Du pîrên uncûzî(pir pîr, kokimî) ketibûn şêwr û mişêwran, ji hev ra qala hin gelşên xwe dikirin.Yekê got:
-Bi kalê min ev demeke xuyekî ne baş peyda bûye, nenûkên xwe dikoje/dixwe. Min
çi kir dev jê berneda. Min pir aciz dike.
Havala wê got:
-Yê min jî demakê wer kir, lê bi xêra hin tedbîran min jê qut kir.
Pîra hevala wê got:
Extîyarî jî wek zaroktiyê, ciwanîyê, dema navsaliyê(kamiliyê) merheleyeke jiyanê ya tabiîyî ye.
Piştî zaroktiyê, ciwaniyê, kamiliyê meriv extiyar
dibe, fizîkî zeîf dibe. Wek merivê kal û pîr dibê meriv li gorî temenê xwe, emrê xwe hereket bike. Di 70-80 saliya xwe da rê li ber xortan negire, di siyasetê da jî "teqawit" (xaneşîn)bibe.
Wek di her karî da heye, dibê di siyasetê da jî emrê(temenê)teqawidiyê hebe. Dibê însan hetanî mirinê tim ne rêvebir û serokên partiyan bin. Piştî 65,70,80î dibê di siyasetê da jî însan teqawit bibin, bihêlin ciwan bibin serok.
Îro li Stockholê bihar bû, rojeke pir xweş, bi tîn hebû, 20 derece germ bû. Min û xanimê piştî me gerra xwe qedand, li hewşê me xwe da ber tavê.
Di vê mehê da rojeke wiha bi destê meriv nakeve. Her tim wa lê nayê.
Min û xanimê li hewşê, li ber vê roja xweş qahwa xwe bi şêwr û mişêwran, bi hin xeyalên pêşerojê
vexwar. Bêtir jî ez xeyal dikim û xeyalên xwe jê ra dibêjim, ew jî ya tesdîq dike, ya jî lêva xwe hil dike.
Xeyalên min bi piranî nakevin serê wê, piraniya wan zor, bi rîsk û talûke dibîne. Xanim dixwaze çend salên xwe yên mayî sakîn û bêrîsk bijî. Di vî varî da em li hev nakin.
Di destpêka vê mehê da min li vîdeoyeke Salahedînê Mohtadî temaşe kir. Selahedîn di hevpeyvîna qala Komela, hin serplhatiyên xwe yên siyasî û şehîdketina hin hevalên xwe dikir.
Di axaftina xwe da got 5 hevalên wî yên qehreman, 5 bira ji malbata Sultanî
şehîd ketine, vê yekê tesîreke pir mezin li wî kiriye. Ew hîn û hîn jî di bin
tesîra hevalê xwe Fûad Mistefa Sultanî da ye.
Min got belkî min şaş fêm kiriye. Min ji kekê Omer Şêxmûs pirsî, got rast e, 5 bira ji mala Sultanî hatine şehîdkirin. Ji wan dudu jî bi hev ra îdam kirin.
Kurd û êrmenî masîyên biçûk in, lema ji alî masîyên mezin va tên xwarin. Qedera me û êrmeniyan pir dişibe hev.
Bi rastî jî tarîx carnan ji tekerurê îbaret e. Bi kêmanî yên
xurt kanin qetlîamên xwe ducar, sêcar bikin.
Qedere kurdan û êrmeniyan di warê tekerura tarîxê da, di warê trajediyan da pir
dişibin hev. Erê êrmenî bûne xwedî dewletekê lê ew dewleta wan nikane wan ji
qetlîam û tehcîran biparêze.
Di tarîxê da qetlîam û tehcîr tim bûye qedera kurdan û êrmeniyan.
Du kalên hilhilî rûniştibûn derdên xwe ji hev ra digotin, ji extîyariyê gazn dikirin. Yekî got:
-Law Hemo, ev malmîrata extîyariyê çi tiştekî zor û ne xweş e. Serê min, pişta min, milê min, nigên min, her dera min diêşe. Çavên min baş nabînin. Pişt li min xûz bûye, bûyek nêk. Destên min dilerinzin. Piştî çend gav meş bîn li min diçike. Ma rewşa te çawa ye, tu di çi halî da ye?
Kê bawerî bi Rûsyayê anîye li zirarê derketiye, malik li xwe viritandiye.
Rûsya tu carî nebûye dîwarekî saxlem, meriv kanibe pişta xwe bispêrê. Rûsya
bûbe hevalê kê di roja herî teng da terkê kiriye, bi tenê hîştiye.
Rûsan di Şerê Cîhanê yê Yekê da soza alîkariyê dan Tevgera Azadî lê sozên xwe
neanîn cî, bi Tevgera Azadî ra bêbextî kirin, ew xapandin, heta ku tirkan xwe
dan ser hev.
Merivê tirsonek wek kêra ko ye, meriv nikane pê tu karî bike.
Di siyasetê da tirsonekî, oportunîstî malwêranî ye.
Erê her gotin li her derê nayê gotin, lê li hemberî hin
bûyerên muhîm nabe meriv bêdeng bimîne, dibê meriv raya xwe, fikrê xwe bibêje.
Dema meriv bawer kir hin tişt şaş bûne, dibê ew biryar nehata girtin, ew gav nehata avêtin dibê meriv bibêje, şaşiya xwe qebûl bike.
Ji bo ku miletên esiltirk (azerîyan, qazaxan, tirkmenan, ozbekan, qirgizan, tirkan) tim alîkariya hev kirin bi serketin, giş bûn xwedî dewletên serbixwe.
Destê bi tenê deng jê nayê. Her tişt bi tifaqê, bi hevkariyê, bi hedefeke
mişterek dibe. Miletên esiltirk tim alîkariya hev kirine, lema jî mêrikan bûne
xwedî 6-7 dewlet.
Ji bo ku ev ruhê netewî, ev tifaqa netewî bi me ra tune ye, pir kêm, e em ji
bindestiyê xelas nebûne.
Îsal dara me ya tirî bi baran tirî girtiye, tu salê hewqas tirî negirtiye.
Ne dara me tenê, îsal li Swêd dar giş di bin gul, kulîlk û mêwan da şikiyane.
Her darê bi kîloyan mêwe girtiye.
Xanim danê êvarê hilkişiya ser nêrdiwanê û pê da hilperikî, satilek tiriyê reş
top kir.
Min tiriyê xwe du caran paqij şuşt û keland, kir şerbet û bera şûşan da.
Tu kes, tu dewlet, tu hêz nikane miletekî teslîm nebe, miletekî ala sipî hilnede têk bibe, teslîm bigire.
Ev du sed sal in kurdan ji bo azadî û serxwebûna gelek caran
serî hildana û têk çûne. Gelek trajedî û qetlîamên pir mezin dîtine.
Lê teslîm nebûne, careke din, careke din hêzî ser xwe
kirine, serî hildane.
Ev rojên tarî jî ewê derbas bin, ev serokên mala kurdan şewitandine jî ewê herin.
Akademîsyen, dîrokzanekî kurd bi navê Abdulkadîr Kocadag di
twîtteke xwe da gotiye, Qerebax perçeyekî ji welatê kurdan ê antîk e. Ehlê wê
kurdên asîmîle bûne.
Piştî êrmeniyên dagirker wira terikandin, hêvî dikim
birayên me yên azerî kurdên ji ber zulma êrmeniyan reviyabûn paş da bîne
Qerebaxê.
Gava dîrokzanekî me vê hêviyê ji Azerbêcanê, ji azerîyan dike meriv matmayî dimîne.
Li Ewrûpayê serokê partiyekê di hilbijartinekê, du hilbijartinan da rayên xwe kêm bike îstîfa dike, dibêje heyran ez bi ser neketim, bira yekî din were.
Serokên partiyên me li başûrê Kurdistanê ji ber hesab û siyaseta şaş Kerkûk û nîvê
Kurdistanê dan dijmin, welatê xwe neparastin, Kerkûka dilê Kurdistanê kirin
bajarekî ereb û tirkmen, lê hîn jî li ser kursiyên xwe ne, hîn jî serok in.
Nuha li Kerkûkê di warê siyasî û îdarî da qeweta kurdan bi qasî ya tirkmenan jî
tune ye.
Her sal çend kitêbên giramerê û li ser "rastnivîsa kurmancî" çap dibin. Di kurmancan da kurmancî bûye wek qadeka pêşbirkê, mijareka misabaqê.
Ez qala minaqaşeyên, nivîsên di medyaya sosyal da nakim, jimara wan bêhed û
bêhesaab in.
Tu çi dinivîsînî hinek kêmasiyekê, şaşiyekê, çewtiyekê di zimanê da dibîne,
dibêje ev peyv ne wek te nivîsîye, wiha tê nivîsîn.
Gava tu îtîraz dikî, zimanzanekî, kitênbeke îmlayê, rastnivîsê şahid nîşan
dide, dibêje filan zimanzanan wiha nivîsîne.
Rojnameya alman Die Weltê di nivîseke xwe ya li ser şerê çeteyên Swêd da gotiye, ”Swêd berê gundekî şên bû, nuha bûye Magadîşuyeke biçûk.”
Bi rastî jî wisa ye, li tu dera Swêd êdî kes xwe di ewlehiyê da his nake. Her roj
çete hevdu gulabaran dikin. Zarokên 12 salî,13, 14 salî ketine karê narkotîkayê
û hevdu gulebaran dikin, dikijin.
Di 10 rojan da 7 kes bi gulebarankirinê hatin kuştin. Du sê roj berê li
daeistanê termê zarokekî 13 salî dîtin, bera serê wî da bûn, kuştibûn.
Partiyên tirk cihê bin jî, serokên wan raqibên hev bin jî di
mesela kurd û Kurdistanê da siyasetmedarên tirk tim hemfikir in, tim mitefikên
hev in.
Rî dibe bihost, dijmin nabe dost.
Bi dev ”dost” bin jî, bi dil dijmin in. Gişên wan bi devekî dixun, bi qulekî
dirrîn. Dibê em vê rastiyê baş bizanibe.
Ji dijmin ra zarê xweş, pişta saxlem lazim e. Dibê em tu carî bi virên
siyasetmedarên tirk, faris û ereb nexapin. Giş mişkê qulekê ne.
Kurmancî di destê me kurmancan da bûye lîstokek zarokan, bûye hevîrê zarokan, bûye seriyê her kes li ser fêrî berberiyê dibe.
Komîsyona Bîranîna Mehmet Uzun li Siwêregê di 10ê cotmehê(10/10-23) da civîneke
bîranînê ji bo Mehmet Uzun çêdike. Ewê li Siwêregê Mehmet Uzun bibîr bînin.
Anonsa civînê di facebookê da belav kirine.
Komîsyonê ji bo tarîxa civînê bi kurmancî gotiye:
-Meju: 10-10-2023
Kurmancî di destê me kurdan da ketiye êlemanê. Tarîx, wext bûye ”meju”!
Meju çawa dibe tarîx, çawa dibe wext ez fêm nakim!
Kurdekî bi navê profîla ”Ronaka Ronak Ronak” gotiye, dibê kurd li TRTkurdîyê temaşe bikin, kurdiya wê tenê baş e, kurdiya wê bi rastî kurdî ye. Telewîzyonên din ên kurdan ne hêjayî temaşekirinê ne, zimanê wan pir xerab e.
Kurdê kanala TRTkurdî pêşniyarî kurdan bike hevalê dewletê ye, mesela zimên demagojî
ye.
Zimanê TRTkurdîyê ji yên kanalên din ne baştir e. Heger hin programên wê baş
bin jî meriv kanala dewleta dagirker, kanala neyarê xwe pêşniyarî miletê xwe
nake.
Dilê lawê mîr ketibû leçika qereçî, ya ewê ew keçik jê ra bixwestana, ya jî ewê xwe bikuşta.
Dê û bav çiqas li ber gerîyan, gotin lawo, ev keçik ne li gorî te ye, em ji te
ra keçeka mîr û axan bixwazin, lêwik qebûl nekir, got:
-Na, ya hûnê vê keçikê ji min ra bixwazin, ya jî wzê xwe bikujim.
Mîr ji mecbûrî rabû çû ber holika bavê keçikê. Bi şermokî, bi nezaket, bi
zimanekî şîrîn jê ra got:
Necatê Zivingî di telewîzyona DENGê da qala kitêba xwe ya li ser Evdirehîm Zapsû û girîngiya jiyana wî dike.
kiriye. Hevpeyvînek xweş e, wek her car, vê carê jî Zivingî tiştên muhîm
dibêje, berê kamareya xwe dîsa dide meseleyeke muhîm.
Zivingî, jiyana Evdirehîm Zapsû dişibîne teleskopekê. Dibêje ”ew teleskop ne ew kes tenê
ne, ne ji wan îbaret e. Ew dikanin cîhaneke ji me ra biyanîye, em pê nizanin,
me pê bihesînin, bi me bidin temaşekirin.
Evdirehîm Zapsû ji bo me kurdan
kesayetîyekî bi vî rengî ye. Bi perspektîfa wî, di paca wî ra em dikanin li
dîroka Kurdistanê binêrin, sebebên têkçûna mîrektiyên kurdan fêr bibin.”
Siba we bi xêr, roja we xweş, bi bereket û bi berhem be.Bira rojeka bê qeza û bela, bi sihet û mişt mizgînî û xeberên xêrê be...
Demsal payiz e, sar û sermayê, sir û seqema payiza rengîn, payiza zêrîn dest pê kiriye.
Dibê meriv bedena
xwe êdî germ bigire, kincên payizê li xwe ke, midasên payizê têke pê.
Bi taybetî jî kal û pîr dibê li xwe miqate bin, bi umrê me ra fizîka me jî zeîf bûye.
Av ji dranan dikşe, pelên wan zer dibin û bi bayekî herî hindik ra hêdî hêdî diweşin.
”De bira bizanibin di nav 3200 mizgeft da kîjan mizgeft e ...
Pûlisên tirk çûne bi kortika hustiyê feqîro girtine, birine qereqolê.
Wezîrê karên hundur yê Tirkiyê Alî Yerlîkaya pesnê pûlisên tirk daye, gotiye
mêze pûlisên tirk ê qehreman çiqasî jêhatiye, sûcdar girtine.
Yaho mêrik di mala kesî da araq venexwariye, di Mala Xwedê da vexwariye, çi îşê
pûlisan û dewletê pê heye?
Madem mizgeft Mala Xwedê ye, bihêlin bira Xwedê mala xwe biparêze.
Bi qasî ku Yekîtiya Ewrûpayê û Amerîka ji Erdogan ditirsin, ji kirinên wî ra, ji sûcên wî ra çavên xwe digrin ji yên tu serokekî din rav ê ”toleransê” nîşan nadin.
Ji ber dagirkirina Ukraynayê Rûsya perîşan kirin, Pûtîn kirin merivekî
krîmînel, here kîjan welatî ewê wî bigrin. Pûtîn bûye wek hefsiyekî, newêre ji Rûsyayê derkeve.
Erdogan gelek tiştên ji yên Pûtîn xerabtir kirine, lê dîsa eynî tiştî naynin serê wî.
Li Swêd him faîza banqeyan pir zêde bûye, him jî buhayiyek mezin heye, her tişt bûye xwîna bavê.
Malik li kesên deyndar viritî. Ez jî yekî ji wan im. Faîza me heta 2 meh berê ji %1,29 bû, nuha bûye nêzî ji %5 e.
Îro çûm ser berber, kursiyek tenê dixebitî û 6 kes di ber min da bûn. Min got ez sibe werim, got ewê xerabtir be.
Ev ne bes bû, berber jî yekî destgiran bû, diqedand û dîsa dom dikir, diqedand
û dîsa dom dikir.
Keç û xort, kesên ciwan êdî wek berê naçin civînan, semîner û konferansan. Meriv bala xwe dide beşdarên civînan hema serî sipî dikin. Serîyekî reş xuya nake. Yên xuya dikin jî giş boyaxkirîne.
Dostê min ê ezîz Camsîd Haydarî bi minasebata 114 saliya
jidayîkbûna Prof. Qanatê Kurdo li Hewlêrê semînerek daye.
Min bala xwe da beşdarên semînerê, hema hema hemû di ser 70î ra ne, yek kesê 20 salî, 30 salî, heta 40 slî jî di nav beşdaran da tune ye.
Li Stockholê di vê demsalê da rojên wiha xweş, 10-11 derece
germ, bê sar û serma, bê baran kêm in. Rojeke tam li gorî dilê wî bû.
