Min û xanimê xurîniya xwe kir û wek hertim ez dîsa hat li ber kompîrora xwe rûniştim. Piştî ku min bala xwe da fecaxwe, ez derbasî saxîkirina hin telewîzyonan bûm. Min riya xwe bi TRTkurdî jî xist. Min dît ku wa ye Orhan Mîroglu programeke bi navê Banga Bêdeng pêşkêş dike. Ev carapêşî ye ez rastî programê têm. Jixwe wexta min ya temaşekinirinê jî tuneye.
Tiştê min ji pêşkêşkirina Mîroglu fêm kir, program li ser Komkujiya Helepçeyê bû.
Mîroglu du mîvanên xwe dan nasîn. Xanima bi Mîroglu ra program pêşkêş dikir jî got ji Helepçe ewê malbatek din bihata lê problemek çêbû nikanîbû werin.
Mîroglu di vir da gotina xanima hevala xwe birî û bi şalûzî got, ”weleh dibê em rastiyê bibêjin, problem ji NASNAMEYê derket, loma jî nikanîbû werin, ev jî rastiya me ye.”
Lê navên bûne problem, navên ku nikanin li balafrên tirk siwar bin negotin. Bi îhtîmaleke mezin ”Kurd û Kurdistan” e.
Û dû ra jî numûneyeke din da, got ”careke din jî keçeka ji Swêd ji ber ku navê wê ROZA KURD E bû promlem, nikanîbû bilêtê bikire. Li Diyarbekrê me ew bi zor, bê bilêt û bê cî li balafirê siwar kir. Mixabin ev jî rastiyeke me ye…”
Yanî ev hukûmet hîn tehamulî navên Kurd û Kurdistanê nake, hîn nahêle kesên bi pasa Kurd û Kurdistan li balafirên wan siwar bin û ji sînorên wan derbas bibin.
Yanî yasax û ambargoya tirkan ya li ser navên ”Kurd û Kurdistanê” hîn jî berdewam e.
Lê li gel vê jî kesên ji xwe ra dibêjin em kurd in, kesên xwedî îdîa ne û doza kurd û Kurdistanê dikin di vê dezgehê da(TRTKurdî) dixebitin û ji vê rejîm û hukûmeta nîjadperest ra xizmetê dikin.
Bi dîtina min dewleta ROZA KURD li balafira xwe neke, sînorên xwe li nav û pasên ”Kurd û Kurdistanê” yasax bike, dibê meriv hustuyê xwe li hemberî vê teror û zulmê xwar neke, dibê meriv protesto bike.
Dibê meriv beşdarî programeke ku hin kurd ji ber navên xwe nikanin beşdar bibin nebe, gava ev irkçîtî û îcrîata faşîzan bihîst programê terk bike.
Bê protesto, bê reaksiyon guhdarîkirina li vê irkçîtiya dewleta tirk û hukûmeta AKPê şaşîtiyeke mezin e, xweşdîtina vê siyasetê ye…
Tiştê min ji pêşkêşkirina Mîroglu fêm kir, program li ser Komkujiya Helepçeyê bû.
Mîroglu du mîvanên xwe dan nasîn. Xanima bi Mîroglu ra program pêşkêş dikir jî got ji Helepçe ewê malbatek din bihata lê problemek çêbû nikanîbû werin.
Mîroglu di vir da gotina xanima hevala xwe birî û bi şalûzî got, ”weleh dibê em rastiyê bibêjin, problem ji NASNAMEYê derket, loma jî nikanîbû werin, ev jî rastiya me ye.”
Lê navên bûne problem, navên ku nikanin li balafrên tirk siwar bin negotin. Bi îhtîmaleke mezin ”Kurd û Kurdistan” e.
Û dû ra jî numûneyeke din da, got ”careke din jî keçeka ji Swêd ji ber ku navê wê ROZA KURD E bû promlem, nikanîbû bilêtê bikire. Li Diyarbekrê me ew bi zor, bê bilêt û bê cî li balafirê siwar kir. Mixabin ev jî rastiyeke me ye…”
Yanî ev hukûmet hîn tehamulî navên Kurd û Kurdistanê nake, hîn nahêle kesên bi pasa Kurd û Kurdistan li balafirên wan siwar bin û ji sînorên wan derbas bibin.
Yanî yasax û ambargoya tirkan ya li ser navên ”Kurd û Kurdistanê” hîn jî berdewam e.
Lê li gel vê jî kesên ji xwe ra dibêjin em kurd in, kesên xwedî îdîa ne û doza kurd û Kurdistanê dikin di vê dezgehê da(TRTKurdî) dixebitin û ji vê rejîm û hukûmeta nîjadperest ra xizmetê dikin.
Bi dîtina min dewleta ROZA KURD li balafira xwe neke, sînorên xwe li nav û pasên ”Kurd û Kurdistanê” yasax bike, dibê meriv hustuyê xwe li hemberî vê teror û zulmê xwar neke, dibê meriv protesto bike.
Dibê meriv beşdarî programeke ku hin kurd ji ber navên xwe nikanin beşdar bibin nebe, gava ev irkçîtî û îcrîata faşîzan bihîst programê terk bike.
Bê protesto, bê reaksiyon guhdarîkirina li vê irkçîtiya dewleta tirk û hukûmeta AKPê şaşîtiyeke mezin e, xweşdîtina vê siyasetê ye…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar