Serokê CHP-ê Kemal Kiliçdarogluyê dêrsimî ku di minaqeşeyên duzimaniyê da heta nuha bêdeng mabû, camêr do bêdengiya xwe xera kir û wek nêjadperestekî tirk yê har got, ev çi şax e, ev çi derax e, zimanê me yê resmî tirkî ye, ne rast ku meriv zimanekî din jî bike şirîkê vî zimanî.
Li gor Kiliçdarogluyê dêrsimî, resmîbûna zimanê kurdî ewê ”welêtê wî” perçe bike, ji hev biqetîne û tiştekî wiha jî şaş e.
Kiliçdaroglu derbarê daxwazên kurdan ya perwerdeya bi zimanê kurdî û ala kurdî da xwe wek tirkekî nîjadperest pir qeherandiye û gotiye:
“Aleke me heye, bi xwîna şehîdên me hatiye avdan. Dema tê hildan em hemû bi giramî radiwestin(..)Minaqeşeya derbarê aleke cihê da hûn rastiyê dixwazin heysiyeta/şerefa me dişkîne, fikirandina tiştekî wiha ne mimkûn e. Ne rast e.
Qnûna esasî û yasayên me zimanê tirkî wek zimanê resmî qebûl dike.
"Zimanê me yê resmî tirkî ye. Ne rast e ku meriv zimanekî din deyne pêş ya jî ba zimanê resmî, ev yek şaş e, ewê welêt perçe bike, ji hev biqetîne.
Ev yek li dijî qanûnana esasî û yasayan e. Her partî jî dibê wiha li vê meselê binêre. Hemû partiyên me ji gotin û kirina tiştên ku cihêtiyê çê dikin, tiştên ku viya tahrîk dikin dibê xwe biparêzin Cihêtî, îmtîyaz dibin tahlûke. Binêrin Belçîka li ber çavan e. Gotin bira li welêt du ziman hebe. Perçe dibe.
Piştî ku ev numûne li ber me ye ne rast e ku em zimanekî din bikin alternatîfê tirkî. Ev ne rast e.
Di vî warî da bêdengmana serokwezîr jî em qet fêm nakin.
Em nizanin çi dibe, çi diqewime. Em dibihîzin ku hin hevdîtin dibin. Li pişt deriyên girtî çi tê peyivandin em nizanin.
Hukûmetê qala ”vebûnê” kir. Em nizanin ev di ku dera ”vebûnê” da ye. Tam tabloyeke reş heye. Agahiyê nade me.
Esas wî berê jî gotibû ku ew bi perçebûna welêt ve mijûl e. Serokwezîrekî ku bi perçebûna welêt ve wezîfedar be li hember van bûyeran bêdengmana wî gelo netîceya bazareke piştperdê ye? Şikeke me ya wisa jî heye."Hinek kurdên me yên saf, hêvî dikirin ku Kemal Kiliçdarogluyê kemalîst û ji nîjadperestekî tirk bêtir panturkîst ewê di mesela kurd da hin gavên ji AKP-ê pêşdatir bavêje.
Yanî hêviya wan ew e ku qantir ewê bizê…
Lê ne wisa ye, hêviyên şaş meriv perîşan dike..
Esas Kiliçdaroglu tu carî ne qutiyeke devgirtî bû, ne merivekî nenas bû ku meriv nizanîbûya çi ye û çi nîne.
Roja ku wî di meclîsê da ji parastina qatilîama bav û kalên xwe ra li çepikan xist û dû ra jî li ser vê meselê wek kewên teqlebaz gelek teqle da xwe, meriv fêm dikir ku ne tu meriv e.
Lê gava meriv nexwaze bibîne meriv ji koran jî kortir e.
Carê însanê ku kurd be û di seranserê jiyana xwe da carê jî negotibe ez kurd im, ma êdî hewceye ku meriv hêviyekê jê bike?
Lê mixabin hin kurdên me hene heta ku gur qîlên xwe di rahnên wan da çik nekin, naxwazin ji guran ra bibêjin gur.
Piştî demeke bêdengî, Kiliçdaroglu ji bo ku xwe têxe çavên xwediyên xwe û xwediyên wî bibînin ku wî xwe ji kurdayetiyê baş şuştiye û ji xwediyên xwe ”eferimekê” bigre, rebeno xwe tam pîs kiriye; ji hewla ruhê xwe zimanekî pir nîjadperset bikar aniye, gotiye, ew ala kurdî qebûl nake, ji bal kurdan ve daxwazeke wiha heysiyeta wî rencîde dike, ”aleke wan heye” û wan ew ”al bi xwîna şehîdên wan hatiye avdan.”
Weleh tu al bi ”xwînê” nayê ”avdan”, ev ulûba kesên nîjadperest e. Lê heger em wê wisa qebûl bikin jî, her kes dizane ku ew xwîna di ”Ala Tirk” geriyaye ya bav û kalên Kiliçdaroglu, ya malbata wî ye.
Çimkî Kiliçdaroglu bixwe dibêje ku ji wezîrê kevin yê Karê Derve Îhsan Sabrî Çaglayangîl jê re gotîye, di qetlîama Dêrsimê da dewletê, zarok û jinên ku xwe di şikeftan da veşartibûn çawa weke mişkan jahrdadayî kirin.
Dema însan însan be, li hember qatlîameke wiha hov ku li hember bav û kalên meriv, li hember malbata meriv hatibe kirin, dibê meriv nikanibe bêdeng bimîne û bi parêzvanên vê qetlîamê ra bibe heval.
Lê ji bo Kiliçdaroglu ne xem e, wî carê xwe pês kiriye, loma jî bûye zilamê celadên pêşiyên xwe.
Di mesela ”alê” da merik xwe hewqasî aciz dike ku, dibêje qalkirina ala kurd ”heysiyeta wî rencîde dike.”
Hevaltiya bi celadên bav û kalên wî ra ”heysiyeta wî rencîde” nake, lê daxwaza gelê wî ya alekê wî rencîde dike.
Ev jî tajediyeke miletê kurd e…
Li gor Kiliçdaroglu, perwerdeya bi zimanê kurdî yanî ya zimanê wî, ya zimanê bav û kalên wî ewê Tirkiyê perçe bike.
Merivekî hewqasî kezebreş e, wek kewê neyarê qewmê xwe ye, naxwaze gelê wî bibe xwediyê tu tiştî.
Ji ber ku sîstema perwerdeya tirkî hemû hestên wî yên kurdayetî û însaniyetê ji bin da kor kiriye, loma jî rebeno ji koletiyê, ji zilamtiya ji xelkê ra pir hez dike, naxwaze bibe mîrê welatê xwe, dixwaze tim wek tajiyê tirkan bimîne, loma jî li dijî ala kurdî ye, li dijî zimanê kurdî ye, li dijî azadî û serbestbûna kurda ye…
De îcar wek mirovekî demokrat, wek kurdekî welatperwer meriv çawa dikane bibe hevalê însanên wiha û li axaftinên wan guhdarî bike ez bi xwe qet fêm nakim…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar