Li gel hemû demagojî û lîstikên AKP-ê yên xapandin û durûtiya ”dostaniyê” tiştek pir vekirîye:
Di siyaseta li hember kurdên başûr da(kurdên Tirkiyê ji xwe ne hewceye meriv qal bike)AKP ji muxalefetê cudatir nafikire, siyaseta dewletê ya resmî li hember kurdan çibe, AKP jî di nuxteyên esasî da eynî siyasetê dimeşîne.
Ew jî, di bin ra, bi dizî di her warî da berberî û neyartiya bi kurdan ra ye...
Kîjan kurd dibe bira bibe, qet ferq nake, hemû kurd dijminên dewleta tirk in...
Û ji bo ku dijmin in, loma jî dibê tirk tu carî xêr û çêya hîç kurdekî jî nexwaxin, hertim û li herderê di eleyhê wan da bixebitin, dijminatiya wan bikin.
Siyaseta AKP-ê jî di bin ra ev e...
Ferqa siyaseta AKP-ê ji muxalefetê tenê di rû da, tenê di warê bikaranîn û hilbijartina taktîkan da ye.
Muxalefet,(CHP, MHP û hemû hêz û gurûbên nîjadperest)dixwaze bi kurdan ra dijminatiyeke eşkere bike, naxwaze hukûmeta Kurdistana Federe nas bike û bi wan ra rûne.
AKP-ê jî heta nuha ev siyaseta dijminana ya ”nasnekirinê” dimeşand, lê nuha wisa xuyaye ku dixwaze dev ji vê ”dijminatiya vekirî” berde, ji dêlî wê, siyaseta dijminatiya di bin ”xêliya dostaniyê” da biceribîne.
Ji ber ku dewlet jî û AKP jî êdî dibînin ku ev 17 sal in li hember kurdên başûr bi siyaseta boykot û nasnekirinê bisernakevin.
Loma jî dixwazin di siyaseta dijminatiya xwe da taktîkê biguherînin, vê neyariyê di bin perda ”dostaniyê” da bimeşînin.
Yanî ji dêlî dijminatiyeke vekirî ya êrîşkar û ”bêkir” û bi zirar, dostiniyeke sexte, durû lê ji bo dewletê ”bikêr” û bi feyde.
Ji bo AKP-ê jî ya girîng ew e ku zirarê bide kurdên başûr, ji wan ra tim kelem û astengan derxe, nehêle Kerkûk tevî Kurdistanê bibe, di nava tirkmenan da dijminatiya li hember kurdan tim pîj bike, nehêle kurd ji Îraqê veqetin, serxwebûna xwe bidest xin û hwd.
Îcar bi riya dijminatiyeke vekirî û êrîşkar dikanin vê siyaseta xwe baştir bimeşînin ya jî bi naskirin, bi dostaniyeke sexte û durû ji bo Erdogan û hukûmeta wî qet ne girîng e.
Birêvebirin hukûmeta AKP-ê çi derewê dikin bira bikin, di her dema kirîtîk da dijminatiya wan ya li hember kurdên başû xwe dide der.
Numûneya herî dawî midaxeleya Tirkiyê ya hilbijartinên Kerkükê ye.
Tirkiyê, du roj berê di civîneke Neteweyên Yekbûyî da bi zimanekî pir vekirî êrîş bir ser hukûmeta Kurdistana Federe û dijminatiya kurdan kir û do jî bi riya sefîrê xwe yê Îraqê midaxeleyî mesela Kerkûkê kir, fena ku Tirkiye jî terefek be tevî civîna li ser zagonan bû û hewil da ku ereb û tirkmen li hember kurdan xwe bikin yek.
