Li malpera Netkurd dinivîse, Komeleyên Çerkezên li Tirkiyê, li Stenbolê bi hev ra civînek çêkrine. Komeleyên çerkezan di civînê da biryar dane ku ew jî doza perwerdeya bi zimanê çerkezî bikin.
Ez vê daxwza çerkezan pir hêja û girîng dibînim û hêvî dikim ku di gotinê da nemîne û bi rastî jî ew jî û hindikayiyên din jî weke kurdan doza perwerdeya bi zimanê xwe bikin.
Heger miletên din jî weke kurdan doza perwedeya bi zimanê xwe bikin, him barê kurdan sivik dibe û him jî ji dewletê girtina vî mafî hêsanrtir dibe.
Li ser navê komeleyên beşdar Filîz Çelîkê gotiye li Tirkiyê 34 ziman tên axaftin. Ji van zimanan 18 li ber xetera mirinê ne.
Çelîkê gotiye, di vê zimanê dayikê ya navnetwî da ewê ji dewletê daxwaza perwerdeya zimanê xwe bikin.
Li Tirkiyê nufûsa hindikayiyan(miletên ne tirk)ji ya tirkan pirtir e. Li gor texmînan nifûsa tirkan li dora 7-10 milyonî ye. Nufûsa kurdan bi kêmanî 20 milyon e û nufûsa mayî jî hemû xerîb in.
Îcar dema hemû hindikayiyên li Tirkiyê jî weke kurdan li nasname û zimanê xwe xwedî derkevin, tirk û dewlet nikane vî mafî nedin.
Gava miletên din jî doza mafên xwe yên netewî bikin, ev yek di qedemeyên dewletê da jî ewê karê kurdan rehettir bike.
Ji ber ku dewlet(artêş, MIT. pûlis, brokrasî) ji tirkan bêtir di destê koçberên kafkas û balkanan da ye, dema ew jî li nasname û zimanê xwe xwedî derkevin û perwerdeya bi zimanê xwe bizwazin mesele diqede.
Loma jî ez bi xwe vê destpêkê pir baş dibînim.
Esas zû dereng rojekê ewê were wê nuxteyê. Dema kurda mafê xwe bigrin, miletên din jî ewê jê muteesîr bibin, bitamijin û bixwazin dewlet wî mafî bide wan jî.
Wê demê mmiletê Erdogan gurcî jî ewê doza zimanê xwe bikin.
Ji xwe tirsa dewletê jî ji wê ye, dibêjin heger em mafê perwerdeyê bidin kurdan, mile miletên din jî ewê eynî mafî bixwzin.
Gotinek heye, dibêjin ”eyşik e, ji xwe bi şik e”, tirk dizanin rewşa wan xerab e, ji bo ku li hember kurdan nufûsa xwe zêde bikin û li alî din jî demografiya Kurdistanê biguherînin bi milyona xerîb(bi taybetî jî ji Balkanan) anîn li Kurdistanê û li Tirkiyê bicî kirin.
Zû dereng heq ewê ciyê xwe bibîne û zalim ewê miheqeq têk biçe. Lê ya girîng ew e ku ev yek pir dereng najo.
Min nêt hebû îşev bi minasebeta roja zimanê dayikê ya cîhanê nivîsekê binivîsim lê vê xebera çerkezan bala min kişand, loma jî min dev jê berda. Nivîsên li ser zimên her tim dikanin werin nivîsîn, bira bimîne rojeke din.
Dibê kurd xwe bigihînin wan çerkezan û bi wan ra dostaniyê deynin û hevpeyvînekê bi wan ra bikin.
Di kurd di çapemeniya xwe da cî bidin dîtin û daxwazên wan.
Çapemeniya tirk ewê cî nede xeberên wiha, loma jî dibê kurda û bi taybetî jî çapemeniya PKK-ê BDP-ê û hezên nêzî wan van grûban derxin pêş û wan bi gelê tirk bidin naskirin.
Xurtbûna hêzên wiha xurtbûna me ye, bi qasî xurtbûna me kurdan girîng e…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar