"Em doza xwîna xwe, doza welatê xwe dikin!"

A nuha di Roj TV-ê da çend deqîqeyan min li xeberên li ser gera Erdogan temaşe kir. Xeberên saet dehûnîvê şevê(22:30) bû. Di ekranê da jineke navsale ya bi kitan dipeyivî. Ez bawer dikim herêma Mêrdînê bû.
Li ser çûna Erdogan ya Mêrdînê fikrê milet dipirsîn.
Diya kurd bi hêrs got:
"Bira neyê welatê me. Em naxwazin were."
"Tê çi?"
"Em naxwazin."
"Ma ew dihêlin em herin welatê wan?"
"Na, em jî naxwazin. Bira neyê."
Dûra jî got:
"Erdogan çi ji me dixwaze, dawa çi li me dike?
"Em dawa(doza)xwîna xwe dikin, em dawa welatê xwe dikin."
"Le ew dawa çi li me dikin?"Belê jineke kurd ya nexwenda, bi uslûbekke jixwebawer, di ekrana telewîzyonê da ji serokwezîrê dewleta tirk ra digot:
"Em doza xwîna xwe dikin, em doza welatê xwe dikin!"
"Le ew(yanî Erdogan, yanî tirk) doza çi li me dikin?"
"Bira neyê welatê me! Em naxwazin!"Van gotinên dayika kurd ya porsipî di mejiyê min da weke birûskekê olan da, ji kêfa gurrûzîyê girt bedena min, ez pê hesiyam ku min destê xwe yê rastê weke hurmizk jidandiye û bedena min tengijiye, bûye tîr.
Ji kêfan ez vegeriyam ser xanimê û min jê ra got:
Kîjan serokê kurd dikane wiha bibêje?
Piştî ku jineke kurd ya nexwende, porsipî bikanibe meseleyê wiha deyne, şerê me û tirkan wiha fêm bike êdî xelasiya Kurdistanê nêzîk e.dikin.
Îşev mîvanên me hebûn. Me li kanala TRT6-ê da li programa "Bûka Baranê" temaşe dikir. Ji beşdaran yekî gotin di devê xwe da bir anî, newêrîbû ya dilê xwe bigota. Min got, dibê kurd biwêribin bibêjin em doza mafê xwe û welatê xwe dikin. Çi yê tirkan heye em jî doza wê dikin. Divê kurd ji gotina vê rastiyê netirsin.
Piştî van gotinên min bi saetekê diyake kurd ev rastî ji dewleta tirk ra got. Û him jî bi dengekî bilind û jixwe bawer.
Dewleta tirk vê yekê dibîne. Rewşenbîrên tirk vê yekê dibîne. Loma jî li riyeke çareseriyê digerin.
Riyeke ku Kurdistaneke serbixwe ava nebe. Çimkî dizanin, dema ferdê miletekî, însanên sade, yê nexwende û ji rêzê werin nuxteya ku bibêjin:
"Em doza xwîna dikin, em doza welatê xwe dikin!", êdî ne mimkûn e ku tu hêz bikanibe wî miletî bindest bihîle.
Heger seokên me serok bin, Kurdistan êdî xelas bûye....
Heger "serokên" me serok bin û bi miletê xwe nelîzin, dibê fêm bikin ku dewleta tirk têkçûye, dixwaze bi peymaneke herî kêmzirar Kurdistanê ji destê xwe dernexe.
Loma jî destûrê didin vebûna kanalên telewîzyonan.
Loma jî dixwazin di hin zanîngehan da beşê zimanê kurdî vekin.
Loma jî hin nîjadperest, faşîst, demokrat û lîberalên tirkan civînê li ser civînê li dar dixin, ev cara pêşî ye navê Kurdistanê digrin ser zimanê xwe û bi rastî jî vê carê qala çareseriyeke aştiyane dikin.
Ji ber ku dewlet jî têda êdî herkesî baş fêm kiriye dema ew nuha mefekî nedin kurdan di rojên pêşda ewê li zirarê derkevin.
Kurdê ji mecbûrî "serokê xwe yê netewî" jî bidin alîkî û doza Kurdistaneke serbixwe bikin. Dewlet ji vê ditirse, rewşenbîrên îro bûne aştîxwas ji vê ditirsin...
Îcar ji bo ku bêtir li zirarê dernekvin, dixwazin ne bi mirinê lê bi tayê razî bibin.