Li kurdan dîsa ferman e...

Bîstek berê ez bi kokima dayika xwe ra peyivîm.
Piştî ku me bîstekê li hal û demê hev pirsî, qala hin tiştên virda û wêde kir û wê jî hemû duayên xwe yên ji bo min û zarokan temam kir, min mesele dagerand ser siyasetê û jê pirsa ”li Diyarbekrê çi heye, çi tuneye, halê milet çiye?” kir.
Dayika min ya jîr û siyasetmedara gelêrî mihyayî mesele zêde dirêj nekir, got:
-Lawê min, weleh li kurdan ferman e, ne şev heye ne roj heye, kurdên feqîr li nava bajêr û li parkan belav bûne û qîrîn û hawara wan e, feqîran aşîtiyê dixwazin.
Ahmet Turk hatiye, li her derê civîn e û meş e, feqîro virda û wêda bazdide û dibê em ”barişi/aşîtiyê” dixwazin, dibêje şer rawestînin, girtiyên me berdin û avekê liv î agirî kin.
Diyarbekr rabûye ser piya, xew nakeve çavê kesî. Do heta donzdê şevê milet li nava bajêr û li parkan belav bûbû û dikirin gazî û hawar…
Lawo weleh heta tu bixwazî zulm pir e, neheqî pir e, lê tişt ji destê me nayê.Piştî ku min li diya xwe guhdarî kir, min baş fêm kir ku dewlet li Diyarbekrê teroreke pir mezin dimeşîne, zulmeke bêhudûd li milet dike.
Û ev terora dewletê hewqasî berfireh e ku êdî pîreke weke diya min jî vê zulmê his dike û ew jî weke pêşiyên kurdan, weke Şivan Perwer dibêje, li kurdan ferman e, dîsa fermanan me kurdan e…Weke diya min jî got, bi rastî jî ev demeke li me kurdan ferman e, dewlet bi hemû hêza xwe dajo ser PKK-ê û DDTP-ê, li hember endam û dilsozên wan teroreke nedîtî dimeşîne.
Pûlis davêjin ser bînayên sendîkeyan, ser malên xelkê û li gor kêfa dilê xwe însan digrin, davêjin hefsê û terorîze dikin.
Bêyî DTP-ê kes nabêje çima hûn vê zulmê û vê çavsoriyê li milet dikin?
Dewletê ji xwe ra bahaneyek dîtiye, dibêjin efendim ew li dijî kadirên PKK-ê yên di nava rêxistinên sivîl da vê operasyonê dikin.
Ma ji dewletê ra bahane tuneye, hema dikane herin bi gewriya diya min jî bigrin û bibêjin tu propagandeya PKK-ê dikî.
Dema hêzên ewlekariyê wiha bikin ma kî dikane bi destê wan bigre, kî dikane wan bide rawestandin?
Bêguman kes nikane.
Heta bêsûciya diya min were fêmkirin hasilê here mûsil û ewê çend rojan ya jî çend hefteyan di girtîgehê da bimîne.
Û belkî jî dûra bitirse û carake din newêribe li hember zulma dewletê vekirî bipeyive.
Bi vê terorê hesabê dewletê ev e, milet çavtirsiyayî bike.
Lê heger rêberên kurd jîr û zane bin û dev ji daxwazên xwe yên netewî bernedin, bi devê berdevkê dewletê nepeyivin gel guh nade van êrîşan û dev ji têkoşîna xwe bernade, li hember zulmê serê xwe natewîne.
Belê, bi rastî jî dîsa li me ferman e, fermana me kurdan e...