Ev "bazar" jî ewê şîrîn biqede

Ji sala 1950-î, ji roja ku Adnan Menderes hat ser hukum û virda ye xirecira leşker û sivîlan naqede.
Ji 1950-î virda ye leşkeran 3 darbeyên bi tank û top(1960, 1971, 1080) û darbeyek jî bi cop kirine.
Lê dîsa mêrikan rehet nasekinin û destê xwe ji gewriya hukûmetên siwîl dernaxin.
Bi operasyona li hember çeteyên Ergenekonê rar ê li ber darbeyeke leşkerî hate girtin.
Doz Ergenekonê hîn berdewam e û gelek leşker û sivîl jî ji vê dozê hîn di hundur da ne.
Piştî operasyona Eregenekonê gelek kesî wisa bawer dikir ku leşker bi kêmanî 10 salên din jî teşebusî tiştekî wiha nakin.
Ji ber ku şertên cîhanê êdî guheriye, cîhan û Emerîka weke berî êdî piştgiriya darbeyên leşkerî nakin û hewildanên wiha jî xweş nabînin.
Tirkiye berendamê Yekîtiya Ewrûpayê ye û xwedêgiravî dixwaze bibe endam û ji bo vê jî dibê bibe welatekî demokratîk.
Li hundur jî piraniya milet(kurd û tirk)li dijî midaxeleyên leşkerî ne. Hukûmeteke pir xurt li ser hukum e û ev hukûmet jî weke yên berê tavilê teslîm nabe û îktîdarê teslîmî leşkeran nake.
Yanî dema ku meriv hinekî realîst difikire, meriv dibêje ne mimkûn e ku piştî hewqas serpêhatî û tecrûbe û di van şertan da leşker careke din bixwazin bi darê zorê hukûmetan bixînin.
Lê leşker dixwazin û dikin…
Ji bo leşkeran şertên cîhanê, îradeya gel, şêla hukûmetê pênc pere nake, ew carê fêrî hukum û fêkiyên serdestiya xwe bûne, loma jî naxwazin bi hêsanî dev ji vê saltanat û dîktatoriya xwe berdin.
Hukûmetên siwîl jî ji dêlî ku weke miletên din bi rengekî temam û ji kok da hesabê leşkeran bibînin û baş îfadeya wan bigrin, bi wan ra li hev dikin, li ber wan digerin û dikin pişopişo.
Bi vî rengî çend mehan leşkeran aş dikin, rê li ber darbeyeke leşkerî digrin.
Lê piştî demekê, îcar hin leşkerên din diazirin, îcar ew dixwazin li hustuyên siwîlan siwar bin û dest bidin ser hukum.
Caranan biser dikevin carnan biser nakevin, lê mêrikan tu carî dev ji midaxeleyên xwe bernadin û bernedane.
Ev 60 sal in ku leşker dev ji vî pîşikê xwe bernadin, siwîl çuqasî li ber wan digerin, hustuyê li ber wan xwar dikin, hemû daxwaz û emrên wn bicî tînin jî têr nake, ji siwîlan ra dibêjin bira def di hustuyê we da û qolik jî di destê me da be, em kînga û kîjan meqamî bixwazin emê lêxin û dibê hûn(siyasetmedar û hukûmet) jî li ber bireqisin.
Siyasetmedarên tirk ji darbeya 1960-î û virda ye bi piranî bêemriya leşkeran nekirine, tim emrê wan anîne cî.
Piştî DP-ê(Partiya Demokrat) ev cara pêşî ye ku li tirkiyê partiyek(AKp), hukûmetek sedîsed teslîmî leşkeran nabe û li ber xwe dide.
Heta yekcarnan di dema êrîşa leşkeran da AKP jî dest dibe xwe, ew jî hin derban dawdişîne artêşê û hin derên wan birîn jî dike.
Lê ev birîn pir ne xedar in.
Çimkî hukûmet newêre derba mirinê lêxe, tim di parastinê da ye. Yên êrîşkar leşker in.
Û ev xirecir, ev şer, ev xiran û kaşana siwîl û leşkeran ev 60 sal in ku bi vî hawî dom dike…
Yahû aqilê meriv disekine, ev generalên tirk zaliman ne diwestin, ne diqerimin, ne bîna wan diçike, ne ji hêz û taqetê da dikevin û ne jî kezebreşî dibin…
Yek eşkere dibe yekî din dest pê dike.
Yek tê girtin yekî din dest pê dike.
Piştî me îfşabûna Ergenekonê meriv digot, Tirkiye û miletê kurd êdî ji vê mûsîbetê xelas bû, lê mêrikan xelas nabin, weke pisikan heftruh in, tu ji ku bavêjî tim li ser nigan dikevin.
Û hedefa wan(ya leşkeran)jî tim kurd in, tim bi serxwebûna Kurdistanê gel dixapînin û sivîlan ditirsînin…
Ez bawer nakim ku ji vê operasyona dawî jî tiştek derkeve. Çimkî ji bo lihevhatinê serokerkan bi serokwezîr ra û dozgerê leşkerî jî bi dozgerên doza Ergenekonê ra waye bazarê dikin.
Loma jî demekê ewê hevûdu bibin û bînin, lê di netîcê da ev ”bazar” jî ewê şîrîn biqede û weselam...