Li gorî ku malpera ANF-ê dinivîse, di 26-ê mehê da li Stenbolê di bi navê ”qutkirina çavkaniyên fînasmana PKK-ê” da civinek bi dizî ji alî serokatiya Dahîreya li Dijî Terorê ya Emniyetê ve hatiye çaêkirin.
Bêyî emniyetë, sawcî hakim jî tevî civînê bûne. Ev jî nîşan dide ku hukûmet weke dema Çîllerê bi rastî jî dike li hemberî kurdên halxweş dest bi "terorê" û kuştinê bike.
Ji ber ku gava însan guh nedin "gef" û tehdîdan, wê demê dimîne zor, weke Çîlllerê kir, dibê kuştin têkeve dewrê.
Ev 30 sal in dewlet bi îdîaya şerê li dijî ”terorê” li hemberî kurdan şerekî mezin dimeşîne, ji bo şikandina serîhildana kurdan her riyê, her metodê bikar tîne lê kurd teslîm nabin.
Ji ber ku ev tevger ne ”teror” meror e, serîhildana miletekî ye, meseleyek, dîrokî, kulturî , sosyal e û netewî ye.
Ji ber ku mesele siyasiye, loma jî dibê ne bi terorê, bi gef û kuştinê, bi riyên siyasî were herlkirin.
Bi van gav û tedbîrên hukûmet dixe dewrê, derdikeve ortê ku hukûmeta AKP-ê naxwaze mesele kurd qebûl bike û wê, bi riyeke aştiyane û demokratîk çareser bike.
AKP dixwaze mesela kurd bi hin bertîlan, bi xapandinê û bi tedbîrên qanûnî, aborî û leşkerî hel bike, bifetisîne.
Ev rê şaş e û şaşiya wê jî hete nuha çend caran hatiye îspatkirin.
Çîllerê jî di salên 1990-î da lîsteyeke karsazên kurd derxist û bi sedan kurd da kuştin.
Lê mesela kurd dîsa neqediya.
Hestiyên wan kurdan wa ye li Diyarbekrê ji qerergeha JITEM-ê derdixin.
Piştî 20 salan ji bal Erdogan ve jî weke Cîllerê derxistina lîsteya karsazên kurd şaşiyeke pir mezin û riyeke pir xeter e.
Çîllerê jî wiha destpêkiribû, merheleya pêşî lîsteye, dû ra ewê gef û tehdît werin û dû ra jî bêguman ewê kuştin dest pê bikin.
Madem lîste hatiye derxistin ev îş ewê here bigihîje wir.
Hîn ku ne dereng e dibê hukûmet ji ser vê riya şaş vegere û riyeke aştiyane û siyasî bide ber xwe.
Dibê Erdogan jî bizanibe ku bi kuştinê ne kurd diqedin û ne jî mesele çareser dibe…
XXX
Li cîhanê hin merivên biaqil li ser serboriyên xwe û însanên din serên xwe gelkî êşan dine û fikrên xwe yên li ser vê mijarê gotine.
Li jêr, li ser tecrûbeyê min çend gotinên biaqil û xweş hilbijart. Ez hêvî dikim ku di van rojên ku hewecedariya kurdan bi dîrok, çîrok û serboriyên bav û kalên wan heye, van gotinan bixwînin û jê sûdekê bigrin.
-Hûn her tiştî wenda bikin jî tecrûbeyên we ji we r...a dimîne/Mcaulay
-Tecrûbeyên însa qezenc dikin, dişibin kincên bi pîvan hatibin çêkirn, kê qezenc kiribe tenê ji wî ra dibe./Carlo Levî
-Tecrûbe berçavkeke, bi saya wan cara duyem em baştir dibînin./Îbsen
-Tecrûbe ne serboriyên meriv in, şopên serboriyan li pey xwe hîştiye./A. Huxley
-Tecrûbe mamosteyekî pir zalim e. Berê meriv îmtîhan dike, dû ra dersa xwe fêr dike. /Spuitems
-Tecrûbe mamosteyên herî baş in. Tenê mesrefên dibistanê hinekî zêdeye. Carlyle
-Tecrûbe navê ku her kes dide xetayên xwe ye./Oscar Wilde
-Di dibistana tecrûbeyê da mesrefên perwerdeyê zêdye; lê belê dibistaneke din ya ku tiştina fêrî qêmaqilan dike tuneye. /J. Swift
30 januari 2012
Demokrasiya AKP-ê di warê zîndankirinê da baş bi pêş ketiye
Di sala 2002-an da gava AKP hat ser hukum hejmara girtiyan 59 hezar 428 kes bûye. Lê di van neh salên îktîdara hukûmeta AKP-ê da hejmara girtiyan ji sedî 114 zêde bûye, gihiştiye 127 hezar 831 kesan...
Di nava van girtiyan da 2 hezar 221 zarokên salên wan di nabêna 12-17 salî da ne.
Di xeberê da nayê gotin çiqasê girtiyan kurd û siyasî ne û çiqas jî tirk in. Lê ez wisa bawer dikim dikim ku ji sedî 90 girtiyan kurd ina.
Ji ber ku dewletê xwe daye benda kurdan, pûlis, leşker û cendirme, MIT wer li pey kurdan in û dadgeh jî weke dadgehên nazîzmê hema kurdan dxixin hundur û ceza dikin.
Yanî di demokrasiya AKP-ê da hejmara girtiyan kêm nebûye, belovacî wê ji sedî 114 zêde bûye.
Di dema cûnta Kenan Evren da jî hewqas girtî tunebûn.
XXX
Yaho di nava kurdan da neyarên PKK-ê çuqasî pir in. Meriv matmayî dimîne. Dema fersendê dibînin weke gurên har êrîşê dibin ser.
Di internetê da ez bala xwe didimê gava yek li ser PKK-ê derewekê, îdîayekê(belkî jî neyar be) davêje ortê, gelek kes bêyî ku bizanibe rast e ya derew e, weke qertelên ku xwe bavêjin ji ser beratê da, xwe davêjin ser xeberê û weke kesên wezîfedar û dilxwaz xeberê ji destên hev direvînin, belav dikin.
Tu dibêjî belkî bi pîskirin û reşkirina PKK-ê ewê kurk li wan bibe ya jî ewê Kurdistanê rizgar bikin…
Ji bo reşkirina PKK-ê dewleta tirk bi hezaran kadir û eleman girtine û salê bi milyaran pere dirjîne. Ji bo ku di medyayê da li hemberî PKK û BDP-ê şerê psîkolojîk bimeşînin.
Lê hin kurdên me belaş û bi daxwaza xwe vî karî dikin…Bêyî ku bizanibin bi yekê ew zirarê didin gelê xwe.
Dema meriv hewqas kesên xêrnexwazê qewmê xwe dibîne meriv fêm dike ku ji bo çi heta nuha kurdan nikanîbûye zora dewleta tirk bibin.
Ji ber ku kurd ji neyar bêtir şerê hev dikin, hevûdu reş dikin û loma jî nikanin zora dijmin bibin.
Bi dîtina min ji dewleta tirk bêtir vê korfahmiya, xêrnexwaziya, dilreşiya û neyartiya di nabê kurdan da nehîştiye kurd zora dewletê bibin û bigihîjin azadiya xwe.
Kes xêra kesî naxwaze, kî şaşiyekê bike tavilê malikê lê dişewitînin, wî dixin birnê erdê.
Ma nuha jî heger kurdan dev ji alîkariya dewletê û hukûmeta AKP-ê berda, rayên xwe nedina AKP-ê, nebûna siyasetmedar, qorîcî, aqilmend, rêber, reîs û parlamenterên wan, dewleta tirk li Kurdistane têk têk diçû û kurdê biserketana.
Lê nakin, ji ber ku gelek kurd hîn jî weke kew, neyarê qewmê xwe ne…
Heger meriv bi rastî kurd be û xêra kurdan bixwaze dibê meriv tu carî neyartiya tu hêzeke kurd neke û nexwaze bişkê û dewlet zora wê bibe.
Ez ji bo hemû hêzên kurd wiha difikirim. Serok û siyaseta wan çuqasî ne li gora dilê min be jî ez tu carî naxwazim wan ji neyar ra bavêjim erdê…
Helbet dema hewce be dibê meriv her partiyê , her siyasetmedarî û serokî rexne bike, dîtin û fikrê xwe bibêje.
Lê ne ku bi çavê neyra lê binêre, gav û saetê weke propagandîstekî dewletê di eleyhê wî û wan da bipeyive.
Ez bi xwe vê dîtinê çewt û bi zirar dibînim.
Dibê em dev ji vê dîtina şaş berdin û bêtir netewî bifikirin, bêtir xêra hev bixwzin.
XXX
-Ji nifirên mezlûman bitirse,
wekîlê wan Heq e.
Yê ku heqiyê heq nizanibe
her ceza jê ra misteheq e… !
XXX
-Ez pir xebetîm ji bo ku bişkiftinên însan bidirûm. Lê biser neketim. Min fêm kir ku gava bişkiftin di şexsiyetê da be kêl nagire…
Di nava van girtiyan da 2 hezar 221 zarokên salên wan di nabêna 12-17 salî da ne.
Di xeberê da nayê gotin çiqasê girtiyan kurd û siyasî ne û çiqas jî tirk in. Lê ez wisa bawer dikim dikim ku ji sedî 90 girtiyan kurd ina.
Ji ber ku dewletê xwe daye benda kurdan, pûlis, leşker û cendirme, MIT wer li pey kurdan in û dadgeh jî weke dadgehên nazîzmê hema kurdan dxixin hundur û ceza dikin.
Yanî di demokrasiya AKP-ê da hejmara girtiyan kêm nebûye, belovacî wê ji sedî 114 zêde bûye.
Di dema cûnta Kenan Evren da jî hewqas girtî tunebûn.
XXX
Yaho di nava kurdan da neyarên PKK-ê çuqasî pir in. Meriv matmayî dimîne. Dema fersendê dibînin weke gurên har êrîşê dibin ser.
Di internetê da ez bala xwe didimê gava yek li ser PKK-ê derewekê, îdîayekê(belkî jî neyar be) davêje ortê, gelek kes bêyî ku bizanibe rast e ya derew e, weke qertelên ku xwe bavêjin ji ser beratê da, xwe davêjin ser xeberê û weke kesên wezîfedar û dilxwaz xeberê ji destên hev direvînin, belav dikin.
Tu dibêjî belkî bi pîskirin û reşkirina PKK-ê ewê kurk li wan bibe ya jî ewê Kurdistanê rizgar bikin…
Ji bo reşkirina PKK-ê dewleta tirk bi hezaran kadir û eleman girtine û salê bi milyaran pere dirjîne. Ji bo ku di medyayê da li hemberî PKK û BDP-ê şerê psîkolojîk bimeşînin.
Lê hin kurdên me belaş û bi daxwaza xwe vî karî dikin…Bêyî ku bizanibin bi yekê ew zirarê didin gelê xwe.
Dema meriv hewqas kesên xêrnexwazê qewmê xwe dibîne meriv fêm dike ku ji bo çi heta nuha kurdan nikanîbûye zora dewleta tirk bibin.
Ji ber ku kurd ji neyar bêtir şerê hev dikin, hevûdu reş dikin û loma jî nikanin zora dijmin bibin.
Bi dîtina min ji dewleta tirk bêtir vê korfahmiya, xêrnexwaziya, dilreşiya û neyartiya di nabê kurdan da nehîştiye kurd zora dewletê bibin û bigihîjin azadiya xwe.
Kes xêra kesî naxwaze, kî şaşiyekê bike tavilê malikê lê dişewitînin, wî dixin birnê erdê.
Ma nuha jî heger kurdan dev ji alîkariya dewletê û hukûmeta AKP-ê berda, rayên xwe nedina AKP-ê, nebûna siyasetmedar, qorîcî, aqilmend, rêber, reîs û parlamenterên wan, dewleta tirk li Kurdistane têk têk diçû û kurdê biserketana.
Lê nakin, ji ber ku gelek kurd hîn jî weke kew, neyarê qewmê xwe ne…
Heger meriv bi rastî kurd be û xêra kurdan bixwaze dibê meriv tu carî neyartiya tu hêzeke kurd neke û nexwaze bişkê û dewlet zora wê bibe.
Ez ji bo hemû hêzên kurd wiha difikirim. Serok û siyaseta wan çuqasî ne li gora dilê min be jî ez tu carî naxwazim wan ji neyar ra bavêjim erdê…
Helbet dema hewce be dibê meriv her partiyê , her siyasetmedarî û serokî rexne bike, dîtin û fikrê xwe bibêje.
Lê ne ku bi çavê neyra lê binêre, gav û saetê weke propagandîstekî dewletê di eleyhê wî û wan da bipeyive.
Ez bi xwe vê dîtinê çewt û bi zirar dibînim.
Dibê em dev ji vê dîtina şaş berdin û bêtir netewî bifikirin, bêtir xêra hev bixwzin.
XXX
-Ji nifirên mezlûman bitirse,
wekîlê wan Heq e.
Yê ku heqiyê heq nizanibe
her ceza jê ra misteheq e… !
XXX
-Ez pir xebetîm ji bo ku bişkiftinên însan bidirûm. Lê biser neketim. Min fêm kir ku gava bişkiftin di şexsiyetê da be kêl nagire…
Dewsa Dr. Şivan zû bi zû nayê dagirtin
Min nuha di malpera Kurdînfo da xwend, hin hevalên me yên kevn(Mehmet Alî Ateş), par li Almanya li bajarê Kolnê 40 saliya şehadeta Dr. Şivan(Saît Kirmizitoprak)bibîr anîne.
Min heta nuha nebihîstibû, min nuh bihîst. Gelkî kêfxweş bûm.
Wek tê zanîn bûyera herdu Saîdan(Saîd Kirmizitoprak û Saît Elçî)di dîroka kurdan ya nêz da trajediyeke pir mezin e.
Herdu Saîd û du hevalên Dr. Şivan(Çeko û Brûsk)di sala 1971-ê da li başûrê Kurdistanê, di nava şoereşê da bi rengekî trajedîk hatin kuştin.
Ev cara pêşî ye, 40 sal piştî şehadeta Dr. Şivan, hin hevalên wî yên têkoşînê, dost, nas û hemşeriyên wî bi civîneke wiha vî serokê miletê kurd yê mezin bibîr tînin.
Bi vê bîranînê tiştekî pir baş û di cîda kirine, ez wan pîroz dikim.
Dr. Şivan, mirovekî zana, dûrbîn, cesûr, kurdperwerekî canfîda û şoreşgerekî bêhempa bû.
Heta nuha li bakurê Kurdistanê serokekî di çap, kapasîte û meznayiya wî da derneketiye.
Dr. Şivan merivekî pir û pir mezin û hêja bû.
Di dawiya salên 1960-î û destpêka 1970-î da li bakurê Kurdistanê li hemberî dewleta Tirk dana biryara şerê çekdarî ne karê her mêrî bû. Wê demê kesî newêrîbû bigota kurd.
Di sala1970-î da di civînên partiyê da axaftina bi kurdî na karê her kesî bû. Ji bo girtina biryareke wiha zanîn û kurdperweriyeke pir kûr lazim bû.
Di sala 1970-î da berdana tuxtoriyê û derketina serê çiyê na karê heso û husoyan e, ji bo girtina biryareke wiha, dil û baweriyeke bi qasî Çiyayê Agiriyê mezin û bilind lazim e.
Loma jî Dr. Şivan merivekî pir mezin bû, zû ji kîsê kurdan çû. Meriv ji bo Dr. Şivan çi bibêje, çuqasî pesnê wî bide hindik e.
Ji bo ku Dr. Şivan bi her aliyê xwe were naskirin dibê dîroknas li ser jiyan, xebat û fikrên wî lêkolînan bikin, wî bi gelê wî bidin nasîn.
Bi şehdadeta Dr. Şivan, miletê kurd lîder û serokekî pir mezin ku heta nuha dewsa wî tije nebûye wenda kir.
Û dewsa wî zû bi zû jî ewê tije nebe.
Ji nava milatan merivên wiha mezin her roj der nayên, ancax ji 100, 200 salî carê kesên wiha mezin dertên.
Tirkiyê zanîbû Dr. Şivan lîderekî pir mezin e, kane miletê kurd organîze bike û bigihîne azadiyê. Lema jî ew û hevalên wî bi komployekê bi destê kurdan dan kuştin. Gorrên wan jî hîn nedane malbatên wan. Ev jî zulmeke mezin e. Dibê Barzanî hestiyên wan teslîmî malbatên wan bike.
Ez wisa bawer dikim ku heger Dr. Şivan bi wî rengê trajîk wiha zû jiyana xwe wenda nekira Kurdistan nuha çê bûbû û kurd jî gihîştibûn azadiya xwe.
Heger Dr. Şivan şehîd neketa ne Abdulah Ocalan derdiket û ne jî PKK çêdibû. Ji ber ku ewê valahî nema, şerê çekdarî ewê ji zûda dest pêkiribûya.
Gelê kurd ewê xwedî serokekî mezin û bêqusûr bûya.
Ez bi vê minasebetê herdu şehîdên kurd û Kurdistanê Dr. Şivan û Saît Elçî û hevalên bi wan ra şehîd ketin(Çeko û Burûsk)bi giramî bibîr tînim. Bira gorra wan buhûşt be…
Min heta nuha nebihîstibû, min nuh bihîst. Gelkî kêfxweş bûm.
Wek tê zanîn bûyera herdu Saîdan(Saîd Kirmizitoprak û Saît Elçî)di dîroka kurdan ya nêz da trajediyeke pir mezin e.
Herdu Saîd û du hevalên Dr. Şivan(Çeko û Brûsk)di sala 1971-ê da li başûrê Kurdistanê, di nava şoereşê da bi rengekî trajedîk hatin kuştin.
Ev cara pêşî ye, 40 sal piştî şehadeta Dr. Şivan, hin hevalên wî yên têkoşînê, dost, nas û hemşeriyên wî bi civîneke wiha vî serokê miletê kurd yê mezin bibîr tînin.
Bi vê bîranînê tiştekî pir baş û di cîda kirine, ez wan pîroz dikim.
Dr. Şivan, mirovekî zana, dûrbîn, cesûr, kurdperwerekî canfîda û şoreşgerekî bêhempa bû.
Heta nuha li bakurê Kurdistanê serokekî di çap, kapasîte û meznayiya wî da derneketiye.
Dr. Şivan merivekî pir û pir mezin û hêja bû.
Di dawiya salên 1960-î û destpêka 1970-î da li bakurê Kurdistanê li hemberî dewleta Tirk dana biryara şerê çekdarî ne karê her mêrî bû. Wê demê kesî newêrîbû bigota kurd.
Di sala1970-î da di civînên partiyê da axaftina bi kurdî na karê her kesî bû. Ji bo girtina biryareke wiha zanîn û kurdperweriyeke pir kûr lazim bû.
Di sala 1970-î da berdana tuxtoriyê û derketina serê çiyê na karê heso û husoyan e, ji bo girtina biryareke wiha, dil û baweriyeke bi qasî Çiyayê Agiriyê mezin û bilind lazim e.
Loma jî Dr. Şivan merivekî pir mezin bû, zû ji kîsê kurdan çû. Meriv ji bo Dr. Şivan çi bibêje, çuqasî pesnê wî bide hindik e.
Ji bo ku Dr. Şivan bi her aliyê xwe were naskirin dibê dîroknas li ser jiyan, xebat û fikrên wî lêkolînan bikin, wî bi gelê wî bidin nasîn.
Bi şehdadeta Dr. Şivan, miletê kurd lîder û serokekî pir mezin ku heta nuha dewsa wî tije nebûye wenda kir.
Û dewsa wî zû bi zû jî ewê tije nebe.
Ji nava milatan merivên wiha mezin her roj der nayên, ancax ji 100, 200 salî carê kesên wiha mezin dertên.
Tirkiyê zanîbû Dr. Şivan lîderekî pir mezin e, kane miletê kurd organîze bike û bigihîne azadiyê. Lema jî ew û hevalên wî bi komployekê bi destê kurdan dan kuştin. Gorrên wan jî hîn nedane malbatên wan. Ev jî zulmeke mezin e. Dibê Barzanî hestiyên wan teslîmî malbatên wan bike.
Ez wisa bawer dikim ku heger Dr. Şivan bi wî rengê trajîk wiha zû jiyana xwe wenda nekira Kurdistan nuha çê bûbû û kurd jî gihîştibûn azadiya xwe.
Heger Dr. Şivan şehîd neketa ne Abdulah Ocalan derdiket û ne jî PKK çêdibû. Ji ber ku ewê valahî nema, şerê çekdarî ewê ji zûda dest pêkiribûya.
Gelê kurd ewê xwedî serokekî mezin û bêqusûr bûya.
Ez bi vê minasebetê herdu şehîdên kurd û Kurdistanê Dr. Şivan û Saît Elçî û hevalên bi wan ra şehîd ketin(Çeko û Burûsk)bi giramî bibîr tînim. Bira gorra wan buhûşt be…
29 januari 2012
Gelî kurdan werin em dilê neyar bi xwe şa nekin !
Ev demeke di nabêna Kemal Burkay û PKK-ê da minaqeşeyeke pir nexweş ya li dijî berjewwendiyên miletê kurd dom dike.
Di vê dema ku hewcedariya kurdan ji herdemê bêtir bi dostî û hevkariyê heye, meşandina minaqeşeyeke wiha bêmane zirareke pir mezin dide tevgera kurd ya netewî û kêfa neyarê me tîne. Dijmin hewil dide ku vê minaqeşeyê gurtir û kûrtir bike.
Di berdewamiya vê minaqeşeyê da bêyî zirara kurdan tu tiştekî din tuneye. Her kurdê welatparêz dibê li dijî vî şerê malkambax û malwêran derkeve.
Ev minaqeşe weke dema Şerê Cîhanê yê Yekem tifaqa kuran xera dike, kurdan ji ber hev da dixîne û destê dewleta tirk xurt dike.
Him siyasetmedarekî weke Burkay xwedî tecrûbe û him jî PKK dibê vê nêta hukûmeta AKP-ê ya xerab û qelskirina kurdan bibînin û dev ji vê minaqeşeya malkambax berdin.
Medya tirk bi zanetî û bi hostiyeke mezin gotin û beyanên li dijî PKK-ê ji devê Burkay girtin û ev ”şer” dan destpêkirin.
Medya tirk çiqasî li dijî Ocalan û PKK-ê ye, hewqasî li dijî Burkay û fikrên wî ye jî.
Şelafiya hukûmet ji Burkay ra dike ji ber xayintiyeê ye, dixwaze di şerê psîkolojîk yê li hemberî PKK-ê da hin kurdan jî îstîsmar bike.
Ji bo ku kurdan bera hev bidin hin rojnamevanên prowaktor dixwazin her roj beyanekê ji vir û yekê ji wir, vê meselê bidin minaqeşekirin.
Heger kurd zane û jîr bûna dibê nehatana lîstika vê medya xayin û prowakator.
Ez dixwazim di vî warî da Mesûd Barzanî û Kemal Burkay miqayese bikim.
Wek têzanîn di nabêna PKK-ê û PDK-ê da jî di sala 1992-an şer dest pê kir û çend salan ajot. Di vî şerê birakujiyê da ji herdu aliyan jî ne yek û dudu û sisê, bi sedan kurd hatin kuştin.
Demakê PKK-ê ”Cumhûriyeta Zapê” ava kir û xwest PDK-ê û heta YNK-ê jî tasfiye bike û li başûr hukûmeta xwe deyne.
Di vî şerê birakujiyê da him hevûdu pir êşandin û him jî tiştên pir giran ji hev ra gotin.
Ji xwe berî wê jî Ocalan û PKK di warê îdeolojîk da pir li dijî PDK-ê bû. Ocalan û serokên PKK-ê gelek tiştên giran ji malbata Barzanî û ji Mesûd Barzanî bi xwe ra gotine.
Û hîn jî hin çepên tirk û elewiyên kemalîst carnan êrîşên pir ne xweş dibin ser PDK-ê û Mesûd Barzanî û wî bi hevalbendiya ”emperyalîzmê” û nizim çi û çi sûcdar dikin.
Ev jî ne bes e, hebûna PKK-ê li Qendîlê û li başûr jî ji hukûmeta Kurdistanê ra gelşê peyda dike.
Lê li gel vê jî Mesûd Barzanî, Talabanî û kurdên başûr tu carî êrîşê nabin ser Ocalan û PKK-ê, nabêjin Ocalan merivê dewletê ye û PKK-e jî partiyeke dewleta tirk e.
Heta ji wan tê Ocalan û PKK-ê li hemberî Emerîka, hukûmeta merkezî a Bexdayê û Tirkiyê diparêzin û tim û tim ji tirkan ra dibêjin dev ji şer berdin, bi PKK-ê rûnin û vê meselê bi riyeke aştî hel bikin.
Ez bawer dikim ku Mesûd Barzanî jî bi qasî Burkay kêfa wî ji Ocalan ra nayê.
Lê ji ber ku ew ji Ocalan hez nake PKK-ê û tevgera miletê kurd nake qurbana vî hestê xwe.
Ji ber ku Ocalan û PKK-ê berê hin hevalên wî kuştine, gotinên giran ji wî û malbata wî ra kirine dijminatiya xwe nadomîne.
Çimkî Mesûd Barzanî û Talabanî ji hestên xwe, ji dijayetiyên xwe yên şexsî û parîtiyê bêtir li berjewendiyên miletê kurd difikirin, loma jî li PKK-ê xwedî derdikvin, êrîşê nabin ser, loma jî tu carî heqaretê, gotineke nexweş ji Ocalan û PKK-ê ra nakin.
Kurdên başûr dibêjin hêza PKK-ê ji bo miletê kurd fersenedeke pir mezin e, dibê ev potansiyel û hêz heba û belav nebe, dibê kurd miheqeq bi vê hêzê mafekî netewî bidest xin.
Loma jî ne Mesûd Barzanî, ne Talabanî û ne jî serok û mesûlekî PDK-ê û YNK-ê tu carî êrîşê nabin ser Ocalan û PKK-ê.
Çimkî kurdên başûr ji tecrûbeyên xwe dizanin ku berberî, neyartî û şerê nabêna kurdan malwêranîye, loma jî Mesûd Barzanî û Celal Talabanî son xwarin ku careke din şerê hev nekin. Heger ne siyaseta dostanî û tifaqê bûya îro li başûr kurd nedibûn xwediyê vê desthilata nuha.
Yanî di tifaqê da tim kara kurdan heye.
Kurdên başûr wiha difikirin ne ku ji Ocalan û PKK-ê zêde hez dikin, na, ji ber ku ew milî difikirin loma, ji ber ku ew menfeeta gel esas digrin loma dijminatiya Ocalan û PKK-ê nakin.
Çimkî serokên başûr dizanin di dijminatiya PKK-ê da tu kara miletê kurd tuneye, tenê zirar tê heye û loma jî dixwazin ev hêz qels nebe û dijmin zora wê nebe.
Dibê her siyasetmedar û serokê kurd wiah bifikire û siayseteke li gorî vê perspektîfê bimeşîne.
Lê birêz Burkay û Guçlu ji bo ku PKK belav bibe, çi ji destê wan tê dikin, diçin li meclîsê li Ocalan û li PKK-ê gilî dikin.
Ji ber ku ne ew xwediyê dîtin û siyaseteke netewîne loma wiha dikin. Heger ew jî weke Mesûd Barzanî û Talabanî bifikiriyana wan ê hewqasî neyartiya Ocalan û PKK-ê nekirana.
Esas ne ew birêz Burka û Guçlu tenê, piraniya kurdên bakur yên ne bi PKK-ê ra wiha difikirin. Ji ber ku di siaysetê xeşîm in, ji ber ku kîn û îhtîrasên xwe yên şexsî ji berjewendiyên miletê kurd girîngtir dibînin loma…
Hema em ferz bikin ku ”Ocalan berê merivê dewletê bû û PKK jî dewletê ava kir”.
Lê nuha ne wiha ye, nuha PKK tevgereke netewî ye, ji bo bidestxistana mafên kurdan hêz û îmkaneke pir mezin e.
Ma ne weke kurd dibê meriv li vê hêzê xwedî derkeve, li hemberî dewletê biparêze.
Çimkî PKK ne hêzeke xerîb e, ew jî kurd in, ew jî zarokên me, bira, pisma û merivên me ne.
Ji bo çi emê bixwazin neyar van birayên me bigrin, bikujin û têxin hevsan?
Ma PKK belav bibe ewê kara kurdan çi be?
PKK belav bibe ne mimkûn e ku careke din kurd bikanibin hêzeke din wiha xurt bînin meydanê.
Ji ber ku dijmin bi viya dizane loma jî hemû hêz û îmkanên xwe xistine ortê ji bo ku PKK-ê tasfiye bikin.
Bi dîtina min ancax PKK ji heq vê dewleta zalim û ceberût derkve, bêyî PKK-ê kes nikane bi vê dewletê.
Heger kurd îro bi vê hêza mezin mafekî ji dewleta tirk nestînin, sibe, dema ev hêz nema nikanin zirnîqekî jî jê bigrin.
Îbrahîm Guçlu êdî ji adetê derxistiye, wisa xuyaye ku ne merivekî biaqilê e, lê rîsipeyekî weke Burkay dibê bi çavê ewladê xwe li vê tevgerê binêre, lê xwedî derkve û biparêze. Hêviya hemû kurdan ew e ku ew vê bînfirehî û xweşbîniye û kamiliyê nîşan bide.
Dema PKK-ê şaşî û nelirêtiyek kir dibê weke rîsipeyekî di bin ra şîretan li wan bike, bibêje ev ne rast e, wiha nekin.
Ev şer ne li menfaeta kurda ye, dibê herdu serî jî viya bibînin û tavilê vê minaqeşeyê rawestînin û destê biratiyê û dostiyê dirêj hevûdu bikin…
Dibê Burkay jî weke Mesûd Barzanî, Talabanî û serokên başûr li PKK-ê xwedî derkeve, bi çavê tevgereke netewî ya miletê kurd lê binêre û nehêle hukûmeta AKP-ê ji şerê kurdan sûdê werbigre.
Di vê dema ku hewcedariya kurdan ji herdemê bêtir bi dostî û hevkariyê heye, meşandina minaqeşeyeke wiha bêmane zirareke pir mezin dide tevgera kurd ya netewî û kêfa neyarê me tîne. Dijmin hewil dide ku vê minaqeşeyê gurtir û kûrtir bike.
Di berdewamiya vê minaqeşeyê da bêyî zirara kurdan tu tiştekî din tuneye. Her kurdê welatparêz dibê li dijî vî şerê malkambax û malwêran derkeve.
Ev minaqeşe weke dema Şerê Cîhanê yê Yekem tifaqa kuran xera dike, kurdan ji ber hev da dixîne û destê dewleta tirk xurt dike.
Him siyasetmedarekî weke Burkay xwedî tecrûbe û him jî PKK dibê vê nêta hukûmeta AKP-ê ya xerab û qelskirina kurdan bibînin û dev ji vê minaqeşeya malkambax berdin.
Medya tirk bi zanetî û bi hostiyeke mezin gotin û beyanên li dijî PKK-ê ji devê Burkay girtin û ev ”şer” dan destpêkirin.
Medya tirk çiqasî li dijî Ocalan û PKK-ê ye, hewqasî li dijî Burkay û fikrên wî ye jî.
Şelafiya hukûmet ji Burkay ra dike ji ber xayintiyeê ye, dixwaze di şerê psîkolojîk yê li hemberî PKK-ê da hin kurdan jî îstîsmar bike.
Ji bo ku kurdan bera hev bidin hin rojnamevanên prowaktor dixwazin her roj beyanekê ji vir û yekê ji wir, vê meselê bidin minaqeşekirin.
Heger kurd zane û jîr bûna dibê nehatana lîstika vê medya xayin û prowakator.
Ez dixwazim di vî warî da Mesûd Barzanî û Kemal Burkay miqayese bikim.
Wek têzanîn di nabêna PKK-ê û PDK-ê da jî di sala 1992-an şer dest pê kir û çend salan ajot. Di vî şerê birakujiyê da ji herdu aliyan jî ne yek û dudu û sisê, bi sedan kurd hatin kuştin.
Demakê PKK-ê ”Cumhûriyeta Zapê” ava kir û xwest PDK-ê û heta YNK-ê jî tasfiye bike û li başûr hukûmeta xwe deyne.
Di vî şerê birakujiyê da him hevûdu pir êşandin û him jî tiştên pir giran ji hev ra gotin.
Ji xwe berî wê jî Ocalan û PKK di warê îdeolojîk da pir li dijî PDK-ê bû. Ocalan û serokên PKK-ê gelek tiştên giran ji malbata Barzanî û ji Mesûd Barzanî bi xwe ra gotine.
Û hîn jî hin çepên tirk û elewiyên kemalîst carnan êrîşên pir ne xweş dibin ser PDK-ê û Mesûd Barzanî û wî bi hevalbendiya ”emperyalîzmê” û nizim çi û çi sûcdar dikin.
Ev jî ne bes e, hebûna PKK-ê li Qendîlê û li başûr jî ji hukûmeta Kurdistanê ra gelşê peyda dike.
Lê li gel vê jî Mesûd Barzanî, Talabanî û kurdên başûr tu carî êrîşê nabin ser Ocalan û PKK-ê, nabêjin Ocalan merivê dewletê ye û PKK-e jî partiyeke dewleta tirk e.
Heta ji wan tê Ocalan û PKK-ê li hemberî Emerîka, hukûmeta merkezî a Bexdayê û Tirkiyê diparêzin û tim û tim ji tirkan ra dibêjin dev ji şer berdin, bi PKK-ê rûnin û vê meselê bi riyeke aştî hel bikin.
Ez bawer dikim ku Mesûd Barzanî jî bi qasî Burkay kêfa wî ji Ocalan ra nayê.
Lê ji ber ku ew ji Ocalan hez nake PKK-ê û tevgera miletê kurd nake qurbana vî hestê xwe.
Ji ber ku Ocalan û PKK-ê berê hin hevalên wî kuştine, gotinên giran ji wî û malbata wî ra kirine dijminatiya xwe nadomîne.
Çimkî Mesûd Barzanî û Talabanî ji hestên xwe, ji dijayetiyên xwe yên şexsî û parîtiyê bêtir li berjewendiyên miletê kurd difikirin, loma jî li PKK-ê xwedî derdikvin, êrîşê nabin ser, loma jî tu carî heqaretê, gotineke nexweş ji Ocalan û PKK-ê ra nakin.
Kurdên başûr dibêjin hêza PKK-ê ji bo miletê kurd fersenedeke pir mezin e, dibê ev potansiyel û hêz heba û belav nebe, dibê kurd miheqeq bi vê hêzê mafekî netewî bidest xin.
Loma jî ne Mesûd Barzanî, ne Talabanî û ne jî serok û mesûlekî PDK-ê û YNK-ê tu carî êrîşê nabin ser Ocalan û PKK-ê.
Çimkî kurdên başûr ji tecrûbeyên xwe dizanin ku berberî, neyartî û şerê nabêna kurdan malwêranîye, loma jî Mesûd Barzanî û Celal Talabanî son xwarin ku careke din şerê hev nekin. Heger ne siyaseta dostanî û tifaqê bûya îro li başûr kurd nedibûn xwediyê vê desthilata nuha.
Yanî di tifaqê da tim kara kurdan heye.
Kurdên başûr wiha difikirin ne ku ji Ocalan û PKK-ê zêde hez dikin, na, ji ber ku ew milî difikirin loma, ji ber ku ew menfeeta gel esas digrin loma dijminatiya Ocalan û PKK-ê nakin.
Çimkî serokên başûr dizanin di dijminatiya PKK-ê da tu kara miletê kurd tuneye, tenê zirar tê heye û loma jî dixwazin ev hêz qels nebe û dijmin zora wê nebe.
Dibê her siyasetmedar û serokê kurd wiah bifikire û siayseteke li gorî vê perspektîfê bimeşîne.
Lê birêz Burkay û Guçlu ji bo ku PKK belav bibe, çi ji destê wan tê dikin, diçin li meclîsê li Ocalan û li PKK-ê gilî dikin.
Ji ber ku ne ew xwediyê dîtin û siyaseteke netewîne loma wiha dikin. Heger ew jî weke Mesûd Barzanî û Talabanî bifikiriyana wan ê hewqasî neyartiya Ocalan û PKK-ê nekirana.
Esas ne ew birêz Burka û Guçlu tenê, piraniya kurdên bakur yên ne bi PKK-ê ra wiha difikirin. Ji ber ku di siaysetê xeşîm in, ji ber ku kîn û îhtîrasên xwe yên şexsî ji berjewendiyên miletê kurd girîngtir dibînin loma…
Hema em ferz bikin ku ”Ocalan berê merivê dewletê bû û PKK jî dewletê ava kir”.
Lê nuha ne wiha ye, nuha PKK tevgereke netewî ye, ji bo bidestxistana mafên kurdan hêz û îmkaneke pir mezin e.
Ma ne weke kurd dibê meriv li vê hêzê xwedî derkeve, li hemberî dewletê biparêze.
Çimkî PKK ne hêzeke xerîb e, ew jî kurd in, ew jî zarokên me, bira, pisma û merivên me ne.
Ji bo çi emê bixwazin neyar van birayên me bigrin, bikujin û têxin hevsan?
Ma PKK belav bibe ewê kara kurdan çi be?
PKK belav bibe ne mimkûn e ku careke din kurd bikanibin hêzeke din wiha xurt bînin meydanê.
Ji ber ku dijmin bi viya dizane loma jî hemû hêz û îmkanên xwe xistine ortê ji bo ku PKK-ê tasfiye bikin.
Bi dîtina min ancax PKK ji heq vê dewleta zalim û ceberût derkve, bêyî PKK-ê kes nikane bi vê dewletê.
Heger kurd îro bi vê hêza mezin mafekî ji dewleta tirk nestînin, sibe, dema ev hêz nema nikanin zirnîqekî jî jê bigrin.
Îbrahîm Guçlu êdî ji adetê derxistiye, wisa xuyaye ku ne merivekî biaqilê e, lê rîsipeyekî weke Burkay dibê bi çavê ewladê xwe li vê tevgerê binêre, lê xwedî derkve û biparêze. Hêviya hemû kurdan ew e ku ew vê bînfirehî û xweşbîniye û kamiliyê nîşan bide.
Dema PKK-ê şaşî û nelirêtiyek kir dibê weke rîsipeyekî di bin ra şîretan li wan bike, bibêje ev ne rast e, wiha nekin.
Ev şer ne li menfaeta kurda ye, dibê herdu serî jî viya bibînin û tavilê vê minaqeşeyê rawestînin û destê biratiyê û dostiyê dirêj hevûdu bikin…
Dibê Burkay jî weke Mesûd Barzanî, Talabanî û serokên başûr li PKK-ê xwedî derkeve, bi çavê tevgereke netewî ya miletê kurd lê binêre û nehêle hukûmeta AKP-ê ji şerê kurdan sûdê werbigre.
Kurmê darê ne yek e...
Serokkomarê berê yê Tirkiyê Suleyman Demîrel gotiye, piştî komkujiya 2-ê temûza 1993-an ji bo ku elewî ji dewletê dûr nekevin û nêzî kurdan nebin wî wezîfeya topkirina elewiyan da Îzzettîn Dogan û danîna ”Weqfa Cemê” jî ji bo vê armancê hate danîn.
Yanî serokatiya Îzzettîn Dogan ne tasaduf bûye, dewletê ew derxistiye pêş. Mêrik ji serokê dewleta tirk wezîfeya sîxuriyê girtiye û di çarçeweya vê wezîfeya xwe da di nava elewiyan da xebitiye û bûye pîr û serokê wan.
Dibê hemû kurd baş bizanibin ku Îzzettîn Dogan merivekî pir xayin, pir tahlûke û pir neyarê miletê kur e.
Lê ji xwe ev yek êdî ne îdîa, wa ye diyar bû ku mêrik sîxurekî dewletê yê gelkî girîng e…
Heta ku sîxurên wiha serok, rêber û pîrên elewiyan bin, elewî ji dewletê û kemalîzmê qut nabin.
XXX
Tirkiyê di zulmê, zorê û binpêkirna mafên mirovan da li cîhanê dîsa rekor şikand û bû welatê yekem.
Ji bo vê yekemiya Tirkiyê ez hukûmeta AKP-ê, lê bi taybetî jî serokwezîr Erdogan pîroz dikim. Xuya dibe ku hukûmet ji bo azadiyan û pêşketina mafê mirovan baş xebitiye.(!)
Heger baş nexebitiya di îhlalkirina mafên mirovan da li cîhanê nedibû welatê yekem…
Dadgeha Mafên Mirovan ya Ewrûpayê(DMME), diyar kir ku di sala 2011-an da di warê binpêkirina mafên mirovan da welatên cîhanê yê herî zêde mehkûm bûye Tirkiye ye…
Li gorî rapora Dadgeha Mafên Mirovan ya Ewropayê, li cîhanê herî zêde li Tirkiyê huqûq û mafên mirovan hatiye binpêkirn û loma jî herî zêde Tirkiye hatiye mahkûmkiririn.
Serokê DMME-ê Nicolas Bratza, di civîna çapemeniyê da got, di nava 159 dozan da herî zêde Tirkiyê Peymana Mafên Mirovan ya Ewropa binpê kiriye û ji ber van kirinên xwe di dadgehê da hatiye mahkûmkirin.
Ji bîr nekin ku kesên mafên wan hatine binpêkirin tenê kurd in, ne hinekên din in. Ev gelkî girîng e.
Ji ber ku dewlet li hemberî kurdan dîsa vegeriya ser siyaseta xwe ya berê; teror, girtin û kuştinê…
Lê kurdên hevalbernd û dilsozên AKP-ê dîsa jî ji Erdogan û ji hukûmeta wî pir û pir memnûn in…
Memnûn in ji ber ku hukûmet nuha dest nade wan, hewcedariya hukûmetê nuha bi pişgiriya wan heye, lê rojekê ewê dor were wan jî....
XXX
Birayê Şeref Yalçin, di nivîsa xwe ya Kurdînfoyê ya li ser girîngiya tifaqa kurdan da gotineke gorbihuştê Dr. Qasimlo dubare kiriye. Dr. Qasemlo Şîreteke pir girîng li gurdan kiriye, gotiye:
”Dost hertim dost e, carnan çewtiyan bike jî; dijmin hertim dijmin e, carnan rast bike jî.
XXX
MAZLUM-DER-ê rapora xwe ya binpêkirina mafên mirovan ya sala 2011-an eşkere kir.
Di raporê da tê diyarkirin ku hukûmeta AKP-ê ji bo çareseriya pirsa kurd ne riya aştiyê, riya şîdetê hilbijartiye.
Di raporê da dîsa bi reqem tê eşkerekirin ku di sala 2011-an da 34 hezar û 947 kes hatin binçavkirin û 158 bûyerên failnediyar jî pêk hatine. Yanî qatil û failên wan nehatine girtin…
Di salekê da binçavkirina 35 hezar însan dibê ji dema cûnta faşîst ya 1980-î jî zêdetir be.
Ev reqem bi serê xwe nîşan dide ku hukûmeta AKP-ê li hemberî BDP-ê û kurdan teroreke çuqasî mezin meşandiye.
XXX
Aqilmendê AKP-ê Fehmî Koru gotiye, "BDP biguhere Tirkiye ewê rehet bike."
Ne BDP, AKP biguhere, xwe biguherîne, dev ji terorê, girtinê û kuştina kurdan berde, mafê kurdan bide Tirkiye ewê rehet bike.
Tu dibêjî qey BDP her roj davêje ser malên kurdan û rojê 40-50 kesî digre bin çavan.
Tu dibêjî qey BDP her roj çiyayên Kurdistanê bombebaran dike û rojê çend keç û xortên kurd dikuje.
Tu dibêjî qey BDP mafê kurdan nade, hebûna wan nas nake, zimanê wan, ala wan qexe kiriye, navê welatê wan qedexe kiriye, nahêle partiyên kurd ava bibin.
Însan ancax hewqasî dikane bêûjdan bibe...
Heger bi guhertinê qest "teslîmbûne" ew tiştekî din e, lê heger qest çareseriya mesela kurd e, wê demê ji PKK-ê û BDP-ê bêtir dibê hukûmeta AKP-ê biguhere, yanî mafê kurdan bide...
XXX
Ez pir xebetîm ji bo ku bişkiftinên însan bidirûm. Lê biser neketim. Min fêm kir ku gava bişkiftin di şexsiyetê da be kêl nagire…
Yanî serokatiya Îzzettîn Dogan ne tasaduf bûye, dewletê ew derxistiye pêş. Mêrik ji serokê dewleta tirk wezîfeya sîxuriyê girtiye û di çarçeweya vê wezîfeya xwe da di nava elewiyan da xebitiye û bûye pîr û serokê wan.
Dibê hemû kurd baş bizanibin ku Îzzettîn Dogan merivekî pir xayin, pir tahlûke û pir neyarê miletê kur e.
Lê ji xwe ev yek êdî ne îdîa, wa ye diyar bû ku mêrik sîxurekî dewletê yê gelkî girîng e…
Heta ku sîxurên wiha serok, rêber û pîrên elewiyan bin, elewî ji dewletê û kemalîzmê qut nabin.
XXX
Tirkiyê di zulmê, zorê û binpêkirna mafên mirovan da li cîhanê dîsa rekor şikand û bû welatê yekem.
Ji bo vê yekemiya Tirkiyê ez hukûmeta AKP-ê, lê bi taybetî jî serokwezîr Erdogan pîroz dikim. Xuya dibe ku hukûmet ji bo azadiyan û pêşketina mafê mirovan baş xebitiye.(!)
Heger baş nexebitiya di îhlalkirina mafên mirovan da li cîhanê nedibû welatê yekem…
Dadgeha Mafên Mirovan ya Ewrûpayê(DMME), diyar kir ku di sala 2011-an da di warê binpêkirina mafên mirovan da welatên cîhanê yê herî zêde mehkûm bûye Tirkiye ye…
Li gorî rapora Dadgeha Mafên Mirovan ya Ewropayê, li cîhanê herî zêde li Tirkiyê huqûq û mafên mirovan hatiye binpêkirn û loma jî herî zêde Tirkiye hatiye mahkûmkiririn.
Serokê DMME-ê Nicolas Bratza, di civîna çapemeniyê da got, di nava 159 dozan da herî zêde Tirkiyê Peymana Mafên Mirovan ya Ewropa binpê kiriye û ji ber van kirinên xwe di dadgehê da hatiye mahkûmkirin.
Ji bîr nekin ku kesên mafên wan hatine binpêkirin tenê kurd in, ne hinekên din in. Ev gelkî girîng e.
Ji ber ku dewlet li hemberî kurdan dîsa vegeriya ser siyaseta xwe ya berê; teror, girtin û kuştinê…
Lê kurdên hevalbernd û dilsozên AKP-ê dîsa jî ji Erdogan û ji hukûmeta wî pir û pir memnûn in…
Memnûn in ji ber ku hukûmet nuha dest nade wan, hewcedariya hukûmetê nuha bi pişgiriya wan heye, lê rojekê ewê dor were wan jî....
XXX
Birayê Şeref Yalçin, di nivîsa xwe ya Kurdînfoyê ya li ser girîngiya tifaqa kurdan da gotineke gorbihuştê Dr. Qasimlo dubare kiriye. Dr. Qasemlo Şîreteke pir girîng li gurdan kiriye, gotiye:
”Dost hertim dost e, carnan çewtiyan bike jî; dijmin hertim dijmin e, carnan rast bike jî.
XXX
MAZLUM-DER-ê rapora xwe ya binpêkirina mafên mirovan ya sala 2011-an eşkere kir.
Di raporê da tê diyarkirin ku hukûmeta AKP-ê ji bo çareseriya pirsa kurd ne riya aştiyê, riya şîdetê hilbijartiye.
Di raporê da dîsa bi reqem tê eşkerekirin ku di sala 2011-an da 34 hezar û 947 kes hatin binçavkirin û 158 bûyerên failnediyar jî pêk hatine. Yanî qatil û failên wan nehatine girtin…
Di salekê da binçavkirina 35 hezar însan dibê ji dema cûnta faşîst ya 1980-î jî zêdetir be.
Ev reqem bi serê xwe nîşan dide ku hukûmeta AKP-ê li hemberî BDP-ê û kurdan teroreke çuqasî mezin meşandiye.
XXX
Aqilmendê AKP-ê Fehmî Koru gotiye, "BDP biguhere Tirkiye ewê rehet bike."
Ne BDP, AKP biguhere, xwe biguherîne, dev ji terorê, girtinê û kuştina kurdan berde, mafê kurdan bide Tirkiye ewê rehet bike.
Tu dibêjî qey BDP her roj davêje ser malên kurdan û rojê 40-50 kesî digre bin çavan.
Tu dibêjî qey BDP her roj çiyayên Kurdistanê bombebaran dike û rojê çend keç û xortên kurd dikuje.
Tu dibêjî qey BDP mafê kurdan nade, hebûna wan nas nake, zimanê wan, ala wan qexe kiriye, navê welatê wan qedexe kiriye, nahêle partiyên kurd ava bibin.
Însan ancax hewqasî dikane bêûjdan bibe...
Heger bi guhertinê qest "teslîmbûne" ew tiştekî din e, lê heger qest çareseriya mesela kurd e, wê demê ji PKK-ê û BDP-ê bêtir dibê hukûmeta AKP-ê biguhere, yanî mafê kurdan bide...
XXX
Ez pir xebetîm ji bo ku bişkiftinên însan bidirûm. Lê biser neketim. Min fêm kir ku gava bişkiftin di şexsiyetê da be kêl nagire…
28 januari 2012
Alîkarê serokwezîr Arinç li Diyarbekrê li têleke din xist...
Alîkarê serokwezîr Bulent Arinç, gava çendakî berê li meclîsê got, "Emê nasnameya kurd qebûl bikin û hemû mafên kurdan yên qanûnî bidin”, mebûsên BDP-ê jê ra li çepikan xistin.
Van gotinên Arinç, hêviyek da gelek kurdên din jî, gelek kesî girîngiyeke mezin da vê axaftina Arinç û wisa hêvê kir ku ev yek bibe destpêka çareserkirina mesela kurd.
Lê do li Amedê eynî Bulent Arinçî, îcar li têleke din xist û got, gotinên min yên li meclîsê nayê maneya qebûlkirina perwerdeya bi zimanê kurdî.
Arinç got, ”derbarê perwerdeya zimanê zikmakî da tu projeyeke wan tuneye. ”
Arinç, li Diyarbekrê li ser pirsên rojnamevanan yên li ser perwerdeya bi zimanê kurdî wiha peyivî:
”Derbarê perwerdeya zimanê zikmakî da tu projeyeke me tuneye. Perwerdeya zimanê zikmakî ne temamê axaftina min a meclîsê ye. Hûn jî dizanin ku perwerdeya bi zimanê zikmakî meseleyeke bi minaqeşeye. Perwerdeya bi zimanê zikmakî, perwerdeya dersên hilbijare vana hemû dikane bên peyivîn. Ancax ji ber hin sebebên diyar ez bawer dikim ku mesela perwerdeyê ewê nuha ne mimkûn be. Hûn jî viya baş dizanin. Ne rast e ku hûn axaftina min a meclîsê bi viya ve girê bidin. Ji axaftina min ya meclîsê maneya perwerdeya zimanê zikmakî derxistin ne tiştekî rast e.”
Weke tê dîtin Arinç dibêje tu nêteke wan ya qebûlkirina perwerdeya kurdî tuneye. Û dibêje ji xwe di wê axaftinê da jî wî tiştekî wiha negotiye û loma jî ne rast e ku meriv netîceyeke wiha ji wê axaftina wî derxe.
Ev gotinên Arinç, nîşan dike ku nêta AKP-ê tuneye nasnameya kurd û mafê perwerdeya bi kurdî têxe qanûna esasî.
Yanî dixwazin weke nuha bi demagojiyê û bi hin sozên devikî kurdan bixapînin û meselê heta hilbijartinên 2014-an îdare bikin.
Bi gotineke din, tu nêteke AKP-ê ya naskirina nasnameya kurd û perwerdeya bi kurdî tune. Arinç di axaftina xwe da gotiye, ji xwe wa ye wan hebûna kurdan qebûl kiriye, TRT6 vekirine. Ma hîn jî kurd çi dixwazin?
Van gotinên Arinç, hêviyek da gelek kurdên din jî, gelek kesî girîngiyeke mezin da vê axaftina Arinç û wisa hêvê kir ku ev yek bibe destpêka çareserkirina mesela kurd.
Lê do li Amedê eynî Bulent Arinçî, îcar li têleke din xist û got, gotinên min yên li meclîsê nayê maneya qebûlkirina perwerdeya bi zimanê kurdî.
Arinç got, ”derbarê perwerdeya zimanê zikmakî da tu projeyeke wan tuneye. ”
Arinç, li Diyarbekrê li ser pirsên rojnamevanan yên li ser perwerdeya bi zimanê kurdî wiha peyivî:
”Derbarê perwerdeya zimanê zikmakî da tu projeyeke me tuneye. Perwerdeya zimanê zikmakî ne temamê axaftina min a meclîsê ye. Hûn jî dizanin ku perwerdeya bi zimanê zikmakî meseleyeke bi minaqeşeye. Perwerdeya bi zimanê zikmakî, perwerdeya dersên hilbijare vana hemû dikane bên peyivîn. Ancax ji ber hin sebebên diyar ez bawer dikim ku mesela perwerdeyê ewê nuha ne mimkûn be. Hûn jî viya baş dizanin. Ne rast e ku hûn axaftina min a meclîsê bi viya ve girê bidin. Ji axaftina min ya meclîsê maneya perwerdeya zimanê zikmakî derxistin ne tiştekî rast e.”
Weke tê dîtin Arinç dibêje tu nêteke wan ya qebûlkirina perwerdeya kurdî tuneye. Û dibêje ji xwe di wê axaftinê da jî wî tiştekî wiha negotiye û loma jî ne rast e ku meriv netîceyeke wiha ji wê axaftina wî derxe.
Ev gotinên Arinç, nîşan dike ku nêta AKP-ê tuneye nasnameya kurd û mafê perwerdeya bi kurdî têxe qanûna esasî.
Yanî dixwazin weke nuha bi demagojiyê û bi hin sozên devikî kurdan bixapînin û meselê heta hilbijartinên 2014-an îdare bikin.
Bi gotineke din, tu nêteke AKP-ê ya naskirina nasnameya kurd û perwerdeya bi kurdî tune. Arinç di axaftina xwe da gotiye, ji xwe wa ye wan hebûna kurdan qebûl kiriye, TRT6 vekirine. Ma hîn jî kurd çi dixwazin?
Roj TV vebû lê min dîsa zirar kir
Çend roj berê gava weşana Roj TV-ê bi zextên Emerîka û Tirkiyê bi rengekî zorba hat birîn, min got heta ku Roj TV venebe ez jî hew li telewîzyonên tirkan(TRT6 û Dunya TV jî di nav da)temaşe dikim..
Elhemdulah, bi xêra kurdên xebatkar û bi xîret û hin dostên kurdan, Roj TV wa ye ji do da ye di ser peyka Intelsatê ra dest bi weşanê kiriye.
Loma min nuha cara pêşî kanalên tirkan vekir û hema wiha di ser ra bala xwe da çend kanalan.
Heta nuha min tu kanaleke tirk venekiribû.
Xanima min Hêvî carnan li hin programên TRT6-ê, bi taybetî jî li ”Cîran Cîranê” temaşe dike, mala wê ava, wê jî şêla min rast dît û weke min dev ji temaşekirina TRT6-ê berda…
Lê ji şansê min ra Roj TV-ê na ji ciyê berê, ji peykeke nuh dest bi weşanê kir û ev jî ji bo min bû problem. Ji ber ku di peyka nuh da frekansên wê hatine guhertin...
Li gorî vê, dibê ez jî cî û frekansên telewîzyona xwe biguherim.
Û ez wê jî nizanim.
Yanî ji bo ku ez bikanibim ji nuh ve li Roj TV-ê temaşe bikim, dibê ez hosteyekî bînim û pêşeke pere bidimê, ji bo ku ji min ra çêke.
Ji xwe çendakî berê min yek anî, 100 Euro ji min girt, dibê ez cardin yekî bînim û dîsa hewqas pere bidimê...
Hûn rastiyê dixwazin programên kurdî û hin minaqeşeyên girîng ne tê da ez pir zêde li Roj TV-ê temaşe nakim. Zêde wexta min tuneye li leqleqa tirkî ya bêmane temaşe bikim.
Lê li gel vê jî, ez ji programên wan hez bikim ya hez nekim, weke kurdekî ez li ser xwe ferz dibînim ku hemû kanalên kurdan dibê li mala min hebin.
Ji bo min ev meseleyeke moralî, exlaqî û wezîfeyeke netewî ye.
Dibê zarokên min pir hindik aşînayî medya kurd bibin û bibînin ku dê û bavê wan li kanalên kurdan temaşe dikin.
Neyse, ex vegerim ser mesela xwe.
Hukûmeta AKP-ê bi girtina Roj TV-ê bêguman zul li hemû kurdan kir, dilê hemû kurdan reş kir, lê li gorî gelek kurdên din, zirareke ekstra gihînda min.
Ji bo vê zirarê, dibê ez jî heyfa xwe ji vê dewlet û hukûmeta zalim bigrim.
Ji bo ku ez heyfa xwe bigrim, dibê ez hîn zêde binivîsînim û hinekî din dilê xwe rehet bikim.
Bes ev ne cara pêşîye ku wiha dibe, hercara ku telewîzyonên kurdan cî û frakansên weşanên xwe diguherînin eynî tişt tê serê min. Berê, dema Mamoste cîranê min bû, wî dihat ji min ra çêdikir, nuha ew jî tuneye. Loma jî çêkirin tim li ser min bi buhayekî rûdine…
Qey ev jî lotoya min e…
De tişt nabe, bira pere bi qurbana telewîzyonên kurdan be. Bira li ber çavên neyaran ew tim hebin, bira zirarê bigihînin min..
Elhemdulah, bi xêra kurdên xebatkar û bi xîret û hin dostên kurdan, Roj TV wa ye ji do da ye di ser peyka Intelsatê ra dest bi weşanê kiriye.
Loma min nuha cara pêşî kanalên tirkan vekir û hema wiha di ser ra bala xwe da çend kanalan.
Heta nuha min tu kanaleke tirk venekiribû.
Xanima min Hêvî carnan li hin programên TRT6-ê, bi taybetî jî li ”Cîran Cîranê” temaşe dike, mala wê ava, wê jî şêla min rast dît û weke min dev ji temaşekirina TRT6-ê berda…
Lê ji şansê min ra Roj TV-ê na ji ciyê berê, ji peykeke nuh dest bi weşanê kir û ev jî ji bo min bû problem. Ji ber ku di peyka nuh da frekansên wê hatine guhertin...
Li gorî vê, dibê ez jî cî û frekansên telewîzyona xwe biguherim.
Û ez wê jî nizanim.
Yanî ji bo ku ez bikanibim ji nuh ve li Roj TV-ê temaşe bikim, dibê ez hosteyekî bînim û pêşeke pere bidimê, ji bo ku ji min ra çêke.
Ji xwe çendakî berê min yek anî, 100 Euro ji min girt, dibê ez cardin yekî bînim û dîsa hewqas pere bidimê...
Hûn rastiyê dixwazin programên kurdî û hin minaqeşeyên girîng ne tê da ez pir zêde li Roj TV-ê temaşe nakim. Zêde wexta min tuneye li leqleqa tirkî ya bêmane temaşe bikim.
Lê li gel vê jî, ez ji programên wan hez bikim ya hez nekim, weke kurdekî ez li ser xwe ferz dibînim ku hemû kanalên kurdan dibê li mala min hebin.
Ji bo min ev meseleyeke moralî, exlaqî û wezîfeyeke netewî ye.
Dibê zarokên min pir hindik aşînayî medya kurd bibin û bibînin ku dê û bavê wan li kanalên kurdan temaşe dikin.
Neyse, ex vegerim ser mesela xwe.
Hukûmeta AKP-ê bi girtina Roj TV-ê bêguman zul li hemû kurdan kir, dilê hemû kurdan reş kir, lê li gorî gelek kurdên din, zirareke ekstra gihînda min.
Ji bo vê zirarê, dibê ez jî heyfa xwe ji vê dewlet û hukûmeta zalim bigrim.
Ji bo ku ez heyfa xwe bigrim, dibê ez hîn zêde binivîsînim û hinekî din dilê xwe rehet bikim.
Bes ev ne cara pêşîye ku wiha dibe, hercara ku telewîzyonên kurdan cî û frakansên weşanên xwe diguherînin eynî tişt tê serê min. Berê, dema Mamoste cîranê min bû, wî dihat ji min ra çêdikir, nuha ew jî tuneye. Loma jî çêkirin tim li ser min bi buhayekî rûdine…
Qey ev jî lotoya min e…
De tişt nabe, bira pere bi qurbana telewîzyonên kurdan be. Bira li ber çavên neyaran ew tim hebin, bira zirarê bigihînin min..
26 januari 2012
Dibê em dev ji neyartiya hev berdin
Rewşeke pir seyr li ortê heye.
Dema Kemal Burkay, Îbrahîm Guçlu ya jî yekî din dibêje ”dewleta tirk PKK ava kiriye û Abdulah Ocalan merivê dewleta kûr û Eregenekonê ye, Ergenekon naxwaze şerê çekdarî raweste” û gelek heqaret û îthamên wih û yên ji van girantir li PKK-ê, KCK-ê û Ocalan tên girtin dibêjin ev rexneye, însan fikrên xwe dibêjin, dibê meriv neqehere…
Lê gava PKK û KCK bersîvê dide van kesan, gava ew ji wan ra dibêjin, ”esas hûn ajanên dewletê ne”, ev dibe êrîşkarî û tehdît.
Muhsîn Kizalkaya bêyî ku qala gotinên Guçlu û Burkay bike, hela wan ji PKK û Ocalan ra çi gotine, tenê gotinên Karayilan rexne dike û dibêje, ji ber ku çekên Burkay tuneye loma PKK jê natirse û wî tehdîd dike…
Ev rexeneyek ne rast e, dibê meriv ji herdu aliyan ra jî bibêje, bi hawakî medenî hevûdu rexne bikin, lê hevûdu bi ajantiyê û bêşereftiyê îtham nekin.
Ma heger Guçlu û Burkay eynî tişt ji Kizilkaya ra bigotana, gelo Kizilkaya ewê çi bigota û bersîveke çawa bida wan?
PKK-ê buguman gelek şaşî kirine, li hemberî hevalên xwe û li hemberî hêzên din şîdet bikar aniye, kurdên welatparêz kuştine. Ev rast e û dibê dema ciyê wê hat meriv li ser raweste û rexne bike.
Lê platform û ciyê vê minaqeşe û giliyê vê meselê ne dewleta tirk e, ne medya tirk e. Dibê meriv viya bibîne…
Dewlet û medya tirk naxwaze kurd nêzî hev bibin, her nêzbûn û tifaqeke nabêna hêzên kurd da dewletê û medyayê nerehet dike.
Loma jî nuha weke ku ji xwe ra xezîneyek dîtibin gav û saetê Burkay li dijî PKK-ê û Ocalan didin peyivandin û bi vê riyê agirê fîtene û fêsadiyê gur dikin.
Dibê em kurdên başûr ji xwe bikin numûme, wan jî bi salan bi hev ra dijminatî kir, û bi sedan însan ji hev kuştin. Lê dawiya dawî dîtin ku ev ne tu rê ye, loma jî dev ji neyartiya hev berdan û destên xwe dan hev û li hemberî dijmin bûn yek.
Bi xêra wê tifaqê biser ketin û bûn xwedî statuyeke siyasî. Ne ew tifaq ba, ne Emerîka û ne jî cîhanê alîkariya wan dikir.
Dibê em jî wisa bikin, dawiya dijminatiyê nayê, em mecbûr in li hev bikin, wan mesleyên gelek nexweş û bi êş li dû xwe bihêlin.
Dibê Burkay, Guçlu, Kizalkaya û kesên din jî wiha bifikirin, dibê hay ji fêsadiya tirkan hebin û bi gotinên xwe tifaqa kurdan xera nekin û kêfa dijmin neynin.
Ji dêlî minaqeşekirina van meselan, dibê Burkay weke rîsipyekî kurdan, weke siyasetmedarekî xwedî tecrûbe hêzên kurd topî ser bike, daxwzên kurda yên netewî gav û saetê bîne rojevê û bi bîra hukûmetê xe.
Ne ku her mijara wî PKK be.
Baş e ji vê hukûmetê ji bo kurdan çi dixwaze, dibê di telewîzyona da wê minaqeşe bike. Mesela PKK-ê û Ocalan me fêm kir….
Di hilbijartinên par da hevkarî û tifaqa di nabêna partî û hêzên kurdan da hekûmeta AKP-ê û medya tirk pir nerehet kir.
Lê bi vegera Kemal Burkay ya Tirkiyê ra medya tirk ji bo kûrkirina fêsadiya xwe îmkan û mijareke başa bi dest xist.
Ji roja ku Burkay vegeriyaye Tirkiyê û virda ye ji du sê rojan carê ya ewê herin mîkrofonê bidin ber devê Burkay ya jî wî dawetî telewîzyonekê bikin û dû ra jî derbarê PKK-ê û Abdulah Ocalan da ji nerindî û xayinî hin pirsên prowaktîf jê bikin.
Û ew jî weke ku mecbûr be bersîva her pirsê bide, nermik nermik dest bi çîroka ”Dewletê PKK ava kir û Ocalan jî merivê dewletê ye. Ez tim viya dibêjim. Dema li Suriyê bû merivê Sûriyê bû, nuha dîsa bûye merivê dewleta kûr û Ergenekonê.”
Û nizanim çi û çi.
Yanî plaq her eynî plaq e…
Heger Burkay jîr bûya bêguman dikanîbû nehata lîstika medya xayin û qoz û îmkanên fêsadî û geleciyê neda destê wan.
Lê çi heyf ku Burkay wiha nake, ji roja pêşî da ye ketiye xafika medya tirk ya nîjadperest û neyarê miletê kurd û li gor daxwazên wan tevdigere.
Herkes dizane ku çapemenî û medya tirk li hemberî kurdan weke şûbeyek MIT-ê dixebitin, dixwazin di şerê li dijî PKK-ê da pirştgiriyê bidin dewleta xwe.
Û piştgiriya herî baş jî bi riya fêsadiya di nabêna hêzên kurdan da dibe.
Çavên xwe digerînin, li ku derê muxalif û neyarekî PKK-ê û Ocalan hebe, diherin mikrofonê didin ber dev û li ser PKK-ê û Ocalan pirsên fêsadiyê jê dikin.
Û yên me jî Xwedê heye, qet texsîr nakin, dest pê dikin û didin ser pişta PKK-ê Ocalan, gotinên nemayî ji wan ra dikin, PKK-ê dikin partiya dewleta tirk û Ocalan jî dikin merivê gelek dewletan. Birêvebir û serokên PKK-ê û KCK-ê yên din jî heryekî dikin piyonên dewletekê.
Ev him ne rast e û him jî neheqî ye.
Dibê kurdên li dijî PKK-ê de vji vê siyasetê berdin, îro ne toja bihevketinê, şer û pevçûnê ye. Îro toja hevkariyê ye. Çêkirina qanûna esasî ya nû nêz dibe, dibê kurd li ser hev bin û bi hev ra daxwazên miletê xwe pêşkêşî dewlet û hukûmeta AKP-ê bikin.
Bi vê siyaseta Burkay ya nuha tifaqa di nabêna BDP-ê û Hak-Parê da heye ewê jî xera bibe. Heyf e, dibê Burkay nebe sebebê vê yekê.
Hêza ku PKK-ê aniye meydanê pir mezin e, dibê kurd bi vê hêzê mafekî netewî bidest xin. Ev hêz ya me hemûyan e, heger zanibin ya Burkay û Guçlu ye jî…
Dema Kemal Burkay, Îbrahîm Guçlu ya jî yekî din dibêje ”dewleta tirk PKK ava kiriye û Abdulah Ocalan merivê dewleta kûr û Eregenekonê ye, Ergenekon naxwaze şerê çekdarî raweste” û gelek heqaret û îthamên wih û yên ji van girantir li PKK-ê, KCK-ê û Ocalan tên girtin dibêjin ev rexneye, însan fikrên xwe dibêjin, dibê meriv neqehere…
Lê gava PKK û KCK bersîvê dide van kesan, gava ew ji wan ra dibêjin, ”esas hûn ajanên dewletê ne”, ev dibe êrîşkarî û tehdît.
Muhsîn Kizalkaya bêyî ku qala gotinên Guçlu û Burkay bike, hela wan ji PKK û Ocalan ra çi gotine, tenê gotinên Karayilan rexne dike û dibêje, ji ber ku çekên Burkay tuneye loma PKK jê natirse û wî tehdîd dike…
Ev rexeneyek ne rast e, dibê meriv ji herdu aliyan ra jî bibêje, bi hawakî medenî hevûdu rexne bikin, lê hevûdu bi ajantiyê û bêşereftiyê îtham nekin.
Ma heger Guçlu û Burkay eynî tişt ji Kizilkaya ra bigotana, gelo Kizilkaya ewê çi bigota û bersîveke çawa bida wan?
PKK-ê buguman gelek şaşî kirine, li hemberî hevalên xwe û li hemberî hêzên din şîdet bikar aniye, kurdên welatparêz kuştine. Ev rast e û dibê dema ciyê wê hat meriv li ser raweste û rexne bike.
Lê platform û ciyê vê minaqeşe û giliyê vê meselê ne dewleta tirk e, ne medya tirk e. Dibê meriv viya bibîne…
Dewlet û medya tirk naxwaze kurd nêzî hev bibin, her nêzbûn û tifaqeke nabêna hêzên kurd da dewletê û medyayê nerehet dike.
Loma jî nuha weke ku ji xwe ra xezîneyek dîtibin gav û saetê Burkay li dijî PKK-ê û Ocalan didin peyivandin û bi vê riyê agirê fîtene û fêsadiyê gur dikin.
Dibê em kurdên başûr ji xwe bikin numûme, wan jî bi salan bi hev ra dijminatî kir, û bi sedan însan ji hev kuştin. Lê dawiya dawî dîtin ku ev ne tu rê ye, loma jî dev ji neyartiya hev berdan û destên xwe dan hev û li hemberî dijmin bûn yek.
Bi xêra wê tifaqê biser ketin û bûn xwedî statuyeke siyasî. Ne ew tifaq ba, ne Emerîka û ne jî cîhanê alîkariya wan dikir.
Dibê em jî wisa bikin, dawiya dijminatiyê nayê, em mecbûr in li hev bikin, wan mesleyên gelek nexweş û bi êş li dû xwe bihêlin.
Dibê Burkay, Guçlu, Kizalkaya û kesên din jî wiha bifikirin, dibê hay ji fêsadiya tirkan hebin û bi gotinên xwe tifaqa kurdan xera nekin û kêfa dijmin neynin.
Ji dêlî minaqeşekirina van meselan, dibê Burkay weke rîsipyekî kurdan, weke siyasetmedarekî xwedî tecrûbe hêzên kurd topî ser bike, daxwzên kurda yên netewî gav û saetê bîne rojevê û bi bîra hukûmetê xe.
Ne ku her mijara wî PKK be.
Baş e ji vê hukûmetê ji bo kurdan çi dixwaze, dibê di telewîzyona da wê minaqeşe bike. Mesela PKK-ê û Ocalan me fêm kir….
Di hilbijartinên par da hevkarî û tifaqa di nabêna partî û hêzên kurdan da hekûmeta AKP-ê û medya tirk pir nerehet kir.
Lê bi vegera Kemal Burkay ya Tirkiyê ra medya tirk ji bo kûrkirina fêsadiya xwe îmkan û mijareke başa bi dest xist.
Ji roja ku Burkay vegeriyaye Tirkiyê û virda ye ji du sê rojan carê ya ewê herin mîkrofonê bidin ber devê Burkay ya jî wî dawetî telewîzyonekê bikin û dû ra jî derbarê PKK-ê û Abdulah Ocalan da ji nerindî û xayinî hin pirsên prowaktîf jê bikin.
Û ew jî weke ku mecbûr be bersîva her pirsê bide, nermik nermik dest bi çîroka ”Dewletê PKK ava kir û Ocalan jî merivê dewletê ye. Ez tim viya dibêjim. Dema li Suriyê bû merivê Sûriyê bû, nuha dîsa bûye merivê dewleta kûr û Ergenekonê.”
Û nizanim çi û çi.
Yanî plaq her eynî plaq e…
Heger Burkay jîr bûya bêguman dikanîbû nehata lîstika medya xayin û qoz û îmkanên fêsadî û geleciyê neda destê wan.
Lê çi heyf ku Burkay wiha nake, ji roja pêşî da ye ketiye xafika medya tirk ya nîjadperest û neyarê miletê kurd û li gor daxwazên wan tevdigere.
Herkes dizane ku çapemenî û medya tirk li hemberî kurdan weke şûbeyek MIT-ê dixebitin, dixwazin di şerê li dijî PKK-ê da pirştgiriyê bidin dewleta xwe.
Û piştgiriya herî baş jî bi riya fêsadiya di nabêna hêzên kurdan da dibe.
Çavên xwe digerînin, li ku derê muxalif û neyarekî PKK-ê û Ocalan hebe, diherin mikrofonê didin ber dev û li ser PKK-ê û Ocalan pirsên fêsadiyê jê dikin.
Û yên me jî Xwedê heye, qet texsîr nakin, dest pê dikin û didin ser pişta PKK-ê Ocalan, gotinên nemayî ji wan ra dikin, PKK-ê dikin partiya dewleta tirk û Ocalan jî dikin merivê gelek dewletan. Birêvebir û serokên PKK-ê û KCK-ê yên din jî heryekî dikin piyonên dewletekê.
Ev him ne rast e û him jî neheqî ye.
Dibê kurdên li dijî PKK-ê de vji vê siyasetê berdin, îro ne toja bihevketinê, şer û pevçûnê ye. Îro toja hevkariyê ye. Çêkirina qanûna esasî ya nû nêz dibe, dibê kurd li ser hev bin û bi hev ra daxwazên miletê xwe pêşkêşî dewlet û hukûmeta AKP-ê bikin.
Bi vê siyaseta Burkay ya nuha tifaqa di nabêna BDP-ê û Hak-Parê da heye ewê jî xera bibe. Heyf e, dibê Burkay nebe sebebê vê yekê.
Hêza ku PKK-ê aniye meydanê pir mezin e, dibê kurd bi vê hêzê mafekî netewî bidest xin. Ev hêz ya me hemûyan e, heger zanibin ya Burkay û Guçlu ye jî…
Medya tirk weke gur ji mij û dûmanê hez dike
Gur ji min û dûmanê, medya tirk fêsadî û geleciya nabêna kurdan hez dike...
Ev demeke kêf kêfa medya tirk e, geh bi beyanên Burkay, geh bi yên Îbrahîm Guclu mêrikan kurdan baş bera hev didin.
Rojekê beyaneke Burkay, roja din beyanek Guçlu belav dikin û bi vê riyê jî dijaytiyên nabêna kurdan geş dikin.
Roja din îcar jî PKK bersîvê dide wan û bi hawî şerê nabêna kurdan geş dibe û mêrikan jî kêfa xwe diqewitînin.
Maşelah Burkay û Guçlu jî camêran qet texsîr nakin, medya neyar ji wan çi dixwaze ew jî wan daxwazên wan bi zêdayî bicî tînin.
Tu dibêjî qey mecbûr in di heqê PKK-ê û Ocalan da çi difikirin her roj di telewîzyon û rojnameyên tirkan da bibêjin.
Qet nafikirin, nabêjin yaho vana çim ne meseleyeke din, lê diherin û tên tim eynî meselê ji me dipirsin?
Û ew jî neqaratên 30 sal berê, efendim dewletê PKK ava kir û Ocalan jî merivê wan e, her dubare dikin.
Vana gotinên bêmane û ji rastiyê dûr in. Ev 30 sal in li ortê serîhildana miletekî heye. Bi dehhezaran şehîd hene. Bi hezaran însan di zindanada ne. Bi hezaran însan li serê çiya ne.
Bi milyonan însan li pişt vê tevgerê ne.
Vê tevgerê di warên siyasî, kulturî û leşkerî da bi sedan tecrûbe, îmkan û dezgehên netewî xuliqandiye...
Bi milyona jinên kurd daketine qada xebata siyasî. Vana hemû bi xwebata van însan bûne.
Lê ev nayê wê maneyê ku dibê meriv qet PKK-ê rexne neke, helbet dibê meriv bike, lê dibê ne îtham û heqaret be.
Kesên PKK-yî nîhayet hemû zarokên me ne, gelê me ye, dibê meriv weke hêz û potansiyeleke netewî li vê tevgerê binêre. Şaş û kêmasiyên wan bi dostî, bi zimanekî siyasî bibêje, rexne bike, lê neke tevgereke di bin destê dijmin da. .
Di vî warî da dibê meriv hinekî bi ûjdan û merhamet be, hinekî cidî be. Û siyasî be...
Dewleta tirk ji kurdan ra tu partiyan ava nake, ev îdîa ne rast e û beradayî ye.
Dewleta tirk ji bo ku PKK-ê ji ortê rake tu nemaye ku li hemberî cîhanê herbê îlan bike, ji bo kuştina Ocalan û serokên PKK-ê yên din heta nuha bi milyaran pere rijandiye. Rojê bi tonan bombe bi ser gerîlla û Karayilan da dibarînin.
Ji bo ku telewîzyona wan bigrin dewlet nema zixt dan ser û bertîl kirin.
Dewlet çawa PKK-ê ava dike?
Vana çawa dibin meriv dewletê?
Gotinên wiha eyb e, li hemberî van kesan jî bêûjdanî ye.
Ev 30 sal in dewleta tirk bi hemû dem û dezgehên xwe ve, bi hemû hêza xwe ya aborî, dîplomatîk û leşkerî ve dixebite ku PKK-ê biqedîne.
Û meriv rabe ji vê hêza ra bibêje vana merivên dewletê ne pir eyb e.
Dibê meriv hinekî cidî be...
Burkay û Guçlu ne bes bûn, waye Muhsîn Kizilkaya jî xwe di bere kiriye, ew jî xwe li PKK-ê û BDP-ê radikşîne.
Yek carekê be jî van rojnamevanên fêsad û provaktor naqewitîne, nabêje de biteqize, tişt nema hûnê herin werin tim dîtinên me yên li ser PKK-ê û Oclan bipirsin, herin ji xwe karekî din bikin...
Rewş xerab xuya ye, ez hêvî dikim ku herdu alî jî zêde fersendê nedin tahrîk û fêsadiyên medya tirk û gelşên heyî mezintir nekin…
Ev demeke kêf kêfa medya tirk e, geh bi beyanên Burkay, geh bi yên Îbrahîm Guclu mêrikan kurdan baş bera hev didin.
Rojekê beyaneke Burkay, roja din beyanek Guçlu belav dikin û bi vê riyê jî dijaytiyên nabêna kurdan geş dikin.
Roja din îcar jî PKK bersîvê dide wan û bi hawî şerê nabêna kurdan geş dibe û mêrikan jî kêfa xwe diqewitînin.
Maşelah Burkay û Guçlu jî camêran qet texsîr nakin, medya neyar ji wan çi dixwaze ew jî wan daxwazên wan bi zêdayî bicî tînin.
Tu dibêjî qey mecbûr in di heqê PKK-ê û Ocalan da çi difikirin her roj di telewîzyon û rojnameyên tirkan da bibêjin.
Qet nafikirin, nabêjin yaho vana çim ne meseleyeke din, lê diherin û tên tim eynî meselê ji me dipirsin?
Û ew jî neqaratên 30 sal berê, efendim dewletê PKK ava kir û Ocalan jî merivê wan e, her dubare dikin.
Vana gotinên bêmane û ji rastiyê dûr in. Ev 30 sal in li ortê serîhildana miletekî heye. Bi dehhezaran şehîd hene. Bi hezaran însan di zindanada ne. Bi hezaran însan li serê çiya ne.
Bi milyonan însan li pişt vê tevgerê ne.
Vê tevgerê di warên siyasî, kulturî û leşkerî da bi sedan tecrûbe, îmkan û dezgehên netewî xuliqandiye...
Bi milyona jinên kurd daketine qada xebata siyasî. Vana hemû bi xwebata van însan bûne.
Lê ev nayê wê maneyê ku dibê meriv qet PKK-ê rexne neke, helbet dibê meriv bike, lê dibê ne îtham û heqaret be.
Kesên PKK-yî nîhayet hemû zarokên me ne, gelê me ye, dibê meriv weke hêz û potansiyeleke netewî li vê tevgerê binêre. Şaş û kêmasiyên wan bi dostî, bi zimanekî siyasî bibêje, rexne bike, lê neke tevgereke di bin destê dijmin da. .
Di vî warî da dibê meriv hinekî bi ûjdan û merhamet be, hinekî cidî be. Û siyasî be...
Dewleta tirk ji kurdan ra tu partiyan ava nake, ev îdîa ne rast e û beradayî ye.
Dewleta tirk ji bo ku PKK-ê ji ortê rake tu nemaye ku li hemberî cîhanê herbê îlan bike, ji bo kuştina Ocalan û serokên PKK-ê yên din heta nuha bi milyaran pere rijandiye. Rojê bi tonan bombe bi ser gerîlla û Karayilan da dibarînin.
Ji bo ku telewîzyona wan bigrin dewlet nema zixt dan ser û bertîl kirin.
Dewlet çawa PKK-ê ava dike?
Vana çawa dibin meriv dewletê?
Gotinên wiha eyb e, li hemberî van kesan jî bêûjdanî ye.
Ev 30 sal in dewleta tirk bi hemû dem û dezgehên xwe ve, bi hemû hêza xwe ya aborî, dîplomatîk û leşkerî ve dixebite ku PKK-ê biqedîne.
Û meriv rabe ji vê hêza ra bibêje vana merivên dewletê ne pir eyb e.
Dibê meriv hinekî cidî be...
Burkay û Guçlu ne bes bûn, waye Muhsîn Kizilkaya jî xwe di bere kiriye, ew jî xwe li PKK-ê û BDP-ê radikşîne.
Yek carekê be jî van rojnamevanên fêsad û provaktor naqewitîne, nabêje de biteqize, tişt nema hûnê herin werin tim dîtinên me yên li ser PKK-ê û Oclan bipirsin, herin ji xwe karekî din bikin...
Rewş xerab xuya ye, ez hêvî dikim ku herdu alî jî zêde fersendê nedin tahrîk û fêsadiyên medya tirk û gelşên heyî mezintir nekin…
25 januari 2012
Zor gizêrê radike...
Mehmet Alî Birand, di nivîsa xwe ya îro da li ser axaftina Erdogan ya do ya li ser biryara Senatoya Fransa ya qebîlkirina komkujiya Ermeniyan radiweste û dibêje wî axaftina Erdogan îcar ecibandiye.
Bîrand dibêje, ev cara pêşîye ku Erdogan xwe wenda nake, xwînsar(sakin)hereket dike û nabeêje ewê lêxin, bikujin û ceza bikin…
24 januari 2012
Bulent Arinç sînyala berdewamiya terorê da
Cîgirê serokwezîr Erdogan Bulent Arınç, gotiye, ” Li Tirkiyê teror heye, rêxistina terorê heye, girêdanên wê yên dîrekt û îndîrekt hene. Emê kurdan himêz bikin û li hemberî terorê jî şer bikin”
Ev gotinên Arinç pir girîng in, ew dibêje ku ewê dev ji şer, ji terorê, ji girtin û kuştina kurdan berndin.
”Emê kurdan himêz bikin”, ne demagojiyeke nuh e, ji roja roj da ye siyasetmedarên tirk vê demagojiyê dikin.
Ev gotinên Arinç pir girîng in, ew dibêje ku ewê dev ji şer, ji terorê, ji girtin û kuştina kurdan berndin.
”Emê kurdan himêz bikin”, ne demagojiyeke nuh e, ji roja roj da ye siyasetmedarên tirk vê demagojiyê dikin.
Him kuştin him jî kitêbên wî qedexe dikin
Piştî girtin û kuştina zindiyan, nuha jî dor hat berhemên miriyan…
Belê, nuha jî kitêbên rahmetiyê Mûsa Anter ketin ber şîpa teror û qedexekirinên dozgerên rejîma AKP-ê.
Serdozgerê Stenbolê bi îddîaya ku di kitêbên Mûsa Anter da propagandeya ”rêxistina terorê” tê kirin, derbarê wan da biryara berhevkirinê da.
Weke hin kurdên ”aştîxwaz” dibêjin, bi rastî jî hukûmeta AKP-ê di warê azadiya çapemenî û demokrasiyê da gavên pir mezin û pir grîng davêje(!)
Qedexekirina kitêbên rahmetiyê Mûsa Anter îspat û delîlên van gavên rejîma AKP-ê yên gelkî grîng û demokratîk e…
XXX
Di facebookê da ez nuha rastî vê gotina xweş hatim. Gotin bi tirkî bû, min ew kir kurdî.
Merivê durû weke dezgeha bazarê ye,
yên rind datîne pêşiyê,
dawî tim xerabe ye.
XXX
Dawiya dawî rejîma AKP-ê gihîşt mirazê xwe û Roj TV da girtin.
Girtina Roj TV-ê kîn û nefreta min û bi milyona kurd li hemberî hukûmeta AKP-ê ya rasîst û neyarê miletê kurd hinekî din jî mezin û kûr kir.
Tiştê hukûmeta AKP-ê dike zulm e, rasîsm e, li dijî hemû normên însanî û demokrasiyê ye.
Ji ber ku piraniya programên Roj TV-ê bi tirkî û leqeleq bû, loma jî min zêde lê temaşe nedikir. Min tenê li xeberan temaşe dikir.
Lê li gel vê jî ev girtin, ev zulm bi min zor tê, ez ji hêrsan xwe dixwim…
Lê ew çi bikin jî ewê nikanibin vî karwanî rawestînin, ev karwan miheqeq ewê bigihîje hedefa xwe, kurd van rojên tarî ewê li pey xwe bihêlin û bigihîjin azadiya xwe…
Her kurdê bi xîret û bi ûjdan dibê tu carî vê zulma AKP-ê ji bîr neke…
XXX
Ji bo piştgiriya bi Roj TV-ê ra min nuha nameyeke bi fransî ji şîrketa Eutelsatê ra faks kir. Name ji alî Faysal Dagli ve hatiye belavkirin.
Bi dîtina min her kurd dibê wê teksta bi ransaî ji şîrketa Eutelsatê ra ya faks bike ya jî mail bişûne.
Ne şert e ku meriv PKK-yî ya jî dost û dilxwazê PKK-ê be. Heta meriv dikane li dijî PKK-ê be jî, lê belê ev yek dibê nebe sebeb ku meriv li hemberî zulma dewleta tirk li wan dike bêdeng bimîne û li zorbatiya hukûmeta AKP-ê temaşa bike.
Weke kurd dibê meriv li dijî vê zulm û neheqiya li ku kurdan dikin derkeve û protesto bike.
Sê roj berê hukûmeta AKP-ê 40-50 hezar tirk ji hemû Ewrûpayê li Parîsê, li ber Senatoyê da topkirin, ji bo ku Senato biryara qetlîama ermeniyan qebûl neke.
Ez bawer nakim ku kesên ji gelek welatên Ewrûpayê çûn wir hemû AKP-yî bûn.
Ji bo kesên çûn wir ya girîng ew bû ku dewleta wan zirarê nebîne, Senatoya Fransayê qetlîama ermeniyan qebûl neke.
Loma jî însanên ji gelek fikir û dîtinên cuda ji bo prastina welat û dewleta xwe hêza xwe kirin yek û piştgiriya dewleta xwe kirin.
Dibê kurd jî wiha bikin, kîjan gurûp û hêz dibe qet ferq nake, li hemberî êrîş û zulma dijmin dibê meriv bêdeng nemîne û alîkariya birayê xwe yê kurd bike.
Îro Roj TV-ê ye, sibe dikane telewîzyoneke kurd ya din be. Dibê meriv bi çavê bira li hemû kurdên welatparêz binêre û dema hewce be, di rojên teng da, li hemberî êrîşên neyar miheqeq alîkariya hev bike….
Belê, nuha jî kitêbên rahmetiyê Mûsa Anter ketin ber şîpa teror û qedexekirinên dozgerên rejîma AKP-ê.
Serdozgerê Stenbolê bi îddîaya ku di kitêbên Mûsa Anter da propagandeya ”rêxistina terorê” tê kirin, derbarê wan da biryara berhevkirinê da.
Weke hin kurdên ”aştîxwaz” dibêjin, bi rastî jî hukûmeta AKP-ê di warê azadiya çapemenî û demokrasiyê da gavên pir mezin û pir grîng davêje(!)
Qedexekirina kitêbên rahmetiyê Mûsa Anter îspat û delîlên van gavên rejîma AKP-ê yên gelkî grîng û demokratîk e…
XXX
Di facebookê da ez nuha rastî vê gotina xweş hatim. Gotin bi tirkî bû, min ew kir kurdî.
Merivê durû weke dezgeha bazarê ye,
yên rind datîne pêşiyê,
dawî tim xerabe ye.
XXX
Dawiya dawî rejîma AKP-ê gihîşt mirazê xwe û Roj TV da girtin.
Girtina Roj TV-ê kîn û nefreta min û bi milyona kurd li hemberî hukûmeta AKP-ê ya rasîst û neyarê miletê kurd hinekî din jî mezin û kûr kir.
Tiştê hukûmeta AKP-ê dike zulm e, rasîsm e, li dijî hemû normên însanî û demokrasiyê ye.
Ji ber ku piraniya programên Roj TV-ê bi tirkî û leqeleq bû, loma jî min zêde lê temaşe nedikir. Min tenê li xeberan temaşe dikir.
Lê li gel vê jî ev girtin, ev zulm bi min zor tê, ez ji hêrsan xwe dixwim…
Lê ew çi bikin jî ewê nikanibin vî karwanî rawestînin, ev karwan miheqeq ewê bigihîje hedefa xwe, kurd van rojên tarî ewê li pey xwe bihêlin û bigihîjin azadiya xwe…
Her kurdê bi xîret û bi ûjdan dibê tu carî vê zulma AKP-ê ji bîr neke…
XXX
Ji bo piştgiriya bi Roj TV-ê ra min nuha nameyeke bi fransî ji şîrketa Eutelsatê ra faks kir. Name ji alî Faysal Dagli ve hatiye belavkirin.
Bi dîtina min her kurd dibê wê teksta bi ransaî ji şîrketa Eutelsatê ra ya faks bike ya jî mail bişûne.
Ne şert e ku meriv PKK-yî ya jî dost û dilxwazê PKK-ê be. Heta meriv dikane li dijî PKK-ê be jî, lê belê ev yek dibê nebe sebeb ku meriv li hemberî zulma dewleta tirk li wan dike bêdeng bimîne û li zorbatiya hukûmeta AKP-ê temaşa bike.
Weke kurd dibê meriv li dijî vê zulm û neheqiya li ku kurdan dikin derkeve û protesto bike.
Sê roj berê hukûmeta AKP-ê 40-50 hezar tirk ji hemû Ewrûpayê li Parîsê, li ber Senatoyê da topkirin, ji bo ku Senato biryara qetlîama ermeniyan qebûl neke.
Ez bawer nakim ku kesên ji gelek welatên Ewrûpayê çûn wir hemû AKP-yî bûn.
Ji bo kesên çûn wir ya girîng ew bû ku dewleta wan zirarê nebîne, Senatoya Fransayê qetlîama ermeniyan qebûl neke.
Loma jî însanên ji gelek fikir û dîtinên cuda ji bo prastina welat û dewleta xwe hêza xwe kirin yek û piştgiriya dewleta xwe kirin.
Dibê kurd jî wiha bikin, kîjan gurûp û hêz dibe qet ferq nake, li hemberî êrîş û zulma dijmin dibê meriv bêdeng nemîne û alîkariya birayê xwe yê kurd bike.
Îro Roj TV-ê ye, sibe dikane telewîzyoneke kurd ya din be. Dibê meriv bi çavê bira li hemû kurdên welatparêz binêre û dema hewce be, di rojên teng da, li hemberî êrîşên neyar miheqeq alîkariya hev bike….
22 januari 2012
Komara Kurd ya Mahabadê serbilindiya miletê kurd e
Îro 66-emîn salvegera damezrandina Komara Kurdistanê ya Mehabadê ye.
66 saliya Komara Kurd ya Mahabadê li hemû kurdan pîroz be !
Komara Kurd ya Mahabadê, di 22-ê Çileyê 1946-an da li Kurdistana Îranê di bin serokatiya Qazî Mûhamed da ava bû.
Komara Mahabadê li bajarê Mahabadê li Meydana Çarçira hat îlankirin.
66 saliya Komara Kurd ya Mahabadê li hemû kurdan pîroz be !
Komara Kurd ya Mahabadê, di 22-ê Çileyê 1946-an da li Kurdistana Îranê di bin serokatiya Qazî Mûhamed da ava bû.
Komara Mahabadê li bajarê Mahabadê li Meydana Çarçira hat îlankirin.
Hukûmet naxwaze hemû cinayet eşkere bibin
Di kolanên merkeza JÎTEM-ê ya li Amedê da 4 kuloxên(qoqên, qafên) seriyê mirovan yên din jî hatin dîtin. Bi dîtina van hestiyan ra hejmara hestiyên mirovan gehişt 19-an.
Li Diyarbekrê dîtina 19 kuloxan ji deve hîn ne guh e, ji ber ku 17 hezar kurd ji alî qatilên vê dewletê ve hatine kuştin.
Li Diyarbekrê dîtina 19 kuloxan ji deve hîn ne guh e, ji ber ku 17 hezar kurd ji alî qatilên vê dewletê ve hatine kuştin.
21 januari 2012
Hevalbendiya dijmin ne tu rê ye
Cehalet, pere û berjewendiyên şexsî pişt li kurdan şikandiye, nahêle kurd yekîtiya xwe ya netewî pêk bînin û zora dijmin bibin.
Hercara ku kurd nêzî vê hedefa xwe dibin, dijmin tavilê cehaletê, pere û menfaetên şexsî dixe dewrê û yekîtiya kurdan zeîf dike, hinekan dikşîne cepheya xwe û bi wan ra êrîşê dibe ser kurdên din.
Hercara ku kurd nêzî vê hedefa xwe dibin, dijmin tavilê cehaletê, pere û menfaetên şexsî dixe dewrê û yekîtiya kurdan zeîf dike, hinekan dikşîne cepheya xwe û bi wan ra êrîşê dibe ser kurdên din.
Ax ji derdê kurdan...
Dewleta tirk bi darê zorê ketiye welatê me. Li welatê me zulmeke pir mezin li me dike.
Em kurd in lê kurdbûna me qebïl nakin, di cuzdan û pasaporta me da tirk dinivîsînin.
Navê welatê me qedexe kirine
Ala me qedexe kirine
Zimanê me qedexe kirine
Bi darê zorê zimanê xwe fêrî me dikin
Me bi zorê dibin leşkeriyê.
Nahêlin em li welatê xwe bibin xwedî medya û çapemenî.
Nahêlin em li welatê xwe bibin xwedî mekteb û zanîngeh.
Nahêlin em artêşa xwe ava bikin, bibin xwedî pûlis, cendirme û dezgehên dewletî.
Kînga dilê wan bixwaze me digrin, dixin zinadanan, îşkeneyê li me dikin û carnan jî gû bi me didin xwarin.
Û gava hinek ji me li hemberî vê zulmê radibin jî wan bi topan, bi balafiran û bi çekên kîmyayî dikujin..
Welahsil zulm û zorbatiyeke pir mezin li me dikin, nahêlin em bibin xwedî dewlet, xwedî meclîs û xwedî al, xwedî dem û dezgehên netewî.
Dema dewletek, hukûmetek, hinek, miletek hewqas zulmê û neheqiyê li meriv bike, welatê meriv ji meriv bistîne û di wealtê meriv da jî vê zulê li meriv bike, hebûna meriv qebûl neke dibê meriv jî bibe dijminê vê dewletê, bibe dijminê wan kesan, tu carî ji vê dewletê hez neke, siyasetmedar û bi birêvebirên wê ra nebe dost, nebe heval, nekeve partiyên wan, rayên xwe neda wan, bi wan ra hevkariyê neke û hwd.
Lê hin kurd hene hîn jî ne li dijî vê dewletê û birêvebirên vê dewletê ne, rayên xwe didin partî û birêvebirên vê dewletê, dikevin partiyên wan, ji partiyên wan dibin muxtar, reîs û parlamenter, bi burokrat û siyasetmedarên wê ra dibin dost, dibin heval…
Di dezgehên vê dewletê da kar dikin, bi serok û birêvebirên hukûmeta vê dewletê ra dibin dost, dibin heval û bi hev ra şêwir û mişêwiran li dar dixin.
Ez bi xwe qet fêm nakim ev kurd çima wiha dikin, çawa dikane wiha bike?
Gelo kesê sebebê vê yekê bizanibe heye?
XXX
Komisyona hukûmeta AKP-ê ya meclîsê ya herî bêselahiyet û xapandinê derbarê cînayet û ”qurbanên terorê” da li du siyasetmedar û rîsipyên kurd Kemal Burkay û Îbrahîm Guçlu guhdarî kir.
Van herdu siyasetmedarên kurd jî ji dêlî ku hesabê 4 hezar gundên hatin wêrankirin, 17 hezar kurdên wenda yanî ”cînayetên qatil ne diyar” û keleyên her roj ji hewşên artêşa tirk derdikevin ji dewletê bipirsin, giliyê Abdulah Ocalanê girtiyê dewleta tirk û PKK-ê bi komîsyonê kirin, gotan Ocala Hey kurdên bakur ne xwediyê serok û siyasetmedarên layiqî xwe û têkoşîna xwe ne, lê hema ev herdu siyasetmedar jî tunebûna ewê gelkî baştir bûya…
Bala min lêye ji beyanên Burkay ra gelkî kêfa dewletê û medya tirk hatiye, ev çend roj in wer cî didin gotinên Burkay yên derbarê Ocalan û PKK-ê da. Tam li gorî dilê wan dipeyive…
XXX
Hin kurd ji cahiliyê, ji ber nezaniya xwe bûne dost, hevkar û hevalên dijmin.
Hin kurd ji ber xizaniyê, ji bona debara xwe bikin bûne merivên dûzanê û hevkarên dijmin.
Lê hin kurd jî hene ku ne cahil in, ne nezan in, ne feqîr in û ne jî mecbûr in ku bibin dost, hevakr û havalbendên dijimin.
Tu tişt wan mecbûrî vê şêlê nake.
Bi ya we sebebê vê hevalbendiya wan çi ye?
Em kurd in lê kurdbûna me qebïl nakin, di cuzdan û pasaporta me da tirk dinivîsînin.
Navê welatê me qedexe kirine
Ala me qedexe kirine
Zimanê me qedexe kirine
Bi darê zorê zimanê xwe fêrî me dikin
Me bi zorê dibin leşkeriyê.
Nahêlin em li welatê xwe bibin xwedî medya û çapemenî.
Nahêlin em li welatê xwe bibin xwedî mekteb û zanîngeh.
Nahêlin em artêşa xwe ava bikin, bibin xwedî pûlis, cendirme û dezgehên dewletî.
Kînga dilê wan bixwaze me digrin, dixin zinadanan, îşkeneyê li me dikin û carnan jî gû bi me didin xwarin.
Û gava hinek ji me li hemberî vê zulmê radibin jî wan bi topan, bi balafiran û bi çekên kîmyayî dikujin..
Welahsil zulm û zorbatiyeke pir mezin li me dikin, nahêlin em bibin xwedî dewlet, xwedî meclîs û xwedî al, xwedî dem û dezgehên netewî.
Dema dewletek, hukûmetek, hinek, miletek hewqas zulmê û neheqiyê li meriv bike, welatê meriv ji meriv bistîne û di wealtê meriv da jî vê zulê li meriv bike, hebûna meriv qebûl neke dibê meriv jî bibe dijminê vê dewletê, bibe dijminê wan kesan, tu carî ji vê dewletê hez neke, siyasetmedar û bi birêvebirên wê ra nebe dost, nebe heval, nekeve partiyên wan, rayên xwe neda wan, bi wan ra hevkariyê neke û hwd.
Lê hin kurd hene hîn jî ne li dijî vê dewletê û birêvebirên vê dewletê ne, rayên xwe didin partî û birêvebirên vê dewletê, dikevin partiyên wan, ji partiyên wan dibin muxtar, reîs û parlamenter, bi burokrat û siyasetmedarên wê ra dibin dost, dibin heval…
Di dezgehên vê dewletê da kar dikin, bi serok û birêvebirên hukûmeta vê dewletê ra dibin dost, dibin heval û bi hev ra şêwir û mişêwiran li dar dixin.
Ez bi xwe qet fêm nakim ev kurd çima wiha dikin, çawa dikane wiha bike?
Gelo kesê sebebê vê yekê bizanibe heye?
XXX
Komisyona hukûmeta AKP-ê ya meclîsê ya herî bêselahiyet û xapandinê derbarê cînayet û ”qurbanên terorê” da li du siyasetmedar û rîsipyên kurd Kemal Burkay û Îbrahîm Guçlu guhdarî kir.
Van herdu siyasetmedarên kurd jî ji dêlî ku hesabê 4 hezar gundên hatin wêrankirin, 17 hezar kurdên wenda yanî ”cînayetên qatil ne diyar” û keleyên her roj ji hewşên artêşa tirk derdikevin ji dewletê bipirsin, giliyê Abdulah Ocalanê girtiyê dewleta tirk û PKK-ê bi komîsyonê kirin, gotan Ocala
Bala min lêye ji beyanên Burkay ra gelkî kêfa dewletê û medya tirk hatiye, ev çend roj in wer cî didin gotinên Burkay yên derbarê Ocalan û PKK-ê da. Tam li gorî dilê wan dipeyive…
XXX
Hin kurd ji cahiliyê, ji ber nezaniya xwe bûne dost, hevkar û hevalên dijmin.
Hin kurd ji ber xizaniyê, ji bona debara xwe bikin bûne merivên dûzanê û hevkarên dijmin.
Lê hin kurd jî hene ku ne cahil in, ne nezan in, ne feqîr in û ne jî mecbûr in ku bibin dost, hevakr û havalbendên dijimin.
Tu tişt wan mecbûrî vê şêlê nake.
Bi ya we sebebê vê hevalbendiya wan çi ye?
19 januari 2012
Lê dîsa jî hûnê têkbiçin...
Şîrketa Eutelsatê îro ji nişkave weşana Roj TV-ê rawestand û xwest ku şîrketên din jî eynî biryarê bigrin û weşana Roj TV-ê rawestînin.
Piştî vê biryara Eutelsatê li hemû bajarên Kurdistanê weşana Roj TV qut bû.
Roj TV-ê derbarê weşana xwe da beyanek belav kir. Di beyanê da tê gotin, weşana wan li ser Eurobirdê berdewam e, temaşevan dikanin him di ser Eurobîrdê ra û him jî di înternetê da weke hertim li Roj TV-ê temaş bikin.
Piştî vê biryara Eutelsatê li hemû bajarên Kurdistanê weşana Roj TV qut bû.
Roj TV-ê derbarê weşana xwe da beyanek belav kir. Di beyanê da tê gotin, weşana wan li ser Eurobirdê berdewam e, temaşevan dikanin him di ser Eurobîrdê ra û him jî di înternetê da weke hertim li Roj TV-ê temaş bikin.
18 januari 2012
Faransa jî zû teslîmî Tirkiyê bû
Fransayê jî di biryara qetlîama ermeniyan da zêde li ber xwe neda û zû teslîmî tirkan bû.
Pêşnûmeya ku înkara qirkirina ermeniyan weke suc dihesibîne çendakî berê di parlementoya Fransayê da bi piraniya dengan hatibû qebûlkirin. Ev pêşnûme îro ji aliyê Komîsyona Zagonê ya Senatoyê ve hate redkirin.
Pêşnûmeya ku înkara qirkirina ermeniyan weke suc dihesibîne çendakî berê di parlementoya Fransayê da bi piraniya dengan hatibû qebûlkirin. Ev pêşnûme îro ji aliyê Komîsyona Zagonê ya Senatoyê ve hate redkirin.
17 januari 2012
Li hemberî zulmê çare liberxwedan e
Îro li gelek bajaran dîsa girtine ser gelek mal, komel, karxane û dezgehên kurdan. Dîsa bi sedan kurd terorîze kirine û girtine bin çavan.
Weke kurd meriv li hemberî vê zulmê û vê çavsoriya Erdogan û AKP-ê diteqe, îsyan dike...
Ji bo ku bizanibim hela ka kîjan malpera kurdî qala van operasyon û girtinan kiriye min bala xwe da malpera Rizgarîyê, Avestakurdê, Nefelê, Netkurdê, AKNewsê, Dengê Kurdistanê, Kurdînfo û PÛKmediayê.
Weke kurd meriv li hemberî vê zulmê û vê çavsoriya Erdogan û AKP-ê diteqe, îsyan dike...
Ji bo ku bizanibim hela ka kîjan malpera kurdî qala van operasyon û girtinan kiriye min bala xwe da malpera Rizgarîyê, Avestakurdê, Nefelê, Netkurdê, AKNewsê, Dengê Kurdistanê, Kurdînfo û PÛKmediayê.
16 januari 2012
Kesên ji qetlîamê sax filitîn jî rehet nahêlin !
Dawut, Servet û Hacî Encu ji qetlîama gundê Roboskê xelas bûn, lê ji taqîbata dewletê hîn xelas nebûne.
Qumandarê Alaya gundê Bujûhê(Gulyaziyê) bi telefonê ban Dawut, Servet û Hacî Encu kiriye, gotiye werin emê îfadeyên we bigrin.
Qumandar di telefonê da ji wan ra gotiye, dibê di nava rojekê da hûn hersê werin alayê û îfadeyê bidin.
Qumandarê Alaya gundê Bujûhê(Gulyaziyê) bi telefonê ban Dawut, Servet û Hacî Encu kiriye, gotiye werin emê îfadeyên we bigrin.
Qumandar di telefonê da ji wan ra gotiye, dibê di nava rojekê da hûn hersê werin alayê û îfadeyê bidin.
Prenumerera på:
Inlägg (Atom)