Fêrbûna du gotinên kurdî têr nake

Lawo ev siyasetmedarên tirkan çi çavê diya xwe ne, piraniya wan ji rûvî fenektir û ji gur jî hartir in.Yê me feqîrê kurdan tenê siyasetmedarên saf û korfahm bûne qismet û nesîbê me, sal bi sal xwezî bi par…
Siyasetmedarên me ji xelkê ra masiyan ji xwe ra kûsiyan digrin. Kîjan radibe ji yê din xerabtir e.
Tu dibêjî qey nifir liv î gelî bûye, li ku rebenek hebe hatiye bûye berdevk, rêber, siysetmedar û serokê me kurdan.
Lê yên tirkan li gor yên me gur in, mêrika baş dizanin ewê kurdan çawa bixapînin.
Wezîrê Dewletê û alîkarê serokwezîr Bulunt Arinc, îro li Manîsayê di civîneke partiya xwe da peyivîye û xwedêgiravî camêîr du-sê gotinên di xêra kurdan da gotiye.
Helbet ji ber ku wî jî weke hinekan ji kurdan ra xeber nedeya mala wî ava.
Lê tiştê gotiye jî tenê ”zeytkirin” û piştmizdaneke xapandinê ye.
Arinc, di axaftina xwe da du gotinên kurdî jî bikaraniye, gotiye, bi axaftina kurdî dinya xera nabe.Rast e dinya xera nabe lê hûn ditirsin ku Tirkiyeyê xera bibe. Jixwe mesele jî ev e.
Heger dinya xer nabe, wê demê bihêlin bira zarokên kurdan jî bi zimanê xwe perwerde bibin.
Arinc, di axftina xwe da mesele aniya ser TRT Şeşê, hinekî pesnê wê daye û dûra jî ji miletê tirk ra gotiye, çima hûn çend gotinên kurdî fêr nabin?
Arinc gotiye, herkes dizane “thank you” çi ye, dema meriv ji yekî ra dibêje ”thank you” kêfa wî tê, dizane meriv sipasî wî dike, lê kes du gotinên kurdî fêr nabe.
Piştî van gotinan, Arinc, xwestiye ku tirk hema du-sê gotinên kurdî jî, mesela ”ser çavan” û "Xwedê ji te razî be” fêr bibin û bi vî rengî hinekî dilê kurdan jî xweş bikin.
Esas ne tirk tenê, gelek siyasetmedar û berdevkên kurd jî fêr bibin baş be...
Helbet ez ne li dijî van gotinên Arinc im, tirk ne du gotinan Xwedê bike duhezar gotinên kurdî fêr bibin.
Lê mesele ne fêrbûn û fêrnebûna zimanê kurdî ye, mesele fêrbûna qebûlkirin û naskirina mafê kurda ye, dibê tirk fêrî dayina vî mafî bibin.
Di hemû axaftina Arinc da tiştê bala meriv dikşîne here were tenê ev ”silava xapandinê” ye, jê wêdetir tiştek negotiye.
Mesela negotiye tirkno, çi mafê we heye dibê yê ”birayên” we yên kurd jî hebe, dibê hûn ne li dij bin, qebûl bikin.
Ya girîng ne fêrbûna du gotinên kurdî ye, qebûlkirina mafên kurdan yên netewî ye, dibê ev ji tirkan ra were gotin.
Arinc siyasetmedarekî ji gel e, gel û kultura gel baş nas dike, dizane li têla cimatê û milet xwe, bi hin gotinên girover û dilxweşkir dilê însan xweş bike.
Ev gotinên wî jî siyaseteke di wê çarçewê da ye, dixwaze xeyd û hêrsa li hmber AKP-ê û Erdogan kêm bike.
Arinc di peyva xwe da fêrbûna du gotinên kurdî pêşniyar dike û dibêje divê em viya normal û xweş bibînin, lê eynî Arinc, dibêje şerê li hember ”terorê”jî bêguman ewê berdewam be.
Ê bû çi?
Piştî ku şerê li hember ”terorê” yanî şerê li hember kurdan ewê berdewam be, tirk du gotinên kurdî fêr bibin çi ye fêr nebin çi ye?
Ya girîng ew e ku Arinc li dijî şer jî rawest e, çimkî şerê kurdan ji bo serbestbûna wan herdu gotinên kurdî ye.


Tu hevalê kê yî?Çend nêçîrvan rûniştibûn û ji hev ra qala bîranînên xwe yên nêçîrvaniyê dikirin.Yekî ji hevalekî xwe pirsî, got:
-Em bibêjin li daristanekê tu bi tenê yî û ji nişka ve hirçekê êrîş anî ser te. Tu yê çer bikî?
-Ezê tivinga xwe ji milê xwe deynim û têkim eniya wê.
-Em ferz bikin ku tivinga te tuneye.
-Wê demê ezê kêra bikşînim û pê xwe biparêzim.
-Em ferz bikin ku kêra te jî tuneye.
Li ser vê, nêçîrvan bi hêrs got:
-Lawo nuha tu hevalê min î yan tu hevalê hirçê yî?
Weleh hin kurdên me jî gava devê xwe vedikin meriv nizane hevalên kê ne heyran.
Nikane bigrîRêwiyekî kal bi rê da pir tî bû, ji bo ku tasek dewê honik vexwe li perê gund dageriya ber konekî. Bala xwe dayê ku zilamekî wek fêrizan dew dikyê û di ber ra jî kûre-kûra wî ye digrî. Kalo meraq kir, ji zilamê dewkil pirsî, got:
-Birazê tu çima digrî?
Mêrik got:
-Apo, ma ez negrîm kî ewê bigrî? Jina min bi zor ez kirime dewkil! Loma jî ez bi halê xwe digrîm.
Kalo mizicî û got:
-Birazê, weleh jina min jî dewkiliyê bi min dike, lê tew nahêle ez bigrîm jî. Dîsa ya te baş e, wa ye dihêle tu bigrî.

Weleh kurd jî fena vî kalê reben ji destê rêber, serok û rîsipiyên xwe ketine halekî wisa ku nikanin bigrîn jî...