Dahşik mezin jî bibe dîsa ker e

Serokwezîrê Tirkiyê Erdoganê gurcî û simîtfiroşê Kasimpaşayê îro, di mala xwe da heqaretên mezin li heyeta kurd kir û bi vî rengî jî careke din nîşan da ku ew ne tu meriv e, pêxwes û sûtalekî pir basît e.

Kurd dibêjin, karê(karikê) sêwî nabe nêrî.

Erdoganê sêwî erê bi tesadufî bûye serokwezîrê welatekî lê nebûye însan. Heger însan bûya di mala xwe da ji mîvanê xwe ra nedigot, ”tu derewan dikî.”

Merivê dinya nedîtî û cahil divê meriv hevza xwe jê bike. Ji ber ku her babet zirzopî jê tê. Dixwaze bira serokwezîr be.

Heger Erdogan ne merivekî zircahil û bêedeb û bêkultur bûya heqaret li mîvanê xwe nedikir; dixwaze bira ew mîvan kurd yanî dijminê wî bin.

Lê wiha ye, dahşik mezin jî bibe dîsa ker e.

Lê li alî din jî xuya dibe ku Erdogan çiqasî dijminê miletê kurd e ! Dibê kurd vê kîn û nefreta wî ya li hember miletê kurd bibîne.

Diyar e Erdogan ne amadeye ku li yek daxwazeke miletê kurd ya herî biçûk jî guhdarî bike. Çimkî tiştê birêz Tanrikûlû gotiye, daxwazên parsekan e. Miletê kurd ji kesî parsê nake, doza mafê xwe yê netewî û rewa dike.

Lê divê bi kurtî be jî ez qala bûyerê, yanî qala minaqeşeya di nabêna Erdogan û Sezgîn Tanrikûlû da bikim.

Heyeteke ji 17 rêxistinên sivîl yên ji Diyarbekirê îro bi raporekê çûn serdana serokwezîrê tirkiyê û ew di oda wî ya meclîsê da ziyaret kirin.

Di raporê da ji dewletê daxwaza mafê perwerdeya bi zimanê kurdî û ew jî wek derseke bijare, li Tirkiyê û li Kurdistanê vekirina enstîtuyên kurdî û li dahîreyên dewletê xizmeta bi zimanê kurdî tê kirin.

Piştî ku heyet rapora xwe dide, Erdogan ji heyetê ra dîsa qala ”pakêta” xwe dike û gelkî pêsnê wê dide. Li ser van pesnên Erdogan, Serokê Baroya Diyarbekirê Sezgîn Tanrikulu dibêje:

”Hûn tenê qala tedbîrên aborî dikin, lê mesele tenê ne aborî ye, sebebên gelşê yên siyasî û sosyolojîk jî hene.

Kêfa Erdogan ji vê îtîraza Tanrikûlû ra nayê û dibêje:

”Ez tenê bi çavên ekonomîk li meseleyê dinêrim, çi hebe bibêje.”

Tanrikulu jî dibêje:

”Ji aliyê siyasî mebesta min perwerdeya bi zimanê zikmakî û di dahîreyên dewletê da xizmetwergirtina bi zimanê kurdî ye. ”

Erdogan, ji vê bersîva Tanrikulu jî xwe aciz dike û dibêje.

”Li tu dera dinyayê perwerdeya bi zimanê zikmakî tuneye. Min li Almanya ev mesele tetkîk kir li wir tiştekî wiha tuneye. Li Swêd jî min lêkolîn kir, li wir jî tuneye.”
Helbet herdu nimûne jî derew in, lê cahil cesûr e, loma jî ji ezber dipeyive. Ji ber ku Sezgîn Tanrikûlû jî têra xwe dinya dîye û dizane ku tiştê ew dibêje ne rast in. Loma jî bi heq îtîrazî van gotinên Erdogan dike û dibêje:

”Ttirkên li Almanya û Kurdên Li Tirkiyê ne di eynî pozîsyonê da ne. Tirkên li Almanya li wir karkir in, , ji bo xebatê çûne wir. Li Almanyayê jî perwerdeya bi zimanê zikmankî heye, li Swêd jî heye. Li mektebên taybetî fêr dikin, ez jî li wan deran mame.”
Li ser vê bersîva Tanrikulu, Erdoganê gurcî û simîtfiroşê Kasimpaşayê bi uslûbeke çeqelên kuçeyan vê bersîva jêrîn dide Tanrikûlu:

”Te li Diyarbekrê jî te wiha kiribû. Tu derewan dikî, tu ne merivekî durust î."
Bêguman li hember van gotinên Erdogan yên bêedeb û sûtalwarî, Tanrikulu matmayî dimîne û reaksiyonek sert nîşan dide, dibêje.

”Ez ne mecbûr im ku durustuya xwe bi hinekan bidim îspatkirin. Tu nikanî heqaretê li min bikî.” û dû ra jî civînê terk dike.

Bêguman bi bersîvdana Erdogan û derketina ji civînê Sezgîn yitekî rast kiriye. Lê hindik kiriye. Esas divê bigota, yê gav û seetê derewan dike tu yî.
Lê tiştê meriv zêde pê diêşe û wek kurd li ber dikeve, rebenî û teslîmiyeta hevalên Sezgîn e, hevalên wî bi wî ra civîn neterikandine. Ez vê şêla wan ya belengaz û tirsonek ji bo hemû endamên heyetê wek rûreşiyeke mezin dibînim.

Erdogan û Sezgîn Tanrikûlû li ser tiştekî şexsî bi hev neketine, tiştê bûye sebebê zirteboziya Erdogan, gotin û daxwazên Sezgîn yên derbarê mafê gelê kurd da ye.

Ji ber ku Sezgîn qala mafê gelê kurd yê perwerdeya bi zimanê kurdî kiriye, loma Erdoganê gurcî ji wîtêzê avêtiye û dest bi heqaretan kiriye.

Bêguman mêrik ew heqaret ne tenê li Sezgîn, li hemû heyetê kiriye. Lê ji ber bêxîretiya nûnerên heyetê, bêyî Sezgîn kesê din dengê xwe nekirye.

Û bêyî vê, ibreta herî mezintir jî şêla parlamenterê Diyarbekrê ye. Parlamenterê AKP-ê yê Diyarbekrê Abdurrahman Kurt, ji dêlî ku ew jî wek Sezgîn civînê terk bike û dû ra jî ji AKP-ê îstîfa bike, ji bo ku Sezgîn paş da bibe ber nigê Erdoganê sûtal, rabûye li ber Sezgîn geriyaye, xwestiye wî îqna bike.

Parlamenterên kurd yên di nava AKP-ê da hemû jî bêxîret in, li ber xwe nakevin, namûs bi filûsê dane, yan na divê îro hemûyan ji AKP-ê îstîfa bikirana.

Lê qantir jî bizê tiştekî wiha ne mimkûn e. Ji xwe heger mimkûn bûya ji bavê Erdogan zêde bû ku biwêribûya bêedebiyeke wiha bikira. Hemû mesele ev e.

Sezgîn, bi vê şêla xwe ya mêrane ewê tim serbilind be, lê kesên din, yên ku bi Sezgîn ra civîn terknekirin û bêfedî û bêheya li Erdogan guhdarî kirin ewê ji ber vê şêla xwe ya newêrek tim û tim fedîkar û şermezar bin.