Nav nasnameya herî girîng e

Ez bîstek berê ji civîna Weqfa Îsmaîl Beşîkçî hatim. Îbrahîm Gurbuz û Rûşen Aslan ji Tirkiyê hatibûn, derbarê Weqfê Beşîkçî da agahdarî dan me û ji kurdên Swêd alîkariyên madî û manewî xwestin.

Hemû beşdarên civînê bi avakirina weqfê gelkî kêfxweş bûn û soza alîkariya di her warî da dan.
Beşîkçî, alimekî ku jiyana xwe weqfî miletê kurd û azadiya kurdan kiriye, lazime em kurd jî bêwefayiyê nekin û di her warî da piştgiriyê bidin weqfa vî xweşmêrê hêja.

Ez binêrim, heger ji dest min bê ezê kitêbeke wî wergerînim kurdî û diyarî weqfê bikim. Min di civînê da ev nêta xwe negot, lê ez difikirim û gelkî jî dixwazim bikim, lê wexta min tuneye.
Ez rojê 8 saetan ji swêdiyan ra kar dikim...
Çavê tunebûnê û yê dewlemendên kurdan kor be...


XXX
Li gorî malpera Netkurdê dinivîse, li bajarê Silêmaniyê mehê li dora 80 kesî navên xwe diguherin, ji erebî dikin kurdî.

Di sala 2011-a da 863 kesan navên xwe yên erebî guherandina û navên kurdî li xwe kirne.

Ji van 863 kesan 489 kesên wan mêr û 374 kes jî jin in.
...
Bi dîtina min tiştekî pir baş û rast dikin. Navê kurdan dibê bi kurdî be.
Dibê ev pêşketin esas li Kurdistana bakur yanî di nava kurdên Tirkiyê da dest pê bike.

Nav, nasnameyeke kurdbûnê ye, ev nasname me ji tirkan û ji miletên din digerîne, cihê dike.

Bi taybetî jî li Tirkiyê gelkî girîng e ku navê kurdan bi kurdî be, bi navê kurdî meriv xwe ji tirkan cihê dike û dibêje ez ne tirk im, ez kurd im.

Dibê hin kes, hin hêz li Tirkiyê dest bi kampaniyeke guherandina navan bike. Li hemberî dewleta tirk û hukûmeta AKP-ê ev jî serhildanekee girîng e.
Û li alî din ji xwe ya rast jî ev e, navê kurdan dibê bi kurdî be…



XXX
Piştî ku AKP hat ser hukum demekê nabêna xwe û welatên cîran baş kir, li hemberî cîranên xwe siyaseteke nerm meşand.

Lê ji ber ku birêvebirên tirk bi kultura fêsadiyê û xerabiya mezin bûne, loma jî vê siyaseta wan ya ”dostane” zêde dom nekir, li hemberî wealtên cîran dîsa dest bi fêsadiyê, tevliheviyê û midaxeleya nava karûbarên xelkê kirin.

Nuha weke berê dîsa bi Yûnanîstanê, Bûlxarîstanê, Sûriyê..., Îranê , Rûsyayê, Ermenîstanê û herî dawî jî bi hukûmeta merkezî ya Îraqê ra têkiliya wan pir xerab e...

Serokwezîrê Îraqê Malikî, bi van fêsadiyên tirkan hesiyaye û loma jî rexneyên pir tûj li Tirkiyê girtiye. Malikî gotiye:

”Tirkiyê dixwaze li herêmê rewşweke aloz peyda bike. Beyanên dawî yên tirkan midaxeleya karûbarên hundur yên Îraqê ye. Em ebeden destûrê nadin vê yekê. Di van demên dawî da beyanên wiha didin fena ku Îraq ji alî wan ve tê îdarekirin.”

Tirk wiha ne, tu carî nikanin bêfêsadî, bêgelacî û tevlihevî bijîn, xerabî fêsadî kultura wan ya netwî ye, nekin rehet nakin.

Loma jî siyaseta wan ya dostane ya bi welatên cîranên xwe ra zêde dom nekir, nuha hertişt dîsa hatiye ser qeysa xwe ya berê, weke berê dîsa nabêna wan bi hemû cîranên wan ra pir xerab e.


XXX
Parlamentera BDP-ê ya Diyarbekirê Gulten Kişanakê ,derbarê pêla terora AKP-ê ya do da ji Erdogan şibandiye Evren û jê ra gotiye.

 ”Tu pir hewesdarê Evren î, belkî rutbeyên wî werin jêkirin û wan bi tevekin. Lê tu yê teslîmiyet û têkçûna wî jî dewir bigrî. Dawiya hewqas zulm bêyî têkçûna li hemberî îradeya gel tu riyeke wê ya din tuneye."

Rast gotiye, ewê wiha jî bibe.
Hukûmeta AKP-ê bi vê terora li hemberî kurdan gelek kurdên di xew da û "bêalî" jî şiyar dike û dike kurd.

Ji ber ku hukûmeta AKP-ê êdî jiyan ne li fikrekê, li hêz û partiyekê tenê, li hemû kurdan kiriye zindan, êdî kurdbûn bi xwe tehlûke û sûcekî mezin e.


XXX
‎34 kurd kuştin ne bes e, ji eynî gundî li 70 kesên din jî digerin. Ji salên 1950-î û virda ye ev cara pêşîye ku hukûmetek bi vê derecê zulmê li kurdan dike. Terora Erdogan ya li hemberî kurdan dide meşandin ji ya naziyên alman jî derbas kir. Êdî li Tirkiyê kurdbûn bûye tahlûkeya herî mezin...


XXX
Piştî fernana Erdogan li Tirkiyê û li Kurdistanê nêçîra kurdên welatparêz berdewam e.
Îro dîsa pûlis û tîmên dïktatoriya AKP-ê li gelek bajaran girtin ser gelek mal û dezgeh û rêxistinên kurdan û parlementera BDP-ê ya Wanê ya berê Fatma Kûrtûlan jî di nav da zêdeyî 100 kesï girtin bin çavan. Pûlisên rejîma dîktator ya faşîst li Anqerê girtin ser mala parlamentera BDP-ê ya Diyarbekirê Leyla Zanayê jî, deriyê wê şikandin û mala wê jî saxî kirin.
Yanî di rejîma Erdogan da êdî ewlekariya parlamenteran jî tuneye, pûlis deriyên wan jî dişkînin û bi darê zorê dikevin malên wan jî.

Tiştê dïktatoriya Erdogan li hemberî kurdan dike zulm e, zorbatî û teroreke faşîstî ye. Li hember miletekî meşandina teroreke bi vî rengî bêyî faşîzmê ne tiştekï din e.

Û ya herî zêde meriv diêşîne bêdengiya ronakbîr û civata tirk e, bêyî çend nivîskaran civata tirk li vê zulma li kurdan dibe temaşe dike...



XXX
Li hemberî vê çavsorî, zulm û van girtinên kêfî yên hukûmeta AKP-ê ji vê sibehê da ye ez ji qehran dikim biteqim, weke dînan li ser serê xwe digerim, xwarin bi gewriya min da naçe xwar.

Gava yek hewqas neheqî û zulmê li miletê meriv bike û mriv nikanibe tiştekî pê bike bi min pir û pir zor tê...

Ez nuha xwe weke boksorekî di rîngê da destgirêdayî his dikim, Erdogan bi pûlis û leşkerên xwe li gelê min zulmê dike, deriyê mebûsên kurdan dişkîne, rojê bi sedan siyasetmedarên kurd digre davêje zindanan, lê ez nikanim tiştekî pê bikim.
Ev yek min diheline, min merezarî dike…

Hemû hukûnetên tirk zulm li kurdan kirine, lê tu hukûmetê bi qasî hukûmeta AKPê zulm û neheqî li kurdan nekir.

Tiştê Erdogan dike ji zulmê jî mezintir e, êdî faşîzim e.
Kesên ku xwe însan, kurd û welatparêz dibînin dibê êdî piştgiriyê nedin hukûmeta AKP-ê, dibê êdî bi vê hukûmta faşîst ra hevkariyê nekin, nebin aletê siyaseta Erdogan ya qirkirina kurdan.

Her kurdê welatparêz dibê li dijî vê terora AKP-ê derkeve, bêdengî hevalbendiya terora Erdogan ya li hemberî kurda ye.


XXX
Her kurdê ku dev ji heysiyet û kurdayetiya xwe bernedaye, her kurdê ku hîn nebûye hevkar û parsekê ber deriyê hukûmeta AKP-ê hedef û neyarê hukûmetê ye û loma jî dewlet êrîşî dibe ser wan.
Xelasiya kurdan girêdayî xistina vê hukûmet û rejîma faşîst e.
Bulent Arinc gotibû ewê hemû mafên kurdan bidin, wisa xuyaye ku bi van girtinan baş hemû mafên kurdan didin...