Êdî dawiya derewan hatiye...

Parlamenterê BDP-ê yê Belîsê Nezîr Karabaş, di axaftina xwe ya kongreya BDP-ê ya Denizliyê da gotiye:
-Dewleta tirk ji sê gelan ra deyndarê lêborînê ye. Ji gelê ermenî, ji bo ku ew qetlîam anî serî, ji kurdan, ji bo ku hinek kurd kir şirîkên gunehên xwe, ji gelê tirk, ji bo ku ev 90 sal in rastî jê veşartiye.
Vana gotinên rast in lê kêm in, sûcên kemalîstan gelek in û pir jî mezintir in.
Bi kêmanî dibê meriv du gelên din jî, rûm û suryanî û asûriyan jî li van gelan zêde bike.
Çimkî him di dema qira êrmeniyan da û him jî piştî wê, Komara Tirkiyê ev herdu eqaliyet jî qedandin, lê bi taybetî jî rûm.
Piştî qira êrmeniyan, ji bo ku bikanibin miletekî çêkin, bi milyonan rûm û kesên nemisilman mecbûrî koçî Yûnanîstan û Bûlgarîstanê kirin û ji van welatan û Balakanan jî bi milyona mahcir anîn dan ser mal û milkên xelkê koçkirî û hinekên wan jî li Kurdistanê, li hin bajarên stratejîk bicî kirin.
Ji bo ku têkiliyên kurdan ji hev qut bikin û di rojên pêş da demografiya Kurdistanê biguherînin.
Yanî bi kurtî, mahcirên Balkan û Kafkasan koka êrmenî û rûman qelandin, bi milyonan însan, hinek qir kirin, hinek jî bi darê zorê ew mecbûrî koçkirinê kirin û dûra jî li ser ser mal û milkên wan rûniştin û bûn xwedî dewletek nuh.
Tiştên anîn serê êrmenî û rûman, di dema serîhildan Şêx Seîd û ya Dêrsimê da xwestin bînin serê kurdan jî, lê ji ber ku kurd pir bûn û şerekî cîhanê jî tunebû, loma jî ev yek bi carekê da nedibû, ji dêlî wê va xwestin hêdî, peyder pey kurdan bihelînin, bikin tirk.
Bi dehhezaran kuştin, sirgûn kirin, lê dîsa jî kurd neqediyan.
Ne xwe kurd jî weke êrmeniyan ji roja ku Komara Tirkiyê ava bûye û virda ye di devê tivingê da ne.
Karkirekî kurd yê demsalê do di programeke TRT6-ê da(Xerîbî)da digot, berî ku em werin va deran, me digot qey ciyê me cehnime ye(dojeh e) û vanderan jî cinnet in(bihuşt in), lê piştî ku em hatin û medît, new wisa ye, em şaş bûne, cehnime vira ye.
Birçîhîştina kurdan û paşdehîştina Kurdistanê siyaseteke dewletê ya destpêkê ye, bi vê siyasetê dewlet dixwaze kurdan ji bo kar û nanê zikê xwe Kurdistanê biterikînin û koçî xerbê bikin û li wir jî hêdî hêdî bibin tirk.
Û ev 70 sal in ku bi xêra vê siyasetê bi kêmasî 6-7 milyon kurd ji Kurdistanê koçî xerbê kirine, ji bo ji xwe karekî bibînin û zikê xwe têr bikin.
Ev jî qetlîam e, lê qetlîameke veşartî ye.
Heta nuha vedişartin, lê wa ye îro nivîskarekî êrmenî yê bi navê Sevan Nîşanyan, di civînekê da gotiye, navê ”Qesra Çankaya” ya rastîn ”Qesra Kasapyan” e û ya yekî êrmeniye, di dema qetlîama kesên xeyrîmuslîm da kemalîstan dest daye ser û dûra jî bûye mala Ataturk.
Ma sosireteke ji vi ya mezintir dibe, Qesra Çankaya, yanî qesra serokkomarê Tirkiyê, di esasê xwe da ya êrmeniyekî bi navê Kasapyan bû ye, xwedî kuştine û çûne ketine mala mêrik.
Wek li Qibrisê kirin, bajar vala kirin, bi hezeran însan ji malên wan derxistin û dûra jî bi hezaran însan ji Tirkiyê birin xistin wan malan.
Ma ev ne zulm e, ne wahşet e?
Di kongreya BDP-ê ya Denizliyê da gotineke Seyid Riza ku carê ji tirkan ra gotiye gelkî bala çepemeniyê kişandiye.
Li gor rîwayetê dibêjin Seyid Riza di dema îdama xwe da gotiye:
”Ez bi derew û hîleyên we ra dernekim serî. Ev ji min ra bû derd. Lê min jî li hember we serî netewand. Bira ev jî ji were bibe derd.”Rast e ne rast e, bi rastî Seyid Riza ev gotin kiriye ya nekiriye, heger kiriye kînga û li ku kirye ez nizanim.
Lê dost jî û dijmin jî û heta bigihîje wezîrê derve yê Tikiyê yê kevn Îhsan Sabrî Çaglayan jî di bîranînên xwe da qebûl dike ku Seyid Riza mêrekî di ser pozê xwe ra bûye, di dema îdamê da li hember wan bêtirs, bêperwa û pir cesûr bûye, nehîştiye yê qereçî kursiya bin nigê wî bikşîne, wî bi xwe nigê xwe li kursiyê xistiye....
Loma jî Seyid Riza, ew mêr e ku bi rastî jî dikane van gotinan bibêje.
Bi rastî jî wisa ye, mêrikan koçer bûn, ji derve hatin herêmê, bi derew û hîleyan,bi dek û dolaban, hêdî hêdî xwediyên vî erdî yên hezarsalan hinek qirkirin, hinek surgûn û hinek jî weke me kurdan ji xwe ra kirin kole.
Û piştra jî ew bûn xwediyên vê axê...
Lê berpirsiyar, serok û pêşengên van qetlîaman dawî hemuyan jî koçerên Balkan û Kafkasan in, rola kesên esiltirk di van koç û qetlîaman da pir hindik e.
Îro jî hemû nîjadperest û faşîstên “tirk” ji miletên ku bi koka xwe balkanî û kafkasî ne, ji tirkan bêtir ew tirkperestiyê dikin.
Ji ber ku mahcir in, ji ber xelkê reviyan e û hatine li ciyê rehetiyê bûne xwedî mal, milk, kursî, meqam û dewlet.
Loma jî weke Seyid Rizayê gorbuhuşt jî gotiye, hemû derew, dek û dolabên dinyayê li ba wan e, kes nikane bi derew û hîleyên wan ra derekeve serî.
Û ji ber ku hertiştê wan li ser derewan hatiye avakirin, loma jî naxwazin miletê tirk jî rastiyê fêr bibe.
Lê êdî dawiya derewan hatiye, têkoşîn û xebata miletê kurd derewên wan yek bi yek derxist ortê, miletê wan jî êdî dibîne ku dîrok û çîroka ew fêr bûbûn hemû vir in, rastî bi hawakî din e....