Ku kurd bixwazin tirk amede ne ku mafên me bidin...

Şefredaktorê rojnameya Hurrîyetê Ertugrul Ozkok, di nivîsa xwe ya do da(Îmralida hareket var/li Îmraliyê hereket heye)hin tiştên pir nuh, pir ecêb û pir balkêş dibêje.
Ozkok dibêje, li gor xeberên bi ber guhê wî ketine, di orta meha tebaxê/axustosê da ji Îmraliyê beyaneke ku ewê herkesî matmayî bihêle were dayin û ew bi meraq û bêsebrî li bende vê beyana Ocalan e.
Wek tê zanîn, Ocalan di hevdîtina xwe ya hefta borî da gotibû, ji bo çareseriya mesela kurd di rojên pêş da(berî 15-ê tebaxê) ewê ”xerîteyeke rê” pêşkêşî Tirkiyê bike.
Xebera ku bi ber guhê Ozkok ketiye ev plana ku Ocalan di hevdîtina hefta borî ji abûqatên xwe ra gotibû ye.
Ozkok dibêje, ”xerîteya rê” ya ku ewê ji teref Ocalan ve were eşkerekirin ji çar merheleyan pêk tê.
Di destpêkê da pêşgotineke ”planê”, ji bo çi divê Tirkiye vê meselê çareser bike heye.
Li gor Ozkok dinivîse, Ocalan dibêje, ”divê Tirkiye bi kurdan ra îtîfaqeke stratejîk” bike. Û him jî ne bi ”kurdên Mûsil-Kerkûkê ra tenê, divê kurdên Sûriyê jî” di nava vê tifaqê da cî bigrin.
Yanî li gor plana Ocalan, dibê Tirkiye doza Mîsakî Mîllî ya berî 1920-an bike, bêyî Kurdisrana Îranê, divê doza hemû axa Kurdistanê bike.
Ocalan vê pêşniyarê dike ya nake ez nizanim, lê bike jî ez bixwe ne li dij im. Bi ya min daxwaza biraya Kurdsitana Sûrî û Îraqê jî tevî Tirkiyê bibe pir baş e û dibê em ne li dij bin.
Jixwe waye em kurdên bakur asîmîle bûne û bi tena serê xwe jî nikanin zora tirkan bibin.
Belkî bi xêra kurdên Îraqê, em û kurdên Sûriyê ji helandin û wendabûnê xelas bibin û weke kurd bimînin.
Ya na pêşeroja me kurdên Tirkiyê û kurdên Sûriyê tarî ye, şansê wendabûna me ji ya mayina me zêdetir e.
Dibe ku gelek kurd nizanibin, tirkan piştî Şerê Çîhanê yê Yekem, Kerkûk, Mûsil û hemû başûrê Kurdistanê bi zanîn bi destê îngilîz û fransizan ve berdan.
Çimkî wê demê li başûrê Kurdistanê tevgerek netewî(tevgera Şêx Mahmûdê Berzencî)ya gelkî xurt hebû, kemalîstan nêwêrîbûn vî beşê Kurdistanê jî têxin bin destê xwe.
Ditirsiyan, digotin dema bêşên Îraqê û Sûriyê jî têkevin ser yê bakur, kurd wê demê dibin piranî û ewê nikanibin kurdan zeft bikin.
Loma jî kemalîstan bi qismê ku kanîbûn kontrol bikin qîma xwe anîn. Kurdên Îraqê û yên Sûriyê bi me ra bûna nuha berî hertiştî ewê du dijminên me kêmtir bûna, emê li ser hev û karê me jî ewê rehettir bûya.
Ez hêvî dikim ku tirk dîsa vegerin siyaseta ”Mîsak-î Mîlî” û doza hemû perçêyên Kurdistanê bikin.
Lê ez bawer nakim tirk li ciyê rehetiyê xwe têxin vê ”kemînê.”
Ji bo me jixwe ji alî bindestiyê qet ferq nake, lê em li ser hev bin, ne çar perçe bin baştir e, dibe ku wê demê em bi xêra kurdên soran bikanibin ariyekê li serê xwe kin û Kurdistaneke serbixwe û yekbûyî ava bikin.
Ozkok dibêje, di ”xerîteya rê” ya Ocalan da, ji bo helkirina mesela kurd pêşniyarên ji bo îro û ji bo dema dirêj jî hene.
Di derbarê kesên li serê çiyan û danîna çekan da jî ewê pêşniyar hebe, ewê ji dewletê ra bibêje, ”ew amade ne ku çekan deynin, lê dewletê çi bike?”
Jixwe ya girîng jî ev pirs e, dewletê ewê çi bike û çi bide?
Li gor agahiyên ku gihîştiye Ozkok, Ocalan nivîsandina ”xerîteya rê” hîn neqedandiye, lê ji bo wê gelek kitêb xendine.
Û li gor qalkirinên abûqatên wî, di van demên dawî da wî giranî bêtir daye xwendina kitêbên felesefeyê.
”Heta nuha 1000 kitêb xwendine.”
”Di nava van da Hegel û Derî da jî hebûne.”
”Siheta wî jî baş e.”
”Tenê gelşa wî ya prostat û di guhên wî da jî hinek çingînî heye.”
”Rojê saetekê mafê wî yê derketina der heye.”
”Lê hewşa wî jî pir biçûk e û dîwarên wê jî gelkî bilind in, loma jî bêyî asîmanan derekê nabîne.”
”Di odeya wî da paceyek biçûk heye û ew jî bi alî hewşa tenefusê da ye.”
Wek tê dîtin Ozkok, êdî dev guhertiye, êdî pir bi kibarî û bi hurmet qala Ocalan dike, weke berê henekê xwe pê nake û heqarretê jî lê nake.
Helbet ev jî pêşketineke baş e, maneya xwe ew e ku tirk hêdî hêdî biaqil dibin. Ozkok ji nuha û pêda li hember hemu kurdan ewê "efendî" be...
Piştî van agahdariyên bi teferûat, Ozkok dibêje, ew û TUSÎAD(Komeleya Pîşezas û Karmendên Tirkiyê) gelkî girîngiyê didin hevdîtina Ocalan ya di orta meha tebaxê da.
Ozkok dibêje, do wî bîstekê bi abûqatên Ocalan ra sohbet kiriye. Abûqatên Ocalan jê ra gotine, daxuyaniya ku Ocalan ewê di meha tebaxê da bide ewê tesîreke pir mezin bike.
Abûqatan gotine, lê berî wê, ew dixwazin li Tirkiyê bîrûraya giştî amade bikin, bikemilînin.
Pir baş difikirin, berî asfaltrokirinê dibê kêrt û kûrtên rê werin dagirtin, rê stabîlîze bibe...Loma jî abûqatên Ocalan, li ser daxwaza wî, bi rojnamevan û nûnerên rêxistinên siwîl ra hevdîtinan pêk tînin.
Û di vê çarçewê da jî dixwazin bi berpirsiyarên TUSÎAD-ê ra jî hevdîtinekê pêk bînin. Lê TUSÎAD-ê da hîn tu bersîv nedaye wan.
Seroka TUSÎAD-ê, xanimeke nêzî artêşê ye, naxwaze bêemriya wan bike, miheqeq hîn karê wê jê ra baş diyar nekirine, dema temam bibe ewê bersîvê bide.
Lê ewê bikin, çimkî wekî din tu ”çare û mukûna” dewleta tirk nemaye, xwe giran dikin ji bo ku daxwazên kurdan kêm bikin.
Ozkok dibêje, wî ji abûqatên Ocalan ra gotiye, di nava tiştên hûn eşkere bikin da tu tiştên ku me matmayî bihêlin hene?
Abûqatan jî gotiye ”Mimkûn” e.
Yanî hêviyek dane Ozkok, pê bîna wî fire kirine.
Piştî vê agahdariyê, Ozkok weke meriv û însanan dipeyive û ev cara pêşîye ku bêyî zirzopî tê rê û tiştê herî girîng û herî rast dibêje.
Ozkok dibêje, heger bi rastî jî tirk û kurd dixwazin vê meselê çareser bikin, divê herdu alî jî biwêribin tiştê heta nuha nehatine gotin bibêjin.
Ev şêla Ozkok gelkî girîng e, heta nuha Ozkok û hemû berdevkên dewletê destûr nedidan ku kurd bi şiklekî azad dîtinên xwe bînin zimên, bi tehdît û zirtan dîtinên xwe li ser kurdan ferz dikirin.
Loma jîev şêla Ozkok ya nuh, divê herkes biwêribe dîtinên xwe bibêje gelkî girîng e, di şêla dewlet û artêşê da tiştekî nuh e.
Çimkî Ozkok, yek ji ”çekdarê” artêşê yê di cepheya çapemeniyê da ye, heta general tiştekî di guhê wî da nebêjin bi serê xwe napeyive.
Ozkok, heta nuha hercara ku qala Ocalan dikir, miheqaq sifetê ”serokê terorîstan”, ”serokê çetan”, ”qatilê pitikan” jî pêva dikir, lê di vê nivîsa xwe da şêla xwe sedîsed guherandiye û dibêje li gor baweriya wî, ji bo çareseriya mesela kurd Ocalan dikane roleke pir mezin bilîze.
