Siyasetê civata kurd bi hev xist

Siyaset bi gelemperî karekî zor û zahmet e, carnan bêmerhemet, bêwefa û qedirnenas e. Xebateke bi êş û cefa ye.
Lê bi taybetî jî li welatên paşdamayî yên wek Kurdistana bakur û Tirkiyê karekî pir zor û tahrîpkar e, meriv gelkî diwestîne û hewqasî jî diêşîne. Siyasetmedarên kurd dibê pir bînfireh û xwediyê psîkolojiyeke saxlem in. Ya na ji derdê xelkê meriv merezarî û kezebreşî dibe.
Belê, siyaset sinetekî zor e.
Tu kîjan siyasetê, kîjan fikrê hilbijêrî zêde ferq nake, hinekên tim ji te ne razî bin, hinekên tim kevir û kuçikan bi ser te da bibarînin.
Lê helebt civat bê siyaset jî nabe, dibê hinek vî karî, vê xizmeta civakî bikin. Lê di civata me da bedela siyasetê bi rastî jî pir giran e.
Di van 35 salên dawî da siyasetê li gel hin tişt û berhemên baş, gelek xerabî gîhand civata kurd, civat bi hev xist, kir du kampên hemberî hev. Heta meriv dikane bibêje du kampên neyarên.
Ji ber îdeolojî û fikrên cihê malbat bi hev ketin; bav û law, xweh û bira û bira û bira, ap û birazê, xal û xwarzê, jin û mêr, dost û heval hatin hemberî hev, heta bûn neyarên hev.
Tu çi bibêjî, çi binivîsînî hinekê êrîşê te bikin, te têxin binê erdê û hinekê jî ji te ra li çepikan xin, bibêjin herbijî!
Tu fikrek, tu pêşniyarek, tu helbestek, tu romanek, tu çîrokek, tu nivîsek ji vê xezebê, ji vê mîtroya ”dost û dijiminatiyê” xelas nabe.
Bi yek gotinekê tu him dibî kurd û ronakbîrekî herî baş û him jî dibî merivekî herî bênamûs û bêşeref, tu dibî hevalbendê dewleta tirk. Tu çi bikî li gorî hinekan baş e û li gorî hinekan jî xerab e. Orte tuneye, rengên din tuneye. Her tişt ya raş e ya jî spî ye.
Te hezar tiştên pir baş, tiştên li gorî dilê vî alî ya jî wî alî kiribe jî zêde qîmeta xwe tuneye, bi yek gotina xwe, bi yek nivîseke xwe li ba aliyekî tu dibî rezîl û alçaxê herî mezin.
Siyset bi gelemperî karekî zor û bi meşqet e, lê di civata me ya îro da zortir bûye, pîs û qirêt bûye. Bêwefa û bêujdan bûye. Bûye dîn, bûye terîqet, yê ne ji me be kafir e, xayin e.
Zarokên sikakan, sûtal û cahilên xwenezan bûne xwedî gotin û kar û xebata te ya salan, cefa te kişandiye dike binê nigê xwe û bi serda dimîze…
Siyaset kurd bûye karekî xerabkir, bi eêş û jan, hevalan, dostan, malabtan berra hev dide; dostanî û hevaltiyên salan yên wek bedena Amedê saxlem, hurmet û evînên gelkî kûr di saniyekê da dihedimîne, hûrhûrî dike. Her dil, her psîkolojî vê tahrîbatê ranake.
Camêrekî ji siyasetê baş fêm kiriye gotiye: ”Di siyasetê da min dilê xwe wenda kir. Ji vê ez gazinan nakim; dilê min rê li ber serê min digirt. Ji nuha û pêda serê min, bêyî ku ez têkevim dudiliyê ewê biryarê bide. Mixabin…”
Yê min bi xwe dilê min û ûjdanê bi piranî zora serê min dibin, ez jî ji vê yekê ne bi gazin im…