Hebû tunebû gundîyek hebû. Kerek û bizineka wî ya kol hebûn. Bizina kol hinekî fenek bû. Ji ker hez nedikir, pir jê didexisî, dixwest wî ji ber xwe da bixîne.
Bizina kol bi rojan hûr fikirî, kûr fikirî, rojekê ji xwe ra got:
-Gerek ez vî kerî ji ber xwe da bixînim. Ji min bêtir ji ker hez dikin, pir lê
miqatene, lema jî alifê wî timî zêdeyî yê min e. Dibê ez tiştekî bînim serê vî
kerî, ji bo ku alifê wî jî ji min ra bimîne. Ew tunebe ezê têr bixum.
|
Wezîrê Dewletê Kurşad Tuzmen sozeke gelkî cidî da
hemwelatiyên xwe yên tirk: -Dema em têkevin Yekîtiya Ewrûpayê ezê simêla xwe kur bikim. Kurşad Tuzmen, di hukûmeta Erdogan da berpirsiyarê tîcareta der û wezîrê dewletê ye. Kurşad Tuzmen yekî xort e û lihevhatî ye. Ew nuha li Emerîkayê ye û hewil dide li Amerîkayê îmaja tirkan ya xerab biguhere. Ew baş zane navê tirkan li dinyayê marqeyeke ne baş e. |
Tung Faoyê çînî merivekî pirî feqîr bû. Rojekê hêkek xelat danê. Kêfa wî pirr ji hêkê ra hat; ji bo ku xelata xwe nîşanî pîreka xwe jî bide, bazda çû malê. Ji pîreka xwe ra got:
– Xatûn xatûn, hela tu li vê hêkê mêze ke ! Hêkek xelat dan
min. Êdî emê dewlemend bibin.
Jinikê got:
21/3-2006
Netkurd
|
Ji ber ku di Newroza îsal da bûyerên mezin yên ne xweş neqewimîn û xwîna kurdan neherikî bêguman ez gelkî kêfxweş û dilşa me. Piştî beyanên berdevkên dewleta tirk yên çend rojan berî Newrozê û fortên Apociyan, ez bi xwe ji derketina gelek bûyerên mezin ditirsiyam. |
Berf û serma Stockholmê îsa dereng hat, lê baş û xweş hat...
Îsal cara pêşî ye îro simêl û rîha min ji sar û sermayê zemelîlk
girt. Haya min jê tunebû, xanimê got, ”simêla te zemelîlk girtiye, pa bike !”
Îsal cara ewil e li Stockholmê sema dadikeve 9 derece binê sifirê.
Îro berçavk jî, simêl û riya min jî bûn bela sere min, hersiyan jî bûz girtin.
Xoce Nesredîn ji bo ku ji kirêçîtiya xelkê xelas bibe, halê xwe dike hal, ji xwe ra kusêxek(xaniyak) lê dike. Cîran, nas, dost bi hev dikevin, diçin li hostetiya Xoce temaşe dikin.
Li xênî pahn dibin, bala xwe didinê, yek dibêje:
– Xoce, wele te derî pirr fire kiriye, dibê tu hinekî
tengtir bikî.
Xoce dibêje baş e, bi ya wî dike, derî tengtir dike.
Dr. Eser Çetînê hêja, dîsa çend şîret û nesîhetên baş li me kirine, gotiye, dibê meriv şevê 7-8 saetan rakeve. Egzersîzê, sporê bike, her roj bimeşe.
Mala camêr ava be, çêyiya me dixwaze, dixwaze siheta me li
cî be û em xwe ji nexweşiyan biparêzin.
Yanî pêşniyarên wî giş jî nesîhetên baş in. Ji xwe ez û xanim jî kêm zêde her roj van tiştan dikin.
Tirkan li Efrînê Merkeza Kulturî ya Anadoliyê ”Anadulu
Kultur Merkezî” vekeirine.
Tirk Efrîna dagir kirine bi lez dikin Erzîngan, Xarpêt,
Meletî. Pir dilezînin dikin.
Sûriye çima li vê dagirkeriyê temaşe dike, Rûsya Îran çima bêdeng
in, ew jî tiştekî xerîb e.
|
15/3-2006 -Ez ji zarokê xwe yê hatiye dinyayê paşdetir û ji bavê xwe yê mirî pêşdetir im. Bi van gotinan Nazim Hîkmet dixwaze bibêje, bi giştî nifşek(cîlek, qirnek) tim ji nifşê din pêşdetir e. Bi baweriya min jî îstîsna ne tê da, ev dîtin bi gelemperî rast e. Lê ne ji bo me kurdan. Ez dinya alemê nizanim, lê em kurd bira pêşdetiriya ji bavê xwe li wir bimîne, em ji kalikên xwe jî, ji kalên kalên xwe jî gelkî paşdetir in. |
Mamûrê tirk hercara ji xelkê bertîl -ruşwet- digirt, dibir
dida jina xwe, digot:
“A ji te ra van perana veşêre.” Jnikê jî her car jê
dipirsî, digot: “Ma îcar çuqas e?”
Wî jî tim digot:
5/3-2006
Netkurd
|
|
|
Xulamê axê êvarî çû mal, ji xanima xwe ra got: |
Ez bawer dikim êdî her kurdî fêm kiriye heger em nebin xwedî dewlet, heger zarokên me jî wek yên tirkan bi zimanê xwe nexwînin, emê bihelin, bibin tirk.
Hin tişt hene, meriv jê ders û ibretê digire, dema meriv dibîne, nabe meriv qalê neke.
Do dema ez ji ser berber dihatim, bi rê da rastî du xanimên
swêdî hatim, kûçikên xwe digerandin. Ji bo ku rê bidin min û kûçik neyên min, ji xaniman yekê, ya li alî min, bi destê xwe aliyê rastê yê rê nîşanî kûçikê xwe da û jê ra
got:
Vêsê piştî min xurînîya kir û tiştê dibê min binivîsanda nivîsîn, ez ketim rê, çûm ser berber. Pir ne qelebalix bû, 3 kes di ber min da bûn, dor zû hat ser min.
Xoce Nesredîn rojekê kerê xwe yê meşûr biriye mazatê
(bazarê). Di nav mazatê de çûye û hatiye, bi dengekî bilind ban kiriye, gotiye:
”Difroşim, ha difroşim!”
Cambaz û kesên ku dengê Xoce bihîstine tavilê li dora wî kom bûne. Yekî
xwestiye li diranê kerê mêze bike, kerê dev lê kiriye, nehîþtiye mêrik li
diranên wî binêre.
28/2-2006
Netkurd
Li gorî rojnameya tirkî Zamanê nivîsîye, wezareta hundur ya
Tirkiyê bi qerarnameyekê diyar kiriye Tirkiye ji nuha û pê ve mohra ”Herêma
Kurdistanê” qebûl dike. Kesên li ser peseporta wan mohra Kurdistanê hebe û
bên Tirkiyê, Tirkiye ewê wan paş da venegerîne.
Lê dîsa li gorî eynî qerarnameyê, heger di peseporta yekî da navê cihê jidayîkbûnê ”Kurdistan” hatibe nivîsîn, Tirkiye ewê destûrê nede ew kes têkeve Tirkiyeyê.
Tirkan di warê zimên û asîmîlasyonê da em xistine rewşeke pir xerab, li hemberî vê rewşa malwêran tu bêdeng bimînî nabe, ne rast e, tu deng bikî, fikrê xwe bibêjî, rexne bikî miheqeq hinek diqeherin.
Tirkan em xistine halekî pir xerab.
Li ser asîmîlasyonê tu çi binivîsînî, çi bibêjî miheqeq dibe problem. Her
rexne, her minaqeşe dibe sebebê însan bi hev kevin, carnan jî dilê hev bihêlin.
Xortekî bi navê Mem Husêdîn, ji wekîlên kurdî gazin kiriye, gotiye
em dixwazin kurmancî û zazakî fêr bibin, lê ji tirsa hin kesan meriv newêre binivîse.
Gava tu gotinekê şaş dinivîsî, hin kes henekên xwe bi meriv dikin, meriv şerm
dike û ji kurdî sar dibe.
Camêr gotiye, heger hûn dixwazin kurd zimanê xwe fêr bibin, di medyaya sosyal da bi kurdî binivisîn, dibê hûn henekên xwe bi xelkê nekin, bibêjin ”tu wiha binivîse baştir e.”
10/2-2006
Netkurd
|
Ev serê mehekê ye ku dinya Îslam li hember Danîmarka û hin
welatên Skandinavî rabûye pêdarê. Ev serê mehekê ye ku dinya îslam dîsa gelkî hêrs bûye |
Di otoboza belediyê da çavê yekî xwenezan bi yeka pirr qelaw ket. Bi tinazî ji jinikê ra got:
-Ma qey fîl jî lê vê otobozê siwar dibin?
Jinikê xwe aciz nekir, got:
Înan Eroglu û Birûsk Aryan di Hûrbînîyê da li ser 6 salîya
bloga Emer Faruq Baran, Perxudresê podcasteke muhteşem çêkirine.
Ez bûm heyranê pêşkêşkirina Înan Eroglu, nasandina blogekê, blogerekî di demeke
hewqasî kin da, ancax hewqasî mikemel û piralî, bi hûrgulî dibe. Wele dilê min bijiyayê, min teqdîr kir.
Merivê zana, jîr, jêhatî him karê xwe bêqusûr û mikemel dike û him jî meriv
dike heyranê xwe.
Dema merivê di karê xwe da jîr, xetîbê jêhatî programekê pêşkêş dike, meriv
ji guhdarîkirinê têr nabe.
Min zêde pesnê xwe da, xêrnexwazekî min ez çavînokî kirim. Bîstik berê ez şemitîm û pir xerab ketim. Min destê xwe yê çepê hinekî êşand.
Li derve, berf e, pûk e, tozan e, fizîna bê ye. Nêta xanimê tunebû derkeve derve, min jinik
bi zor bi xwe ra derxist. Em li dora saet û nîvekê meşiyan.
Di vegerê da min berê xwe da hevrazekî, kaşekî. Wek her tim dîsa ez zû
demeşiyam. Min hew dît ez li erdê bûm çît, li ser piştê ketim.
2/1/2006 |
|
Mizgîniyeke min a biçûk li we, heger ne derew be bi sala
nuh ra kanaleke din ya ”muzîka kurdî” li kanalên telewîzyonên kurdî zêde
dibe. Hêvî dikim xeber rast be. Sala 2005a mala wê ava be, bi rastî jî ji bo me kurdan saleke pir baş bû û baş jî qediya. Hema em dikanin sala 2005a bikin mîlada destpêkirina azadî û serxwebûna kurdan. |
21/9-2006
Netkurd
|
Mêrikê swêdî bi zewqek mezin ji xwe ra li programa sporê
temaşe dikir. Maçeke pir bi heyecan bû. Tam di orta maçê da jinikê hat xwe li kêlekê pit kir û bû pite-pita wê, tim pirs ji mêrik kir û xwest pê ra bipeyive. Mêrik tim got: |
Ji bo tarîxa siyasî ya miletekî bîranîn, xatirat, bîyografîyên
şexsan gelkî muhîm in.
Him ked û xebata kesan wenda nabe, bi wan ra naçe gorrê,
him jî ji bo tarîxê pir muhîm in, dibin çavkanî û belgeyên ji devê şexsê yekê.
Li ba me kurdan zêde ne adet e însan, sîyasetmedar rojane notan bigrin ya jî serpêhatî û bîranînên xwe binivîsin. Çend îstîsna hene, lê piranî nanivîsin.
Li Kurdistana bakur sebebê ku însan hewqasî rehet, bê tirs,
bê şerm dibin hevalên dewleta tirk, dibin hevalên partî û kesên dijminên kurdan
û hewqasî bi rehetî dev ji zimanê xwe berdidin, li Kurdistanê tirkî dikin
zimanê kurdan, ji ber bêdengî û bînfirehiya civatê ye.
Civat qebûl dike, normal
dibîne.
Civat ji kesên bûne hevalên dewletê ra, ji yên bûne hevalên neyarên kurdan ra tiştekî
nabêje, însan silavên xwe ji ser wan nabirin, kes bi çavekî xerab li wan nanêre.
Lema
jî bi hezaran kurd bi serbilindî hevaltî û berdevkîya AKPê û Erdogan dikin, dagirkirina Efrînê diparêzin, dibêjin Tirkiyê demokrasî bir Efrînê.
8/1/2006
Netkurd
|
|
|
Hikûmeta Katalanya ya Otonom, ji bo îdareyeke(statuyeke)
hîn firehtir û mafên hîn zêdetir pêşniyarek da parlamentoya Îspanyayê.
-Heger sînorên Qanûna Esasî werin binpêkirin(îhlalkirin) ewê mudaxeleyeke leşkerî çê bibe. |
Mehdî Mutlu di twîtteke xwe da gotiye, piraniya keçên kurd ji axaftina bi kurdî şerm dikin, êvaran li ber rêzefîlmên tirkî sermest dibin, nezanîna kurdî ji xwe ra nakin kêmasî, bile’kis ji bo xwe wek rizgariya ji gundîtîyê, ji paşverûtiyê dibînin.
Mimkûn e di vê meselê da, yanî di temaşekirina fîlmên tirkî û axaftina tirkî da nîsbeta keçikan, jinan hinekî zêde be; ji ber ku jin di mal da ne, lema jî ji mêran bêtir li fîlmên tirkî temaşe dikin. Û bi vê ra jî hêdî hêdî dihelin, di bin tesîra tirkî û kultura tirkî da dimînin, asîmîle dibin.
4/12-2005
Netkurd
|
Berê nav û dengê mezinatiya Ataturk û bêhempatiya
demokrasiya Tirkan tenê li hundur, ji bal tirkan ve dihat zanîn. Demokrasiyê tirkan wek hêştirmeyê ye, yanî ne teyr e û ne jî deve ye, bêxwedî dişibe her tiştî. Loma jî her kes li gora xwe navekî lê dike û wê dişibîne heywanekî ya jî tiştekî din ê kesnedîtî. |
Serokê Tirkiyê Recep Tayyip Erdogan, îro îşareta êrîşeke ser Şengalê jî daye, gotiye ” gotineke min a ez her tim dibêjim heye, we hew dît şevekê ji nişka ve em hatin....”
Mêrik gewî bûye, bi dêla xwe dilîze, çavê wî kurdan dibire,
lema jî van qurretiyan dike.
Bi baweriya min ev gefa Erdogan ne forteke vala ye. Ev demeke berpirsiyarên Îraqê û yên Tirkiyê pir ser hev da diherin û tên.
Li gundekî yek hebû, milet jê ra digot Eloyê Xemxur. Ji ber ku her tişt ji xwe ra dikir derd, derdên dinyayê giş derdên wî bûn.
Şeveke havînê ew û jina xwe li ser xênî bûn. Jinikê şîv da ber. Elo di ber xwe da got:
-Elhemdûlîla, îşev ezê bê derd û kul ji xwe rş bi rehetî
pariyak nan bixum.
Tam di wê bîstikê da cîranê wî bankirê, got:
Hêvîdar Ehmed di nivîsa xwe ya Rûdawê da dibêje heger kurd, yanî PDK
û YNK û hevalbendên wan bi lez gelşên nabêna xwe çareser nekin û hukûmeteke
netewî çê nebe, statuya kurdan ya îro heye ewê ji destê wan here, Kurdistana Federe ewê têk biçe.
Ji bo vê jî pilaneke Bexdayê heye û ev pilan jî ji sedî 50 bi cî bûye.
Cîgirê serokwezîrê Herêma Kurdistanê Qubad Talebanî, li Perlemana Kurdistanê(28/12-20) bi zelalî gotiye:
|
11/12/2005 |
|
Ev demeke dîsa cinnên tirkan pê girtiye, feqîran bi tirsa avabûna dewleta kurd û Kurdistana serbixwe radikevin û radibin. Ne roja wan roj e, ne jî şeva wan şev e. Tu kîjan telewîzyonê vedikî mijar kurd û dewleta kurd e. Tu li kîjan rojnameyê ya jî malpera înternetê dinêrî mijar dîsa kurd û avabûna Kurdistana serbixwe ye. |
Tiştê Ayhan Bîlgen li ser Misak-î Milliya Tirkiyê gotiye ibreteke mezin e, mêrik eşkere dibêje me ji ber hin şaşiyan Mûsil ji dest xwe derxist, dibê em nuha jî wan şaşiyan dubera nekin û Kobanê û derên din ji dest xwe dernexin, dibê Tirkiyê kurdan jî îqna bike û Kurdistana başûr û rojava jî dagir bike û bi vî hawî sînorekî netewî yê nuh yanî Misak-î Milliyekî nuh deyne.
Mêrik rabû wek ku însanek miribe, nimêja cenazê kûçikê xwe da kirin, bir defin kir û dûra jî jê ra mewlûdek da xwendin.
Li ser vê, ji şêniyên taxê çend kes bi hev ketin û rabûn raste rast berê xwe dan qadî*.
Her kes zane serok û berpirsiyarên Tirkiyê xêra me kurdan
naxwazin, ji bo ku li tu beşekî Kurdistanê kurd azad nebin, Kurdistan çê nebe
xerabiya nekin tuneye.
Li ruyê dinyayê tu kes bi qasî vê hukûmeta tirk ya nuha ne
neyarê kurda ye.
Her siyasetmedarê kurd bi viya zane, numûne pir in.
Îro me qad û guzergeha xwe ya meşê hinekî dirêjtir û
berfirehtir kir.
Li mal ez û xanim hewqasî qala meşa xwe, tiştên em dibînin û serpêhatiyên xwe
dikin, dilê lawikê me Rojen jî bijiya me, got ezê jî îro bi we ra werim.
Kêfa
diya wî hat, çimkî ew dixwaze lawê wê pê ra bimeşe û têr bi serê lîwik da
bixwîne.
8/7-2005
Netkurd
Piştî mişextî(surgûn) û koçberiya kurdan ya Ewrûpayê du mefhûm(têgîn) di jiyan û axafina kurdan ya rojane da bêtir bicî bûn, bêtir hatin bikaranîn: Tehtîl(semester) û pîrozkirina rojbûnê, yanî roja jidayikbûyinê. Ez feqîrê Xwedê ji herduyan jî dûr û bêpar im. Ne her sal “rojbûna” xwe bi fest û şahîyê pîroz dikim û ne jî tehtîla min wek ya xelkê ye. Yanî ez merivekî hinekî ji dinyayê der im. Bi qasî ku tê bîra min berê li welêt her sal meriv ne diçû peravê deryayê tehtîlê û ne jî rojbûyina xwe her sal pîroz dikir. |
Merivê cahil hinekî bêedeb e, gava zirzopiyekê dike ji wî wetnê tiştekî pir baş kiriye, pê qurretîyê dike, pesnê xwe dide.
Bi gotinê, bi şîreta cahil biaqil nabe. Aqil hebe nabe cahil, xwe fahş nake.
Ya baş meriv xwe ji merivê cahil bisitirîne.
Heger hûn ji xwe û ji miletê xwe, ji welatê xwe hez dikin û
naxwazin wek nuha, heta û heta bindest û koleyên tirkan bimînin û zarok û
neviyên xwe jî bikin koleyên tirkan, zimanê xwe fêr bibin û bi zarokên xwe jî bidin fêrkirin.
Ev yek berpirsiyarîyeke we ya dê û bavîtiyê ye. Wek dê û bav dibê em wefîfeya xwe ji bîr nekin.
Bi zarokên xwe ra bi kurdî bipeyivin, çaiqasî fêr bibin jî baş
e.
Ev ji destê me tê, pir, hindik em kanin bikin.
Jinikê şorbe dabû ber mîvanê xwe, lê kevçî ji bîr kiribû. Mîvên got:
-Xweha min, ji kerema xwe tu kanî kêrekê ji min ra bînî.
Jinik şaş ma, got:
-Pirs eyb nebe, ma tuyê kêrê çi bikî?
Îbrahîm Halîl Baran, do bi min ra programek çê kir. Me sohbteke dirêj kir.
Di pirsek xwe da got, berî programê, min ji kesên te nas dikin tu pirsî, min
got Zinarê Xamo merivekî çito ye? Gişan gotin:
”Hahoo, yekî wek agir e, merivekî pir şerûd e…”
Gotinên wî nuha tam nayê bîra min, lê
teqrîben tiştekî wiha got. Got, xelk dibêje tu merivekî pir sert, pir no yî, şerûd î, gelek kes te wiha dizanin...
Bi baweriya min îro ji bo me ya herî muhîm em bi kurdî binivîsin û bi peyivin. Ji bo ku em di dibistan û zanîngehan da fêrî rastnivîsê, gramer û îmlayê nebûne û standardeke kurmancî ya her kes zane tuneye, pir normal e meriv hin şaşiyan bike.
Dibê meriv vê yekê mezin neke, pê însanan netirsîne, ji nivîsîna bi kurdî sar
neke.
Ji bo ku em kurmancî di dibistanan da fêr nebûne, her kesî eynî kitêb
nexwediye, lema jî însanên bi devoka xwe bipeyive, bi qasî ku fêr bûye ewê
binivîse.
Seddam Husên, di dema îşxala Kuwêtê de, di teftîşeke xwe de belavokekê belav dike, dibêje:
-Divê nobetdar giş şiyar bin û li ser tetikê bin.
Berbangekê Seddam ji qerargeha xwe dertê û berê xwe dide
nobetdarê herî nêz. Carê mêze dike bavo çi mêze ke; nobetdar sîleha xwe daye
ser telîsên tije qûm, û destava xwe ya mezin dike.
Seddam dîn dibe, hema
radihêje sîleha wî û dike serê esker, dibêje:
25/12/2005
Netkurd
|
Ez gotina xwe ya dawî di serî da bibêjim: Bi baweriya min
tiştê hat serê Seddam Husênê dîktator, dikane were serê Serokkomarê Îranê
Mahmûd Ahmedînîjadê fanatîk jî. |
Tirkiyê careke din nîşan da li Tirkiyê rejîmeke irqçî, faşîst û neyarê miletê kurd heye.
Ji bo ku li paytexta Norweçê li Osloyê bi dîwarê kuçeyekê ve
tabloyeke Gelawêj Welîdxan ya çend jinên YPJê nîşan dide hatiye bidardekirin,
Tirkiyê qîyamet rakiriye.
Tirkiyê ji Norweçê, ji belediya bajêr resmî xwestiye
wî rismî deynin, çimkî Tirkiye wan terorîst dibîne.
Û Tirkiye û tirk li dijî kê
bin gerek Norweç û dinyaya jî wek wan bikin.
|
3/1-2005 Tiştê ji nuha da xuya ye ev hevpeyvîna Şakelî di nava kurdan da ewê olanek mezin bide. Çimkî Şakelî bi uslûbeke bêedeb heqaretên mezin li hemû kurdên kurmancîaxêv dike, wan û hemû edebiyata kurmancî bêqîmet û vala dibîne. |
Berî Coronayê hin kar, hin tişt, hin xizmet pir bûbûn. Ez welatên din nizanim, lê li Stockholmê serê her çend gavan aşxaneyek, qahwexaneyek, bi hezaran texsî li bin guhên hev diketin.
Bi zêdebûna xerîban ra ev kar jî wek pirparê û kakivîlkan
zêde bûn.
Coronayê tiştên zêde giş şirt kirin. Dinya berê pir tevlihev bû, gelek tiştên ne hewce hebûn, Coronayê dûzanek nuh da dinyayê. Însan şaşomaşo bûne, nikanin întîbaqî vê dûzana nuh bikin.
4-5 kesan li Anqerê, li ber mala wî êrîşî cîgirê serokê Partiya Pêşerojê Selçûk Ozdag kirine. Selçûk Ozdag birîndar e, rakirine nexweşxanê.
Êrîşên ser mixalifên Erdogan û Devlet Bahçelî ne nuh e, berê jî çend kes
birîndar kirin û ji wan ra ma.
Êrîşeke bi vî rengî bêyî haya Bahçelî û hukûmeta AKPê nabe, hinekan ev wezîfe dana
êrîşkaran.
Selçûk Ozdag demakê cîgirê Recep Tayyip Erdogan bû û Ahmet Davutoglu jî serokwezîr bû.
Mele tim li ber Sebro digeriya, dixwest bîne ser riya heq, digot:
-Law Sebro! nigekî te li vîyalî dinyê, nigê te yê din jî li wîyalî dinyê ye.Te heta nuha ne gotiye nimêj û ne jî rocî, te ne riketek nimêj kiriye, ne rojek rocî girtiye. Ku tu bi vê destvalatiyê herî huzûra Xwedê, tu yê rûreş bî, tu yê heta û heta di dojehê da bişewitî. Ka were wek meruya rociya xwe bigre, nimêja xwe bike. Roja tu çû ser heqiya xwe, tu yê herî Cinneta Ala, ewê çel horî bidin te, tu yê her şev ji xwe ra bi wan ra kêf û şahiyê derbas kî.
Rojekê gunduyekî musilman kûçikê wî pê ra di ber gundekî fileyan ra derbas dibû.
Çer çavên kûçikên gund bi kûçikê rêwiyê musilman ket, çend heban bi hev ra êrîş kirinê.
Kûçikên gund zora kûçikê mêrikê musilman birin.
Yê musilman jî merivekî hinekî nerind bûye, wek ku halanê di kûçikê xwe hil dide, ji kûçikê xwe ra dibêje:
Miletekî cahil nikane hilbijartineke rast bike, nikane biryareke rast û baş bide. Ji bo ku cahil e baş û xerab baş ji hev nagerîne.
Ji bo wê jî dîktator ne ji nav civatên pêşketî, ji nav civatên
paşdamayî, ji nav miletên cahil derdikvin.
Çimkî xapandina merivên cahil rehet
e, bi çend derewan, bi çend nutqên hemasî tu kanî wan bi cuzbê bixînî û bi xwe
girê bidî.
Şivanek hebû, şivanê deh mîhan bû. Xwediyê pez jî merivekî çikûs bû. Cara bi rindikî ne kinc ji şivên ra dikirî û ne jî xwarinek baş dikir hebana wî. Ji ber vê yekê şivan ji malxuyê malê tije bûbû. Rojekê ji xwe ra got:
-Bi Xwedê ezê ji xwe ra mîhekê bifroşim. Hema çi dibe bila
bibe. Rojekê bala xwe dayê waye tacirek, birrek pez li ber ji wê da tê. Şivan
çû pêşiya têcir, jê ra got:
- Mîheke min heye, ma tu nakirî?
Parlamenterê HDPê Omer Faruk Gergerlîoglo, di twîtterê da ji devê hevalekî xwe serpêhatiye wî neqil kiriye:
”Îro ji bo karekî xwe li Sakaryayê bûm. Diya min telefonî min kir. Diya min
bêyî kurdî bi zimanekî din nizane. Ji bo ku ez li dereke qelebalix bûm ez
tirsiyam, min newêrîbû bersîv bidayê. Ev yek bi miin pir zor hat.”
Ev tirs ne bêbingeh e, siyaseta rejîma îslamî-faşîst wiha kiriye ku kurd
newêribin li her derê bi kurdî bipeyivin.
Ev demeke partiyên siyasî, HezKurd bi kampanîyekê bang kurdan dikin, dibêjin ”ziman şeref e, li şerefa xwe xwedî derkevin, dibê dê û bav zarokên xwe bişînin dersa zimanê kurdî.”
Gazî û hawareke baş e, di cî da ye, dibê meriv piştgiriyê bide vê bangê, vê daxwazê.
Îro li Stockholmê rojek pir xweş hebû, rojê bi tîrêjên xwe
yên zêrîn û nûranî em îhya kirin.
Berî ez ji mal derkevim, ez derketim hewşê, min ji xwe ra got, wele meşa di rojeke wiha da pir xweş e, min çû kompîtora xwe girt, min xwe jidand.
Ji zû da bû tîrêjên rojê bi serê me nebûbû. Îro berf li erdê, hewa 3 derce di
binê sifirê da sar bû.
Lê roja bi tîn, tîrêjên didan ser berfê wek aqût û almas dibriqî û li ber çavê meriv dîmenekî xweş çê dibû.
Meriv dixwest xwe bida hinîşka dîwarekî û di xew ra biçûya...
Donald Trump ne layiqî wî meqamî bû, ne merivekî layiqî bibe serokê Amerîkayê, lê bi tesadufî bû.
Lê ji bo ku ne layiqê wê kursiyê bû, dûra bi xwe da rî, îspat kir
ku ew merivekî dîn e, narsîst e.
Gelek kesan destpêkê zanîbûn ew ne merivekî layiqî wê kursiyê ye, lê gelekan jî pir dereng fêm kirin.
Lê ya baş ew nav jê ra nema, ji ber ku ne tu meriv bû wî bi xwe, xwe rezîl kir, îspar kir ew merivekî berradayî û nexweş e û pir jî merivekî pir talûkeye.
Yekî gundî li bin darekê nimêja xwe dikir. Piştî nimêja xwe diqedîne, selawatê tîne û dibêje:
- Ya Rebî tu qebûl bike!
Wê gavê jî yek li ser darê bûye, haya yê gundî jê tunebû. Yê
li ser darê ji heramî dibêje:
- Ez qebûl nakim.
Ji bo ku meriv metnekê, kitêbekê xweş wergerîne, dibê meriv li çi miqate be ?
Ji bo meriv bikanibe weregereke baş bike, bêguman dibê meriv
herdu zimanan jî baş bizanibe.
Lê zanîna herdu zimanan tenê têrê nake, dibê meriv nivîskar, herdu kulturan, civatan jî nas bike. Wê demê meriv tekstê baştir fêm dike.
Îro bûyereke pir xweş û balkêş hat serê min.
Saet ji donzda ra çarîk mabû ez û xanim ji bo meşê em ji mal derketin.
Bi derketina me ra berfeke hûr dest pê kir. Kêfa me hat, bedena me germ bû, ne
xema me bû.
Me riya xwe domand.
Em saetek û 40 deqeyî meşiyan. Nêta min hebû em hinekî din jî bimeşin, lê
xanimê got berf e, bes e, em herin mal.
Berfeke tam li gorî dilê min dibarî.
Gayê sor ji cot hal tê nemabû, bûbû hestî û çerm. şevekê di êxurde ji xwe ra got:
- Wele sibe ez narim cot, ezê xwe bavêjim erdê. Hema çer
bikin jî ezê ranebim, ezê xwe bikim
term, fena ku ez nexweş bim.
Bû sibe çotkar wek hertim hat, xwest gayê sor bibe çot. Lê kir nekir, ga mexel hatibû, ranebû. Cotkêr got:
Wek her kes zane ji şîr gelek tişt, gelek tahm û xwarin çê dibin. Navê şîr, mast, penêr, rûn li her dera Kurdistanê yek e, kurd li her derê ji şîr û mast ra dibêjin şîr û mast.
Lê belê navê her tiştê ji şîr çê dibe li her herêma Kurdistanê ne yek e.
Ezê di vê nivîsa xwe da navên xwarinên ji şîr çê dibin bibêjim, navên li
Wêraşarê û Qerejdaxê tên gotin. Li hin derên din belkî hin navên din lê dikin.
Navên di bîra min da mane ezê li jêr binivîsim, belkî hin navên din jî hebin.
Theodor Herzl, di kongreya Sîyonîst a sala 1897a da, ji nûnerên kongreyê ra got:
-Min li Baselê dewleta yahûdî ava kir. Eger nuha ez bi qîrîn
viya bibêjim her kesê bikene. Lê belê, belkî di nav 5 salan da, belkî di nav 50
salî da miheqeq her kesê bibîne ev rast e.
51 sal piştî vê axaftina Theodor Herzl, di sala 1948a da dewleta Îsraîl av bû, gelê yahûdî bi rastî jî bû xwedî dewleteke netewî...
Heger li orta Diyarbekrê kurdekî belengaz li dijî perwerdeya bi zimanê kurdî derdikve, dibêje ez naxwazim zarokên min bi kurdî bixwînin, dibêje daxwaza perwerdeya bi kurdî ”fîtne û fêsadîye, êsîrbûna ji dewletên gawiran” ra ye, di vê korfahmî û dijminatîya kurdayetiyê da hinekî jî sûcê partiyên siyasî, siyasetmedar û ronakbîrên kurdan jî heye.
Wan wezîfeya xwe baş bi cî neanîne, wan gelê xwe şiyar nekirine, hest û ruhekî nasyonalîst nedane însanan.
Vêsê ez wek her roj saet di 07.00a da ji xew rabûm.
Min xurîniya xwe kir û ji bo ku dîlok û pêkenîna xwe ya rojê binivîsînim, min cî
li ber kompîtorê li xwe xweş kir, kompîtor vekir. Min bala xwe dayê internet
tuneye, dibêje gelşek heye.
Heta saet 11.00a jî internet nehat. Telewîzyon jî tunebû.
Li ser ser vê, ez û xanim em derketin meşa xwe. Em çûn ketin nava daristinê,
swêdîyên, kal û pîrên dimeşiyan, kûçikên xwe digerandin pir bûn.
Muhabirê Rûdawê ji yekî sofî, hecî dipirse, ma tu dixwazî di
dibistanan da kurdî jî were xwendin û wek bavekî tu dixwazî zarokên te jî herin
dersa kurdî?
Merivê bêmeju, bêşexsîyet, dixwaze zarokên xwe jî weka xwe bike koleyên tirkan
dibêje:
”Na ez naxwazim, naxwazim. Çima em xwe zeîf kin? Em naxwazin fîtne têkeve nav
me. Çima em xwe bikin esîrên dewletên biyanî û gawiran? Çima em yekîtiya xwe
xera bikin?“
Li Efrînê keçeke bi navê Nazliya Hecî Reşîd nexweş dikeve, radikin nexweşxaneyê.
Nexweşxane di destê leşekerên tirk da ye. Li gorî malbata Nazliyê nexweşiya
keça wan ne nexweşiyeke giran bûye.
Nexweşxane dibêje Nazlî mir. Malbat dibêje
keça me li nexweşxaneyê kuştin, keça me ne ya mirinê bû.
Yekî bawermend ji hevalê xwe ra qala serpêhatiyeke xwe kir, got:
-Ez ji nimêja sibê vedigeriyam. Min bala xwe dayê çend kes
hewil didin mangeyekê bi zor li erebeyekê siwar kin.
Lê dikirin, nedikirin
nikanîbûn mangê li erebê kin, mangê li ber xwe dida, nediket erebê.
-Te qemerê rû xuşûşê
Zozan xweş e li alîyê Mûşê
Wezê terka çav-birîyên belek nakim
heta têkeve ber darê dergûşê.
Li ser ziman, edebiyat, berhem û kar û barên Ergîn Opengîn sohebeteke bi fêde
bû. Di sohbeta xwe da gelek tiştên mihûm minaqaşe kirin.
Ergîn Opengîn, di axaftina xwe da li ser wergerê, dibê werger çawa be, teqrîben tiştekî wiha got:
Li Efrînê Nazliya Hecî Reşîd nexweş dikeve, radikin
nexweşxaneyê. Nexweşxane di destê leşekerên tirk da ye. Li gorî malbata Nazliyê
nexweşiya keça wan ne nexweşiyeke giran bûye. Nexweşxane ji malbatê ra dibêje Nazlî mir.
Malbatê gotiye keça me ne ya mirinê bû, ew li nexweşxaneyê kuştin.
Dema malbat termê keça xwe digre, bala xwe didinê zikê Nazliyê vala kirine, piraniya organên wê girtine.
Profesor, di dersa xwe da ban xwendekarekî kir, li ser kursîya xwe da rûnişkandin, jê ra got:
-Nuha tu ji dêlî min va dersê bide. Fermo dest pê bike.
Xwendekar dest bi dana dersê kiriye…
Mamoste got:
Li gorî 40-50 sal berê jimara kesên zanin bi kurdî bixwînin û binivîsin zêde bûye, nivîskarên bi kurdî dinivîsin pir bûne, kovar û kitêbên bi kurdî pir bûne.
Lê alî din jî sed qatî vê pêşketinê kurd asîmîle bûne,
jimara kurdên, zarokên bi kurdî zanin sed qatî kêmtir bûye.
Yanî zêdebûna nivîskarên bi kurdî dinivîsin û kesên zanin bi kurdî bixwînin û binivîsin rê li ber helandina kurdan, mirina kurdî negirt û nikane bigire jî.
Yekî çû ji alimekî pirsî, got:
-Seyda, heger ez bixwazim bizanibim çi qusûr û kêmasiyên min hene, dibê ez çi bikim, ezê çawa fêr bibim?
Alim got:
-Ma tu zewicî ye?
Mêrik got:
-Belê seyda, ez zewicî me.
Heger osmaniyan û tirkan tiştên li Kurdistanê hebûn, tiştên kurdan û xelkê ava kiribûn xera nekirana, nuha li
Kurdistanê bi hezaran qesir, qonax, dêr, kela û beden hebûn.
Giş wêran kirin,
ji kok da paqij kirin, li Kurdistanê kevir li ser kevir nehîştin. Her tiştê bîna kurdan jê tê, şopeke kurdan nîşan dide ji ortê rakirin.
Navên wan ji kitêbên tarîxî
jî derxistin, navên nuh li cî warên kurdan kirin.
Ev şiîra jêr ya Husên(Heseyin) Yetkîn e, min ji swêdî
wergerand kurmancî.
Husên Yetkîn di sala 1948a da li Semsûrê hatibû dinê. Di sala 1970î da tê Swêd.
Di demeke kin da swêdî fêr dibe û wek tercuman, mamostê zimanê zikmakî û
pisporê xizmetên sosyal dixebite.
Husên Yetkîn welatparêzekî dilzîz e, ji edebîyatê hez dike, bi swêdî şiîran
dinivîsîne.
Îro ez hinekî bavêjim ji nisêbîniyan da. Dara bi mêwe her kes kevirê xwe davêyê. Min got ez jî îro xîçekî bavêjim ji nisêbîniyan da, tim pesin nabe.
Dostekî minê nisêbînî do ji min ra qal kir, got du birayên
nisêbînî hene, yek li Nisêbînê ye, yek jî li Stokholmê ye. Her cara piştî di
telefonê da bi hev ra dipeyivin, her du jî diçin destên xwe dişon; ji bo ku
Coronayê di hev negerînin.
Heta nuha min nizanîbû nisêbînî hewqasî nişmî ne. Wer xuya
dike Corona bi axaftina telefonê jî xwe digihîne meriv. Lema camêran piştî her
axaftinê destên xwe dişon.
Abdula Keskin:Seyda ev ne wek devavêtin e, wekî pesn e. Ez
dibêm ji dilê te nayê.
Zinarê Xamo: Nisêbînî gelkî jîr in, ji bo ku xwe nekin destiyê kêrê, nabêna xwe
û dostê xwe xera nekin, rexeneyê jî dikin pesin û meth. Hûn him mekteblî ne,
him jî nişmî ne, ez ji we hez dikim...
Mahabat Anter: Cîranên Nisebînî li ser axaftina telefonê
ketine qirka hev. Wê çaxê tlf desta tunne bû.Yekî gotiye êdî bes ji mala min
telefone bide. Roja din cîran rahiştiye telefona mala xwe û çûye bi xeta mala
wî va girêdaye. Cîranê wî gotiyê, ha wilo, carê ku tu hat bi ya xwe biştexil bêminetî
:)
Ez dibêjim nisêbînî jîr in hin heval qebûl nakin. Ev aqil li
ba her kesî nîna...:))
Ceng: Apê Zinar te tişt di me di nehişt :) Ez bendî tiştin
giran bûm.
Zinarê Xamo: Hêdî hêdî, bi carê da nabe...::))
XXX
Dibêjin xwedêgiravî heger tu bi şev şîr vexwî ewê xewa te
were, heger tu qahwê vexwî ewê xew li te bigere.
Weleh min çend caran ceriband, ne xewa min hat û ne jî xew li min geriya.
Rutîna min ya herî baş e, dilê min çi dixwaze wê dixum û vedixum û serê laşê
xwe naçelqînim…
Xortê gundî nuh zewicî bû, hîn zavayê şeva duduyan bû. Apê Hes çû bû mîvanê wî. Heta derengê şevê rûniştin, şev zîz bû, apê Hes ranebû. Mesele li ser meselê digot.
Xort bala xwe dayê apê Hes cî li xwe germ kiriye û çûyin qet nayê bîrê. Xort got:
- Apê Hes, heger tu yekî dewletî bûya, ma te yê çi bikira?
- Wele min yek nedikir dudu, ezê biçûyama Hecê.
Xort got:
Wê rojê di YouTube da min li sohbeteke Prof. Dr. Nesîm Doru temaşe kir.
Prof. Dr. Nesim Doru, di sohbeta xwe ya bi Vahdetîn Înce
ra got, cara pêşî Ehmedê Xanî şiîrên xwe nivîsîne, şairên berî wî şiîrên xwe nenivîsîne, gişan
bi devkî gotine.
Elîyê Herîrî, Melayê Cizîrî û Feqîyê Teyra jî di nav da, gişan
şiîrên xwe bi devkî gotine û xelkê ji ber kiriye.
Berî Ehmedê Xanî tu kesî ne şiîr û ne jî nesir nenivîsîye, gişan bi devkî gotine, ev cara pêşî ye ez dibihîzim.
Çînî bela ne, kes nikane bi wan ra kaban bavêje. Mêrikan ji mûriyan jî jîrtir in.
Salek berê mêrikan vîrusa Coronayê berra canê dinyayê dan,
malik li dinyayê xera kirin.
Piştî keftelefteke mezin, însanan bi zor ji xwe ra dermanek peyda kirin. Her kesî kêf kir, got wele êdî emê ji hefsên xwe derkevin der, azadî nêz e.
Diyarnameyê wek hersal, îsal jî lîsteya kitêbên li
Kurdistana bakur hatine weşandin daye.
Diyarname bi vê xizmeta xwe ya her sal karekî hêja û baş
dike. Bi vî hawî meriv fêr dibe di salekê da çend kitêbên bi kurdî hatine çapkirin.
Kîjan weşanxaneyê çend kitêb û yên li ser kîjan beşan çap kirine. Înformasyoneke pir bi qîmet e. Ez Diyarnameyê û Cemîl Oguz pîroz dikim.
Weşanxana "Name" yê kitêbeke min jî weşand, lê ne navê
"Name"yê û ne jî navê kitêba min di lîsteyê da tuneye. Diyar e weşanxane giş di lîsteyê
da tunene. Ji xwe wan jî gotiye belkî ji sedî pênc kêmasî hebe.
Cemîl Oguz: Mamoste merheba, 1-Xwedî Nameyê agahî nedan min,2-Nava salê
jî kesî pirtûk ji me re neşandiye, 3-Navê pirtûkê, çi cure ye ji min re bişîne
ez lê bikim, 4-Jixwe me gotiye dibe %5 kêmasî hebin ji ber wekî ji vê mînakê jî
diyar e haya me pê naxin. Gelek silav
Zinarê Xamo: Ser çava Cemîl. Na ne hewceye. Piştî Name di lîsteyê da tuneye
ne rast e tu kitêba min tenê têxî lîstê. Ji xwe we jî gotiye belkî ji %5 kêmasî
hebe. Navê kitêbê "Stirîyên me" ye, meqaleyên min ên nabêna
1986-1995a ne.
Cemîl Oguz: Mamoste wekî rêgez her sal piştî weşandinê jî kêmasî me
hebin û xeber bên em temam dikin. Gavek din ezê lêkim. Ezê carek din jî pirs
bikim, wekî din ên Name hebin ezê wan jî lêkim. Axir em hem ji bo îro hem ji bo
pêşerojê dinivîsin...
Zinarê Xamo: Baş e, hûn zanin. Hûn çawa rast dibînin wer bikin. Ji bo min
prensîbên xwe xera nekin, ne muhîm e. Ne ji bo ku hûn lê zêde bikin min got.
Cemîl Oguz: Min lêkir. Du pirtûkên Nameyê hebûn her du jî min lê kirin.
Silav bo te.
Do bi şev bi teqereqa fîşekên hewayî ra ez û xanim derketin derve. Me bîstekê bala
xwe da fîşekên hewayî.
Tiştekî pir ecêb bû, te digot qey herb e, ji dengê fîşek û rakêtan meriv kerr dibû.
Fîşekên hewayî, rakêtên wek bombeyan diteqiyan asîman kiribûn wek deryayeke rengîn.
Li hemberî reng û şiklên
li asîmanan çê dibûn devê meriv ji hev diçû, meriv matmayî dima.
Îro roja pêşî ya sala nû ye, em nizanin 2021 ewê çiqasî ji par baştir be. Hêvî dikim baştir be û nebêjin, sal bi sal, xwezî bi par.
Lê li gorî sala çûnî, îsal însan bêtir bûne xwedî tecrûbe û bi hazirîne.
Berê însan hewqasî zû, hewqasî rehet û pir nedimirin. Meriv her roj xebera
wefata çend nas û dostan nedibihîst. Mirin hewqasî ne erzan û zêde bû.