Bêguman Ozkok, do jî ev yek dizanîbû, lê ji ber neridî û emirqûlîtiya xwe ev rastî nedigot, mesele şêlû dikir.
Lê netîce Ozkok jî weke gelek kesên din êdî baş fêm kiriye ku bi siyaseta înkar û îmhayê ew ne kanin PKK-ê biqedînin û ne jî kurdan bînin ”rê”.
Loma jî di vê nivîsa xwe da siyaseta dewletê ya şerxwas û înkarê rexne dike û çewt dibîne.
Ozkok dibêje.
”Ji ber ku Tirkiyê heta nuha nexwestiye bi Ocalan ra têkiliyeke cidî deyne ez weke çewtiyeke dîrokî dibînim.”Ev îtîrafa Ozkok gelkî girîng e, ev tê maneya ku divê dewlet bi serok û nûnerên kurdan ra rûne û daxwazên wan minaqaşe bike.
Ji nuxteta ”qatilê pitikan/bebikan” hatine vê derê guherîneke pir û mezin e û ev guhertin ji şexsê Ocalan bêtir, guherîneke li hember tevgera kurd ya netewî ye, guherîneke li hember daxwazên miletê kurd e.
Û loma jî gaveke pir baş e.
Ozkok, dûra jî weke efendiyan şêla xwe ya berê rexne dike, dibêje:
”Ji serê salan da ye di serî da ez, teza me ya resmî, me ew(Ocalan)wek ”serokê çetan”, ”sergerde”, qatilê pitikan” binavkirin bû.
Ji bo helkirina vê gelşê nuha li ber me îklîmeke psîkolojîk ya misaîd heye.”
Ozkok di vê nîvîsa xwe da gelkî biaqil bûye, tiştên maqûl û rast dibêje, şîretan li dê û bavên ”şehîdên” tirkan dike û dixwaze ku ew dev ji dijminatiya kurdan berdin û hemû tiştên bûne ji bîr bikin.
Ev cara pêşî ye Ozkok, ji bo gerîlla jî gotina ”zarokên me” bikar tîne û dibêje, ”divê zarokên me li seriyê çiyan jiyana xwe ji dest nedin.”
Netîce, di dawiya nivîsa xwe da Ozkok, bi rastî jî tiştekî pir cidî û pir mezin dibêje, tiştekî ku piraniya serok û nûnerên kurdan newêrin ji tirkan ra bibêjin dibêje:
Ozkok wiha deng li Ocalan dike:
”Daxwazeke min ji Ocalanê li Îmraliyê heye. Ewê bigihîje wî ez nizanim. Lê ji vir ez dixwazim gaziyekê li Ocalan bikim.
Ev welat yê me hemûyan e.
Sîh salên me yên dawî bû jahr.
Di destpêkirina vê meselê da helbet tesîra tevger û muameleya dewletê ya bêperwa heye.
Lê têkoşîna Ocalan û hevalên wî ya çekdar jî bû sebebê dijminatiya xwînê. Nuha em gava herî girîng ji wî dipên.
Ewê bikanibe PKK-liyên çekdar ji Tirkiyê vekşîne?
Ewê çek werin danîn?
Yê ku kane vê biryarê bi hêsanî bide Ocalan e.
Piştî ku wî çek girt destê xwe divê nuha jî ew deyne.
Divê herkes bawer be gava dengê çekan were birîn, têgihîştin, însaf, ûjdan, medeniyet ewê têkeve dewrê.
Ya herî girîng jî, di serî da ez û gelek kes, ji bo mafê kurdan û jiyana bi hev ra ewê bêtir cesûr hereket bike.
Ji ber vê yekê ye ku, çav û guhên min li ser beyana ku di 15-ê tebaxê da ewê ji Îmraliyê were.
Gelo ewê dîsa ewê tiştên giştî, weke “Komara Demokratîk”, naveroka wê ne diyar bibêje?
Ya jî ewê hin gotinên cesûr, ku him tirkan û him jî kurdan matmayî bihêle bibêje...”
Ozkok pir vekirî peyivîye, ji Ocalan ra gotiye netirse, dev ji demagojiyê, gotin û pêşniyarên vala berde, hûn kurd ji dewleta tirk çi dixwazin eşkere bibêje.
Weke Ozkok jî gotiye, ez jî hêvî dikim ku serokê PKK-ê ewê dev ji çîroka “Komara Demokratîk” ya vala berde û daxwazên miletê kurd yên rastîn pêşkêşî bîrûraya Tirkiyê û cîhanê bike.