Merivê biaqil gotinên biaqil dike

Ceng Sagnic, bi aqilekî netewî pirseke pir xweş avêtiye ortê, gotiye, ev esr û nîveke(yanî ev 150 sal in)kurdan, tirkan, ereban û farisan ji bo axa Kurdistanê bi kêmanî ji milyonekî zêdetir însan ji hev kuştine.
Halbûkî kurdan di şerê xwebixwe da 5 hezar kes jî ji hev nekuştine.
Îro bêîstîsna hemû tevgerên kurd amadene ku kuştina milyonek însanî ji bîr bikin û bi tirkan, ereban û farisan ra li hev werin.
Lê belê yek tevgera kurd jî ne amadeye ku şerên xwe(şerê kurdan yê xwe bi xwe)ji bîr bike û bi hêzên din ra li hev were.
Çiqasî xweş û rast gotiye ne wisa?
Merivê biaqil gotinên biaqil dike. Lê belê li ba piraniya siyasetmedarên kurd aqilê vê gotinê fêm bike tuneye.

XXX
Serdar Rosan, birayê ezîz, bi baweriya min baştir e ku tu bi nav vê dîtina min rexne bikî, bira edres vekirî be. Te navê min nedaye, lê ezê navê te bidim, wisa baştir e.

Do çend jinên tirk sergirtî çûn meclîsê. Li ser vê, min jî got, ew çawa diçin meclîsa xwe îşê min jê tuneye. Lê ”dibê ji nuha û pêva jinên kurd jî bi kincên xwe yên netewî herin civînên meclîsê û belediyan. Serokên belediyan, mêr bi şal û şapik û jin jî bi kincên kurdî herin karên xwe.”

Tu vê dîtina min şaş dibînî û dibêjî ” cehşan li başûrê welatê me cilên kurdî li xwe dikirin, bi dil û can ji Sedam re li çepikan didan û çêrî Barzanî dikirin.”

Ev dîtina te tê wê maneyê ku hemû kurdên di meclîsê û di belediyan da ”cahş” in ya jî bi kêmanî, ”bi ruhîyeta xwe ne azad û azadîxwaz in…” Loma çi li xwe kin jî ferq nake.

Bi baweriya ev tespîteke ne rast e û rexneyeke ne di cî da ye.
Carê min negotiye, her kesê ku cilên kurdî li xwe kin kurdên kurdperewer in û ” bi ruhîyeta xwe azad û azadîxwaz in”.
Min qala fikir û siyasetê nekiriye, qala şêleke li hemberî dewletê kiriye, gotiye dibê em kurd jî xwedî li kultura xwe derkevin.
Lê tu çawa dizanî ku di nava bi hezaran însan da kesên ”bi ruhîyeta xwe azad û azadîxwaz” tune ne?

Bi hezaran kurd di belediyan da ne, ma hemû ”bi ruhîyeta xwe ne azad û ne azadîxwaz û ”koletiyê dipejirînin ?”
Mesela kurdperwerîyê, welatparêziyê û azadîxwaziyê tiştekî din e. Ma her kesê ku kincên modern li xwe dike kurdperwer û azadîxwaz e?, Bêguman na.

Ev yek ji bo kesên kincên kurdî li xwe kin jî eynî ne.
Yanî kurdperwerî û welatparêzî ne bi kincan e, kes ne bi cil û bergê xwe dibe kurdperwer û ne jî dibe ”cahş”.
Lê ji alî sembolîk ve bi kincên kurdî çûna meclîsî, belediyê, dahîreyê muhîm e. Muhîm e, çimkî vê dewletê bi qedexekirina zimanê kurdî, navê Kurdistanê ra koloz û şal û şapik jî li kurdan qedexe kir û şewqe da serê wan.

Loma jî bi dîtina min serbestbûn û meşrûbûna kincên kurdî sembolîk be jî tiştekî baş e, kî li xwe dike bira li xwe ke…

Nivîsa Serdar Roşan
Cilên KURDÎ

”Ji hêla sembolîk de dibe ku mahneyeke cil û bergan hebe... Ji bîr mekin ku cehşan li başûrê welatê me cilên kurdî li xwe dikirin, bi dil û can ji Sedam re li çepikan didan û çêrî Barzanî dikirin...

Piştî ku mirov bi ruhîyeta xwe ne azad û azadîxwaz be, wergirtina cilên kurdî wê mahneya xwe ya sembolîk jî ji dest didin. Kesên ku bêjin me dewleta kurdî navê, em li dijî dewleta kurdî ne, bi ruhê xwe koletiyê dipejirînin, cilên wan ji zêr bin jî bi kêrî tiştekî nayên!”