Endamê Komisyona Zagonan yê Parlamentoya Îraqê Hakim Ahmed Enver, daxuyaniyek daye PNA-yê û gotiye:
“Komisyona Zagonan, îro ji bo ku pirsgrêkên Kerkûk û zagonên hilbijartinê çareser bike, civînek lidarxist. Sefîrê Tirkiyê yê Îraqê jî, bi awayekî fermî tevlî vê civînê bû. Sefîrê tirk, li vê derê got, ji bo ku hilbijartin di dema xwe da bên çêkirin, divê pirsgrêkên heyî, bi lezûbez bên çareserkirin. Sefîr, herweha da zanîn ku, ew di mijara zagonên hilbijartinê de bêteref in, ancax, ew dixwazin ev pirsgrêk zû bên çareserkirin, ji bo ku rewşa siyasî ya Îraqê bêtir ber bi xirabiyê ve neçe.“ Parlamenter Samî Etrûşî jî, li ser civîna Neteweyên Yekbûyî beyanek da, got:
“NY-ê doh li ser Îtîfaqa Kurdistanî û Yekîtiya Îslamî ya Kurdistanê civînek lidarxist. NY-yê, li vê derê da zanîn ku heta roja pêncşemê heger pêşniyarên wan neyên qebûlkirin, ewê ji vê yekê tenê kurdan mesûl bigrin.“
Bêguman di vê şêla Neteweyên Yekbûyî da rola Tirkiyê pir e. Ji ber ku ji
destpêkê da ye nûnerê NY-ê yê Kerkûkê bi Tirkiyê ra tim di têkiliyê da ye. Dîsa Tirkiye zorê dide Emerîka jî ji bo ku pştgiriyê nede daxwazên kurdan.
Ev jî ne bes e, sefîrê Tirkiyê yê Îraqê wek ku Tirkiye jî aliyekî mesela Kerkûkê ye tevî civînên aliyan dibe û dixwaze ku Kerkûk tevî Kurdistanê nebe, ji dêlî wê va bibe xwedî statuyeke taybet.
Ev, midaxeleyeke nava kar û barê Îraqê ya pir eşkereye.
Û midaxeleyeke li dijî kurdan e, ji bo Kerkûk ji destê kurdan derkeve, bibe ya ereban.
Li ser vê midaxeleya Tirkiyê, wezîrê derve yê Îraqê Hoşyar Zêberî daxwaz ji sefîrê Tirkiyê kirye ku dev ji midaxele û zixtên xwe berdin.
Li gor qanûnên Îraqê û karê diplomatîk, balyozê tu welatekî nikane xwe têkilî siyaseta wî wealtî bike, destê xwe têxe nava kar û barên qanûnên hilbijartinên welatekî.
Lê Tirkiye guh nade qanûnên Îraqê û mueyideyên dîplomatîk, ji bo ku li dijî kurdan, ereb û tirkmenan bike yek çi desta tê dike.
A di demên wiha kirîtîk da dostî û neyartiya Tirkiyê ya li hember kurdên başûr derdikve ortê, dostiya AKP-ê ya sexte û nêtxerab eşkere dibe.
Gotinên Erdogan û Gul yên ne samîmî, ziyareta Davutoglu, li Hewlêrê vekirina sefaretxaneya Tirkiyê û gelek ”gavên” din wisa diyar e ku siyaseta Tirkiyê ya resmî, yanî dijminatiya bi kurdan ra hîn neguheriye.
Loma jî ya girîng ne ew e ku Erdogan, Gul û Davutoglu çi dibêjin, ya girîng li Îraqê çi dikin, li hember kurdan siyaseteke çito dimeşînin?
Heger hukûmeta AKP-ê bi rastî jî dev ji dijminatiya kurdên başûr berdabûya dibê qîmetek mezin bida civîna hevkariya aborî ya kurd û tirkan ya Stenbolê.
Kudan cidîyeteke pir mezin dan civîne Stenbolê, loma jï bi gelek wezîran beşdarî civînê bûn.
Lê li ser navê hukûmetê bira wezê li wir bimîne, mamûrekî herî biçûk jî beşdar nebû.
Netîce, meriv dikane bibêje ku hukûmeta AKP-ê li hember kurdên başûr bi rû ”dost” xuyaye, lê di bin ra dijmin e, siyaseteke dijminane dimeşîne.
Ev jî siyaseta mar e, meriv nizane kînga ewê bi meriv vede.
Lê merivê biaqil tu carî baweriya xwe bi mar nayne…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar