Ez û xanim nuha rêwî ne, em diçin dawata hevalekî lawikê me Rojan. Hevalê wî yekî endonezyayî ye. Ji zaroktî da herdu pir samîmî ne, wek du bira ne. Lawik ji me ra jî pir baş e. Gava hewce be wek ewladekî me tê alîkariya me.
Dawet li qesreke dûr e, îro em nikanin vegerin mal. Emê îşev li otêlê bimînin; emê sibe vegerin.
De heta sibe bi xatirê we. Bi xêr sibe çaxa em gihîştin mal, ezê bi kinî qala dawetê bikim û rêwîtiya me bikim.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar