî yê kevn Faîk Tarimcioglu ra hevpeyvîneke dirêj kiriye.
Tarimcioglu di hevpeyvîna xwe da di heqê artêşa tirk da gelek tiştên balkêş û bi cesaret dibêje.
Tarimcioglu dibêje, bi dîtina leşkeran li gor rêza rutbeyê serokwezîr piştî onbaşî û er tê, yanî yê herî bêdesthilat, bi gotineke din "sifir" e.
Wek tê zanîn, di hiyarşiya ordiya tirk da, onbaşî rutbeya herî kêm û ya herî dawî ye û piştî onbîşî jî er tê, ew jî bêrutbeye. Yanî di bin "ER" ra kes tuneye.
A li gor leşkeran, serokwezîrê Tirkiyê bi qasî "erekî" bêrutbe jî giraniya wî tuneye, yanî di bin sifirê ra ye.
Er, ji mereşal bigre heta bi onbaşî, hemû qumandarên wî ne û mecbûr e ku li hember hemûyan têkeve hazirolê.
Lê li gor leşkeran serokwezîr ji "er" jî xerabtir e.
Baweriya leşkeran ew e ku sivîl naikanin siyasetê bimeşînin, di vî warî da heqê wan jî tuneye.
Ji ber ku li gor leşkeran, ”Komara Tirkiyê” leşkeran avakiriye û loma jî dibê ew îdare bikin. Ev 86 sal in ku leşker wisa difikirin û wisa li dewletê dinêrin.
Baweriya Tarimcioglu ew e ku ji doza Ergenekonê ewê zêde tiştek dernekeve, çimkî mahkemekirina generalam gelkî zor e. Yanî ewê dadgehkirineke berfireh nebe, ewê pir bi sînor be.
Lê belê di nava artêşê da ewê tasfiyeke pir ne mezin bibe, ewê hinekan ji artêşê dûrxin.
Serokerkan Başbûg jî mecbûr ewê vê ”paqijiyê” qebûl bike.
Ergenekon sedîsed ewê neqede.
Ji ber ku sîstema dadê ne di wê hêzê da ye ku hemû rûviyan paqij bike.
Sîstema dadê, di bin tesîr û emirê artêşê da ye.
Tarimcioglu dibêje, hukûmet ji sedî 47 ya jî 55-ê dengan bigre jî tenê dikane dîlimekî biçûk ji pastaya siyasî bigre.
Li gor Tarimcioglu, dîlimê herî bezin yanî goştê herî baş û nerm tim û tim para şêr e û ew jî leşker in.
Para siyasiyan tenê hin pelax û hestî mestyên ku ji ber şêr dimîne, dibê bi van hesiyan qîma xwe bînin.
Û bi rastî jî heta nuha tim wiha bûye, rayên milet tu carî îktîtar nedaye partiyên siyasî.
Meclîs tu carî nebûye ciyê îradeya milet tecelî dike.
Partî, meclîs, sîstema dadê û edaletê hemû sûs û şeklî ne, dereceya selahiyta wan li gor destûra leşkeran e.
Erê navê Tirkiyê ”Komara Tirkiyê ye”, lê di rastiya xwe da Komara Leşkeran e, çimkî leşer wê îdare dikin û weke forfalîte beşekî wê jî bi sivîlan jî didin îdarekirin.
Tarimcioglu dibêje, li gor leşkeran siyasetmedar mirovên dereceya duyem in, siyaseta sivîl xerab e, nikanin welêt îdare bikin.
Û di dawiyê da jî Taricioglu dibêje, bawerkirin zor e, lê leşker wiha dibêjin. Di artêşê da rutbe berbijêr ve diçe. Mereşal, general, mîralay(amirhêz, albay), serdar(bînbaşî), serpel(yuzbaşî), tegmen, başçawîş, onbaşî, er…Û dûra jî serokwezîrê sivîl tê.
Piştî ku meriv ji devê dozger û haikimekî leşkerî van gotinan dibihîze, meriv baştir fêm dike ku heta nuha çima hemû siyasetmedar, serokwezîr û serokkomar ji leşkeran biziyayane û tu carî ji emrê wan derneketine der.
Di dîroka "Komara Leşkerî" da ev cara pêşîye ku hukûmetek û serokwezîrek emirê leşkeran tam nayne cî, di hin waran da bêemriya wan dikin.
Loma jî tiştê AKP-ê kiriye û dike di çapa Tirkiyê da dikane weke şoreşekê were dîtin.