Gur li ku mir?

Dema tiştekî ne mimkûn û dûr î aqilan ku meriv tu carî napê birast digere, meriv dibêje ”gur lik u mir?”
Vê êvarê dema min dît ku Netkurdê nivîsa min ya li ser semînera(binêre nivîsa min ya do, Îro jî wiha derbas bû) Mûrad Ciwan weşandiye, min ji xwe ra got:
-Gur lik u mir?
Dema min nivîs dixwend, xwnim li salonê bû, min jê ra got:
-Xanim, ma tu dikanî du sê dengan bilîrînî?
Keniya got:
-Tu zanî, ne dengê min heye û ne jî ez nizanim bilîrînim.
Min israr kir, min got, tu bi qedrê Xwedê dikî tu yê çend dengan bilîrînî. Hema te çuqasî kanîbû.
Li ser vê israra min got:
-Xêr e, kî zewicî ye?
Îcar dora ken ya min bû, min got wele kes nezewicî ye, lê Netkurdê îro nivîseke min weşandiye.
Ez sohbeta xwe û xanimê li vir dibirim û vedigerim ser mesela min û Netkurdê.Dibe ku gelek kes nizanibin, lê dema Netkurd ava bû, ez jî yek ji avakarên wê bûm. Ez bawer dikim min zêdeyî salekê tê da nivîsî.
Yanî pir hindik keda min jî hinekî tê heye.
Lê dû ra li ser hin prensîban û ”populerkirina” hin kesan me li hev nekir, em cihê fikirîn û min dev ji Netkurdê berda.
Hevalan ji bo mayina min gelkî israr kirin lê min qebûl nekir.
Piştî demekê, Xwedê ji min ra li hev anî û ez jî bûm xwediyê malpereke biçûk. Erê malpera min ”blog” e, wek Netkurdê, Avesta, Rizgarî û gelek malperên rastîn ne bi hêl û mêl be, yanî wek dikana Beko kîlok şekir û du qalib sabûn be jî axir ji serê min zêde ye, têra min dike.
Ez di "bloga" xwe da xwe wek li mala xwe serbest û azad his dikim.
Ji roja ku ez ji Netkurdê veqetiyame û vir da ye çend caran wezna wê hat û min ya bi henek ya jî bi rexneyî qala Netkurdê kir.
Lê tu carî ne di dereceya berberî û dijminatiyê da. Rexneyên min yên li hember Netkurdê tu carî nebû "şûjina dijmin", tim wek "derziyeke dostan" bû.
Bi kêmasî min tim bi wî çavî lê nêrî û wisa didît.
Lê helbet ev nêta min bû û min li ba xwe wiha hesab dikir. Diyar e veqetandin û rexneyên min ji bal hevalan va wiha nehatine fêmkirin.
Loma jî qey heta nuha hevalan ez ne wek ”xizm” lê wek ”hasimê” xwe didîtim. Qey ewê ji ber wê yekê be, heta nuha ne bi başî û ne jî bi xerabî, fena ku ez tunebim yek carê jî qala malpera min nekirin.
Min bi xwe Netkurd tim wek "xizmê" xwe dîtiye û ez nuha jî wiha dibînim.
Esas ev ”ambargo” jî di eslê xwe da li dijî dîtin û prensîbên Netkurdê ye. Netkurd, divê li hember kesên li ”dijî” xwe jî bînfireh û bi tolerans be.
Û di ser da jî li hember blogek wek ya min, ku êdî kerr û lal jî bi min hesiyaye û gelek malperan jî qala min kiriye.
Lê Netkurd ev cara pêşî ye qala malpera min dike û nivîseke min diweşîne.
Lê ez dîsa jî xwe aciz nakim. Ji ber ku însan yekcarna dikanin hevûdu çewtê fêm bikin.
Loma jî ez sipasî Netkurdê dikim ku bi derengî be jî ev ”ambargo” ji ser min rakir.
Xanimê nelîrand, lê ez çend dengan dilîrînim!
Esas ji şans û siûda xerab ra heta nuha tu carî minasebetek çênebû yanî ”wezna wê” nehat ku ez çend gotinên xweş di heqê Netkurdê da bibêjim.
Nîhayet, roja yekşemiyê ew wext û seet hat û ez çûm semînera heval Mûrad Ciwan û min di nivîsa xwe ya do da bi çend gotinan be jî lê îcar bi ”başî” qala semînera wî û Mûrad Ciwan kir.
Wek dibêjin, dest dest dişo, dest vedigere rû dişo.
A ev nivîs bû sebeb ku Netkurdê "Ambargoy" li ser min rakir û em lihevhatina me.
Xwedê bi xêrê bigerîne, destpêkeke baş e.
Heyran heger min zanîbûya ew nivîs ewê tesîreke hewqas baş bihêle û heta bibe sebebê weşandinê, ezê hinekî din jî li ser rawestiyama, minê hinekî din jî ”şayik” bikira. Ji ber ku minê nivîseke din(Meriv dijminê xwe nas neke wiha ye)binivîsanda bi rastî jî min nivîs kin birî û qala gelek tiştan nekir. Di esasê xwe da min dixwest ez qala hin tiştên din jî bikim.
Ji ber ku pir dereng bû, min pê ra negîhand, min got tişt nabe, ezê sibe jî li ser wan çend gotinan bibêjim.
Wek tê zanîn sefîrê Swêd yê Stenbolê Îngmar Karlsson li ser kurdan û Kurdistanê û dewletên ku Kurdistan îşxal kirine kitêbek nivîsîye.
Li Swêd çend kurd û swêdiyan rexne li kitêbê girtin û gotin Karlsson bi çavê tirkan nêzî mesela kurd bûye û di heqê kurdan, rêxistin û serokên wan da gelek tiştên ne rast gotiye.
Di viya da tu anormaliyek tuneye. Dema yek li ser kurdan û Kurdistanê kitêbekê binivîse, mafê kurdan e ku dîtinên xwe li ser kitêbê bibêjin.
Hinek kurd dikanin kitêb baş bibînin û wek Mustafa Can û Nalîn Pekgulê li hember kurdan şûrkêşiya Karlsson bikin.
Ev mafê wan e.
Lê mafê hin kurdan jî heye ku kitêbê rexne bikin.
Heta nuha tiştê xortên kurdan li Swêd kirine ev e, ev mafê xwe yên demokratîk bikaranîne.
Do Mûrad Ciwan jî di semînera xwe da bi kurdî ev yek kir. Kitîbe Karlsson di warê zanistî, dîrokî faktayan da pûç kir, diyar kir ew di tespît û analîzên xwe da ne objktîv e, gelek tişt ya bi zanetî ya qal nekiriye ya jî tahrîf kiriye.
Welhasil camêr dostekî tirkan e û ev jî mafê wî ye.
Lê mafê me ye jî ku em bibêjin ew dostê tirkan e û li gor menfeeata wan nêzî mesela kurd dibe.
Di civînê da hin kesan rola ”rîsipîtiyê”, ”aqilmendiyê” dan xwe û rabûn li kurdan dest bi şîretan kirin. Gotin, efendim dibê em Karlsson nekin ”dijminê” xwe, em xelkê ji xwe nexeyidînin, em dostan ji xwe ra çêkin û nizanim em çi bikin û çi bikin…
Ne cî bû ku meriv minaqeşe bikira, loma jî ez nuha li vir dibêjim.
Heyran, kesî şeşderb nedaye destê xwe û êrîşî Îngamar Karlsson nekiriye, kesî neçûye riya wî nebirîye.
Tenê çend xortên kurd di hin rojnameyên sweêdî û di malperên xwe da kitêb rexne kirine, dîtinên xwe li ser gotine.
Ne şert e ev dîtin û rexne hemû rast bin. Ji xwe ne mimkûn e jî ku hemû rast bin. Lê mafê wan e ku bibêjin.
Loma jî ne hewceye ku hinek bi çavên hamî haman, xwediyê aqil û faman li xwe binêrin û kurdan dawetî ”sukûnetê” bikin, şîretan li kurdan bikin.
Bi ya min gelkî baş e ku xortên me li Swêd hewqasî aktîv in û dikanin beşdarî minaqwşeyeke wiha bibin.
Waye dîsa saet tê donzdan, divê ez rabim, ne xwe sibe li ciyê kar ezê di xew ra herim.
Tiştê min dixwest bigota ev bûn. Lê ji ber ku min pir bi lez û bez gotin loma jî dikane hin kêmasî û qusûr jî hebin. Min wext nedît ku kontrol jî bikim.
Ê ji xwe li gor dibêjin kêmasî di Qurana Kerîm da jî heye.