Di tabûta xwe da, di gorra xwe da li axaftinên nas û dostan, li sitrana hevalên
xwe yên sitranbêj gudarî kir, bi wan dilşa bû.
Li Hewlêrê van rojan dîsa serdanên heyetên biyanî zêde bûne. Ji parlamentoya Kanadayê heyetek li Hewlêrê ye.
Wezîrê karên derve yê Awisturyayê Alexander Schallenberg li Hewlêrê bi
berpirsiyarên hukûmetê û yên PDKê û YNKê ra hevdîin kiriye.
Parlamenterê Kanadayê û serokê Koma Dostên Kurd li Parlamentoya Kanadayê Tom Kmiec ew jî li Helêrê ye, gotiye, ”em ji paşeroja Kurdistanê bi fikira in.”
Beytocan jî, mîrê sitrana ”Diyarbekir mala min e” û gelek sitranên din yên ewê tim li ser zar û zimanê kurdan bin îro xatir ji me, ji hezkiriyên xwe, ji dinyayê xwest, koçî gerdûneke ebedî kir.
Beytocanê hêja, te xatir ji me xwest, lê dengê te ewê tim guhê me da be. Sitranên te nemir in. Tu û kilamên xwe hûnê tu carî
neyên ji bîrkirin, kurd bi kilamên te ewê tim te bibîr bînin.
Ez bawer dikim tu sitranbêjekî kurmanc bi qasî Beytocan deng neda, hetanî roja
wefata xwe nehat hezkirin.
Çend roj in dûzana min xera bûye. Lema jî nivîsên min her sibe dinivîsand nikanim binivîsînim.
Surprîzên jiyanê pir in, carnan hin tiştên ne di hesêb da derdikevin pêş meriv,
ji mecbûrî meriv bi wan mijûl dibe.
Ji bo ku her tişt were qeysa berê dibê meriv bînfire û bi sebir be.
Nabe meriv erebê tim bi eynî suretê bajo, tim pê li gazê ke. Di rê da vîraj hene, rondel hene, lempeya sor vêdikeve, meriv mecbûr e bisekine, vîtêzê biguherîne, suretê kêm û zêde bike, carnan firênê bigire...
Serokê Tirkiyê Erdogan îro eşkere gef li Sezgîn Tanrikulu xwariye.
gotiye: “Ev şexs (Sezgîn Tanrikulu) ewê cezayê zimandirêjiya xwe ya li hemberî
artêşa herî bi şeref û merd li pêş hiquqê bistîne. Ev bêbextî û heqaretên
nemardene yên li dijî ertêşa me ewê bê ceza namînin.”
Ji van gotinên wî jî meriv fêm dike Erdogan fermana girtina Sezgîn Tanrikulu daye,
lema ew bi PKKê va, bi PYDê va girê daye, gelek buhatên din li dû hev rêz
kirine.
Di van salên dawî da gelek akademîsîyen û nivîskarên hêja derketine, di medyaya sosyal da carnan ez rastî navên wan tê.
Îro di FBê da ez rastî navê Kurtuluş Baştîmar û romana wî ”A Farwell to Freedom”
hatim.
Weşanxaneya DOZê tirkiya wê bi navê ”Hoşça kal Ozgurluk/Bimîne di xweşiyê da
azadî” çap kiriye.
Dozê gotiye di demek nêzîk da ewê kurmanciya wê jî biwşînin.
Parmamenterê CHPê Faîk Oztirak gotiye, ”tiştê Sezgîn Tanrikulu di heqê artêşa da gotiye nayê qebûlkirin. Artêşa me nûra çavê miletê me. Emê vê meselê di organên xwe da minaqaşe bikin.”
Di civînan da, di kongreyan da hin kes ji dêlî li axaftinên tên kirin gudarî bikin, bala wan li ser axaftinan, li ser tiştên tên gotin be, telefonên wan di destên wan da ne, bi telefonên xwe mijûl in, çavên wan di telefonan da ne.
Belkî nivîskarekî tirk, rojnameyeke tirkî dixwînin, ya jî li Tîk Tokê temaşe
dikin.
Ê heger hûnê di civîn kongreyan da li xelkê gudarî nekin, heger hûnê li Tîk Tokê
temaşe bikin, çima hûn diherin wir?
Hema neçin çêtir e.
Heta neyê serê meriv, meriv bîr nabe. Tu tiştek wek jiyanê bi bîmet tune ye, piştî belayek tê serê meriv, nexweşiyek bela xwe di meriv dide, wê çaxê meriv ferq dike jiyan çiqasî şîrîn e. Dibê meriv hertim ne bonkêr be.
Ya jî di jiyanê da şîrîn û tahl bi hev ra ne, carnan şîrîn dibe, carnan tahl
dibe.
Heta ji meriv were dibê meriv tahliyên jiyanê kêm bike, lê ew jî hertim ne di
destê meriv da ye.
Jiyan wek çirakê ye, çaxa vêketiye dora xwe ronî diket, lê gava tu pifkê vedimere, her der tarî dibe.
Min îro bi du dost û hemşeriyên xwe yên ezîz ra, bi Memo
Êzdî û Eliyê Kosan ra sohbetek dirêj, xweş û nostaljîk kir.
Herdu jî hemşeriyên
min in, rihayî ne. Memo sirûcî ye, Elî jî hîlwanî ye, ez jî wêranşarî me.
Min îro têr li devoka rihayê, berferatiya gudarî kir. Demokek pir xweş e, kêfa
min jê rat ê. Gelkî dişibe devoka Kabanê.
Lê bi ya min devoka Sirûcê ji ya
Kobanê otantîktir e.
Ez li heynê xwe danaynim bibêjim, gazinan bikim, lê weleh extîyarî ne tu hal e, bela serî ye.
Geh çav diêşe, geh pişt diêşe, geh çîp diêşe. Geh diran diêşe.
Tu derekê tahmîr dikî, derke din arize dide. Hal û karê meriv tahmîrat e.
Erebe kevn bibe, ne mimkûn e meriv bi temamî nuh bike. Ji bo hinekî umirê wê dirêj
bike, zû îstop neke meriv lê miqate be, arizeyên wê îhmal neke baş e.
Extîyarî jî wiha ye, xweş e, meriv payiza jiyanê dijî, lê hin gelşên wê hene, dibê meriv qebûl bike; gazin nabe derman.
Ji mûriyê pirsîne, gotine:
-Bi ku da?
Mûriyê gotiye:
-Diçim Hecê.
Gotina bi vê meşê, bi van nigan tu yê herî Hecê?
Mûriyê gotiye:
-Erê, ez negihîjimê jî ezê di riya wê da bimrim.
Yê min jî ev mesele ye, ez Kurdistana serbixwe nebînim jî ezê di riya wê da
bimrim. Ew jî têra min dike.
Berê min digot li başûr berbihev anîne, hindik maye, înşela ezê Kurdistana
serbixwe bibînim.
Her kes nikane rastiyê bibêje. Çimkî deremek ”jahrî” bi gotina rast ve heye; carnan gotina rast talûke ye, serê meriv dixe teşxeleyê, dijminan ji meriv ra çêdike.
Lê gotina rast tahl be jî, serê meriv têxe belayê jî dibê meriv biwêribe bibêje,
ji tiştê şaş ra çavên xwe negire, xwe kerr û lal neke.
Dibê hinek biwêribin rastiyê bibêjin, tiştê ne li rê, karê şaş rexne bikin.
Û em çûn başûrê Stockholmê. Li başûrê Stockholmê gelek derenên xweş, hêjayî
dîtinê hene. Ji nişka ve em rastî ”Quncikê Nacka” hatin.
Nacka, bi navê wî yê rastîn Karl Lennart Skoglund(1929-1975), lîstikvanekî
futbolê yê bi nav û deng bû.
Her roj bi sedan hezkiriyên wî diherin be mala wî, li ber peykerê wî risman digrin, wî yad dikin.
Serokên Îraqê dixwazin serokên kurdan bi birçîbûnê bînin rê,
teslîm bigrin.
Kurdên 32 salan wek dewleteke serbixwe bûn, pere di ser serên xwe ra davêtin, her serokekî wan bi qasî Qarûn zengîn bûne, 40 milyar dolar ketine bin deynan û motajî alîkariya Îraqê bûne.
Xizano bi ray û tivdîra xwe nizano.
Kulîlk gava diçilmise bi ser qamîşê(sapê) xwe da hustuxwar dibe. Tenêtî tiştekî wiha ye. Meriv bi ser bejna xwe da hustuxwar dibe, bi tena serê xwe dikeve derya xem û xeyalan.
Tenêtiya li xerîbiyê ji tenêtiya ji welatê meriv, ji ya cî û warê meriv pir
zortir e.
Tu ji malê derê tu yê herî ku, herî bak ê?
Serê salan e em kurdên Kurdistana Bakur li ser Kurdistana Başûr ketine gewriya hev, hevdu rexne dikin, carnan jî bêsebeb dilê hev dihêlin. Go reş bi reş kenîya, gewr belatewş kenîya.
Serokên PDKê û YNKê mêrikan bi hevalên xwe ra, bi dewletên mitefikê xwe ra ji xwe ra tivdîrekê, dolabekê digerînin, em kurdên bakur jî bêsebeb xwe bi bende wan dixînin, xwe li ber baranê şil û pil dikin; dilê hev dihêlin, gelek nav û nîçokan li hev dikin.
Şivan Perwer, Hanî Mujtahedî, Serhedo, koma Zarok Ma, Banda Mezopotamya, Govenda Zarokan, Gundê Çanda Kurdan, çend sitranbêj û komên din hebûn.
Kurd vê yekê protesto dikin. Erb û tirkmenan êrîşî kurdan kirine, di şer û
pevçûnan da hetanî nuha 3 kurd hatine kuştin û 9 kes jî birîndar in.
Artêş û pûlisên Îraqê di bin ra alîkariya êrîşkaran dikin, cesaretê didin wan.
Tiliya Tirkiyê jî di vê êrîşê da heye. Çimkî tirkmenên êrîşî kurdan dikin
zilamên Tirkiyê ne, bêyî emrê Tirkiyê bi ereban ra êrîşî kurdan nakin.
Hêzên dagirker ji bêtifaqiya kurdan cesaretê digrin û diwêrin êrîşî kurdan
bikin.
Ji avê pirsîne, gotine:
-Emê çawa te bibînin?
Avê gotiye:
-Heger we li derekê şirrînek, xuşînek bihîst, ez li wir im.
Ji êgir pirsîne, gotine:
-Emê çawa te bibînin?
Êgir gotiye:
Ev çendak bû Facebookê bela xwe ji min vekiribû, nivîsên min sansor nedikir.
Îro dîsa ji ber vê nivîsa min "Çeqel
û rûvî dixwazin şêr ji ber xwe da bixînin" kontoya min girtine, gotine
heta 5ê mehê me tu ceza kiriye, heta wê rojê hesabê te ewê girtî bimîne.
Min îtîraz kir, lê ez bawer nakim biryara xwe biguherin. Facebookê ji tahmê derxistiye, bûye wek dezgeheke Tirkiyê, li gorî qanûnên Tirkiyê û fermana Tirkiyê hereket dike.
Li Stockholmê dîsa ximîna baraneka bi zirp e. Baraneke wer dibare bîstek din li her derê ewê lehî rabe. Lê erdê mala me serad e, çiqas dibare jî li hewşê tiştek kom nabe.
Di hundur da dengê wê meriv ditirsîne, bi kûzan tê xwarê.
Hewqas barî ye êdî erd têr bûye, çendakî nabên bidayê,
biçûya li Wêranşarê, li Qerejdaxê bibariya baştir bû, lê nake.
Erd bûye wek biharê, gîha, nefel, hoşib û holmiyan hatiye navê. Meriv nizane payiz e, hawirdor hişin dike.
Tirkiye Efrînê gav bi gav, hêdî hêdî dike bajarekî tirk û
Tirkiyê. Her roj dezgeheke xwe li Efrînê av dikin. Vê carê jî ”Navenda Kultura
Tirk” vekirine.
Di dagirkeriyê da tu milet bi qasî tirkan ne hoste û jîr in.
Mêrikan ji mûriyan jî xerabtir in, her dera dagirkirine di nav çend salan da
miletê wê derê qelandine û ew der kirine erdê xwe, bajarê xwe.